2014.01.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-53/14/BM
z 27 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy obrót z tytułu sprzedaży złomu powinien być uwzględniany w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy obrót z tytułu sprzedaży złomu powinien być uwzględniany w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 grudnia 2013 r. znak: IBPP1/443-961/13/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na terenie kraju dokonuje sprzedaży złomu. Transakcję dokumentuje wystawieniem faktury nie określa w niej stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na poszczególne stawki i sprzedaż zwolnioną oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Co jednak istotne - na fakturze potwierdzającej taką transakcję zamieszcza oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

W piśmie z 8 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny od 1993 r. Do grudnia 2010 r. Wnioskodawca prowadził działalność produkcyjną oraz handlową głównie w zakresie artykułów gospodarstwa domowego. W wyniku reorganizacji, powyższa działalność przeniesiona została do innych spółek z Grupy kapitałowej w drodze aportu zorganizowanych części przedsiębiorstwa. Obecnie podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zapewnienie wsparcia bieżącej działalności niektórych spółek z Grupy, poprzez świadczenie na ich rzecz określonych usług.

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy przewyższa bowiem kwotę, o której mowa w powyższym przepisie.

Wnioskodawca dokonuje zakupów dotyczących ogólnej działalności, jeżeli istnieje obiektywna możliwość przyporządkowania zakupów do konkretnego rodzaju działalności, Wnioskodawca dokonuje takiego przyporządkowania.

Niezależnie natomiast od tego, czy istnieje, czy też nie istnieje możliwość przyporządkowania zakupu towarów i usług służących do sprzedaży złomu, zgodnie z treścią pytania nr 2 zawartego we Wniosku, kwestią do rozstrzygnięcia jest to, czy Wnioskodawca powinien uwzględniać obrót z tytułu sprzedaży złomu przy obliczaniu wskaźnika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo jeśli do obliczania wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług w liczniku i mianowniku uwzględni obrót z tytułu sprzedaży złomu? - stan przepisów ustawy o VAT obowiązujących od 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy, jak wynika z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT do proporcji wlicza się obrót z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy, u podatnika dokonującego sprzedaży odpadów przetwarzalnych, występuje obrót. (Od 1 stycznia 2014 r. brak definicji obrotu w związku z wykreśleniem art. 29). Podatnik dokonując tego typu transakcji gospodarczych musi się jedynie zastanowić, czy w związku z tymi transakcjami przysługuje prawo od obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. I w tym przypadku odpowiedź na to pytanie jest pozytywna, bowiem brak podatku należnego u sprzedawcy z tytułu sprzedaży nie oznacza jeszcze, że podatnik ten nie może odliczyć podatku naliczonego. Należy bowiem wskazać, że ww. czynności są, co do zasady, opodatkowane podatkiem VAT, jednakże obowiązek zapłaty podatku został przeniesiony na nabywcę tych towarów i usług (art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT). Dlatego też podatnik dokonujący sprzedaży odpadów przetwarzalnych dokonuje czynności opodatkowanych, które jednak są opodatkowane nie przez sprzedawcę, lecz przez nabywcę towarów i usług. Skoro ww. czynności są opodatkowane i dają prawo do odliczenia podatku naliczonego, to winny być ujęte przez sprzedawcę do ww. proporcji i powinny zostać wliczone zarówno do licznika, jak i mianownika proporcji odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego art. 86 ust. 1 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT i jednocześnie nieuprawniające do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zarówno licznik, jak i mianownik proporcji ustalany jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do wyliczenia proporcji.

W dniu 24 października 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów (sygn. akt I FPS 9/10) wskazał, że „za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 – 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z dodanym do ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r. art. 90 ust. 9a, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z regulacji ust. 1 i 2 art. 90 w sytuacji gdy dane nabycia, które generują podatek naliczony, wiążą się zarówno z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, a gdy jest to niemożliwe, do sporządzenia proporcji zgodnie z którą będzie odliczał podatek VAT. Co najistotniejsze w kontekście analizowanej sprawy, w regulacjach tych mowa jest o „czynnościach” które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego i o „czynnościach” które takiego prawa nie dają. Gdy mowa jest w ww. przepisach o „czynnościach” należy przez to rozumieć wszelkie dostawy towarów i świadczenia usług - w rozumieniu ustawy o VAT - jakie dany podatnik dokonuje, niezależnie od tego jaki podmiot zobowiązany jest do ich opodatkowania.

W ustawie o VAT od 1 stycznia 2014 r. brak jest wyjaśnienia co należy rozumieć przez obrót. Dlatego też w celu określenia współczynnika, według którego będzie odliczany podatek VAT, należy mieć na uwadze kwoty netto uzyskiwane z poszczególnych czynności tj. tych które dają i nie dają prawa do odliczenia podatku. Tym samym obrót należy w tym przypadku utożsamiać z wartościami transakcji (dostaw towarów i świadczenia usług) netto – dla których podmiotem zobowiązanym do ich opodatkowania jest nabywca (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży złomu w systemie „odwrotnego obciążenia”) - i te wartości winny być podstawiane do wzoru w celu określaniu ww. współczynnika.

Odnośnie stwierdzenia Wnioskodawcy zawartego we własnym stanowisku, że od 1 stycznia 2014 r. wykreślono art. 29, a więc i definicję obrotu, należy stwierdzić, iż wykreślenie przez ustawodawcę z ustawy o VAT art. 29 ust. 1 ww. ustawy i dodanie do ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 nie powoduje niemożliwości wyliczenia proporcji o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż jak wyżej wyjaśniono, przy wyliczeniu od 1 stycznia 2014 r. współczynnika należy mieć na uwadze kwoty netto wynikające z poszczególnych czynności tj. tych, które dają i nie dają prawa do odliczenia podatku i obrót należy utożsamiać z wartościami transakcji (dostaw towarów i świadczenia usług) netto, dla których podmiotem zobowiązanym do ich opodatkowania jest nabywca.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na terenie kraju dokonuje sprzedaży złomu. Transakcję dokumentuje wystawieniem faktury nie określa w niej stawki podatku. Na fakturze potwierdzającej taką transakcję zamieszcza oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca dokonuje zatem na terenie kraju sprzedaży złomu w systemie „odwrotnego obciążenia”.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie w art. 113 ust. 1 i 9,
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z powołanego przepisu wynika, że przy spełnieniu warunków w tym przepisie wskazanych przy nabyciu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia i zapłaty podatku z powyższego tytułu jest nabywca towaru. Jednakże powyższe nie stanowi u nabywcy tych towarów obrotu; jedynie na niego został przeniesiony obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że z uwagi na przedmiot transakcji jak i rodzaj kontrahenta obowiązek podatkowy na mocy tych przepisów zostanie przeniesiony na nabywcę. Jednakże powyższe nie oznacza, że tego rodzaju transakcje u dokonującego sprzedaży nie będą brane pod uwagę przy wyliczaniu wskaźnika proporcji. Są to co do zasady czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem. Dostawa złomu podlega opodatkowaniu, jednakże zobowiązanym do zapłaty podatku jest kupujący.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do kwestii wliczenia wartości dostawy złomu do proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, stwierdzić zatem należy, że przy wyliczaniu proporcji należy uwzględnić dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT (w przedmiotowej sprawie dostawę złomu), z tytułu której podatnikiem będzie nabywca. Są to bowiem co do zasady czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ze względu na przedmiot transakcji jak i rodzaj kontrahenta obowiązek podatkowy na mocy tych przepisów zostanie przeniesiony na nabywcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że ww. czynności winny być ujęte przez sprzedawcę do ww. proporcji i powinny zostać wliczone zarówno do licznika, jak i mianownika proporcji odliczenia podatku naliczonego, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowego opodatkowania dostawy złomu (odnośnie której Wnioskodawca stwierdził, że na fakturze potwierdzającej taką transakcję zamieszcza oznaczenie „odwrotne obciążenie”), gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin