Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-961/13/BM
z 27 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi doradcze w zakresie zarządzania oraz usługi ubezpieczenia należności powinny być uwzględniane w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi doradcze w zakresie zarządzania oraz usługi ubezpieczenia należności powinny być uwzględniane w liczniku oraz mianowniku współczynnika proporcji wyliczanego na podstawie przepisu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 grudnia 2013 r. znak: IBPP1/443-961/13/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahentów zagranicznych (unijnych i z krajów trzecich) usługi np:

1. Usługi doradcze w zakresie zarządzania, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką 23%,
2. Usługi ubezpieczenia należności, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką zw.
   
   

Wnioskodawca wykonanie ww. usług dokumentuje wystawieniem faktury z oznaczeniem: NP - nie opodatkowane w kraju i adnotacją: „odwrotne obciążenie”. Usługi te nie są usługami pomocniczymi.

W piśmie z 8 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny od 1993 r. Do grudnia 2010 r. Wnioskodawca prowadził działalność produkcyjną oraz handlową głównie w zakresie artykułów gospodarstwa domowego. W wyniku reorganizacji, powyższa działalność przeniesiona została do innych spółek z Grupy kapitałowej w drodze aportu zorganizowanych części przedsiębiorstwa. Obecnie podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zapewnienie wsparcia bieżącej działalności niektórych spółek z Grupy, poprzez świadczenie na ich rzecz określonych usług.

Na pytanie tut. organu „Wnioskodawca użył w pkt 1 wniosku sformułowania: „Usługi te nie są usługami pomocniczymi”, należy jednak wyjaśnić, czy Wnioskodawcy chodziło o usługi pomocnicze o których mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zgodnie z którym do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

• pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
• usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
  
  

W które z ww. usług wpisuje się usługi wymienione przez Wnioskodawcę?”, Wnioskodawca wskazał, że chodziło mu o usługi pomocnicze, o których mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Usługi opisane w stanie faktycznym pkt „b” (usługi ubezpieczenia należności), zdaniem Wnioskodawcy, należy zaliczyć do usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo jeśli do obliczania wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług w liczniku i mianowniku nie uwzględni obrotu z tytułu sprzedaży ww. usług? - stan przepisów ustawy o VAT obowiązujących od 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy, miejsce świadczenia usług:

1. Usługi doradcze w zakresie zarządzania,
2. Usługi ubezpieczenia należności,

przez Wnioskodawcę znajduje się poza granicami kraju, a Wnioskodawca jest zobowiązany dokumentować świadczenie tych usług fakturą z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie natomiast do art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl ust. 3 ww. przepisu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ustalając proporcję należy mieć na względzie, iż zgodnie z ust. 5 do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Od 1 stycznia 2014 r. zgodnie z punktem 6 do obrotu, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43. ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do jej wyliczenia.

Od 1 stycznia 2014 r. wykreślono art. 29, a więc i definicję obrotu. Z kolei jednak przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym świadczenie usługi poza terytorium kraju nie stanowi sprzedaży a tym samym nie generuje obrotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy. Tym samym kwoty uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia przedmiotowych usług nie będą uwzględniane w proporcji o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia) - miejsce świadczenia determinuje miejsce opodatkowania danej czynności.

Zatem podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają jedynie czynności, które miały miejsce na określonym obszarze. W związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia było terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej. W sytuacji, gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza terytorium Polski, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegała opodatkowaniu na jej terytorium.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego art. 86 ust. 1 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Na mocy ww. regulacji podatnikowi będzie przysługiwać prawo do odliczenia, o ile udowodni, że w sytuacji świadczenia analogicznej czynności w kraju miałby prawo do odliczenia. W celu określenia prawa do odliczenia podatku w związku z wykonywaniem czynności poza krajem, należy stworzyć pewien hipotetyczny model. W ramach tego modelu czynność wykonaną za granicą należy „umieścić w kraju”, następnie ocenić, czy w tym przypadku podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku. Jeśli w ramach tego modelu takie prawo przysługiwałoby, wówczas prawo do odliczenia przy świadczeniu będzie przysługiwać. Jeśli natomiast po umieszczeniu danej czynności - w ramach stworzonego modelu - w kraju, prawo do odliczenia nie przysługiwałoby, tzn. że również wykonanie tej czynności za granicą nie daje zasadniczo prawa do odliczenia.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych kosztów do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję t określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Zgodnie z dodanym do ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r. art. 90 ust. 9a, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Jak wynika z regulacji ust. 1 i 2 art. 90 w sytuacji gdy dane nabycia, które generują podatek naliczony, wiążą się zarówno z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, a gdy jest to niemożliwe, do sporządzenia proporcji zgodnie z którą będzie odliczał podatek VAT. Co najistotniejsze w kontekście analizowanej sprawy, w regulacjach tych mowa jest o „czynnościach” które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego i o „czynnościach” które takiego prawa nie dają. Gdy mowa jest w ww. przepisach o „czynnościach” należy przez to rozumieć wszelkie dostawy towarów i świadczenia usług - w rozumieniu ustawy o VAT - jakie dany podatnik dokonuje, niezależnie od miejsca ich opodatkowania.

W ustawie o VAT od 1 stycznia 2014 r. brak jest wyjaśnienia co należy rozumieć przez obrót. Dlatego też w celu określenia współczynnika, według którego będzie odliczany podatek VAT, należy mieć na uwadze kwoty netto uzyskiwane z poszczególnych czynności tj. tych które dają i nie dają prawa do odliczenia podatku. Tym samym obrót należy w tym przypadku utożsamiać z wartościami transakcji (dostaw towarów i świadczenia usług) netto - których miejsce opodatkowania znajduje się zarówno w kraju jak i zagranicą - i te wartości winny być podstawiane do wzoru w celu określaniu ww. współczynnika.

Zauważyć należy, że przywołana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku definicja sprzedaży zawarta w art. 2 pkt 22 ustawy - przez którą rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – nie ma zastosowania przy analizie art. 90 ustawy. W tym przepisie jak wskazano powyżej odwołano się do „obrotu” a nie do „sprzedaży”.

Ponadto odnośnie stwierdzenia Wnioskodawcy zawartego we własnym stanowisku, że od 1 stycznia 2014 r. wykreślono art. 29, a więc i definicję obrotu, należy stwierdzić, iż wykreślenie przez ustawodawcę z ustawy o VAT art. 29 ust. 1 ww. ustawy i dodanie do ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 nie powoduje niemożliwości wyliczenia proporcji o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż jak wyżej wyjaśniono, przy wyliczeniu od 1 stycznia 2014 r. współczynnika należy mieć na uwadze kwoty netto wynikające z poszczególnych czynności tj. tych, które dają i nie dają prawa do odliczenia podatku i obrót należy utożsamiać z wartościami transakcji (dostaw towarów i świadczenia usług) netto, których miejsce opodatkowania znajduje się zarówno w kraju jak i zagranicą.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahentów zagranicznych (unijnych i z krajów trzecich) usługi doradcze w zakresie zarządzania, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką 23% oraz usługi ubezpieczenia należności, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką zw.

Wnioskodawca wykonanie ww. usług dokumentuje wystawieniem faktury z oznaczeniem: NP - nieopodatkowane w kraju i adnotacją: „odwrotne obciążenie”.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do kwestii wliczenia do proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów zagranicznych usług doradczych w zakresie zarządzania oraz usług ubezpieczenia należności, stwierdzić należy, że przy wyliczaniu proporcji należy uwzględnić te czynności. Są to bowiem co do zasady czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ze względu na określone miejsce świadczenia nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju.

Przy czym, jeżeli są to czynności, które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego (w przedmiotowej sprawie są to usługi doradcze w zakresie zarządzania, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką 23%) – przy ustalaniu proporcji należy uwzględnić je zarówno w liczniku, jak i w mianowniku proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Natomiast czynności, które nie dają takiego prawa (usługi ubezpieczenia należności, które jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką zw.) – należy uwzględnić tylko w mianowniku tej proporcji.

Należy również w tym miejscu zauważyć, że, jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, świadczone przez niego usługi nie są usługami pomocniczymi, o których mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. oraz, że obecnie podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zapewnienie wsparcia bieżącej działalności niektórych spółek z Grupy, przez świadczenie na ich rzecz określonych usług, zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania ww. przepis art. 90 ust. 6 ustawy o VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że kwoty uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia przedmiotowych usług nie będą uwzględniane w proporcji o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowego opodatkowania usług doradczych w zakresie zarządzania (odnośnie których Wnioskodawca stwierdził, że jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką 23%) oraz usług ubezpieczenia należności (odnośnie których Wnioskodawca stwierdził, że jeśli byłyby świadczone w Polsce opodatkowane byłyby stawką zw.) ani kwestia określenia miejsca świadczenia tych usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.