Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1168/13/MK
z 18 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013 r. (data wpływu – 14 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu – 17 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu zbycia odpłatnego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu zbycia odpłatnego udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.
Wniosek uzupełniono w dniu 17 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem X Sp. z o.o.

Umowa ww. spółki w § 20 pkt 1-2 stanowi, że w przypadku, jeżeli Zgromadzenie Wspólników-Założycieli nie może podjąć uchwały w sprawie, w której wymagana jest jednomyślność Wspólników-Założycieli, Zarząd zwoła w terminie 7 dni następne Zgromadzenie Wspólników, w którego porządku obrad znajdzie się podjęcie uchwały w tej samej sprawie. Jeżeli wskazana wyżej uchwała nie zostanie podjęta, wskutek sprzeciwu tego samego Wspólnika-Założyciela, także na drugim Zgromadzeniu Wspólników, pozostałym Wspólnikom-Założycielom przysługuje prawo żądania, aby Wspólnik Założyciel, którego sprzeciw uniemożliwia podjęcie uchwały, zbył swoje udziały (prawo opcji).

W dalszej części umowy, tj. w § 20 pkt 3-9, opisano procedurę realizacji prawa opcji, gdzie określono m.in. że:

1. Zarząd spółki prawo opcji wykonuje poprzez pisemne oświadczenie złożone Wspólnikowi którym wskazuje sposób nabycia udziałów i określenie ich ceny nabycia.
2. jeśli Wspólnik zobowiązany do zbycia udziałów przyjmuje cenę nabycia określoną w oświadczeniu - uznaje się, że prawo opcji wykonane jest po tej cenie i w sposób określony w oświadczeniu.
3. wspólnik zobowiązany do zbycia udziałów może także, w terminie 7 dni wnieść o dokonanie wyceny udziałów przez biegłego rzeczoznawcę.

Wnioskodawca wniósł w trakcie Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników dwukrotnie (tj. 13 sierpnia 2012 r. i 11 września 2012 r.) sprzeciw przeciwko podjęciu uchwały nr 1 w przedmiocie odpłatnego umorzenia udziałów. W konsekwencji Wspólnicy-Założyciele X Sp. z o.o. w dniu 18 września 2012 r. wydali oświadczenie w przedmiocie wykonania prawa opcji, określając cenę wszystkich udziałów Wnioskodawcy na kwotę 406 090 zł, tj. 570 udziałów po 712,44 zł. za 1 udział. W oświadczeniu wskazano jako nabywcę udziałów – spółkę Y S.A. Natomiast w dniu 21 września 2012 r. wskazany w oświadczeniu nabywca udziałów złożył za pośrednictwem Zarządu spółki oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów za cenę nabycia 406 090 zł. Pismem z dnia 24 września 2012 r. przekazano Wnioskodawcy oświadczenie w przedmiocie wykonania prawa opcji oraz oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów .

Wnioskodawca pismem z dnia 1 października 2012 r., korzystając z uprawnienia wskazanego w § 20 pkt 7 umowy spółki, odmówił przyjęcia ceny nabycia jako zaniżonej i wniósł o wycenę udziałów przez biegłego rzeczoznawcę, wobec czego w dniu 21 stycznia 2013 r., opierając się na wycenie udziałów sporządzonej przez biegłego rzeczoznawcę, Rada Nadzorcza Y S.A. (nabywca udziałów) wyraziła w drodze uchwały zgodę na nabycie udziałów Wnioskodawcy za cenę nie wyższą niż 903 450 zł.

W związku z powyższym w dniu 1 lutego 2013 r. spółka Y S.A. jako wskazany nabywca udziałów, skierował do Wnioskodawcy „modyfikujące oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów” w zakresie ceny wykonania prawa opcji, deklarując chęć nabycia udziałów za cenę 903450 zł (570 udziałów po cenie 1585,00 zł za jeden udział). Jednakże Wnioskodawca w dniu 5 marca 2013 r. zakwestionował wycenę oraz sposób dostarczenia informacji, jednak to nie wpłynęło na zmianę podanej w dniu 8 lutego 2013 r. ceny.

Z kolei w dniu 21 czerwca Prezes Zarządu Y S.A. poprosił o potwierdzenie numeru rachunku bankowego Zbywcy udziałów. Wnioskodawca podał numer swojego rachunku bankowego, po czym w dniu 10 lipca 2013 r. wezwał nabywcę Y S.A. do zapłaty zobowiązania.

Art. 20 Umowy Spółki X Sp. z o.o. na który Wnioskodawca się powołuje brzmi następująco:

1. Jeżeli zgromadzenie Wspólników nie może, wobec sprzeciwił jednego ze Wspólników-Założycieli podjąć uchwały w sprawie, w której wymagana jest jednomyślność Wspólników-Założycieli, Zarząd zwoła w terminie 7 (siedmiu) dni następne Zgromadzenie Wspólników, w którego porządku obrad znajdzie się podjęcie uchwały w tej samej sprawie.
   
2. Jeżeli wskazana w ust. 1 uchwała nie zostanie podjęta, wskutek sprzeciwu tego samego Wspólnika-Założyciela, także na drugim Zgromadzeniu Wspólników, pozostałym Wspólnikom-Założycielom przysługuje prawo żądania, aby Wspólnik-Założyciel, którego sprzeciw uniemożliwia podjęcie uchwały, zbył swoje udziały w sposób opisany w ust. 3 (prawo opcji).
   
3. Prawo opcji, o którym mowa w ust. 2 może być wykonane przez Wspólników-Założycieli jedynie łącznie, przy czym udziały, co do których ono przysługuje nabywane są Wspólników-7ałożycieli proporcjonalnie do dotychczasowych udziałów w kapitale zakładowym Spółki.
   Wspólnicy-Założyciele mogą jednak zgodnie postanowić, że udziały Wspólnika przeciwko któremu prawo opcji przysługuje, nabyte zostaną przez nich w innych proporcjach, albo tylko przez jednego lub niektórych z nich, albo także wskazaną przez nich osobę trzecią.
   
4. Prawo opcji wykonuje się przez pisemne oświadczenie złożone przez wszystkich Wspólników-Założycieli, za pośrednictwem Zarządu Spółki, Wspólnikowi przeciwko któremu przysługuje roszczenie o zbycie udziałów. Oświadczenie takie złożone być powinno nie później niż w terminie 14 dni od dnia odbycia Zgromadzenia Wspólników, o którym mowa w ust.2.
   Oświadczenie zawiera stosownie do postanowienia ust. 3 wskazanie sposobu nabycia udziałów oraz określenie ceny ich nabycia.
   
5. Zarząd Spółki zawiadamia listem poleconym Wspólnika, przeciwko któremu przysługuje prawo opcji o złożeniu przez pozostałych Wspólników-Założycieli oświadczenia o wykonaniu tego prawa, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego oświadczenia.
   
6. Jeżeli Wspólnik zobowiązany do zbycia udziałów przyjmuje cenę nabycia określoną w oświadczeniu o wykonaniu praw opcji, uznaje się ze prawo to zostało wykonane po tej cenie i w sposób określony w tym oświadczeniu. Brak oświadczenia o odmowie przyjęcia ceny w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, uważa się za jej przyjęcie.
   
7. Wspólnik zobowiązany do zbycia udziałów może także w terminie określonym w ust. 6 wnieść o dokonanie wyceny udziałów przez biegłego rzeczoznawcę. W takim wypadku Zarząd Spółki w terminie 14 dni od dnia otrzymania takiego żądania, zobowiązany jest zlecić dokonanie wyceny.
   
8. W przypadku określonym w ust. 7 prawo opcji wykonywane jest przy przyjęciu wartości udziałów określonej w wycenie przez biegłego rzeczoznawcę na dzień wykonania prawa opcji, o którym mowa w ust. 2 lub ust.
   
9. Jeżeli Wspólnicy-Założyciele nie korzystają z prawa opcji, o którym mowa w ust. 2, po upływie terminu do jego wykonania, prawo to przechodzi na Wspólnika, którego sprzeciw uniemożliwił podjęcie uchwały. Wspólnik taki może w terminie 14 dni żądać, by pozostali Wspólnicy-Założyciele nabyli jego udziały, wskazując jednocześnie cenę ich nabycia. Postanowienia ustępów 4-8 stosuje się odpowiednio.

W uzupełnieniu wniosku dotyczącym wskazania daty nabycia udziałów w spółce X Sp. z o.o. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w dniu 8 lutego 2013 r. dostarczono do niego „Modyfikujące oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów w zakresie ceny wykonania prawa opcji”. W ten sposób ustalono ostateczna cenę nabycia udziałów, co wskazuje na zakończenie w dniu 8 lutego 2013 r. procesu przenoszenia na nabywcę własności udziałów w ww. spółce.

Proces ten trwał od dnia 24 września 2012 r. (w uzupełnieniu omyłkowo wskazano datę 24 września 2013 r.), czyli momentu otrzymania przez Wnioskodawcę oświadczenia w przedmiocie wykonania prawa opcji oraz oświadczenia w przedmiocie zakupu udziałów, do dnia 8 lutego 2013 r., w którym przekazano Wnioskodawcy „Modyfikujące oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów w zakresie ceny wykonania prawa opcji”.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

W którym roku podatkowym powstaje przychód z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w przypadku, gdy oświadczenie o wykonaniu prawa opcji złożono w roku 2012, a cena sprzedaży została ustalona i przedstawiona wspólnikowi zmuszonemu zbyć udziały w roku 2013?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym przychody należne w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zbycia udziałów w spółce X Sp. z o.o. powstały z chwilą wymagalności świadczenia, a więc w miesiącu lutym 2013 r., kiedy to w oparciu o „modyfikujące oświadczenie w przedmiocie zakupu udziałów” została ustalona ostateczna cena zbycia udziałów. Przed upływem wskazanego wyżej terminu Wnioskodawca nie mógł domagać się zapłaty ceny za sprzedane udziały, a jego roszczenia nie były jeszcze wymagalne, bowiem nie uzyskał od strony kupującej możliwej do zaakceptowania ceny. Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że było to zgodne z § 20 umowy spółki X Sp. z o.o. Wreszcie, uwzględniając okoliczności transakcji bez ustalonej ceny i terminu zapłaty, umowa zbycia udziałów nie doszłaby do skutku pomiędzy stronami. W opinii Wnioskodawcy przychód należny na gruncie art. 17 ust.1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy utożsamiać z wymagalnością roszczenia o zapłatę.

Jak wskazuje Wnioskodawca, na podobnym stanowisku stoją sądy administracyjne. W judykaturze przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 przytoczonej ustawy. Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się, ze chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Potwierdzają to wyroki sądów –przykładowo: wyrok NSA z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt II FSK 549/08, wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 282/09; wyrok WSA z 15 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/GI 1023/02.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością powstał w momencie ustalenia ceny przez strony transakcji, czyli w lutym 2013 roku, zatem będzie on zobowiązany do wykazania tej kwoty przychodu w zeznaniu za 2013 r., o którym mowa w art. 45 ust.4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zapłaty podatku do dnia 30 kwietnia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy.

Z kolei art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, iż jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym, odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Uszczegółowieniem ww. przepisu jest przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., zgodnie z którym za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji odpłatnego zbycia udziałów w spółce z o.o., konsekwencją tej czynności prawnej jest zaliczenie uzyskanej ceny do przychodów z kapitałów pieniężnych, określonych w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., wynika, że przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7, 9 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio, przy czym cena ta powinna określać kwotę, której zapłata spowoduje przejście własności udziałów w spółce z o.o. na kupującego. Jest to cena należna zbywcy w dniu zawarcia umowy sprzedaży i stanowi jego wierzytelność z tytułu sprzedaży ww. udziałów, która może być dochodzona na drodze postępowania cywilnego.

Stosownie do art. 30b ust. 1 przytoczonej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Na podstawie ust. 2 pkt 4 tego artykułu dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38.

W myśl art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie podatkowe, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b.

Określając moment podatkowy, w którym podatnik uzyskał przychód z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z o.o., należy mieć na uwadze treść przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Norma wyrażona w tym przepisie stanowi zatem, że przychodem są przede wszystkim pieniądze otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika oraz jednocześnie określa moment uzyskania przychodu. Ogólna reguła wynikająca z tego przepisu przewiduje, że przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika. Jest ona wyrazem przyjęcia przez ustawodawcę tzw. metody kasowej ustalania przychodu, wiążącej jego uzyskanie z faktycznym wejściem w posiadanie określonych walorów pieniężnych lub możliwością faktycznego dysponowania nimi. Reguła ta doznaje jednak ograniczenia w kolejnych przepisach Rozdziału 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w art. 10 do art. 20 ustawy). Należy do nich m.in. przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem przychodów z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z o.o. nie jest istotny moment otrzymania pieniędzy (wartości pieniężnych), gdyż przychodem są już wartości należne, choćby faktycznie nieotrzymane. Podstawowe zatem znaczenie dla momentu powstania obowiązku podatkowego ma ustalenie znaczenia sformułowania „przychody należne”. Podkreślana reguła ogólna, że przepis oznaczony mniejszą liczbą traktuje się jako sytuację bardziej ogólną od przepisu oznaczonego większą liczbą nie wyjaśnia jednak wskazanego powyżej znaczenia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że reguła generalna z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doznaje modyfikacji w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a tej ustawy. Wynika to już z samej redakcji pierwszego ze wskazanych przepisów, który wprost wskazuje na zastrzeżenia, czyli wyjątki od reguły ogólnej wskazane w kolejnych przepisach, w tym także w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Realizując zatem założenia wykładni prawa – nakazującej poszukiwanie znaczenia interpretowanego terminu w powszechnym języku polskim – wskazać należy na rozumienie znaczeniowe pojęcia „należny” według „Słownika języka polskiego” pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253), który wskazuje znaczenie wyrazu „należny” – jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Tak więc „przychód należny” oznacza przychód przysługujący, który się należy i nie ma znaczenia, że nie został otrzymany.

Biorąc pod uwagę treść analizowanych przepisów na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że cena z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce z o.o. stanowi dla Wnioskodawcy przychód z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten po stronie Wnioskodawcy powstał w dacie, w której nastąpiło przeniesienie prawa własności udziałów na nabywcę – spółkę Y S.A. – bez względu na termin płatności czy datę wymagalności.

Zatem nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że przychód należny na gruncie art. 17 ust.1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy utożsamiać z wymagalnością roszczenia o zapłatę, w konsekwencji czego przychód ze zbycia opisanych we wniosku udziałów w spółce z o.o. powstał w momencie ustalenia ceny przez strony transakcji.

Niezależnie od tego, stwierdzić należy, że dla momentu ustalenia przychodu bez znaczenia pozostaje ustalenie wysokości ceny czy sposób jej zapłaty – co może być dowolnie kształtowane przez strony czynności odpłatnego zbycia udziałów w spółce z o.o. – i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. W chwili zbycia ww. udziałów następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ich posiadania na nabywcę, skutkiem czego w tym samym czasie powstaje przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zakończenie procesu przenoszenia na nabywcę własności udziałów w spółce X Sp. z o.o. nastąpiło w dniu 8 lutego 2013 r., to przychód z tytułu odpłatnego zbycia ww. udziałów w spółce z o.o. powstał w tej dacie.

Niemniej jednak, mając na uwadze rolę postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych, a w szczególności w jego toku nie może być prowadzone klasyczne postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych, a następnie poddawanie ich swobodnej ocenie, zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej, wskazać należy, że w przypadku wszczęcia ewentualnego postępowania podatkowego (którego domenę stanowi prowadzenie postępowania dowodowego) to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczeń sądów administracyjnych wyjaśnić należy, że dotyczą one konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.