INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 11 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Wniosek został uzupełniony pismem z 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zaokrągla kwoty podatku VAT wykazywane dla potrzeb podatku VAT. Drobne kwoty wynikające z zaokrągleń VAT Spółka zalicza do przychodów podatkowych bądź kosztów uzyskania przychodów. Zaokrąglenia te bez wątpienia powstają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a konieczność ich dokonywania wynika z odrębnych przepisów. Zasady zaokrąglania podatków określone zostały w art. 63 Ordynacji podatkowej. Sytuacja taka powoduje, iż powstają różnice pomiędzy kwotami księgowymi z faktur w rejestrach VAT a kwotami z deklaracji dla potrzeb podatku VAT. Spółka kwoty, które na skutek zaokrągleń VAT pozostają na kontach dotyczących VAT naliczonego i należnego, po zakończeniu każdego miesiąca zarachowuje odpowiednio do pozostałych kosztów lub przychodów operacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy drobne kwoty wynikające z zaokrągleń podatku VAT zarachowane przez Spółkę odpowiednio do pozostałych kosztów lub przychodów operacyjnych są przychodem podatkowym lub kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii ujmowania w przychodach i kosztach uzyskania przychodów różnic groszowych powstałych w wyniku zaokrągleń, dokonywanych w związku ze sporządzeniem deklaracji VAT. Jednak fakt, że zaokrąglenia te są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a konieczność ich dokonywania wynika z Ordynacji podatkowej, zdaniem Spółki, powodują, iż Spółka może je zaliczyć odpowiednio do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał dodatkowo, że różnice groszowe wynikłe w wyniku zaokrągleń w związku ze sporządzaniem deklaracji VAT są związane z prowadzoną działalnością (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ponadto powstające różnice groszowe nie są zawarte w katalogu art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że kwoty różnic groszowych może zaliczać do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady zaokrąglania kwot podatków określone zostały w art. 63 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zgodnie z § 1 tego artykułu, podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

Zatem powyższy przepis nakłada na podatnika obowiązek zaokrąglania kwoty podatku w deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zaokrągla kwoty podatku VAT wykazywane dla potrzeb podatku VAT zgodnie z przepisem art. 63 Ordynacji podatkowej. Drobne kwoty wynikające z zaokrągleń VAT Spółka zalicza do przychodów podatkowych bądź kosztów uzyskania przychodów. W wyniku dokonywania zaokrągleń powstają różnice pomiędzy kwotami księgowymi z faktur w rejestrach VAT a kwotami z deklaracji dla potrzeb podatku VAT. Spółka kwoty, które na skutek zaokrągleń VAT pozostają na kontach dotyczących VAT naliczonego i należnego, po zakończeniu każdego miesiąca zarachowuje odpowiednio do pozostałych kosztów lub przychodów operacyjnych.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie regulują kwestii ujmowania w przychodach i kosztach uzyskania przychodów różnic groszowych powstałych w wyniku zaokrągleń, dokonywanych w związku ze sporządzaniem deklaracji podatkowych VAT.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Art. 12 tej ustawy regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy (przysporzenia pieniężne) przedsiębiorcy nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Z konstrukcji art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że katalog zdarzeń w nim wymienionych ma charakter czysto przykładowy. Przesądza o tym zdanie pierwsze tego przepisu, które stanowi, że takim przychodem dla celów podatkowych są „w szczególności” przypadki wskazane w następnych akapitach tego przepisu. Jednocześnie nie powinno budzić wątpliwości, że o przysporzeniu można mówić nie tylko wówczas gdy nastąpi u podatnika przyrost po stronie aktywów, ale również wówczas gdy nastąpi trwałe zmniejszenie jego zobowiązań (pasywów).

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zatem o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Za przychód należy więc uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika.

Jednocześnie o uznaniu danego przysporzenia jako przychodu nie decyduje to, że nie znalazło się ono w katalogu wartości niezaliczonych przez ustawodawcę do przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ww. ustawy). Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi.

Zgodnie z powyższym warunkiem koniecznym dla osiągnięcia przychodu jest więc uzyskanie definitywnego przysporzenia majątkowego.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dokonywanie zaokrągleń podatku VAT jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a konieczność ich stosowania wynika z Ordynacji podatkowej. Skoro więc Podatnik jest zobowiązany do dokonywania zaokrągleń podatku VAT na podstawie przepisów prawa, należy stwierdzić, że powstałe w wyniku tych zaokrągleń różnice groszowe jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią odpowiednio przychody i koszty podatkowe Spółki.

Podsumowując, powstające w wyniku dokonywania zaokrągleń podatku VAT dodatnie bądź ujemne różnice groszowe Spółka powinna zaliczyć odpowiednio do przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.