INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 18 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 22 listopada 2013, data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2013 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej złożyła do Biura KIP w Płocku pismo z 18 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą wobec którego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 20 sierpnia 2013 r. ogłoszono upadłość likwidacyjną, wobec czego działa obecnie pod firmą Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej”. Na rzecz upadłego działa obecnie syndyk. Syndykiem masy upadłości wyznaczono „A” spółka jawna. Obwieszczenie o ogłoszeniu upadłości zamieszczono w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nr 191 z dnia 2 października 2013 r.

W toku działalności prowadzonej przed ogłoszeniem upadłości Wnioskodawca nabywał towary/usługi. Do dnia ogłoszenia upadłości Wnioskodawca nie zapłacił wszystkich zobowiązań. Po ogłoszeniu upadłości syndyk działając na rzecz upadłego wykonuje jego obowiązki, w tym sporządza deklaracje VAT. Po przejęciu od ksiąg rachunkowych upadłego syndyk dokonał stosownych czynności i ustalił, iż za III kwartał 2013 r. kwota zobowiązania z tytułu podatku VAT wynosi 49.249 zł, w tym uwzględniono kwotę z tytułu korekty na podstawie art. 89B ustawy o VAT, w wysokości 42.738,31 zł (naliczona od kwoty 228.556,87 zł). Korekta ta dotyczy jedynie zobowiązań, których nieściągalność w rozumieniu art. 89a ust. 1 ustawy o VAT została uprawdopodobniona po 31 grudnia 2012 r., a jednocześnie po ogłoszeniu upadłości, tj. po dniu ogłoszenia upadłości upłynęły bezskutecznie 150-dniowe terminy zapłaty, licząc od daty płatności zobowiązania określonej umową lub fakturą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obowiązkiem syndyka masy upadłości działającego na rzecz Wnioskodawcy - podatnika, wobec którego ogłoszono upadłość likwidacyjną jest dokonanie korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku VAT co do niezapłaconych zobowiązań upadłego powstałych przed ogłoszeniem upadłości, odnośnie których 150 dni od daty wymagalności wierzytelności upłynie po dniu ogłoszeniu upadłości likwidacyjnej, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia płatności...
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1 - czy obowiązkiem syndyka masy upadłości jest zapłata właściwemu urzędowi skarbowemu wynikającej z korekty jw. kwoty podatku VAT z pominięciem przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze o kolejności zaspokajania wierzycieli (art. 342 i n. ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. stanowi, iż w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Dokonaną korektę uwzględnia się w sporządzanej za dany okres deklaracji rozliczeniowej a z kolei zobowiązanie dodatkowe podatnika przyjmuje się, co do zasady, w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej (art. 99 ust. 12 ustawy o VAT).

Stanowisko Wnioskodawcy jest następujące.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze tekst jednolity Dz.U. 2009 Nr 175, poz. 1361 z późniejszymi zmianami (dalej: puin) upadły w upadłości likwidacyjnej traci na rzecz syndyka prawo i obowiązek wykonywania zarządu, wobec czego wykonywanie m.in. obowiązków podatkowych upadłego podatnika ciąży na syndyku. W/w ustawa ta jest aktem regulującym prawne ramy działania syndyka. Ustawa ta wprowadza szczególny i wyłączny reżim regulowania zobowiązań upadłego przez syndyka, przy czym rozróżniane są w niej tryb zaspokajania zobowiązań w ramach kosztów postępowania (art. 230 puin) oraz w ramach planu podziału funduszy masy pomiędzy wierzycieli, których wierzytelności zostały prawomocnie wciągnięte na listę wierzytelności. Powyższe wynika z faktu, iż ogłoszenie upadłości prowadzi do podziału roszczeń wierzycieli na te, które dotyczą upadłego – tzw. „długi upadłego”, oraz tych dotyczących masy upadłości – tzw. „długi masy”. Jak podaje Piotr Zimmerman w Komentarzu do Prawa upadłościowego i naprawczego (Wydawnictwo C.H BECK Wwa 2012, s. 297): „Przyjęto w doktrynie jednoznacznie, iż długi upadłego to wszystkie jego zobowiązania istniejące w dniu ogłoszenia upadłości, a co za tym idzie płatne wyłącznie w drodze ustalenia listy wierzytelności późniejszego planu podziału; „długi masy” to zobowiązania zaciągnięte przez syndyka po ogłoszeniu upadłości, stanowiące koszty postępowania, płatne bez potrzeby zgłaszania ich na listę wierzytelności i co do zasady poza planem podziału.” Oba w/w tryby są wyłączne dla regulowania zobowiązań upadłego.

Art. 89 ust. 1a ustawy o VAT z kolei stanowi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności. Na gruncie ww. przepisów puin upadły nie ma możliwości uregulowania swoich zobowiązań w sposób inny, niż dozwolony puin, wobec czego art. 89b ust. la w praktyce nie dotyczy podatników upadłych.

Z kolei art. 89a ustawy o VAT wyłącza możliwość dokonania korekty VAT przez wierzycieli w stosunku do tych dłużników, którzy są w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacji.

Ustalenie, czy na gruncie ustawy o VAT oraz przepisów puin syndyk jest obowiązany dokonać korekty podatku VAT w sposób określony w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, a następnie zapłacić podatek w kwocie zobowiązania podatkowego określonego w deklaracji VAT poza planem podziału, czy też obowiązek dokonania ww. korekty i w konsekwencji zapłaty podatku nie dotyczy syndyka, ma istotne konsekwencje dla prowadzonego procesu upadłościowego. Należy bowiem wziąć pod uwagę, iż upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika niewypłacalnego, tj. takiego, który nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, nadto uwzględnić trzeba dwutygodniowy termin do złożenia wniosku o upadłość liczony od momentu wystąpienia stanu niewypłacalności. Należy założyć, iż w przypadku dłużnika, który wniosek o ogłoszenie upadłości złożył w określonym ustawą terminie, okresy 150 dni od terminu płatności poszczególnych wierzytelności upływać będą po ogłoszeniu upadłości. Należy również uwzględnić, iż prowadzenie postępowania upadłościowego wymaga posiadania przez dłużnika płynnych funduszy w kwocie wystarczającej na pokrycie kosztów. Obciążenie syndyka obowiązkiem zapłaty skorygowanego (czyli zwiększonego) podatku VAT może prowadzić do umorzenia postępowania upadłościowego i nieosiągnięcia jego celu – tj. zaspokojenia wierzycieli upadłego, przy jednoczesnym uprzywilejowaniu organów podatkowych (upadły dłużnik miałby obowiązek dokonania korekty VAT w związku z upływem 150 dni od terminu płatności zobowiązania, natomiast wierzyciel upadłego dłużnika nie ma prawa do dokonania takiej korekty) Wydaje się przy tym, iż ryzyko braku płynnych środków na prowadzenie postępowania upadłościowego wskutek zapłaty przez syndyka skorygowanego podatku VAT dotyczy głównie tych upadłych, którzy wniosek o upadłość złożyli w wymaganym ustawą terminie.

Należy także wziąć pod uwagę postulat spójności systemu prawa oraz uzasadnienie wprowadzenia przez ustawodawcę przepisu, o którego interpretację na tle zaprezentowanego stanu faktycznego ubiega się Wnioskodawca. Jak wynika z uzasadnienia rządowego projektu zmian do ustawy o podatku VAT, wprowadzonych ostatecznie ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342) o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce - (Druk nr 833 z 29 października 2012, pt. Rządowy projekt ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce) proponowane zmiany uzasadniane były postulatem poprawy płynności finansowej przedsiębiorców, ograniczenia zatorów płatniczych w gospodarce oraz zwiększenia dyscypliny płatniczej między przedsiębiorcami. Postulatu tego nie spełnia uznanie, iż syndyk jest obowiązany dokonać korekty podatku VAT w sposób określony w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, a następnie zapłacić podatek w kwocie zobowiązania podatkowego określonego w deklaracji VAT – poza planem podziału, jak bowiem wyżej wskazano interpretacja taka prowadzi do nieuzasadnionego uprzywilejowania organów podatkowych, co narusza zasadę neutralności w podatku VAT, nie zapewniając jednocześnie kontrahentom dłużnika możliwości uzyskania środków obrotowych. Przyjęcie takiej interpretacji może ograniczać możliwość prowadzenia postępowania upadłościowego w stosunku do dłużnika, który wniosek o upadłość złożył we właściwym terminie.

Wobec powyższego stanowisko podatnika jest następujące:

syndyk działający na rzecz podatnika, wobec którego ogłoszono upadłość likwidacyjną, nie ma obowiązku dokonywania w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym upływa 150 dni od dnia płatności zobowiązania korekty podatku VAT odliczonego od tego zobowiązania w rezultacie nie ma obowiązku zapłaty z pominięciem przepisów puin o kolejności zaspokajania wierzycieli (art. 342 i n. puin) kwoty podatku wynikającej z korekty podatku VAT na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

Natomiast w myśl art. 89b ust. 2 ustawy – w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Wyżej wymienione uregulowania w przywołanym brzmieniu obowiązują od 1 stycznia 2013 r. na skutek zmian w ustawie o podatku od towarów i usług wprowadzonych ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11 (t.j. ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r. tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że w takich sytuacjach dłużnik jest zobowiązany do dokonania obowiązkowej korekty podatku naliczonego niezależnie od zachowania wierzyciela, a więc obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi za złe długi, o których mowa w art. 89a ustawy, czy też nie.

Z opisu sprawy wynika, że w odniesieniu do niezapłaconych zobowiązań Wnioskodawca dokonuje – w trybie art. 89b ustawy – korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia płatności wierzytelności powstałych przed datą ogłoszenia upadłości, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności następuje po dniu 31 grudnia 2012 r. i po dacie ogłoszenia upadłości.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii czy syndyk masy upadłości jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy, a w konsekwencji zapłata do urzędu skarbowego kwoty podatku wynikającej z korekty podatku.

W tym miejscu należy zauważyć to, że podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje utraty automatycznie statusu czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu (np. przez syndyka) czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.) – w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

W myśl art. 173 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze – syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

Z przepisu art. 185 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze wynika, że ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych upadłego.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przejawia się to zachowaniem statusu czynnego podatnika VAT.

W kontekście powyższych przepisów uznać należy, że na podatniku, będącym w upadłości likwidacyjnej i jednocześnie pozostającym podatnikiem VAT czynnym, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jest stroną, która dokonuje korekty podatku naliczonego, ciążą obowiązki wynikające z art. 89b tej ustawy.

Jak bowiem wskazano, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Brzmienie art. 89b ustawy (obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013 r.) wskazuje zatem, że dłużnik w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę, jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego. Podkreślenia wymaga, że obowiązek korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzysta/skorzystał z ulgi za złe długi, czy też nie.

Wskazać należy, że prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając skutki podatkowe podejmowanych przez podatników czynności prawnych, to nie można w sposób nieznajdujący uzasadnienia w jej przepisach, ograniczać możliwość ich zastosowania w sytuacji ogłoszenia upadłości lub prowadzenia likwidacji podmiotu będącego dłużnikiem podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny i kompleksowy reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi na złe długi, w tym wyczerpująco kształtuje obowiązki podatkowe dłużników. Skoro zatem spór dotyczy kwestii związanych z obowiązkiem dokonania korekty, to podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Należy zwrócić uwagę na pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawiony w wyroku z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 343/12: „W ustawie o podatku od towarów i usług dotyczących „ulgi za złe długi”, znajdują się odniesienia do sytuacji, gdy dłużnik został postawiony w stan upadłości. (…) ustawodawca stanowiąc ww. przepisy uwzględnił specyfikę przepisów p.u.n. Wyłączył bowiem możliwość ich stosowania w odniesieniu do wierzytelności, które powstały w okresie gdy przyszły dłużnik był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (vide art. 89a ust. 2 pkt 1 u.p.t.u.)”.

Zatem Syndyk w prowadzonym postępowaniu upadłościowym zobowiązany jest do podpisywania i składania w imieniu podatnika będącego w upadłości m.in. deklaracji podatkowych w zakresie podatku od towarów usług. Obowiązek ten spoczywa na syndyku również w przypadku, gdy na skutek zaistniałych po ogłoszeniu upadłości okoliczności nastąpi konieczność dokonania na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług korekty odliczonego podatku naliczonego w deklaracji bieżącej lub poprzez złożenie deklaracji korygującej. Takie bowiem sytuacje wystąpią w przypadku nieuregulowania przez dłużnika należności określonej w fakturze w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności.

Oznacza to, że syndyk w prowadzonym postępowaniu upadłościowym, składając w imieniu podatnika deklarację podatkową za dany okres rozliczeniowy, ma obowiązek pomniejszyć kwotę podatku naliczonego określoną dla tego okresu o podatek naliczony wynikający z faktur, których należność nie została uregulowana i dla których w tym okresie rozliczeniowym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, czyli dokonuje tego pomniejszenia „na bieżąco”.

Natomiast w sytuacji, gdy w prowadzonym postępowaniu upadłościowym syndyk w trakcie ustalania faktycznego stanu zobowiązań upadłego stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim obowiązku nie dokonał takiej korekty odliczonej kwoty podatku we właściwym okresie rozliczeniowym (tj. w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze), wówczas na syndyku będzie spoczywać obowiązek dokonania korekty złożonych wcześniej deklaracji podatkowych.

Zatem, obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, w tym obowiązek składania deklaracji podatkowych, nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika, w tym obowiązków wynikających z ustawy o VAT.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze – jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać wszystkie dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.

Tym samym syndyk jest zobowiązany do terminowego składania deklaracji podatkowych, jak również ma obowiązek niezwłocznego regulowania należności podatkowych, z tym, że obowiązek ten aktualizuje się jedynie wtedy, gdy syndyk posiada środki potrzebne do zapłaty podatku. Zatem syndyk – działający w imieniu i na rzecz upadłego – jest zobowiązany do podpisywania deklaracji (zarówno bieżącej, jak i do korekty, o której mowa w art. 89b ustawy) oraz dokonywania ewentualnej wpłaty zobowiązania podatkowego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że syndyk masy upadłości, działający w imieniu własnym lecz na rzecz Spółki (upadłego), w trakcie trwania postępowania upadłościowego, jest zobowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 powołanej ustawy oraz rozliczenia (a w efekcie zapłaty) korygowanej kwoty podatku w deklaracji podatkowej.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto należy nadmienić, że przedmiotem interpretacji w rozpatrywanej sprawie nie były przepisy ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze.

Zauważa się, że stosownie do art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polska umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej – przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nieopodatkowanych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nakładające na podatników obowiązki związane z rozliczaniem podatku w trybie art. 89a i art. 89b nie odsyłają do przepisów innych ustaw (niepodatkowych). Dlatego też przepisy Prawa upadłościowego i naprawczego nie mogą uchylić obowiązków jakie nałożone zostały na podatników przepisami ustawy o podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.