2013.11.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-649/13-2/RS
z 6 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2013 r. (data wpływu 19.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

Umowa o współpracy w przedmiocie usług finansowych, która ma być zawarta przez Wnioskodawcę z Operatorem oraz Działalność O prowadzona na jej podstawie będzie stanowić wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone nr 1) - jest prawidłowe,
koszty i przychody wynikające ze wspólnego przedsięwzięcia O, w tym koszty poniesione na nabycie lub wytworzenie środka trwałego lub nabycie wartości niematerialnej i prawnej, podlegają przypisaniu Spółce zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Spółkę udziałowi (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe,
w Wariancie 1 oraz w Wariancie 2 przychód z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O podlega przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Spółkę udziałowi, a pozostała część przychodu z tego tytułu należna Operatorowi będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo (pytanie oznaczone nr 4) – jest prawidłowe,
w Wariancie 3 wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w części w której nie będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora w ramach wspólnego przedsięwzięcia O na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie środki trwałe oraz nabyte wartości niematerialne i sprawne (pytanie oznaczone nr 5) – jest prawidłowe,
w Wariancie 3 w części w której wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie środki trwałe oraz nabyte wartości niematerialne i prawne w ramach wspólnego przedsięwzięcia O, Wnioskodawca w takim zakresie będzie uprawniony do podwyższenia w odpowiedniej proporcji wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości (pytanie oznaczone nr 6) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia przychodów oraz kosztów w związku z planowanym zawarciem przez Wnioskodawcę z Operatorem Umowy o współpracy w przedmiocie usług finansowych i prowadzeniem na jej podstawie Działalność O (tzw. wspólnego przedsięwzięcia) oraz w związku z rozwiązaniem wspólnego przedsięwzięcia poprzez zbycie ww. Przedsiębiorstwa O.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

B. z siedzibą w W. (dalej – „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest jednym z wiodących banków detalicznych w Polsce, posiadającym unikalny know-how w zakresie oceny ryzyka kredytowego i ryzyka stóp procentowych dla klientów indywidualnych. Wnioskodawca w celu poszerzenia swojej sieci sprzedaży produktów finansowych o nowe kanały dystrybucji zamierza, we współpracy z inną spółką, utworzyć platformę finansową w formie mobilnego banku detalicznego (dalej - „ O”) oferującego oraz świadczącego usługi finansowe pod unikalną nazwą (dalej „Działalność O”) dla nowej generacji klientów Banku korzystających w głównej mierze z internetu za pośrednictwem urządzeń mobilnych. Działalność O ma być prowadzona w ramach wyodrębnionego organizacyjnie oddziału Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w celu utworzenia O zamierza zawrzeć umowę o współpracy w przedmiocie usług finansowych (dalej - „Umowa”) z wiodącym operatorem telefonii komórkowej w Polsce (dalej - „Operator” lub „Strona”). Operator poprzez zawarcie Umowy pragnie rozwijać działalność polegającą na oferowaniu przez Bank usług finansowych oznaczonych markami Operatora (tzw. usługi white-label). Między Wnioskodawcą a Operatorem nie istnieją żadne powiązania o charakterze kapitałowym, organizacyjnym ani osobowym, w szczególności zaś nie są to podmioty powiązane w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Zarówno Wnioskodawca jak i Operator prowadzą działalność gospodarczą, w zakresie której są podatnikami zarejestrowanymi dla celów podatku VAT.

W Umowie między Wnioskodawcą i Operatorem (dalej zwanymi łącznie „Stronami”) określone zostaną warunki współpracy Stron w ramach projektu dotyczącego funkcjonowania O. Zaznaczono, iż ideą tej Umowy jest współpraca i wprowadzenie przez obie Strony do wspólnego przedsięwzięcia O środków po to, aby w przyszłości uzyskać z niego zysk i tak powinny być interpretowane wszelkie postanowienia Umowy dotyczące zarówno poniesionych kosztów, dzielenia zysków, jak i rozliczenia wspólnego przedsięwzięcia. Zaznaczono również, że Strony w ramach Umowy realizować będą wyłącznie wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem, natomiast pozostawać będą w pełni niezależne w swoich działaniach niezwiązanych z Umową. W wyniku wspólnych działań Stron utworzona oraz wyodrębniona zostanie w strukturze Banku w ramach jego oddziału zorganizowana część przedsiębiorstwa prowadząca Działalność O (dalej - „Przedsiębiorstwo O”). Przedsiębiorstwo O będzie to platforma (system) bankowości elektronicznej - zespół składników majątkowych stanowiących część przedsiębiorstwa Banku, przeznaczona do wykonywania Działalności O, na którą składać się będą in. in. baza danych klientów, aplikacja mobilna, infrastruktura techniczna oraz inne składniki majątkowe, które zostaną określone w załączniku do Umowy.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia zasady współpracy w ramach przedmiotowego projektu (tj. uprawnienia i obowiązki Stron) określone w Umowie, która ma zostać zawarta między Stronami, model wewnętrznych rozliczeń, które mają obowiązywać między Stronami, a także rozważane warianty zakończenia wspólnego przedsięwzięcia między Stronami.

ZAŁOŻENIA WARUNKÓW WSPÓŁPRACY MIĘDZY STRONAMI WYNIKAJĄCE Z UMOWY

Na usługi finansowe oferowane oraz świadczone w ramach Działalności O składać się będą usługi wymienione w załączniku do Umowy, w tym kredyty (ratalne, gotówkowe, odnawialne), pożyczki, karty płatnicze, rachunki, jak również wszelkie inne usługi finansowe uzgodnione w przyszłości przez Strony, świadczone pod unikalną nazwą na rzecz klientów (dalej - „Usługi Finansowe”). Strony ustalają że w zakresie warunków Usług Finansowych wszystkie wnioski będą rozpatrywane i omawiane z założeniem wspólnej intencji Stron, zmierzającej do:

oferowania klientom usług finansowych konkurencyjnych rynkowo;
zapewnienia bezpieczeństwa Banku i wspólnego przedsięwzięcia w sytuacji zaistnienia niekorzystnych trendów na rynkach pieniężnych i finansowych;
zapewnienia wysokich standardów oferowanych Usług Finansowych w ramach wspólnego przedsięwzięcia;
osiągnięcia założonej przez Strony rentowności i planowanej skali projektu O.

Wszelkie zadania i czynności dotyczące funkcjonowania Działalności O będą należały do kompetencji i obowiązków Banku, chyba że Umowa takie kompetencje i obowiązki wyraźnie przypisze Operatorowi.

Bank zobowiązuje się zorganizować Działalność O i świadczyć Usługi Finansowe przez okres obowiązywania Umowy. Bank w szczególności będzie:

prowadzić rachunki;
dokonywać rozliczeń pieniężnych na zlecenie klientów;
udzielać kredytów i pożyczek konsumpcyjnych dla klientów;
przyjmować depozyty składane przez klientów (lokaty);
wydawać karty płatnicze.

Bank będzie korzystać z własnych systemów bankowych, procedur, systemów informatycznych, systemu zarządzania ryzykiem kredytowym oraz zapewni środki pieniężne niezbędne do świadczenia Usług Finansowych. Koszty ponoszone w związku z zapewnieniem infrastruktury niezbędnej do świadczenia Usług Finansowych i zasady rozliczania wydatków związanych z jej utrzymaniem będzie regulował załącznik do Umowy.

Natomiast Operator na podstawie Umowy zobowiązuje się prowadzić działalność marketingową i reklamę Działalności O oraz poszczególnych Usług Finansowych. Rozliczenie kosztów poniesionych przez Operatora związanych z działalnością marketingową Działalności O również będzie regulował załącznik do Umowy.

Ponadto wykonanie obowiązków związanych z promocją i marketingiem Działalności O oraz poszczególnych Usług Finansowych przez Operatora może zostać powierzone podmiotom zawodowo zajmującym się świadczeniem usług reklamowych lub marketingowych, o uznanej pozycji rynkowej, za których usługi pełną odpowiedzialność ponosi Operator

Dodatkowo w celu realizacji Umowy, w szczególności koordynacji projektu O, Bank i Operator powołają wspólnie zespół operacyjny oraz nadrzędny nad nim komitet sterujący. Zespół operacyjny składać się będzie ze specjalistów (powołanych spośród pracowników Banku i Operatora) dla potrzeb bieżącego koordynowania prac w ramach projektu O, komitet sterujący składać się zaś będzie z członków powołanych wspólnie przez Strony.

UDZIAŁ W ZYSKACH ORAZ ROZLICZENIA STRON

Umowa stanowi, że Operator będzie uczestniczył w zyskach osiąganych przez Bank ze sprzedaży Usług Finansowych (w tym Usług Finansowych na rzecz osób, które przed zawarciem Umowy były już klientami Banku) oraz usług finansowych innych niż Usługi Finansowe na rzecz klientów korzystających z Usług Finansowych. Dla uniknięcia wątpliwości Strony potwierdzą w Umowie, że Operator nie będzie uczestniczył w zyskach osiąganych przez Bank ze sprzedaży usług finansowych innych niż Usługi Finansowe na rzecz własnych klientów, tj. takich osób, które przed zawarciem Umowy były już klientami Banku lub osób, które nie stały się klientami Banku w rezultacie sprzedaży im Usług Finansowych.

Jeżeli określone działanie, podjęte przez Stronę w ramach projektu O, które spowoduje szkodę osoby trzeciej lub stanie się podstawą nałożenia sankcji finansowej przez organ administracji publicznej, zostanie podjęte w oparciu o dyskusję przeprowadzoną uprzednio w ramach komitetu sterującego, wszelkie odszkodowania i koszty poniesione w związku z roszczeniami osób trzecich oraz koszty sankcji finansowych nałożonych przez właściwe organy administracji publicznej obciążać będą Strony po połowie, co będzie również odzwierciedlał załącznik do Umowy. W związku z powyższym postanowieniem Strony będą odpowiedzialne w jednolitym zakresie za szkody spowodowane w ramach projektu O.

Każda ze Stron będzie prowadzić wykaz kosztów poniesionych w ramach projektu O, a następnie koszty te będą uwzględniane we wspólnym wykazie (typu „wirtualna księga rozliczeń”) tak aby umożliwić wzajemne rozliczenia Stron zgodnie z zasadą opisaną poniżej. Podstawowym założeniem biznesowym dla rozliczeń w ramach projektu O jest udział Banku oraz Operatora w finansowaniu oraz w czerpaniu z niego zysków w proporcji 50/50 (dalej - „Udział”). Oznaczać to będzie, iż:

wszelkie koszty ponoszone w związku z utworzeniem i funkcjonowaniem O mają być dzielone w tej proporcji;
wszelkie zyski generowane przez O mają być dzielone w tej proporcji.

Powyżej wskazana zasada alokacji zysków oraz kosztów przez Strony będzie obowiązywać na każdym z etapów projektu O, tj. zarówno w trakcie tworzenia oraz organizowania Przedsiębiorstwa O, Działalności O, jak i na etapie rozwiązania wspólnego przedsięwzięcia O.

Na etapie rozwijania projektu O Operator będzie wnosić na rzecz Banku - w miarę potrzeby ponoszenia kosztów projektu (wliczone w to będą wszystkie koszty, które obciążać będą projekt) przez Bank - opłaty w łącznej wysokości 50% takich kosztów tytułem wniesienia „wkładu” do wspólnego przedsięwzięcia. Drugie 50% będzie ponosić Bank pod tym samym tytułem.

W praktyce może okazać się, iż koszty wspólnego przedsięwzięcia O faktycznie nie będą ponoszone przez Strony w równej kwocie, tzn. Bank albo Operator w danym okresie rozliczeniowym przyjętym przez Strony poniesie koszty wyższe lub niższe niż połowa całości kosztów poniesionych przez Strony w ramach wspólnego przedsięwzięcia. W takim przypadku Strona, która poniesie koszty niższe niż druga Strona będzie obowiązana do zapłaty w danym okresie rozliczeniowym na rzecz drugiej Strony różnicy, tak aby proporcja 50/50 w zakresie kosztów przedsięwzięcia O została zachowana.

Natomiast na etapie, gdy Działalność O będzie już funkcjonować, wszelkie przychody z tej działalności będzie otrzymywał Bank poprzez swój wyodrębniony organizacyjnie oddział. Bank będzie dokonywał zapłaty na rzecz Operatora (po dokonaniu wcześniejszego potrącenia kosztów bądź ich doliczenia, tak aby zachowana była proporcja 50/50) odpowiedniej kwoty z tytułu Udziału we wspólnym przedsięwzięciu, w taki sposób aby proporcja 50/50 udziałów w zyskach generowanych przez O została zachowana.

Strony będą wzajemnie dokonywały powyżej wskazanych rozliczeń na podstawie not księgowych (odpowiednio uznaniowych lub obciążeniowych). Noty będą obejmowały kwoty wraz z podatkiem VAT.

Na koszty funkcjonowania O będą się również składały koszty jakie będzie ponosił Bank z tytułu umowy licencyjnej zawartej z Operatorem, upoważniającej Bank do korzystania z marek Operatora, wykazane w fakturach wystawianych przez Operatora.

Bank będzie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez niego lub wytworzonych we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując jako wartość początkową dla dokonania takich odpisów połowę ceny ich nabycia bądź połowę kosztów ich wytworzenia.

ROZWIĄZANIE WSPÓLNEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA

Ostatnim etapem, na który składa się wspólne przedsięwzięcie Stron, będzie jego rozwiązanie. Rozważane są trzy scenariusze zakończenia wspólnego przedsięwzięcia opisane poniżej.

Pierwszym możliwym scenariuszem jest nabycie Przedsiębiorstwa O przez bank wskazany przez Operatora, które nastąpi w przypadku podjęcia przez Operatora decyzji o przejęciu Działalności O, do podjęcia której będzie uprawniony na mocy Umowy (dalej - „Wariant 1”).

Drugim możliwym scenariuszem jest zbycie Przedsiębiorstwa O przez Bank podmiotowi trzeciemu (dalej - „Wariant 2”).

W przypadku gdyby ani Wariant 1 ani Wariant 2 nie został przez Strony zrealizowany, Przedsiębiorstwo O będzie w dalszym ciągu prowadzone przez Bank w ramach wyodrębnionego przez niego oddziału (dalej - „Wariant 3”), z tym że Umowa między Stronami zostanie wypowiedziana i tym samym Działalność O nie będzie już prowadzona w ramach wspólnego przedsięwzięcia Stron.

W ramach rozliczenia Bank przekaże Operatorowi albo część kwoty uzyskanej ze sprzedaży O albo część wartości wspólnego przedsięwzięcia O wynikającej z wyceny przeprowadzonej na potrzeby jego rozwiązania.

W Wariancie 1 oraz Wariancie 2 zwrot będzie stanowił 50% kwoty otrzymanej z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O otrzymanej przez Bank, natomiast w Wariancie 3 zwrot będzie stanowił 50% wartości Przedsiębiorstwa O według wartości przyjętej w wycenie wspólnego przedsięwzięcia i dokonany zostanie ze środków własnych Banku.

Bank dokona powyżej wskazanych rozliczeń na podstawie not księgowych. Noty będę obejmowały kwoty wraz z podatkiem VAT

W Wariancie 3 w przypadku, gdy wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Bank lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, Bank podwyższy w odpowiedniej proporcji wartość początkową tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz będzie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej w ten sposób wartości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W powyższym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że:

Umowa o współpracy w przedmiocie usług finansowych (Umowa), która ma być zawarta przez Wnioskodawcę z Operatorem, oraz Działalność O prowadzona na jej podstawie, będzie stanowić wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy o CIT;
Przychody i koszty wynikające ze wspólnego przedsięwzięcia O będą podlegały przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 Ustawy o CIT, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę Udziałowi, tj. 50/50, a pozostała część przychodów i kosztów wynikająca z Umowy oraz z Działalności O, podlegająca przypisaniu Operatorowi, nie będzie stanowiła ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy). W przypadku kosztów odpowiedniemu przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z zasadą 50/50 będzie podlegać ich część zaliczana bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów a w stosunku do części poniesionej na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, odpowiedni podział kosztów pomiędzy Stronami znajdzie swoje odzwierciedlenie w tym, iż Wnioskodawca będzie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych przyjmując jako wartość początkową dla dokonania takich odpisów połowę ceny ich nabycia bądź połowę kosztów ich wytworzenia;
Wnioskodawca w sposób prawidłowy i zgodny z przepisami prawa podatkowego będzie dokonywał podziału przychodów i kosztów wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia O, a także wynikających z jego rozwiązania, w formie not księgowych obejmujących kwoty wraz z podatkiem VAT wystawionych Operatorowi w odpowiednim stosunku do jego Udziału;
W Wariancie 1 oraz w Wariancie 2 przychodem Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O będzie 50% kwoty zapłaconej za Przedsiębiorstwo O, a pozostała część przychodu z tego tytułu będzie stanowiła przychód Operatora a więc kwota ta nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy oraz z drugiej strony nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy);
W Wariancie 3 poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w części w której nie będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.
W Wariancie 3 w części w której wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, Wnioskodawca w takim zakresie będzie uprawniony do podwyższenia w odpowiedniej proporcji wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości.

Odpowiedź na pytania oznaczone nr 1, 2, 4, 5 i 6 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Przedmiotowy wniosek w zakresie pytania oznaczonego numerem 3, tj. w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Umowa o współpracy w przedmiocie usług finansowych (Umowa) oraz Działalność O prowadzona na jej podstawie, będzie stanowić wspólne przedsięwzięcia w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm. – dalej: ustawa o CIT).

Podniesiono, że zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, ze udziały wspólników w przychodach są równe. Na podstawie ust. 2 powołanego przepisu powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji wspólnego przedsięwzięcia – określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów jego uczestników. Oznacza to konieczność dokonania wykładni gramatycznej i wskazania zakresu niniejszego pojęcia. Poprzez wspólne przedsięwzięcie należy rozumieć pewien projekt, działalnie podjęte we wspólnym celu. Pojęciu temu należy zatem nadać szeroki zakres, ograniczony jedynie celem, który przyświeca podjęciu wspólnego przedsięwzięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przykładem wspólnego przedsięwzięcia jest przede wszystkim konsorcjum, przez które strony danej umowy zobowiązują się realizować określone cele gospodarcze. umowa konsorcjum jest umową nienazwaną, nieuregulowaną w Kodeksie cywilnym. Jest to umowa gospodarcza zawarta przez co najmniej dwóch przedsiębiorców dla realizacji wspólnych celów gospodarczych, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działalnie w celu realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencja finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Tego typu umowy są wyrazem zasady swobody zawierania umów cywilnoprawnych. Podstawę do zawarcia umowy konsorcjum stanowi art. 353 z indeksem 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według własnego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Przykładowo, w wyroku z dnia 2 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1223/10) potwierdził, iż w określonych okolicznościach takich jak np. finansowe i organizacyjne związki pomiędzy członkami, łączna odpowiedzialność w stosunku do podmiotów trzecich, koordynacja wspólnych działań, konsorcjum spełnia definicje wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu ustawy o CIT.

Pomimo tego, iż Umowa, która ma być zawarta pomiędzy Stronami nie będzie nazwana wprost umową konsorcjum to jednak, zdaniem Wnioskodawcy, w istocie stanowi ona umowę konsorcjum, ponieważ zawiera w sobie postanowienia charakterystyczne oraz odpowiadające umowie konsorcjum. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, do umowy odnoszą się wprost zarówno poglądy organów podatkowych prezentowane w interpretacjach dotyczących konsorcjum, jak i orzecznictwo sądowe dotyczące tej materii w tym m. in. orzeczenie powołane powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Umowa stanowi wspólne przedsięwzięcia w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, kreujące konsorcjum w ramach którego Strony zobowiązują się realizować wspólnie określony cel gospodarczy, tj. zobowiązują się współpracować w ramach wspólnego przedsięwzięcia O oraz wprowadzić do niego środki po to, aby w przyszłości osiągnąć z tego przedsięwzięcia zysk (wskazują na to powołane w opisie zdarzenia przyszłego postanowienia Umowy). Między innymi, zgodnie z postanowieniami Umowy, Bank oraz Operator partycypują w prawach i zobowiązaniach wynikających z Działalności O, a także we wszelkich przychodach i kosztach uzyskanych bądź ponoszonych na rzecz wspólnego przedsięwzięcia. Ponadto, Strony Umowy będą prowadzić swoje działania w sposób zorganizowany - w tym celu między innymi wspólnie powołają zespół operacyjny oraz nadrzędny nad nim komitet sterujący służący do koordynacji projektu O. Co więcej Strony zgodnie z postanowieniami Umowy mają być odpowiedzialne w jednolitym zakresie za szkody spowodowane w ramach projektu O. Strony uzgodniły także i wprowadzą procedury rozliczeń księgowych w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Umowa o współpracy w przedmiocie usług finansowych (Umowa) oraz Działalność O prowadzona na jej podstawie, będzie stanowić wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ustawy o CIT.

Pytanie nr 2

Przychody i koszty wynikające ze wspólnego przedsięwzięcia O będą podlegały przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 Ustawy o CIT, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę Udziałowi, tj. 50/50, a pozostała część przychodów i kosztów wynikająca z Umowy oraz z Działalności O, podlegająca przypisaniu Operatorowi, nie będzie stanowiła ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy). W przypadku kosztów odpowiedniemu przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z zasadą 50/50 będzie podlegać ich część zaliczana bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów a w stosunku do części poniesionej na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, odpowiedni podział kosztów pomiędzy Stronami znajdzie swoje odzwierciedlenie w tym, iż Wnioskodawca będzie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych przyjmując jako wartość początkową dla dokonania takich odpisów połowę ceny ich nabycia bądź połowę kosztów ich wytworzenia.

Podniesiono, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Na podstawie ust. 2 przedmiotowego przepisu powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przez niego zdarzeniu przyszłym rozliczenie przychodów i kosztów Wnioskodawcy powstających w związku z czynnościami i transakcjami dokonywanymi w ramach Umowy oraz działalności O powinno następować zgodnie z art. 5 ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do wielkości posiadanego przez strony prawa do Udziału. Oznacza to, iż zarówno przychody, jak i koszty ich uzyskiwania, powinny być alokowane między Stronami według ustalonego w Umowie procentowego udziału danego podmiotu

Tym samym, przychody i koszty wynikające ze wspólnego przedsięwzięcia O będą podlegały przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 Ustawy o CIT tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę Udziałowi (tj. 50/50), a pozostała część przychodów i kosztów wynikająca z Umowy oraz z Działalności O, podlegająca przypisaniu Operatorowi, nie będzie stanowiła ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy). Wskazano, że artykuł 12 ustawy o CIT nie definiuje pojęcia przychodu, ale wylicza przykładowe jego kategorie. Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychód wynikający z działalności gospodarczej podatnika podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się nie tylko przychód, który został przez podatnika faktycznie otrzymany, ale również przychód, który jest temu podatnikowi należny. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Strony realizując wspólne przedsięwzięcie O będą osiągać każdorazowo przychody, które stanowić będą przychody podatkowe. Przychód z tytułu Usług Finansowych przeprowadzonych przez Wnioskodawcę, jest przychodem zarówno jego, jak i Operatora - w wysokości proporcjonalnej do ich Udziału w Działalności O, ustalonego w Umowie. W rezultacie, Wnioskodawca obowiązany będzie do rozpoznania jako przychodu podatkowego wyłącznie 50% przychodu realizowanego w ramach Działalności O.

W związku z tym, Wnioskodawca na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o CIT powinien rozpoznać jako swój przychód podatkowy 50% przychodów z Działalności O. Natomiast pozostałe 50% przychodów, należnych Operatorowi na podstawie Umowy, nie powinno być zaliczane do przychodów Wnioskodawcy, gdyż będzie stanowiło przychód Operatora. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 oraz art. 15 ustawy o CIT, konsekwentnie jest on także uprawniony do rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodu 50% kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodu z Działalności O. Kosztem uzyskania przychodów są bowiem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów. Umowa, której stroną będzie Wnioskodawca, będzie umożliwiać realizowanie działalności gospodarczej, a tym samym osiąganie przychodów podatkowych, dlatego też Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych części kosztów wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia O odpowiadających jego Udziałowi. Należy dodać, iż w przypadku kosztów odpowiedniemu przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z zasadą 50/50 będzie podlegać ich część zaliczana bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a w stosunku do części poniesionej na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, odpowiedni podział kosztów pomiędzy Stronami znajdzie swoje odzwierciedlenie w tym, iż Wnioskodawca będzie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych przyjmując jako wartość początkową dla dokonania takich odpisów połowę ceny ich nabycia bądź połowę kosztów ich wytworzenia.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony model rozliczania przychodów i kosztów zakładający, że Wnioskodawca uprawniony jest do rozpoznania 50% przychodów i kosztów wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia O jako przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowy. Pozwala on bowiem na rozpoznanie przychodów i kosztów wedle reguły określonej w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT a więc w wysokości proporcjonalnej do prawa każdej ze Stron Umowy do Udziału określonego procentowo w tej Umowie. Dodatkowo takie podejście jest realizacją zasad określonych w art. 12 ust. 3 oraz 15 ust. 1 ustawy o CIT określających warunki rozpoznania przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Podniesiono, że stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w interpretacji z dnia:

14 lutego 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura IPPB5/423-1137/11-2/JC),
2 sierpnia 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygnatura IBPBI/2/423-542/11/AP),
2 czerwca 2010 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura IPPB5/423-157/10-6/DG).

Pytanie nr 4

W Wariancie 1 oraz w Wariancie 2 przychodem Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O będzie 50% kwoty zapłaconej za Przedsiębiorstwo O, a pozostała część przychodu z tego tytułu będzie stanowiła przychód Operatora, a więc kwota ta nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy oraz z drugiej strony nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przez niego zdarzeniu przyszłym rozliczenie przychodu Wnioskodawcy powstałego w związku ze zbyciem Przedsiębiorstwa O powinno następować zgodnie z art. 5 ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do wielkości posiadanego przez Strony prawa do Udziału. Oznacza to, iż przychód ten powinien zostać alokowany między Stronami według ustalonego w Umowie procentowego udziału danego podmiotu.

Tym samym, przychód wynikający ze zbycia wspólnego przedsięwzięcia Przedsiębiorstwa O będzie podlegał przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 Ustawy o CIT tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę Udziałowi, tj. 50/50, a pozostała część przychodu z tego tytułu będzie podlegała przypisaniu Operatorowi, a więc kwota ta nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy oraz z drugiej strony nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy (tzn. będzie ona neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy).

Wskazano, że artykuł 12 ustawy o CIT nie definiuje pojęcia przychodu, ale wylicza przykładowe jego kategorie. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Strony zbywając wspólne przedsięwzięcie O osiągną przychód, który stanowić będzie przychód podatkowy. Przychód z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O jest przychodem zarówno Wnioskodawcy, jak i Operatora, w wysokości proporcjonalnej do ich Udziału w Działalności O, ustalonego w Umowie. W rezultacie, Wnioskodawca obowiązany będzie do rozpoznania jako przychodu podatkowego wyłącznie 50% przychodu ze zbycia Przedsiębiorstwa O.

W związku z tym Wnioskodawca, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku Wariantu 1 jak i Wariantu 2 powinien rozpoznać jako swój przychód podatkowy 50% przychodu z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O. Natomiast pozostałe 50% przychodu, należne będzie Operatorowi na podstawie Umowy i nie powinno być zaliczane do przychodów Wnioskodawcy, gdyż będzie stanowiło przychód Operatora.

Dodano, iż kwota stanowiąca 50% przychodu z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O, która będzie stanowiła przychód Operatora, nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy, gdyż nie możemy mówić w tym przypadku o poniesieniu kosztu przez Wnioskodawcę ale jedynie o przypisaniu Operatorowi połowy przychodu z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O.

Pytanie nr 5

Wnioskodawca uważa, że w Wariancie 3 poniesiony przez niego wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, w części w której nie będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. W przypadku rozwiązania przez Strony Umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany zwrócić Operatorowi 50% wartości Przedsiębiorstwa O wynikającej z wyceny, gdyż w czasie trwania Umowy obie Strony partycypowały po równo zarówno w kosztach, jak i przychodach projektu O. Wnioskodawca poniesie ten wydatek, aby dalej móc samodzielnie prowadzić Działalność O i uzyskiwać z niej przychód. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT

Podniesiono, że Ustawodawca przy definiowaniu kosztów uzyskania przychodów posłużył się klauzulą generalną, odnoszącą się do celów poniesienia danych wydatków, zastrzegając jednocześnie katalog enumeratywnie wymienionych wydatków, które nie będą kosztami uzyskania przychodów, nawet jeśli poniesione były w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Przy czym skutek poniesienia kosztu w postaci uzyskania przychodu nie musi być wcale bezpośredni.

Podniesiono też, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2005 r. (sygn. akt FSK 1049/04): „ustawodawca posługując się zwrotem „wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, nie posługuje się sformułowaniem „skutek”. Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości” jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Uznanie danego wydatku za koszty uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. O celowości ponoszenia wydatków, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym również o podejmowaniu nowych rodzajów i kierunków działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Ponadto, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów”.

Wskazano, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym na zwrot Operatorowi 50% wartości Przedsiębiorstwa O będzie pozostawał w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą - Działalnością O i będzie on służył Wnioskodawcy do uzyskania przychodów (przychodem będzie wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę za świadczenia Usług Finansowych). Wynagrodzenie to dzięki poniesionemu wydatkowi wzrośnie u Wnioskodawcy o 50 punktów procentowych, tj. będzie on miał prawo do 100% udziału w przychodach generowanych przez Działalność O.

W związku z powyższym w Wariancie 3 wydatek poniesiony na zwrot Operatorowi 50% wartości Przedsiębiorstwa O będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu dla celów podatkowych, a więc m.in. dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w części w której nie będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

Pytanie nr 6

W Wariancie 3 w części w której wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora za wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, Wnioskodawca w takim zakresie będzie uprawniony dla celów dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych do podwyższenia wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podniesiono, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy o CIT.

W świetle powyższego w opinii Spółki, na gruncie przepisów ustawy o CIT rozliczenie danego wydatku jako kosztu podatkowego może się odbyć na dwa sposoby:

dany wydatek zostaje zaliczony bezpośrednio do kosztów podatkowych i jako taki pomniejsza podstawę opodatkowania, albo
dany wydatek jest zaliczany do wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej i pomniejsza podstawę opodatkowania poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami ustawy o CIT

Mając na uwadze fakt, iż w trakcie tworzenia i realizacji wspólnego przedsięwzięcia O Wnioskodawca będzie nabywał własność lub wchodził w posiadanie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej, niezbędne jest ustalenie, czy kwota 50% wartości Przedsiębiorstwa O, wynikającej z wyceny, zapłacona na rzecz Operatora powinna zostać skapitalizowana - w proporcji w jakiej odpowiada składnikom Przedsiębiorstwa O stanowiącym środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zaliczona do kosztów podatkowych poprzez podatkowe odpisy amortyzacyjne.

Na wstępie wskazano, iż zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wartość początkowa środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie stanowi koszt ich wytworzenia. Z kolei, na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzenia za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Dodatkowo wskazano, iż zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wartość początkową środków trwałych nabytych odpłatnie stanowi cena ich nabycia. Z kolei, na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy o CIT za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek VAT, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, kwota zapłacona przez Bank do Operatora z tytułu rozliczenia wspólnego przedsięwzięcia O, w proporcji w jakiej odpowiada ona wytworzeniu lub nabyciu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w Przedsiębiorstwie O, jest związana z wytworzeniem lub nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które wykorzystywane są do prowadzenia Działalności O. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, kwota ta w odpowiedniej proporcji będzie związana z wytworzeniem/nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach Działalności O i powinna być zaliczona do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

W rezultacie powyższego uznać należy zdaniem Wnioskodawcy, iż w Wariancie 3 w części w której wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie w ramach wspólnego przedsięwzięcia O środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, Wnioskodawca w takim zakresie będzie uprawniony dla celów dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym od osób prawnych do podwyższenia w odpowiedniej proporcji wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej w ten sposób wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie ustalenia, czy:

Umowa o współpracy w przedmiocie usług finansowych, która ma być zawarta przez Wnioskodawcę z Operatorem oraz Działalność O prowadzona na jej podstawie będzie stanowić wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone nr 1) - za prawidłowe,
koszty i przychody wynikające ze wspólnego przedsięwzięcia O, w tym koszty poniesione na nabycie lub wytworzenie środka trwałego lub nabycie wartości niematerialnej i prawnej, podlegają przypisaniu Spółce zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Spółkę udziałowi (pytanie oznaczone nr 2) – za prawidłowe,
w Wariancie 1 oraz w Wariancie 2 przychód z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa O podlega przypisaniu Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wyłącznie w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Spółkę udziałowi, a pozostała część przychodu z tego tytułu należna Operatorowi będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo (pytanie oznaczone nr 4) – za prawidłowe.
w Wariancie 3 wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w części w której nie będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora w ramach wspólnego przedsięwzięcia O na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie środki trwałe oraz nabyte wartości niematerialne i prawne (pytanie oznaczone nr 5) – za prawidłowe,
w Wariancie 3 w części w której wydatek na zwrot 50% wartości Przedsiębiorstwa O do Operatora będzie się wiązał ze zwrotem kwoty kosztów poniesionych przez Operatora na wcześniej nabyte przez Wnioskodawcę lub wytworzone we własnym zakresie środki trwałe oraz nabyte wartości niematerialne i prawne w ramach wspólnego przedsięwzięcia O, Wnioskodawca w takim zakresie będzie uprawniony do podwyższenia w odpowiedniej proporcji wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości (pytanie oznaczone nr 6) – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w zakresie pytań oznaczonych nr 1, 2, 4, 5 i 6 odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo w odniesieniu do wyroku sądu administracyjnego powołanego przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są; Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego, zostało wydane w indywidualnej sprawie w określonym, odrębnym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Nie jest natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin