Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-536/13/AW
z 4 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku rozpoznania przychodu należnego w związku ze zmianą zapisów w ewidencji księgowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku rozpoznania przychodu należnego w przypadku dostosowania zapisów w ewidencji księgowej do stanu faktycznego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 10 stycznia 2014 r. Nr ITPB3/423-536/13-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 27 stycznia 2014 r. (data wpływu).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, na której nie ciąży obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest kontem księgowym figurującym w ewidencji księgowej pracodawcy, który jest zobowiązany do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub tworzy ten fundusz dobrowolnie. Na koncie tym ewidencjonowane są środki, które mają być przeznaczone przez pracodawcę na prowadzenie działalności socjalnej. Środki finansowe zdeponowane na rachunku bankowym związanym z kontem księgowym prowadzonym dla zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią własność pracodawcy (pracodawca jest jedynie zobowiązany do wydatkowania tych środków w sposób przewidziany przez przepisy ustawy o ZFŚS).

Spółka dokonywała odpisów na poczet zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do końca 2011 r. Spółka zaprzestała naliczania odpisu podstawowego na ZFŚS w roku 2012 i latach następnych i – tym samym – zaprzestała tworzenia ZFŚS. Decyzja Spółki w tym zakresie była zgodna z przepisami ustawy o ZFŚS, ponieważ w tym okresie Spółka nie była już zobowiązana do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W chwili obecnej, w ewidencji księgowej prowadzonej przez Spółkę figuruje konto 850 Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (Konto ZFŚS). Stan środków zaewidencjonowanych na koncie ZFŚS nie odzwierciedla faktycznego stanu środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym Wnioskodawcy prowadzonym dla ZFŚS. Na rachunku bankowym prowadzonym przez Wnioskodawcę dla ZFŚS nie są bowiem zdeponowane żadne środki pieniężne. Natomiast saldo na Koncie ZFŚS jest dodatnie i wskazuje na to, że Spółka powinna dysponować środkami finansowymi na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS – co w istocie nie ma miejsca.

Przyczyny rozbieżności pomiędzy zapisami na koncie ZFŚS a stanem środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS są następujące:

• Do końca 2011 r. Spółka ewidencjonowała na koncie ZFŚS odpisy i zwiększenia zgodnie z nałożonym na Spółkę obowiązkiem wynikającym z brzmienia przepisów ustawy o ZFŚS. Z uwagi jednak na złą sytuację finansową Spółki w latach 1994-2005 i problemy związane z brakiem płynności finansowej Spółki w tym okresie Spółka nie dokonywała przelewów na rachunek bankowy ZFŚS w takiej wysokości jaka wynikała z zapisów w ewidencji księgowej Spółki. W konsekwencji powstała rozbieżność pomiędzy stanem rachunku bankowego prowadzonego przez Spółkę dla celów ZFŚS a stanem środków zaewidencjonowanych na Koncie ZFŚS w ewidencji księgowej Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, Spółka zamierza dokonać zmniejszenia salda na Koncie ZFŚS w celu dostosowania zapisów w ewidencji księgowej do stanu faktycznego, zgodnie z którym Spółka nie dysponuje żadnymi środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS.

Zgodnie z aktualnym orzecznictwem Sądu Najwyższego, z uwagi na upływ czasu, związki zawodowe nie mogą w chwili obecnej skutecznie dochodzić roszczeń na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o ZFŚS o przekazanie przez Spółkę na rachunek bankowy prowadzony przez Spółkę dla celów ZFŚS naliczonych na Koncie ZFŚS odpisów i zwiększeń na poczet Funduszu dotyczących roku 2010 i lat poprzednich, jeśli te odpisy i zwiększenia lub ich część nie zostały przekazane na ten rachunek bankowy (ewentualne nieprawidłowości w dokonywaniu wpłat na rachunek bankowy związany z ZFŚS miały miejsce w latach 1994-2005).

Ponadto z art. 8 ust. 3 ustawy o ZFŚS wynika, że do wytoczenia powództwa przeciwko pracodawcy o dokonanie przez pracodawcę wpłat na rachunek bankowy tego pracodawcy prowadzony dla zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uprawniony jest wyłącznie związek zawodowy. W Spółce nie działa żadna zakładowa organizacja związkowa, w tym związek zawodowy, a ponadto żaden z pracowników nie należy do międzyzakładowej organizacji związkowej. A zatem w chwili obecnej nikt nie ma legitymacji procesowej do tego, aby wystąpić z powództwem przeciwko Spółce na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o ZFŚS.

Nieprawidłowości w dokonywaniu wpłat na rachunek bankowy związany z ZFŚS miały miejsce w latach 1994-2005. Zmniejszenie salda na Koncie ZFŚS nie będzie pociągało za sobą skutku w postaci dokonania jakichkolwiek wpłat pieniężnych na jakiekolwiek rachunki bankowe Spółki. Ponadto Spółka nie uzyska również żadnego przysporzenia o charakterze majątkowym ani nie ulegnie zmianie wysokość jej zobowiązań wobec osób trzecich.

Opisana operacja księgowa została przez Spółkę dokonana z dniem 31 grudnia 2013 r. Przeprowadzenie opisanej operacji księgowej nie skutkowało dokonaniem przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego prowadzonego dla Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na rachunek bankowy związany z działalnością operacyjną prowadzoną przez Spółkę.

Z ewidencji prowadzonej przez Spółkę wynika, że w latach 2006 - 2011 odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowiły koszt uzyskania przychodów ze względu na fakt, że Spółka faktycznie dokonywała przelewów na rachunek bankowy prowadzony dla celów ZFŚS.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. W związku z tym, że Spółka faktycznie wpłacała wartość odpisów na ZFŚS na rachunek bankowy prowadzony dla celów ZFŚS, odpisy stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki.

Przekazane na rachunek bankowy prowadzony dla celów ZFŚS kwoty w latach 2006-2011 były wydatkowane przez Spółkę wyłącznie na działalność socjalną.

Spółka zaprzestała naliczania odpisu podstawowego na ZFŚS w roku 2012 i latach następnych i – tym samym – zaprzestała tworzenia ZFŚS. Decyzja Spółki w tym zakresie była zgodna z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ponieważ w tym okresie Spółka nie była już zobowiązana do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Odpisy dokonywane na ZFŚS w okresie 2006 r. – 2011 r. nie miały jednak wpływu na rozbieżność pomiędzy saldem na koncie księgowym 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i stanem rzeczywistym, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała na koniec 2013 r. środkami pieniężnymi na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS w takiej wysokości jaka wynikała z ewidencji księgowej i zapisów na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Rozbieżność ta jest efektem zdarzeń z okresów wcześniejszych (tj. przed 2006 r.) i jest konsekwencją złej sytuacji finansowej Spółki, w której Spółka znalazła się w latach 1994-2005. Na poziom dysproporcji pomiędzy kwotą ZFŚS widniejącą w ewidencji księgowej a stanem rachunku bankowego na dzień 31 grudnia 1998 r. wpłynęły w szczególności poniższe okoliczności:

• W bilansie otwarcia Spółki występowało dodatnie saldo na koncie księgowym ZFŚS, podczas gdy stan rachunku bankowego ZFŚS wynosił 0 zł (Spółka powstała w 1994 r. w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego);
• W latach 1995-1998 – ze względu na złą sytuację finansową – Spółka nie dokonywała przelewów pełnej kwoty środków pieniężnych na wyodrębniony rachunek ZFŚS, pomimo ewidencjonowania tych środków na koncie księgowym ZFŚS;
• Środki pochodzące ze sprzedaży majątku służącego prowadzeniu działalności socjalnej były księgowane na koncie księgowym Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, natomiast środki finansowe pochodzące z tej sprzedaży nie były przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony dla ZFŚS i były przeznaczone na cele związane z działalnością operacyjną Spółki, tj. w szczególności na spłatę zobowiązań Spółki, w tym spłatę zobowiązań o charakterze publicznoprawnym.

Z dokumentacji posiadanej przez Spółkę można wywnioskować, że w okresie poprzedzającym 2006 r. co najmniej część odpisów i zwiększeń dokonanych na ZFŚS nie była kwalifikowana jako koszt uzyskania przychodów z uwagi m.in. na następujące okoliczności:

• Część odpisów dokonanych na ZFŚS stanowiły przychody uzyskane ze sprzedaży ośrodka wypoczynkowego służącego do celów działalności socjalnej Spółki. Ze względu jednak na złą sytuację finansową Spółki, środki ze sprzedaży nie zostały przekazane na rachunek bankowy ZFŚS a zostały przeznaczone na spłatę zadłużenia Spółki. Takie przeznaczenie środków odbyło się w porozumieniu ze związkami zawodowymi ówcześnie działającymi w Spółce;
• Spółka dokonywała odpisów zgodnie z ustawą o ZFŚŚ ale nie przekazywała zaksięgowanych środków na rachunek bankowy prowadzony dla celów ZFŚS. Środki które nie były przekazywane na rachunek bankowy nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Od 2006 r. środki przekazane na rachunek bankowy prowadzony dla Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych były wydatkowe wyłącznie na działalność socjalną prowadzoną przez Spółkę. Wydatki te nie były kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów Spółki.

Dokonanie zmniejszenia salda na koncie ZFŚS stanowiącego dostosowanie salda na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych do stanu faktycznego, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi na rachunku bankowym prowadzonym dla Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości wynikającej z ewidencji księgowej było zgodne z obowiązującymi przepisami oraz wymagane przez ustawę o rachunkowości, a w szczególności art. 4, art. 27 ust. 2 oraz art. 54 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Biegły rewident badający sprawozdanie finansowe Spółki za rok 2013 potwierdził konieczność przeprowadzenia tej operacji rachunkowej oraz jej zgodność z prawem. Rzetelnie prowadzone księgi rachunkowe powinny odzwierciedlać stan faktyczny. Żeby więc sprostać temu wymogowi konieczne było doprowadzenie do sytuacji, w której na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych będzie saldo zgodne ze stanem środków na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS, a tym samym ze stanem rzeczywistym. Jest to jedyna podstawa prawna podjęcia takiego działania przez Spółkę. Zgodnie z art. 4 ustawy o rachunkowości jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy (ust. 1). Zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmuje się w księgach rachunkowych i wykazuje w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną (ust. 2). Oznacza to, że księgi rachunkowe i wartości w nich wykazywane powinny odzwierciedlać stan rzeczywisty. Wtedy bowiem ziszcza się zasada rzetelnego i jasnego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Art. 27 ustawy o rachunkowości z kolei stanowi, że ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Skoro więc Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi w takiej wysokości jaka wynikała z ewidencji, a z ewidencji księgowej wynikało, że środkami tymi powinna dysponować, należało takie zapisy w księgach rachunkowych poddać odpowiedniej korekcie. Dokumentacja inwentaryzacyjna, która odzwierciedla faktyczne stany poszczególnych składników aktywów i pasywów, powinna pozwalać ustalić, czy dane księgowe są zgodne z rzeczywistością. Wszelkie rozbieżności oznaczają wystąpienie różnic inwentaryzacyjnych, które należy wyjaśnić i odpowiednio wyksięgować, aby doprowadzić do zgodności ksiąg rachunkowych ze stanami rzeczywistymi. W związku z tym, Spółka była zobowiązana do zmniejszenia wartości figurującej w ewidencji księgowej na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i jej zmiany, aby doprowadzić do zgodności zapisów w księgach rachunkowych ze stanem rzeczywistym, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi na rachunku bankowym prowadzonym dla celów ZFŚS w wysokości wynikającej z zapisów ewidencji księgowej.

Zapisy księgowe w ewidencji księgowej powinny odzwierciedlać stan rzeczywisty. W sytuacji opisanej we wniosku, stan środków zaewidencjonowanych na koncie księgowym 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych nie był zgodny ze stanem rzeczywistym. Saldo na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych było wyższe niż kwota zdeponowana na rachunku bankowym prowadzonym przez Spółkę dla celów ZFŚS. W związku z powyższym Spółka zmieniła, poprzez zapis księgowy, kwotę widniejącą na przedmiotowym koncie księgowym ZFŚS na wartość zgodną ze stanem rachunku bankowego prowadzonego dla celów ZFŚS. Zapis księgowy został wprowadzony w oparciu o dokument księgowy stanowiący polecenie księgowania sporządzony na podstawie uchwały zarządu Spółki o zmianie tej wartości w związku z jej niezgodnością ze stanem rzeczywistym i przeksięgowaniem kwoty figurującej na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, stanowiącej nadwyżkę nad kwotą wynikającą ze stanu rachunku bankowego prowadzonego dla celów ZFŚS na Konto 765 – Pozostałe przychody operacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie po przeformułowaniu w wyniku wezwania).

Czy zmiana w ewidencji księgowej Spółki polegająca na przeksięgowaniu środków z konta 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych na konto 765 – Pozostałe przychody operacyjne, w konsekwencji czego stan środków w ewidencji na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych wskazuje wartość taką samą jak stan rachunku bankowego prowadzonego dla celów ZFŚS i jest zgodny ze stanem rzeczywistym skutkowała powstaniem przychodu Spółki podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana salda na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w ewidencji księgowej prowadzonej przez Spółkę, polegająca na dostosowaniu zapisów księgowych do stanu faktycznego, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS w wysokości wynikającej z zapisów księgowych, nie spowodowała po stronie Spółki powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Dokonanie zmniejszenia salda na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowiące konsekwencję przeksięgowania środków, stanowiących nadwyżkę nad kwotą stanowiącą stan rachunku bankowego prowadzonego dla celów ZFŚS, z konta 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych na konto 765 – Pozostałe przychody operacyjne, było zgodne z prawem i wymagane przez ustawę o rachunkowości, a w szczególności art. 4 oraz art. 27 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Przy czym była to jedynie operacja księgowa/rachunkowa. Opisana operacja księgowa nie była poprzedzona zaistnieniem jakiegokolwiek zdarzenia gospodarczego, a konieczność jej przeprowadzenia wynikała wyłącznie z obowiązku dostosowania zapisów w księgach rachunkowych do stanu rzeczywistego. Opisanej operacji księgowej nie towarzyszyło również dokonanie przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego prowadzonego dla ZFŚS na rachunek bankowy prowadzony dla celów działalności operacyjnej Spółki.

Katalog zdarzeń skutkujących powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zawarty został w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powołany przepis nie zawiera w swoim katalogu przychodu z tytułu operacji księgowej polegającej na dostosowaniu zapisów w księgach rachunkowych do stanu rzeczywistego. Ponadto, opisana w stanie faktycznym operacja rachunkowa nie stanowiła żadnego ze zdarzeń wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których zaistnienie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Operacje księgowe nie są zdarzeniem gospodarczym, które powodują zmiany w majątku, kapitale i wyniku finansowym, a tym samym nie powodują konsekwencji podatkowych. Wyłącznie operacje gospodarcze są zdarzeniami, które mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą jednostki, na zmianę wartości poszczególnych składników aktywów i pasywów. Wyraża się je w jednostkach pieniężnych, dokumentuje a następnie zapisuje w księgach rachunkowych. Operacja księgowa jest więc jedynie potwierdzeniem sumy aktywów i pasywów należących do jednostki, nie powoduje jednak bezpośrednio zmian w majątku, które mają wpływ na sytuację podmiotu jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponieważ operacja księgowa nie mieści się w katalogu przychodów zawartym w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przeprowadzenie tej operacji księgowej przez Spółkę nie spowodowało powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do obowiązujących przepisów prawa przepisy nakładające na podatników obciążenia podatkowe nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający, a wszelkie nieprecyzyjne regulacje odnoszące się do obowiązków podatkowych należy interpretować na korzyść podatnika. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego, który m.in. w wyroku z dnia 22 października 1992 r. sygn. akt III ARN 50/92 wskazał, że: „fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca”. Skoro zatem z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ani z innych przepisów prawa podatkowego rangi ustawowej) nie można wywieść skutku w postaci opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych działania Spółki polegającego na zmniejszeniu przez Spółkę salda na Koncie księgowym 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i jego dostosowaniem do stanu rzeczywistego, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym związanym z tym kontem księgowym w wysokości wynikającej z zapisów w ewidencji księgowej i nie wynika to wprost z ustawy podatkowej, to nie można takiego działania Spółki opodatkować dokonując interpretacji rozszerzającej innych przepisów. W związku z tym, skoro dokonanie dostosowania zapisów w ewidencji księgowej do stanu rzeczywistego nie stanowi żadnego zdarzenia, które zostało wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako takie nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż operacja księgowa polegająca na dostosowaniu przez Spółkę salda na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych do stanu rzeczywistego, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym związanym z tym kontem księgowym w takiej wysokości jaka wynikała z ewidencji księgowej, stanowiła dla Spółki jedynie czynność techniczną, formalną, wynikającą z przepisów prawa bilansowego. Po stronie Spółki nie powstało żadne przysporzenie majątkowe, a zatem nie powstał także przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ponadto powyższa operacja księgowa nie powodowała żadnych przepływów pieniężnych pomiędzy rachunkami bankowymi. Nie powodowała także zwiększenia środków finansowych czy też majątku Spółki ani zmniejszenia zobowiązań Spółki wobec osób trzecich. Opisana operacja księgowa nie mieści się w katalogu zdarzeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zawartym w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako taka nie może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Podsumowując, operacja księgowa polegająca na dostosowaniu salda na koncie 850 –

–Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w ewidencji księgowej prowadzonej przez Spółkę do stanu rzeczywistego, zgodnie z którym Spółka nie dysponowała środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFŚS w wysokości wynikającej z ewidencji księgowej, nie spowodowała po stronie Spółki powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przeksięgowanie środków z konta księgowego na inne konto księgowe nie skutkowało powstaniem żadnego przysporzenia po stronie Spółki. Czynność ta miała wyłącznie charakter operacji rachunkowej, z którą przepisy prawa nie wiążą jakichkolwiek skutków podatkowych, w tym w szczególności skutku w postaci powstania przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonała zmiany w swojej ewidencji księgowej. Zmiana ta polegała na przeksięgowaniu środków z konta 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych na konto 765 – Pozostałe przychody operacyjne. W wyniku tej zmiany stan środków w ewidencji na Koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych wskazuje wartość taką samą jak stan rachunku bankowego prowadzonego dla celów ZFŚS i jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Jednostka wskazuje, że konieczność przeprowadzenia tej operacji rachunkowej oraz jej zgodność z prawem potwierdził biegły rewident badający sprawozdanie finansowe Spółki za rok 2013.

Na gruncie przedstawionej sprawy Wnioskodawca rozważa, czy dokonanie opisanej czynności będzie skutkować powstaniem po jego stronie przychodu, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), a tym samym rodzić związane z tym obowiązki w podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zatem wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie

z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Tym samym, skoro opisana w stanie faktycznym operacja zmiany zapisów w ewidencji księgowej Spółki („przeksięgowanie środków z konta księgowego na inne konto księgowe” – jak nazywa tę operację Spółka) nie skutkuje powstaniem żadnego przysporzenia po stronie Spółki, a czynność ta miała wyłącznie charakter operacji rachunkowej, to nie będzie ona skutkować rozpoznaniem po stronie Wnioskodawcy, jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

A zatem, stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie – co wymaga podkreślenia – wyjaśnić należy, że z uwagi na zakres wniosku a w szczególności treść postawionego pytania, które wyznacza zakres żądania Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie ambiwalentności dokonania samej operacji księgowej polegającej na dostosowaniu przez Spółkę salda na koncie 850 – Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych do stanu rzeczywistego (zmian w ewidencji księgowej) na możliwość powstania przychodów podatkowych Spółki. Nie rozstrzyga natomiast o wpływie określonych zdarzeń prawnych (przykładowo: przedawnienie zobowiązania, umorzenie zobowiązania, otrzymanie nieodpłatnego świadczenia) rodzących skutki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na przychody Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.