Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1246/13/MN
z 27 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego udostępniania regałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępniania regałów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym obszarem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja puzzli i gier planszowych (PKWiU 32.40.32.0). Spółka prowadzi także dystrybucję kart do gry (PKWiU 32.40.41.0) i jest wyłącznym dystrybutorem modeli samochodzików SIKU (PKWiU 32.40.39.0) oraz elektronicznych zabawek edukacyjnych marki w Polsce (PKWiU 32.40.39.0).

Sprzedawane przez Spółkę produkty są nabywane przez kontrahentów zajmujących się detaliczną lub hurtową sprzedażą towarów, z którymi Spółka związana jest umowami handlowymi.

Spółka nabywa regały wykonane z drewna lub metalu w celu eksponowania i przechowywania na nich produktów sprzedawanych przez Spółkę, tj. na cele prowadzonej działalności. Na regałach usytuowane są toppery – nakładki reklamowe z logiem, dodatkowo regały drewniane zawierają logo marki oraz zdjęcia zabawek marki, których Spółka jest wyłącznym dystrybutorem. Wydatki poniesione z tytułu zakupu regałów stanowią koszt uzyskania przychodu, Spółka odlicza podatek VAT z faktur dokumentujących powyższy zakup.

W celu wyeksponowania produktów będących w ofercie Spółki i tym samym wsparcia sprzedaży Spółka udostępnia powyższe regały do nieodpłatnego używania przez punkty sprzedaży – hurtownie oraz sklepy detaliczne. Regały, o których mowa skutecznie przyciągają uwagę konsumentów, skutkiem czego ma być realny wzrost sprzedaży. Spółka nie przenosi własności regałów na placówki handlowe, pozostaje ich właścicielem, tj. placówka handlowa nie ma w żadnym momencie możliwości rozporządzania tymi regałami jak właściciel. Spółka określa warunki użytkowania udostępnionych przez siebie ekspozytorów – eksponowaniu, przechowywaniu przy wykorzystaniu regałów podlegają wyłącznie towary produkowane oraz dystrybuowane przez Spółkę. Spółka prowadzi stosowną ewidencję przekazanych regałów. Ekspozytory są sprawdzane systematycznie przez przedstawicieli handlowych podczas wizyt w punktach handlowych pod kątem usytuowania na nich towarów wyłącznie sprzedanych przez Spółkę. W przypadku, gdyby stojak nie był wykorzystywany zgodnie z ustaleniami, byłby zabrany i przekazany do kolejnego oczekującego punktu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego udostępniania regałów, których pozostaje właścicielem, jeżeli Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie regałów i z tego prawa korzysta?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie kontrahentom regałów w celu prezentacji towarów handlowych w punktach sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, że czynność ta nie spełnia definicji odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług, ponieważ nie następuje ani przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, ani świadczenie usługi. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ww. ustawy odpłatna dostawa towarów występuje, kiedy przeniesione zostaje prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel, tj. podmiot może dobrowolnie rozporządzać i dysponować towarem, a więc ma tzw. własność ekonomiczną. W sytuacji udostępnienia przez Spółkę stojaków punktom sprzedaży, na odbiorców nie zostaje przeniesione władztwo nad regałami. Spółka pozostaje właścicielem ekspozytorów i określa sposób ich wykorzystania przez punkty sprzedaży. W przedstawianej sytuacji „wydanie towaru” nie jest tożsame z „przeniesieniem prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel”. W konsekwencji, nie dochodzi do dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ani ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki potwierdza w interpretacji IPPP1/443-1750/08-2/SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie: „ jeśli podatnik przekazuje kontrahentom towary, określając sposób ich wykorzystania i zobowiązując kontrahenta do ich zwrotu po zakończeniu umowy, to wydanie towaru nie stanowi dostawy i nie podlega opodatkowaniu VAT”. W interpretacji z dnia 11 października 2006 r., znak 1472/RPP1/443-506/06/BIK, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie przyznał rację wnioskodawcy, że czynność nieodpłatnego przekazania do używania klientom kontenerów służących do przechowywania towarów zakupionych u Spółki nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. W interpretacji z dnia 8 listopada 2006 r., znak 1472/RPP1/443-535/06/SZU, organ ten potwierdził, że również przekazanie do używania stojaków i regałów nie powoduje obowiązku naliczania VAT należnego.

Na gruncie obowiązujących przepisów o VAT, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, powinno być uznane za świadczenie usług.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, przy czym, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także świadczenie nieodpłatne, jeżeli nie jest ono związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 8 ust. 8 ww. ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ze względu na fakt, iż świadczenie polegające na udostępnianiu regałów sklepom do ekspozycji produktów wyłącznie dystrybuowanych przez Spółkę i którego celem jest wsparcie sprzedaży, następuje do celów prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie również stanowiło świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Potwierdzeniem dla Spółki jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1-443-2/11-21 z 24 lutego 2011 r.: „(..) W myśl powołanej powyżej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicji świadczenia usług, wydanie rzeczy do użytkowania bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi – stanowi natomiast świadczenie usług.

Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku urządzeń ma jednak związek z działalnością przedsiębiorstwa bowiem jego celem jest wsparcie sprzedaży towarów Spółki. Jest to zatem nieodpłatna usługa, wykonywana w związku z działalnością przedsiębiorstwa i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.