INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 02 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów starty w środkach obrotowych oraz wydatków związanych z ich likwidacją i utylizacją - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów starty w środkach obrotowych oraz wydatków związanych z ich likwidacją i utylizacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do KRS z dnia 04 października 2001 r. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi produkcja i sprzedaż hurtowa płyt CD i DVD. Spółka nabywa towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży - płyty CD i DVD w kraju, na terytorium Unii Europejskiej oraz poza jej terytorium. Spółka nabywa również prawa licencyjne do utworów na podstawie których, produkuje i wydaje płyty CD i DVD z przeznaczeniem do sprzedaży. Towary handlowe Spółki znajdują się w magazynach hurtowni. Spółka utrzymuje znaczne stany magazynowe w celu utrzymania ciągłości sprzedaży oraz zminimalizowania kosztów produkcji i tłoczenia płyt. Głównymi odbiorcami towarów Spółki są duże sieci handlowe na terenie całego kraju. Spółka sprzedaje swoje towary również na terytorium Unii Europejskiej oraz poza Unię. Przechowywane w magazynie towary handlowe mają znaczną wartość, w związku z powyższym Spółka dokonuje należytej staranności w celu ich zabezpieczenia, poprzez stosowanie szeregu środków ostrożności oraz działań zabezpieczających takich jak:

• ubezpieczenie towarów znajdujących się w hurtowni od zdarzeń losowych: ognia, kradzieży itp.,
• zainstalowanie kamer monitorujących oraz systemów alarmowych,
• ubezpieczenie środków pieniężnych znajdujących się w kasie hurtowni zgodnie z określonym pogotowiem kasowym,
• ubezpieczenie środków pieniężnych w czasie transportu do banku,
• nadzór nad stałą kadrą pracowniczą mającą dostęp do magazynu.
  
  

Ponadto towary w magazynie podlegają rocznej inwentaryzacji zgodnie z obowiązującymi przepisami. Protokoły z przeprowadzanych inwentaryzacji od lat nie wykazują strat z tytułu zawinionych niedoborów.

Jednym z kluczowych dostawców licencjonowanych nagrań muzycznych w postaci masterów oraz towarów w postaci płyt CD i DVD była holenderska firma R. Współpraca z firmą R. była oparta o postanowienia umowy z dnia 1 kwietnia 1998 roku z późniejszymi zmianami. Realizowane przez firmę R. dostawy towarów - płyt CD i DVD zawierały pełny katalog wydawnictw muzycznych wytwórni R. W dostarczanym katalogu znajdowały się wydawnictwa muzyczne, które sprzedawały się lepiej lub gorzej, w zależności od upodobań ostatecznego odbiorcy oraz mody i trendów występujących na rynku muzycznym, w związku z tym sprzedaż poszczególnych produktów była zróżnicowana. Wieloletnia współpraca z firmą R. była dla Spółki bardzo korzystna. Na sprzedaży zakupionych towarów Spółka osiągała zadowalające wyniki. Poniżej Spółka przedstawia osiągnięte wyniki z ostatnich pięciu lat:

Rok Przychody ze sprzedaży (zł) Osiągnięta marża (zł)

2010 1.308.752 495.713

2009 1.266.717 344.688

2008 1.987.710 708.184

2007 1.725.732 584.425

2006 1.309.188 363.313

Ogółem: 7.598.099 2.496.323

18 listopada 2010 roku Spółka otrzymała z firmy R. pisemną informację, o wypowiedzeniu zawartej umowy. Data wygaśnięcia umowy miała przypadać na dzień 31 marca 2011 roku. Wobec powyższego, Spółka znalazła się w bardzo trudnej sytuacji, wówczas w magazynie Spółki znajdowało się około 31 tysięcy sztuk CD i DVD o łącznej wartości według cen zakupu 813.000 złotych, bez prawa ich zwrotu oraz praktycznie z niewielką szansą sprzedaży w tak krótkim okresie czasu. Spółka świadoma zagrożenia jakie niosło za sobą wypowiedzenie umowy rozpoczęła negocjacje z firmą R. Celem negocjacji miało być uniknięcie potencjalnych strat w towarach handlowych. Ostatecznie udało się wynegocjować dodatkowy 6-miesięczny okres na wyprzedaż towarów, tj. do dnia 30 września 2011 r. W okresie od marca do września 2011 roku Spółka skupiła swoje działania na maksymalnej intensyfikacji sprzedaży produktów firmy R. poprzez przeprowadzenie szeregu akcji promocyjnych, w celu wyprzedaży pozostałego towaru. W tym samym czasie na rynku muzycznym pojawiły się te same produkty dostarczane przez firmę W., która weszła w posiadanie całości wytwórni R. Oferowane przez firmę W. produkty stanowiły dużą konkurencję cenową, niejednokrotnie ceny sprzedaży tych samych wydawnictw stosowane przez firmę W. były znacznie niższe niż ceny, po których Spółka dokonywała ich zakupu, co dodatkowo utrudniło Spółce wyprzedaż towarów. Ostatecznie do dnia 30 września 2011 roku Spółce udało się sprzedać prawie 5000 sztuk płyt CD i DVD. Obecnie w magazynie Spółki pozostało około 25.900 sztuk płyt o łącznej wartości według cen zakupu około 673.000 złotych. W związku z brakiem możliwości dalszej sprzedaży spowodowanej zaistniałymi okolicznościami, tj. wypowiedzeniem umowy i przejęciem wytwórni R. przez firmę W., Spółka została zmuszona do wycofania produktów firmy R. ze sprzedaży oraz zniszczenia pozostałej partii towarów. Zniszczenie towarów spowoduje znaczną stratę w środkach obrotowych Spółki. Spółka pragnie podkreślić, iż powstała strata jest nieunikniona, gdyż Spółka nieodwracalnie utraciła prawa do dalszej sprzedaży określonej partii towarów. Powstała strata nie jest spowodowana w najmniejszym stopniu z winy Spółki, takiej jak niedbalstwo, naruszenie przepisów czy brak nadzoru nad pracownikami lecz zdarzeniem losowym, na które Spółka nie miała żadnego wpływu. Wypowiedzenie umowy przez firmę R. nie było spowodowane niedotrzymaniem jakichkolwiek warunków umowy przez Spółkę lecz strategią gospodarczą przyjętą przez firmę R., w wyniku której doszło do zmian organizacyjnych i własnościowych, przejęcia wytwórni R. przez firmę W. Spółka dokonała wszelkich możliwych działań, które miały na celu zminimalizowanie powstałych strat (uczestniczyła w negocjacjach), co przedłużyło okres wyprzedaży towarów, przeprowadziła szereg akcji promocyjnych (co miało wpływ na zwiększenie sprzedaży towarów). Zgodnie z ustaleniami, proces zniszczenia niesprzedanych towarów poprzedzony będzie sporządzeniem dokładnej ich inwentaryzacji, określeniem ilości i wartości towarów przeznaczonych do zniszczenia. Zniszczenie towarów przeprowadzone będzie zgodnie z zasadami utylizacji odpadów w wyspecjalizowanej firmie, która dostarczy Spółce stosowne dokumenty potwierdzające wykonanie zleconej usługi.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy strata jaką poniosła Spółka w środkach obrotowych (towarze handlowym) z uwagi na konieczność zniszczenia towaru, który nie może pozostać w obrocie gospodarczym z przyczyn niezależnych i niezawinionych przez Spółkę lecz spowodowanych zdarzeniami losowymi oraz poniesione przez Spółkę wydatki związane z likwidacją i utylizacją towarów handlowych stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności...

Zdaniem Spółki, strata w środkach obrotowych (towarze handlowym) z powodu konieczności jego wycofania z rynku, a co za tym idzie zniszczenia z przyczyn niezależnych i niezawinionych od Spółki oraz wszelkie wydatki związane z utylizacją tego towaru stanowią koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Spółkę działalności. Stosownie do przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 wspomnianej ustawy. W piśmiennictwie zauważa się, że aby dany wydatek mógł być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• poniesiony wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.
  
  

Odnosząc opisane warunki do poniesionych przez Spółkę wydatków związanych z zakupem towaru handlowego, nabywanego w celu dalszej odsprzedaży, należy stwierdzić, że poniesione wydatki na zakup towaru mieszczą się w kategorii kosztów podatkowych. Wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup towarów handlowych w postaci płyt CD i DVD pochodzących z firmy R. były bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością. Decyzje związane z ilością oraz częstotliwością dostaw pozostające w gestii Zarządu Spółki były niewątpliwie ukierunkowane na osiągnięcie zysku. Wieloletnia współpraca Spółki z firmą R. przyczyniła się do osiągania zadowalających wyników oraz wysokiego zysku z prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wspomniano wyżej, w ciągu ostatnich pięciu lat marża osiągnięta przez Spółkę na sprzedaży towarów zakupionych w firmie R. wynosiła 2.496.323 zł. Spółka od wielu lat osiąga zyski na prowadzonej działalności gospodarczej, spełnia więc cel i sens prowadzenia działalności gospodarczej. Terminowo reguluje wysokie zobowiązania podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, jak również podatku VAT. Jednakże prowadzeniu działalności gospodarczej zawsze towarzyszy ryzyko poniesienia straty. Zdaniem Spółki, jest zjawiskiem normalnym, iż w procesie prowadzenia działalności gospodarczej część towarów czy materiałów z różnych względów niezależnych od podatnika traci swą przydatność do dalszego wykorzystania gospodarczego, stanowiąc efekt uboczny prowadzonej działalności. Wypowiedzenie umowy przez firmę R. było zdarzeniem losowym niezależnym i niezawinionym przez Spółkę. Doprowadziło do sytuacji, w której Spółka mimo szeregu podjętych działań ukierunkowanych na zminimalizowanie strat nie zdołała zbyć wszystkich towarów pochodzących z wytwórni R. Pozostała z partią towarów, które od dnia 1 października 2011 roku zostały wycofane z obrotu. Jako towary nieprzydatne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyzją Zarządu Spółki zostaną zlikwidowane. Decydując się na likwidację towarów Spółka, przestrzegając zasad o utylizacji odpadów i związanych z nimi procedurami, poniesienie dodatkowo wydatki związane z utylizacją towarów. Wydatki te, zdaniem Spółki, mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością i w pełni mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności, nie wskazano strat w majątku obrotowym przedsiębiorcy jako wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych. W świetle wskazanych wyżej przepisów oraz biorąc pod uwagę stanowiska organów podatkowych w podobnych sprawach, w ocenie Spółki, strata jaką poniosła w środkach obrotowych (towarze handlowym) z uwagi na konieczność zniszczenia towaru, który nie może pozostać w obrocie gospodarczym z przyczyn niezależnych i niezawinionych przez Spółkę lecz spowodowanych zdarzeniami losowymi oraz poniesione przez Spółkę wydatki związane z likwidacją i utylizacją towarów handlowych stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 updop nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, iż co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak każdorazowo oceniane w aspekcie:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
• udokumentowania straty,
• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
  
  

W związku z brakiem w updop definicji zarówno straty jak również środków obrotowych należy znaczenie to postrzegać w wykładni językowej. Strata w języku potocznym oznacza ubytek, poniesioną szkodę, to co się przestało posiadać. Na ogół stratą jest zniszczenie, uszkodzenie, utracenie towarów lub maszyn i urządzeń w wyniku pożaru, powodzi lub kradzieży, czyli jest ona następstwem zdarzeń losowych i nie wynika z celowego działania podatnika.

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Należy podkreślić, iż jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego, racjonalnego działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Każdy przypadek straty w środkach obrotowych, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka nabywa towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży - płyty CD i DVD. Jednym z kluczowych dostawców licencjonowanych nagrań muzycznych w postaci masterów oraz towarów w postaci płyt CD i DVD była holenderska firma R. Współpraca z firmą R. była oparta na podstawie umowy z dnia 1 kwietnia 1998 roku. 18 listopada 2010 roku Spółka otrzymała z firmy R. pisemną informację, o wypowiedzeniu zawartej umowy. Data wygaśnięcia umowy miała przypadać na dzień 31 marca 2011 roku. Wobec powyższego, Spółka znalazła się w bardzo trudnej sytuacji, albowiem w magazynie Spółki znajdowało się około 31 tysięcy sztuk CD i DVD o łącznej wartości według cen zakupu 813.000 złotych, bez prawa ich zwrotu oraz praktycznie z niewielką szansą sprzedaży w tak krótkim okresie czasu. Spółka rozpoczęła negocjacje z firmą R., których celem miało być uniknięcie potencjalnych strat. Ostatecznie udało się wynegocjować dodatkowy 6-miesięczny okres na wyprzedaż towarów, tj. do dnia 30 września 2011 r.

Obecnie w magazynie Spółki pozostało około 25.900 sztuk płyt o łącznej wartości według cen zakupu około 673.000 złotych. W związku z brakiem możliwości dalszej sprzedaży spowodowanej zaistniałymi okolicznościami, tj. wypowiedzeniem umowy i przejęciem wytwórni R. przez firmę W., Spółka została zmuszona do wycofania produktów firmy R. ze sprzedaży oraz zniszczenia pozostałej partii towarów. Zniszczenie towarów spowoduje znaczną stratę w środkach obrotowych Spółki. Spółka podkreśla, iż powstała strata jest nieunikniona, gdyż Spółka nieodwracalnie utraciła prawa do dalszej sprzedaży określonej partii towarów. Powstała strata nie jest spowodowana w najmniejszym stopniu z winy Spółki, takiej jak niedbalstwo, naruszenie przepisów czy brak nadzoru nad pracownikami lecz zdarzeniem, na które Spółka nie miała żadnego wpływu. Wypowiedzenie umowy przez firmę R. nie było spowodowane niedotrzymaniem jakichkolwiek warunków umowy przez Spółkę lecz strategią gospodarczą przyjętą przez firmę R., w wyniku której doszło do zmian organizacyjnych i własnościowych, przejęcia wytwórni R. przez firmę W. Spółka dokonała wszelkich możliwych działań, które miały na celu zminimalizowanie powstałych strat uczestniczyła w negocjacjach - co przedłużyło okres wyprzedaży towarów, przeprowadziła szereg akcji promocyjnych - co miało wpływ na zwiększenie sprzedaży towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opisanym stanie faktycznym zasadne jest zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów straty spowodowanej koniecznością zniszczenia środków obrotowych (towaru handlowego zakupionego wcześniej od holenderskiej firmy R.) oraz poniesionych przez Nią wydatków związanych z likwidacją i utylizacją tych towarów handlowych.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.