Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-606/13-2/MK
z 14 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2013 r. (data wpływu 23.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem szkody powstałej z winy Towarzystwa poprzez dopłatę i nabycie jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego i wynikających z tego tytułu obowiązków informacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem szkody powstałej z winy Towarzystwa poprzez dopłatę i nabycie jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego i wynikających z tego tytułu obowiązków informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 189 z późn. zm.) został utworzony przez Spółkę Dobrowolny Fundusz Emerytalny (DFE). Towarzystwo jako organ tworzy, zarządza i reprezentuje go w stosunkach z osobami trzecimi.

Przedmiotem działalności Funduszu jest prowadzenie indywidualnego konta emerytalnego (IKE) oraz indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego (IKZE). W ramach Funduszu istnieją 4 kategorie jednostek rozrachunkowych różniące się między sobą wysokością pobieranych opłat.

Środki wpłacone przez oszczędzającego są przeliczane na jednostki rozrachunkowe odpowiedniej kategorii w najbliższym dniu roboczym po ich otrzymaniu i przyporządkowaniu oszczędzającemu, który dokonał wpłaty (wpłata określonej kwoty jest przeliczana na konkretną liczbę jednostek rozrachunkowych z dokładnością do czterech miejsc po przecinku).

W ramach prowadzonej działalności operacyjnej mogą pojawić się błędy polegające na przypisaniu oszczędzającemu nieprawidłowej ilości jednostek rozrachunkowych na skutek m.in. nieprawidłowego wprowadzenia danych do systemu, przypisania oszczędzającemu nieodpowiedniej kategorii jednostki, pobrania od oszczędzającego opłat od składki w błędnej wysokości czy przeliczenia wpłat po błędnej wartości jednostki rozrachunkowej.

Towarzystwo odpowiada wobec oszczędzającego w DFE za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swoich obowiązków w zakresie zarządzania DFE. W związku z tym Towarzystwo ma obowiązek wyrównania poniesionej szkody oszczędzającemu. Wyrównanie poniesionej szkody odbywałoby się poprzez dopłatę i nabycie dodatkowych jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego.

Wątpliwości Spółki dotyczą obowiązków podatkowych powstających po stronie Towarzystwa w przypadku dokonania dopłaty i nabyciu jednostek rozrachunkowych przez Towarzystwo na rachunek oszczędzającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku dopłaty i nabycia jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego z tytułu pokrycia szkody powstałej z winy Towarzystwa skutkować będzie powstaniem jakichkolwiek obowiązków podatkowych po stronie Towarzystwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie oszczędzającego nie powstanie przychód w przypadku nabycia dodatkowych jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego w wyniku korekty błędów Towarzystwa - co oznacza brak jakichkolwiek obowiązków podatkowych po stronie Towarzystwa.

Na podstawie art. 11 ust. 1 Ustawy o pdof przychodami podatkowymi są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z tzw. innych źródeł uważa się, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zdaniem Towarzystwa aby można było mówić o powstaniu przychodu po stronie klienta, musiałby on otrzymać realne przysporzenie majątkowe. Dokonywany zakup dodatkowych jednostek uczestnictwa nie powinien być traktowany jako takie przysporzenie, a jedynie jako działanie o charakterze restytucyjnym. Celem Spółki jest bowiem eliminacja błędów skutkujących nieprawidłowym rozliczeniem transakcji z klientami, a nie przyznawanie klientom jakichkolwiek dodatkowych świadczeń. Działanie Towarzystwa jest wynikiem uprzedniego zaistnienia szkody po stronie oszczędzającego (klienta), stąd też przyznanie dodatkowych jednostek nie stanowi realnego przysporzenia majątkowego. Niecelowe byłoby zatem opodatkowywanie tego rodzaju świadczenia.

Zgodnie bowiem z art. 48 Ustawy o Fe Towarzystwo odpowiada wobec członków funduszu za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie zarządzania funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie tych obowiązków jest spowodowane okolicznościami, za które towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności i którym nie mogło zapobiec mimo dołożenia najwyższej staranności.

Z powyższego wynika, iż Towarzystwo ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną oszczędzającemu szkodę, w wysokości odszkodowania w postaci dopłaty na rachunek oszczędzającego w wysokości jaką oszczędzający by uzyskał gdyby przeliczenie jego wpłaty zostało zrealizowane prawidłowo.

Powyższa dopłata zgodnie z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2007 Nr 248, poz. 1847 ze zm.) jest przeliczana na jednostki rozrachunkowe na rachunek oszczędzającego:

„ § 12 1. Środki wpłacone do funduszu przez towarzystwo lub depozytariusza z tytułu powstania szkody, o której mowa w art. 48 lub art. 160 ust. 2 ustawy, są przeliczane na jednostki rozrachunkowe w najbliższym dniu wyceny następującym po dniu ich przekazania, według wartości jednostki rozrachunkowej z dnia wpłaty.

2. Jednostki rozrachunkowe są zapisywane na rachunkach tych członków funduszu, których dotyczy szkoda.”

Przykładowo w wyniku błędu po stronie Towarzystwa wpłatę oszczędzającego przyporządkowano do nieprawidłowej kategorii jednostki rozrachunkowej. Spowodowałoby to pobranie od oszczędzającego zbyt wysokiej opłaty od składki. W związku z tym Towarzystwo zobowiązane byłoby do zwrotu części nadpłaconej opłaty od składki. Zwrot nienależnie pobranej kwoty polegałby na nabyciu za nią jednostek rozrachunkowych na rachunek oszczędzającego. Podobnie w przypadku przeliczenia wpłaty po niewłaściwej wartości jednostki rozrachunkowej - Towarzystwo zobowiązane byłoby do nabycia na rachunek oszczędzającego różnicy w ilości jednostek rozrachunkowych jakie zostałoby nabyte w przypadku poprawnego przeliczenia wpłaty.

Zdaniem Towarzystwa nabycie na rachunek oszczędzającego dodatkowych jednostek rozrachunkowych z tytułu powstania szkody nie stanowi przychodu podatkowego dla oszczędzającego (klienta), a co za tym idzie na Towarzystwie nie ciążą żadne obowiązki podatkowe.

Tym samym, w tym w szczególności na Towarzystwie nie ciąży obowiązek wystawienia PIT-8C. Stosownie bowiem do art. 42a Ustawy o pdof osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek łub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art,1 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie również w interpretacjach organów podatkowych. Z uwagi na zbliżoną konstrukcję prawną do funduszy inwestycyjnych możliwe jest ich odniesienie również do opisanego

powyżej stanu faktycznego:

• (...) „W związku ze szczegółową analizą treści przedstawionego stanu faktycznego należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż u uczestnika funduszu z chwilą wydania dodatkowych jednostek uczestnictwa nie powstaje przychód w postaci otrzymanych nieodpłatnie jednostek uczestnictwa. Zasadne jest bowiem odwołanie do treści przepisu art. 33 ust. 3 oraz art. 64 ustawy o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.), zgodnie z którymi Spółka zobowiązana jest do naprawienia wszelkich szkód poniesionych przez uczestników spowodowanych niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swoich obowiązków w zakresie zarządzania zbiorczym portfelem papierów wartościowych lub funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków jest spowodowane okolicznościami, za które towarzystwo odpowiedzialności nie ponosi. W ocenie organu podatkowego, opierając się o powołane przez Spółkę przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych, które wyraźnie określają, iż osobie fizycznej u której powstała strata (nie z jej winy) należy wyrównać powstałą stratę, zatem wyrównanie uczestnikowi funduszu straty (uszczuplenia w majątku) spowodowanej zawinionym działaniem Spółki, poprzez przekazanie mu dodatkowych jednostek uczestnictwa, nie skutkuje powstaniem u uczestnika przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, organ podatkowy zauważa, że tylko w sytuacji, gdy przekazanie dodatkowych jednostek uczestnictwa klientom Spółki stanowiłoby dla tych osób przychód podlegający opodatkowaniu, zasadnym byłoby rozpatrywanie zwolnienia w kontekście art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, w związku z nabyciem przez Spółkę na własny koszt na rzecz klientów będących osobami fizycznymi jednostek uczestnictwa zarówno w celu dokonania korekty zaistniały błędów technicznych, jak i błędów w wycenie, na Spółce nie ciążą i nie będą ciążyły obowiązki płatnika lub obowiązki związane z wystawieniem i przesłanie osobom fizycznym, które otrzymały dodatkowe jednostki uczestnictwa, oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C lub jakiejkolwiek innej deklaracji albo informacji z uwagi na to że przekazanie klientom Spółki dodatkowych jednostek nie może być traktowane jako przysporzenie, a jedynie jako działanie o charakterze restytucyjnym” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 07.12.2009 znak: IPPB2/415-564/09-5/MG”;
• (...) „ Art. 33 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych wyraźnie wskazuje, iż osobie fizycznej u której nie z jej winy powstała strata należy powstałą stratę wyrównać czyli wypłacić odszkodowanie. Aby można było mówić o odszkodowaniu muszą być spełnione następujące warunki: wina powstała po stronie Towarzystwa oraz uszczuplenie w majątku osoby fizycznej w związku z tą winą Towarzystwa. W przypadku braku spełnienia kumulatywnie tych dwóch przesłanek nie można mówić o odszkodowaniu na rzecz osoby fizycznej. Ponadto Towarzystwo jak i osoba fizyczna muszą działać zgodnie z przepisami o funduszach inwestycyjnych, które szczegółowo określają inne obowiązki Towarzystwa jak i osoby fizycznej. Reasumując, wyrównanie straty w związku z zawinionym działaniem Towarzystwa, w szczególności takim jak błędne wprowadzanie danych ze zlecenia do systemu, a także pobrania niewłaściwej stawki opłaty manipulacyjnej lub wykonania niewłaściwie dyspozycji uczestnika jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych po spełnieniu kumulatywnie ww. przesłanek. (postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 08.03.2007 r. (znak: 1472/DPC/415-1/07/PK).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.