Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1312/13-2/MM
z 31 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w sytuacji przekwalifikowania samochodu ciężarowego na samochód osobowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w sytuacji przekwalifikowania samochodu ciężarowego na samochód osobowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2001 r. Jest czynnym podatnikiem VAT. W czerwcu 2009 r. Zainteresowany nabył do celów prowadzonej działalności samochód z homologacją ciężarową (C). Fakturę zakupową Wnioskodawca otrzymał w 06/2009 i odliczył w całości podatek VAT. Samochód posiada na stałe zamontowaną kratkę oddzielającą część pasażerską od bagażowej. Dopuszczalna ładowność wykazana na świadectwie homologacji i w dowodzie rejestracyjnym to 720 kg.

Zainteresowany nie występował o wydanie zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla takich samochodów określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku VAT (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2010r. jak również Zainteresowany nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu przeprowadzanym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652) obowiązujących od 1 stycznia 2011r., ponieważ przedmiotowy samochód posiada wyciąg ze świadectwa homologacji (stwierdzający, że samochód jest samochodem ciężarowym), a świadectwo homologacji Wnioskodawca otrzymał wraz z samochodem przy jego zakupie.

Ponieważ po zmianie przepisów podatkowych Wnioskodawca nie może odliczać podatku VAT od zakupionego paliwa oraz w związku z tym, że zainstalowana „kratka” bardzo ogranicza funkcjonalność tego pojazdu – Zainteresowany chciałby w przyszłości zdemontować „kratkę” i zarejestrować samochód jako osobowy. Samochód po demontażu „kratki” będzie nadal służyć do wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy związku z demontażem „kratki” w opisanym samochodzie ciężarowym oraz przekwalifikowaniem go na samochód osobowy, w przyszłości Zainteresowany będzie zobowiązany skorygować podatek naliczony związany z nabyciem tego samochodu w 2009r.

Zdaniem Wnioskodawcy po demontażu „kratki”, a tym samym po zmianie klasyfikacji pojazdu z ciężarowego na osobowy nie musi korygować podatku VAT odliczonego przy zakupie przedmiotowego samochodu.

Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodów określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010r. jak również Zainteresowany nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652) obowiązującej od 1 stycznia 2011 r., ponieważ przedmiotowy samochód posiada świadectwo homologacji stwierdzające, że samochód jest samochodem ciężarowym.

Od stycznia 2011 r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie zmiany w pojeździe i związaną z tym korektę podatku naliczonego reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Przepis art. 3 cytowanej ustawy nie formułuje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. wskazuje, że mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zatem należy uznać, że przepisy te nie maja zastosowania do pojazdu samochodowego, dla którego ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Wobec powyższego demontaż „kratki” i przerobienie samochodu z ciężarowego na samochód osobowy, dla którego nie wydano zaświadczenia, o którym mowa wyżej – nie spowoduje u Zainteresowanego obowiązku zwrotu odliczonego podatku naliczonego przy zakupie samochodu.

Podobne stanowiska w kwestii korekty odliczonego podatku VAT po zmianie kwalifikacji pojazdu z ciężarowego na osobowy zajęli:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPP1/443-1722/11-2/BH z 27 lutego 2012 r. i Nr IPPP1/443-10/12-2/PR z 14 marca 2012 r.;
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPP2/443-271/11/RSz z 19 maja 2011 r.
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi Nr IPTPP4/443-166/12-4/OS z 11 czerwca 2012 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o VAT.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, do dnia 31 grudnia 2010 r. regulował art. 86 ust. 5c ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Przy czym w myśl ust. 5b ww. artykułu, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 – podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie kwestie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianami w pojeździe samochodowym reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652, ze zm.), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, zmienianej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. 2012 r., poz. 1456 ze zm.).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w czerwcu 2009 r. Zainteresowany nabył do celów prowadzonej działalności samochód z homologacją ciężarową (Citroen Picasso 1,6 HDI). Fakturę zakupową Wnioskodawca otrzymał w czerwcu 2009 r. i odliczył w całości podatek VAT. Samochód posiada na stałe zamontowaną kratkę oddzielającą część pasażerską od bagażowej. Dopuszczalna ładowność wykazana na świadectwie homologacji i w dowodzie rejestracyjnym to 720 kg. Zainteresowany nie występował o wydanie zaświadczenia badania technicznego przedmiotowego samochodu przeprowadzanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla takich samochodów określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2010 r. jak również Zainteresowany nie posiada zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu przeprowadzanym przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, ponieważ przedmiotowy samochód posiada wyciąg ze świadectwa homologacji (stwierdzający, że samochód jest samochodem ciężarowym), a świadectwo homologacji Wnioskodawca otrzymał wraz z samochodem przy jego zakupie. Zainteresowany zamierza w przyszłości zdemontować „kratkę” i zarejestrować samochód jako osobowy. Samochód po demontażu „kratki” będzie nadal służyć do wykonywania działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej jak przedstawiona we wskazanej sprawie. Ponadto treść przepisów ustawy nowelizującej wskazuje, że mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Przerobienie więc wskazanego we wniosku samochodu ciężarowego, dla którego nie wydano zaświadczenia, na samochód osobowy (demontaż „kratki”), nie będzie wywoływało skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia i Wnioskodawca nie będzie zobligowany do korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie opisywanego samochodu, ponieważ w momencie zakupu dysponował stosownymi dokumentami (wyciągiem ze świadectwa homologacji) uprawniającymi do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.