INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szkoły przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu najmu lokali (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu najmu lokali (pytania oznaczone we wniosku nr 4). Wniosek uzupełniono w dniu 7 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szkoła (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) jest placówką oświatową (jednostka budżetowa) prowadzoną przez Gminę.

Wnioskodawca działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

Do dnia 31 grudnia 2012 r. Zainteresowany był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Szkoła pozyskuje dochody z tytułu:

1. sprzedaży obiadów uczniom szkoły;
2. sprzedaży obiadów pracownikom szkoły (pedagogicznym i niepedagogicznym);
3. opłaty manipulacyjnej – pobieranej od pracowników szkoły;
4. najmu pomieszczeń.
   
   

Z tytułu pozyskiwanych dochodów w roku 2013 Wnioskodawca osiągnie przychody ponad 150.000,00 zł.

W Szkole prowadzona jest stołówka szkolna w formie i na zasadach określonych na podstawie art. 67a ustawy o systemie oświaty. Wnioskodawca pobiera opłaty za sprzedaż obiadów, w przypadku uczniów – w wysokości faktycznie poniesionych kosztów wytworzenia obiadu, tzw. „wsad do kotła”. Nauczyciele oraz pracownicy niepedagogiczni (administracja i obsługa) oprócz „wsadu do kotła” dopłacają do kosztów wytworzenia obiadu tzw. opłatę manipulacyjną, która odprowadzana jest jako dochód budżetu gminy. Ponadto Wnioskodawca pozyskuje dochody z tytułu najmu lokali.

W piśmie z dnia 3 stycznia 2014 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Szkoła oprócz sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług prowadzi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu, która od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż prowadzona jest w zakresie sprzedaży obiadów dla pracowników niepedagogicznych oraz najmu lokali;
2. obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł);
3. dochody osiągane z tytułu najmu pomieszczeń dotyczą najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia. Szkoła nie wynajmuje powierzchni na cele mieszkalne.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody osiągane z tytułu najmu pomieszczeń korzystają ze zwolnienia podmiotowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągane z tytułu najmu pomieszczeń mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Przepis art. 113 ust. 5 stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest placówką oświatową (jednostka budżetowa) prowadzoną przez Gminę. Wnioskodawca działa na podstawie przepisów o systemie oświaty. Do dnia 31 grudnia 2012 r. Zainteresowany był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Szkoła pozyskuje dochody z tytułu:

1. sprzedaży obiadów uczniom szkoły;
2. sprzedaży obiadów pracownikom szkoły (pedagogicznym i niepedagogicznym);
3. opłaty manipulacyjnej – pobieranej od pracowników szkoły;
4. najmu pomieszczeń.
   
   

Z tytułu pozyskiwanych dochodów w roku 2013 Wnioskodawca osiągnie przychody ponad 150.000,00 zł.

W Szkole prowadzona jest stołówka szkolna w formie i na zasadach określonych na podstawie art. 67a ustawy o systemie oświaty. Wnioskodawca pobiera opłaty za sprzedaż obiadów, w przypadku uczniów – w wysokości faktycznie poniesionych kosztów wytworzenia obiadu, tzw. „wsad do kotła”. Nauczyciele oraz pracownicy niepedagogiczni (administracja i obsługa) oprócz „wsadu do kotła” dopłacają do kosztów wytworzenia obiadu tzw. opłatę manipulacyjną, która odprowadzana jest jako dochód budżetu gminy. Ponadto Wnioskodawca pozyskuje dochody z tytułu najmu lokali.

Szkoła oprócz sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług prowadzi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu, która od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż prowadzona jest w zakresie sprzedaży obiadów dla pracowników niepedagogicznych oraz najmu lokali. Obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł). Dochody osiągane z tytułu najmu pomieszczeń dotyczą najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia. Szkoła nie wynajmuje powierzchni na cele mieszkalne.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, Wnioskodawca świadczy na rzecz najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (lokal i sale lekcyjne) pozostanie jego własnością i wynajmowany będzie za odpłatnością (czynsz), co stanowić będzie przedmiot opodatkowania w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Należy wskazać, że ww. usługa nie może skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca nie wynajmuje i nie wydzierżawia nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe, zatem nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Należy wskazać, że przepisy o podatku od towarów i usług nie przewidują obniżonej stawki lub zwolnienia dla najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku najem lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz będzie opodatkowany tym podatkiem.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy zaznaczyć, że skoro osiągnięty przez Wnioskodawcę w poprzednim roku podatkowym obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, Zainteresowany wykonując usługi najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia, które – jak wskazano wyżej – stanowią usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w roku 2013 ma prawo skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie tego przepisu, z uwzględnieniem art. 113 ust. 5 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca ma prawo korzystać z ww. zwolnienia podmiotowego do chwili, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej łącznie, tj. z tytułu wszystkich czynności opodatkowanych, nie przekroczy w danym roku kwoty 150.000 zł, o ile nie wykona do tego momentu żadnej z czynności wykluczającej możliwość skorzystania z tego zwolnienia określonego w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, świadcząc usługi najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia, niekorzystające ze zwolnienia od podatku, stanowiące usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku. Zauważyć należy także, że korzystanie ze zwolnienia jest możliwe do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej łącznie, tj. z tytułu wszystkich czynności opodatkowanych w danym roku nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, tj. 150.000 zł.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu najmu lokali (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Z kolei w zakresie zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków dla uczniów i pracowników pedagogicznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) oraz w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) wydano interpretację z dnia 14 stycznia 2014 r., nr ILPP1/443-938/13-4/JSK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo nadmienia się, że od dnia 1 stycznia 2014 r. zmianie uległo brzmienie następujących powołanych powyżej przepisów: art. 113 ust. 1, ust. 2, ust. 5, ust. 9, ust. 10, ust. 11, ust. 13 oraz 146a pkt 1 ustawy. I tak, od tej daty wymienione przepisy obowiązują w następującym brzmieniu:

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
      • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Na mocy art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przepis art. 113 ust. 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.