INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szkoły przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków dla uczniów i pracowników pedagogicznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) oraz w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków dla uczniów i pracowników pedagogicznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) oraz w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 7 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szkoła (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) jest placówką oświatową (jednostka budżetowa) prowadzoną przez Gminę.

Wnioskodawca działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

Do dnia 31 grudnia 2012 r. Zainteresowany był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Szkoła pozyskuje dochody z tytułu:

1. sprzedaży obiadów uczniom szkoły;
2. sprzedaży obiadów pracownikom szkoły (pedagogicznym i niepedagogicznym);
3. opłaty manipulacyjnej – pobieranej od pracowników szkoły;
4. najmu pomieszczeń.
   
   

Z tytułu pozyskiwanych dochodów w roku 2013 Wnioskodawca osiągnie przychody ponad 150.000,00 zł.

W Szkole prowadzona jest stołówka szkolna w formie i na zasadach określonych na podstawie art. 67a ustawy o systemie oświaty. Wnioskodawca pobiera opłaty za sprzedaż obiadów, w przypadku uczniów – w wysokości faktycznie poniesionych kosztów wytworzenia obiadu, tzw. „wsad do kotła”. Nauczyciele oraz pracownicy niepedagogiczni (administracja i obsługa) oprócz „wsadu do kotła” dopłacają do kosztów wytworzenia obiadu tzw. opłatę manipulacyjną, która odprowadzana jest jako dochód budżetu gminy. Ponadto Wnioskodawca pozyskuje dochody z tytułu najmu lokali.

W piśmie z dnia 3 stycznia 2014 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Szkoła oprócz sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług prowadzi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu, która od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż prowadzona jest w zakresie sprzedaży obiadów dla pracowników niepedagogicznych oraz najmu lokali;
2. obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł);
3. dochody osiągane z tytułu najmu pomieszczeń dotyczą najmu lokalu pod sklepik szkolny oraz sal lekcyjnych na kursy i szkolenia. Szkoła nie wynajmuje powierzchni na cele mieszkalne.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż obiadów przez stołówkę szkolną na rzecz uczniów Szkoły korzysta ze zwolnienia od VAT...
2. Czy sprzedaż obiadów dla pracowników pedagogicznych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług...
3. Czy sprzedaż obiadów na rzecz pracowników niepedagogicznych korzysta ze zwolnienia podmiotowego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Sprzedaż posiłków na rzecz uczniów jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 (przedmiotowo).

Ad. 2

Sprzedaż obiadów dla pracowników pedagogicznych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług stosownie do § 13 ust. 1 pkt 26 w związku z § 13 ust. 8 i 9 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Ad. 3

Sprzedaż obiadów na rzecz pracowników niepedagogicznych ma możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

Należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

W myśl § 13 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 8 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26 – na mocy § 13 ust. 9 rozporządzenia – nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Ponadto w § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wskazano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W pozycji 7 tego załącznika wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%;
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%;
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami);
4. napojów bezalkoholowych gazowanych;
5. wód mineralnych;
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

W sprawie będącej przedmiotem wniosku warto podkreślić, że według art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Przepis art. 2 pkt 2 ustawy o systemie oświaty stanowi, że system oświaty obejmuje szkoły.

W świetle uregulowania art. 67a ust. 1 ww. ustawy, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 ustawy o systemie oświaty, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 powołanej ustawy, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ szkoła nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków, a ściślej tzw. wsadu do kotła. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkole zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższych przepisów, funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są m.in. powołane.

Należy zatem stwierdzić, że usługi wyżywienia, świadczone na zasadach określonych w ustawie o systemie oświaty, przez stołówki szkolne na rzecz dzieci i młodzieży (uczniów), spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Natomiast usługi wyżywienia świadczone przez stołówki szkolne dla pracowników pedagogicznych szkoły należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, polegającymi na ich żywieniu. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej szkoły w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne, przy czym, jak już wskazano powyżej, ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez szkołę.

W konsekwencji usługi te podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 26 w zw. z § 13 ust. 8 i ust. 9 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei świadczenie usług stołówkowych przez stołówkę szkolną na rzecz pracowników niepedagogicznych nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Usługi te nie są bowiem usługami ściśle związanymi z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest placówką oświatową (jednostka budżetowa) prowadzoną przez Gminę. Wnioskodawca działa na podstawie przepisów o systemie oświaty. Do dnia 31 grudnia 2012 r. Zainteresowany był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2013 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Szkoła pozyskuje dochody z tytułu:

1. sprzedaży obiadów uczniom szkoły;
2. sprzedaży obiadów pracownikom szkoły (pedagogicznym i niepedagogicznym);
3. opłaty manipulacyjnej – pobieranej od pracowników szkoły;
4. najmu pomieszczeń.
   
   

Z tytułu pozyskiwanych dochodów w roku 2013 Wnioskodawca osiągnie przychody ponad 150.000,00 zł.

W Szkole prowadzona jest stołówka szkolna w formie i na zasadach określonych na podstawie art. 67a ustawy o systemie oświaty. Wnioskodawca pobiera opłaty za sprzedaż obiadów, w przypadku uczniów – w wysokości faktycznie poniesionych kosztów wytworzenia obiadu, tzw. „wsad do kotła”. Nauczyciele oraz pracownicy niepedagogiczni (administracja i obsługa) oprócz „wsadu do kotła” dopłacają do kosztów wytworzenia obiadu tzw. opłatę manipulacyjną, która odprowadzana jest jako dochód budżetu gminy. Ponadto Wnioskodawca pozyskuje dochody z tytułu najmu lokali. Szkoła oprócz sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług prowadzi sprzedaż podlegającą opodatkowaniu, która od dnia 1 stycznia 2012 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż prowadzona jest w zakresie sprzedaży obiadów dla pracowników niepedagogicznych oraz najmu lokali. Obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków dla uczniów, nauczycieli oraz pracowników niepedagogicznych.

Odnosząc zatem powyższe rozważania do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że usługi wyżywienia, świadczone na zasadach określonych w ustawie o systemie oświaty, przez stołówki szkolne na rzecz dzieci i młodzieży (uczniów), spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy. Z kolei usługi sprzedaży posiłków na rzecz nauczycieli – pracowników pedagogicznych Wnioskodawcy, które jak wskazano powyżej, należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 26 w zw. z § 13 ust. 8 i ust. 9 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. usługi mają bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej Szkoły w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne.

Natomiast sprzedaż posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi, tj. na rzecz pracowników niepedagogicznych Szkoły, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Usługi te bowiem, zgodnie z powyższą analizą, nie stanowią usług ściśle związanych z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą. Usługi te nie mają przy tym charakteru pomocniczego i nie są niezbędne w stosunku do prowadzonej – stanowiącej świadczenie główne – działalności opiekuńczej Wnioskodawcy.

Podsumowując, sprzedaż obiadów przez stołówkę szkolną na rzecz uczniów Szkoły korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy. Natomiast sprzedaż obiadów dla pracowników pedagogicznych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 26 w związku z § 13 ust. 8 i 9 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast odnośnie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych należy wskazać, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem, do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Przepis art. 113 ust. 5 stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Należy zaznaczyć, że – jak wskazano powyżej – świadczenie usług stołówkowych przez stołówkę szkolną na rzecz pracowników niepedagogicznych nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Usługi te nie są bowiem usługami ściśle związanymi z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą. Nie mają one bowiem charakteru pomocniczego i nie są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej szkoły w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne. W związku z powyższym przedmiotowe usługi będą stanowić usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy zaznaczyć, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – osiągnięty przez Szkołę w poprzednim roku podatkowym obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług nie przekroczył kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, Zainteresowany wykonując usługi sprzedaży posiłków dla pracowników administracji i obsługi – które stanowią usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług – w roku 2013 ma prawo skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie tego przepisu, z uwzględnieniem art. 113 ust. 5 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca ma prawo korzystać z ww. zwolnienia podmiotowego do chwili, gdy wartość sprzedaży posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi oraz innej sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w danym roku kwoty 150.000 zł, o ile nie wykona do tego momentu żadnej z czynności wykluczającej możliwość skorzystania z tego zwolnienia określonego w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, świadcząc usługi sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych, tj. pracowników administracji i obsługi, niekorzystające ze zwolnienia od podatku, w konsekwencji stanowiące usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku. Zauważyć należy także, że korzystanie ze zwolnienia jest możliwe do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej łącznie, tj. z tytułu wszystkich czynności opodatkowanych, w danym roku nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, tj. 150.000 zł.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków dla uczniów i pracowników pedagogicznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) oraz w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu sprzedaży posiłków dla pracowników niepedagogicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Z kolei w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku z tytułu najmu lokali (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) wydano interpretację z dnia 14 stycznia 2014 r., nr ILPP1/443-938/13-5/JSK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienia się, że od dnia 1 stycznia 2014 r. zmianie uległo brzmienie następujących powołanych powyżej regulacji: art. 43 ust. 1 pkt 24, art. 113 ust. 1, ust. 2, ust. 5, ust. 9, ust. 10, ust. 11, ust. 13 oraz 146a pkt 1 ustawy. I tak, od tej daty wymienione przepisy obowiązują w następującym brzmieniu:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
      • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Na mocy art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przepis art. 113 ust. 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto tut. Organ informuje, że od dnia 1 stycznia 2014 r. przestało obowiązywać rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.).

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r., poz. 1722).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.