Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-628/12/14-7/S/SM
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 122/13 (data wpływu 27 listopada 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany samochodu w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany samochodu w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu i prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadził działalność m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży samochodów oraz części samochodowych marki X. Obecnie nie prowadzi tego typu działalności, posiada jednak nadal w zakresie swojej działalności sprzedaż detaliczną pojazdów.

W ramach prowadzonej działalności dealer dokonał sprzedaży samochodu osobowego Y. marki X.. W ramach gwarancji klient występował kilkukrotnie o różnego rodzaju naprawy, w tym kolumnę kierownicy, która została w ramach gwarancji wymieniona. Następnie po okresie gwarancji zażądał wymiany samochodu na nowy. Po odmowie ze strony Wnioskodawcy złożył pozew do Sądu.

Sąd 3-krotnie wydał niekorzystny dla Wnioskodawcy wyrok uznając, że wykonana w okresie gwarancji naprawa samochodu polegająca na wymianie przekładni kierowniczej powoduje rozpoczęcie biegu gwarancji na cały samochód na nowo. Obecnie jest w trakcie uzgodnienia ugody sądowej w sprawie wymiany wyżej opisanego auta. Jeśli do ugody dojdzie to Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (zaznacza, iż model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej. Firma nie posiada na stanie takiego samochodu, będzie więc zmuszona do jego zakupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z wymianą w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu samochodu X. 740d na inny samochód transakcje te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, a co za tym idzie należy wystawić faktury VAT na obie transakcje (wystąpią dwie niezależne transakcje sprzedaży)?
   
2. Czy firma ma prawo odliczenia VAT naliczonego znajdującego się na fakturze zakupu samochodu osobowego, który następnie zostanie przekazany klientowi w ramach gwarancji?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Powyższe zdarzenie nie podlega regulacjom ustawy VAT. Gdyż zgodnie z dotychczasowym stanowiskiem sądu wymiana następowałaby w związku z gwarancją.

Zobowiązanie gwarancyjne polega na usunięciu wady fizycznej lub dostarczeniu rzeczy wolnej od wad.

Wymienione czynności, których celem jest usunięcie wady fizycznej rzeczy lub dostarczenie rzeczy wolnej od wad dokonane przez gwaranta na rzecz uprawnionego do tego nabywcy (co potwierdzają wyroki sądowe w tej sprawie) nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Wykonanie obowiązków gwarancyjnych jest kontynuacją umowy sprzedaży, w ramach której doszło do wydania produktu niezgodnego z treścią umowy ze względu na wady stwierdzone w okresie gwarancyjnym (zgodnie z interpretacją Sądu). Wymiana towaru na pozbawiony wad to nic innego jak przywrócenie wymaganej jakości sprzedanego produktu.

Czynności wynikające ze zobowiązania gwarancyjnego nie można zaliczyć do żadnej z kategorii wymienionych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie ma więc podstawy do wystawienia faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. Ustawy.

Czynności wynikające ze zobowiązanie gwarancyjnego zostały już wliczone w cenę towaru na etapie odpłatnej sprzedaży samochodu X. 740d, na który udzielono gwarancji.

Stanowisko potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnie 16 stycznia 2008 r. nr IP-PP2/443-519-07-2/ASi, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 marca 2009 r. ITPP2/443-1085/08/EŁ.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia podatku VAT od samochodu osobowego nabytego w związku z realizacją gwarancji. Firma obecnie nie zajmuje się sprzedażą samochodów (posiada jednakże w zakresie działalności pozycję dot. sprzedaży detalicznej pojazdów). W ramach gwarancji samochodu (z okresu kiedy była dealerem samochodowym) związanego z jego wymianą Firma zobligowana jest do zakupu i dostarczenia samochodu klientowi.

Zakup samochodu osobowego podlegającego następnie przekazaniu klientowi w ramach gwarancji, co jej zdaniem daje prawo pełnego odliczenia VAT w związku z art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 3 pkt 7a.

W związku z tym, iż zakup jest związany z prowadzoną działalnością, a podmiot w przedmiocie swojej działalności ma odsprzedaż samochodów. Jej stanowisko potwierdza np. interpretacja indywidualna IPPP1/443-1009/10-4/AP z dnia 9 grudnia 2010 r. dot. odliczania VAT od części przekazanych w ramach gwarancji.

W wydanej w dniu 19 września 2012 r. interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-628/12-2/SM tut. Organ uznał stanowisko Spółki w zakresie w zakresie opodatkowania transakcji wymiany samochodu w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu za prawidłowe, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w zakresie pytania nr 1 stwierdził, że nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem pomiędzy Wnioskodawcą a klientem nie występuje wzajemna relacja zobowiązaniowa, wiążąca się z wykonaniem danej czynności w zamian za wynagrodzenie. Wydanie przez gwaranta w ramach gwarancji - na rzecz klientów do tego uprawnionych - towaru wolnego od wad, nie ma charakteru odpłatnej dostawy, gdyż zapłaty za towar już raz dokonano w ramach pierwotnej sprzedaży. W konsekwencji, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie nie wymaga udokumentowania jej poprzez wystawienie faktury VAT.

W zakresie pytania nr 2 doszedł do wniosku, że opisany zakup nie będzie mieć bezpośredniego związku z prowadzoną przez podatnika działalnością. Zauważył, że wydanie opisanego we wniosku samochodu nie będzie generować bezpośrednio żadnych opodatkowanych czynności przez Wnioskodawcę. W zaistniałej sytuacji nie możemy także mówić o pośrednim związku ww. zakupu z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie sprzedaży samochodów. Posiada on jedynie stosowny wpis w ewidencji działalności gospodarczej, co nie zmienia jednak faktu, że fizycznie nie dokonuje transakcji w ww. zakresie. Przedmiotowy zakup służy czynnościom pozostającym poza zakresem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Nie jest spełniona przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, a zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, który następnie zostanie przekazany klientowi w ramach gwarancji.

W dniu 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 21 sierpnia 2013 r. wydał wyrok sygn. akt III SA/Wa 122/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej stanowisko skarżącego za nieprawidłowe. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że Skarżący w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedał samochód marki X. model Y. i udzielił kupującemu go gwarancji. Zobowiązanie wynikające z udzielonej gwarancji istniało więc po stronie podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i to ten podmiot zobowiązany jest do realizacji obowiązków wynikających z udzielonej gwarancji. Tak też wynika z treści art. 577 § 1 kc., który stanowi, że w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Skarżący mocą wyroku Sądu lub ugody sądowej może być zobowiązany do dostarczenia, w ramach gwarancji, swojemu klientowi nowego samochodu (wolnego o wad). Z obowiązków tych Skarżący zamierza się wywiązać, ale nie jako osoba fizyczna, bo i nie w tym charakterze gwarancji udzielił, lecz jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. W ramach tej działalności Skarżący zakupi samochód i przekaże go klientowi, który z kolei zwróci samochód obciążony wadami. Skarżący nie prowadzi już w ramach działalności gospodarczej sprzedaży samochodów, aczkolwiek we wpisie do ewidencji taka działalność została ujawniona. Niemniej jednak Skarżący jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą wywiązuje się z obowiązków gwarancyjnych.

W ocenie Sądu ww. działania Skarżącego pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stwierdził również, że uchylił interpretację indywidualna na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w całości, uznając, że dla Skarżącego bardziej czytelne będzie stanowisko organu w zakresie interesującym go zawarte w jednej interpretacji, a nie w dwóch interpretacjach, z których już jedna (zaskarżona) jest wadliwa w znacznej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 122/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   
   

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Artykuł 106 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Uregulowania dotyczące gwarancji sprzedanych rzeczy są zawarte w art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), zgodnie z którym sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). W myśl art. 577 § 1 kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży samochodów oraz części samochodowych marki X.. Obecnie nie prowadzi tego typu działalności, posiada jednak nadal w zakresie swojej działalności sprzedaż detaliczną pojazdów.

W ramach prowadzonej działalności dealer dokonał sprzedaży samochodu osobowego 740d marki X.. W ramach gwarancji klient występował kilkukrotnie o różnego rodzaju naprawy, w tym kolumnę kierownicy, która została w ramach gwarancji wymieniona. Następnie po okresie gwarancji zażądał wymiany samochodu na nowy. Po odmowie z jego strony złożył pozew do Sądu.

Sąd 3-krotnie wydał niekorzystny dla Wnioskodawcy wyrok uznając, że wykonana w okresie gwarancji naprawa samochodu polegająca na wymianie przekładni kierowniczej powoduje rozpoczęcie biegu gwarancji na cały samochód na nowo. Obecnie jest on w trakcie uzgodnienia ugody sądowej w sprawie wymiany wyżej opisanego auta. Jeśli do ugody dojdzie to Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług opisanej transakcji wymiany ww. samochodu na inny w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu, a co za tym idzie obowiązku ponownego wystawienia faktury VAT.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem pomiędzy Wnioskodawcą a klientem nie występuje wzajemna relacja zobowiązaniowa, wiążąca się z wykonaniem danej czynności w zamian za wynagrodzenie.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż transakcja następowałaby w związku z udzieloną gwarancją przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika natomiast, że czynność gwarancji polegająca m.in. na dostarczeniu rzeczy wolnej od wad, jest realizowana przez gwaranta na rzecz kupującego, w związku z niezgodnością towaru z umową sprzedaży. Prawo do otrzymania świadczeń gwarancyjnych klient nabywa w momencie zakupu. Zatem wydanie przez gwaranta w ramach gwarancji - na rzecz klientów do tego uprawnionych - towaru wolnego od wad, nie ma charakteru odpłatnej dostawy, gdyż zapłaty za towar już raz dokonano w ramach pierwotnej sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wymiana przez Wnioskodawcę samochodu marki X. na inny samochód, mająca charakter nieodpłatny, nie będzie w związku z tym stanowić czynności zrównanej z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie nie wymaga udokumentowania jej poprzez wystawienie faktury VAT.

Stanowisko w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzeniem przyszłym, jeśli do dojdzie do ugody sądowej w powyższej sprawie, Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie, sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej. Wnioskodawca nie posiada na stanie takiego samochodu, będzie więc zmuszony do jego zakupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego zakupu.

Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Bezspornym jest, iż opisany zakup nie będzie mieć bezpośredniego związku z prowadzoną przez podatnika działalnością. Należy bowiem zauważyć, iż wydanie opisanego we wniosku samochodu nie będzie generować bezpośrednio żadnych opodatkowanych czynności przez Wnioskodawcę. Transakcja ta nie będzie uznana za odpłatną opodatkowaną dostawę towaru – wymiana pojazdu (zdaniem sądu) będzie następować w ramach gwarancji, a zatem zapłaty za niego dokonano już w ramach pierwotnej sprzedaży. Cena za udzielenie opisanej gwarancji została już wliczona w cenę towaru objętego tą gwarancją.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

W zaistniałej sytuacji można mówić o pośrednim związku ww. zakupu z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu nowego samochodu, wydawanego w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu należy wiązać z pierwotną dostawą towaru - odpłatną sprzedażą samochodu X. 740d, na który udzielono stosownej gwarancji. Mimo zatem faktu, że obecnie Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży samochodów (posiada jednakże stosowny wpis dotyczący sprzedaży detalicznej pojazdów), przedmiotowy zakup będzie mieć związek z prowadzoną wówczas (gdy był dealerem samochodowym) opodatkowaną działalnością gospodarczą polegającą na sprzedaży samochodów. Cena nabycia nowego samochodu wchodzi w zakres ogólnych kosztów działalności podatnika, stanowi w związku z tym element ceny dostarczanych przez niego towarów. Oznacza to, że poniesiony wydatek w sposób pośredni wpływa na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem należy go zakwalifikować do ogólnych wydatków dotyczących działalności gospodarczej, które spełniają przesłanki w zakresie prawa do odliczenia określone w art. 86 ust. 1 ustawy.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, który zostanie przekazany klientowi w ramach gwarancji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji, tj. w dniu 19 września 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.