INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2009 r.) oraz pismem z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 19 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wydania w ramach gwarancji towaru wolnego od wad w świadczeniach krajowych, zagranicznych na terenie wspólnoty UE oraz poza Wspólnotą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wydania w ramach gwarancji towaru wolnego od wad w świadczeniach krajowych, zagranicznych na terenie wspólnoty UE oraz poza Wspólnotą.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest firmą świadczącą usługi serwisowe związane z naprawami gwarancyjnymi sprzętu komputerowego sprzedawanego przez firmę „H”. W związku z powyższym, gdy klient, który po dokonaniu zakupu np. monitora komputerowego objętego gwarancją producenta, stwierdzi jego uszkodzenie, dokona zgłoszenia uszkodzenia oraz prześle uszkodzony monitor do autoryzowanej firmy serwisowej celem dokonania naprawy. W zakresie świadczonej gwarancji częstokroć nastąpi wydanie towaru wolnego od wad będącego takim samym monitorem z tym, iż wydany towar będzie monitorem sprawnym niekoniecznie nowym i nieużywanym. Z uwagi na to, iż klient zgłaszający problem uszkodzonego sprzętu pochodzi z terenu całego świata będą zachodzić różnorodne zjawiska związane z obrotem towarowym. Wobec powyższego wystąpią sytuacje, w których wydanie nowego sprzętu będzie odzwierciedlone w ramach świadczeń krajowych (klient z Polski), świadczeń zagranicznych na terenie wspólnoty UE (klient z Europy) oraz świadczeń zagranicznych poza Wspólnotą (klient z poza Europy). Z uwagi na to, iż wydanie towaru wolnego od wad będzie miało miejsce w zakresie świadczonych usług gwarancyjnych, na zasadzie wydania towaru wolnego od wad w zamian za uszkodzony sprzęt, Spółka nie będzie identyfikowała wydania sprzętu jako dostawy towaru lub eksportu towaru, lecz wydanie sprzętu będzie dokonywane na zasadzie świadczonych gwarancji, które przewidują możliwość wydania towaru wolnego od wad. Dokumentowanie ww. wydania odbywać się będzie na zasadzie dokumentacyjnie obojętnej pod względem zobowiązań podatkowych. Każdorazowo nastąpi poświadczenie wydanego sprzętu na zasadzie noty i potwierdzenia wydanego sprzętu wraz z podaniem przyczyny wymiany sprzętu na towar wolny od wad. W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wskazała, iż gwarantem dla ostatecznego klienta będzie ww. firma, a jego obowiązki w ramach umowy serwisowej pełnić będzie Spółka. Usługi serwisowe świadczone będą na rzecz gwaranta (obciążenie kosztami świadczonych usług). Wskazała ponadto, iż nie zawarła jeszcze umowy na wykonywanie opisywanych czynności. Nowy towar będzie wydany tylko w dwóch przypadkach: w sytuacji, gdy Spółka nie będzie posiadała w magazynie towaru naprawionego o danych parametrach oraz gdy prawo konsumenckie w danym kraju obliguje do dostarczenia monitora nowego, a nie naprawionego wolnego od wad. Wydawany towar będzie własnością Spółki, a jego własność przechodzi na końcowego użytkownika.

W związku z powyższym w przedmiotowym wniosku, oraz piśmie z dnia 17 marca 2009 r., zadano następujące pytania:

• Czy w związku z nabyciem i wydaniem towaru zarówno w świadczeniach krajowych, jak również w obrocie zagranicznym powstanie jakikolwiek obowiązek podatkowy określony w ustawie o podatku od towarów usług...
• Czy w związku z wymianą sprzętu w ramach świadczonej gwarancji, z tytułu wydawanego sprzętu za granicę, jak również w obrocie krajowym, będziemy zobowiązani wystawiać fakturę VAT, czy tylko będziemy mogli poświadczać dokonaną dostawę na zasadzie noty i potwierdzenia wydania sprzętu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż wydawanie towarów jest związane ze świadczeniem usług gwarancyjnych, które są zagwarantowane w związku z każdym nabyciem sprzętu rozprowadzanego przez firmę - gwaranta, wymiana towaru na wolny od wad nie będzie sama w sobie dostawą towaru. W przypadku wydania towaru w kraju, jak również w obrocie wewnątrzwspólnotowym, zgodnie z przepisami podatku od towarów i usług nie powstanie pojęcie dostawy towaru, tym samym otrzymanie towaru wadliwego nie będzie utożsamiane z nabyciem. W zakresie świadczenia usług gwarancyjnych w obrocie poza Wspólnotą Unii Europejskiej nabycie będzie dokonane na zasadzie importu. Odprawy importowej dokonywać będzie Spółka we własnym imieniu. Towar będzie odprawiany w kraju na procedurze przywozowej 4000 (tzn. dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT z tytułu dalszej dostawy wewnątrzwspólnotowej). Na dokumencie SAD wskazany będzie rodzaj transakcji importowej kod 3.4 (tzn. inne transakcje dotyczące dostaw bezpłatnych). Wobec powyższego – zdaniem Spółki - wydanie nowego towaru w ramach usług gwarancyjnych, nie będzie rodziło w skutkach polskiego prawa podatkowego obowiązków wynikających z zakresu eksportu, krajowych i wewnątrzwspólnotowych dostaw, jak i nabyć.

Co do kwestii sposobu dokumentowania czynności wydania towaru wolnego od wad, Spółka uważa, że ze względu na to, iż przedmiotowa czynność będzie obojętna względem zobowiązań podatkowych, będzie ona dokumentowana w postaci noty księgowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 2 ust. 7 ww. ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Natomiast ust. 8 tego artykułu wskazuje, iż przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz dokonany jest przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1) (…).

Ustawodawca w treści art. 2 ust. 22 powołanej ustawy wskazał, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Treść art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Ustęp 2 powołanego wyżej artykułu wskazuje, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
1. jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Ustawodawca w art. 9 ust. 1 powołanej ustawy wskazał, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Powyższy przepis, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   3. z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ten zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje - zgodnie z art. 13 ust. 6 cyt. ustawy - jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uregulowania dotyczące rękojmi oraz gwarancji jakości sprzedanych rzeczy zostały określone w Tytule XI. Sprzedaż, Dział II. Rękojmia za wady i Dział III. Gwarancja jakości - ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w art. 556 - 581 i dotyczą odpowiedzialności sprzedawcy względem kupującego.

Zgodnie z art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Czynności realizowane w ramach ustawy Kodeks cywilny, w tym wymiana towaru na wolny od wad, jest realizowana przez gwaranta na rzecz kupującego, w związku z niezgodnością towaru z umową. Prawo do otrzymania świadczeń gwarancyjnych klient nabywa w momencie zakupu. W takim przypadku cena za udzielenie powyższej gwarancji zawsze wliczona jest w cenę towaru objętego taką gwarancją. Zatem wydanie przez gwaranta w ramach gwarancji - na rzecz klientów do tego uprawnionych - towaru wolnego od wad nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż zobowiązanym z tytułu gwarancji udzielonej nabywcy jest jedynie gwarant, a zobowiązanie się podmiotu trzeciego do świadczenia za niego usług naprawczych ma zawsze charakter samoistny i odrębny od umowy sprzedaży towaru. Gwarant zleca zakładowi serwisowemu realizację usług gwarancyjnych wobec nabywców towaru, a zakład serwisowy przejmuje jedynie obowiązek realizacji tych świadczeń. Tak zdefiniowana usługa podlega podatkowi od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż gwarantem dla ostatecznego klienta będzie firma „H”, a jego obowiązki w ramach umowy serwisowej pełnić będzie Spółka. Kosztami świadczonych usług serwisowych będzie obciążany gwarant. W zakresie świadczonych czynności nastąpi wydanie towaru wolnego od wad klientom z Polski, z Unii Europejskiej oraz spoza terytorium Wspólnoty. Wydawany towar będzie własnością Spółki, a jego własność przejdzie na końcowego użytkownika.

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sprawie ma miejsce sytuacja, kiedy zobowiązania gwarancyjne za gwaranta będzie realizował podmiot trzeci, tj. wyspecjalizowany zakład serwisowy (Spółka), na podstawie umowy zawartej z firmą „H”, tj. sprzedawcą - gwarantem. W takim przypadku Spółka będzie wykonywała za gwaranta stosowne czynności wynikające z umowy. Zatem w tej sytuacji, gdy zobowiązania gwarancyjne za gwaranta realizuje podmiot trzeci na podstawie umowy cywilnej, to czynności te należy traktować jako świadczenie usług na rzecz gwaranta, a nie świadczenie gwarancyjne.

Odnosząc powyższe do czynności otrzymania przez Spółkę od klientów gwaranta z terytorium kraju i z terytorium innych państw Unii Europejskiej towarów (monitorów) uszkodzonych i wydania im towarów nowych należy zauważyć, iż czynności te nie są czynnościami samodzielnymi, ale są wykonywane w związku ze świadczeniem usług na rzecz gwaranta. Wobec powyższego czynności tych nie można traktować jako zakupu towarów od tych klientów lub sprzedaży na ich rzecz, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy. Co prawda następuje w ich wyniku przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (na rzecz Spółki - towaru uszkodzonego, na rzecz klienta – towaru wolnego od wad – nowego), jednak przeniesienie to jest nieodpłatne i jak wskazano wyżej stanowi element świadczenia (usługi) na rzecz gwaranta. Wobec powyższego czynności tych nie należy dokumentować fakturami VAT.

Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie wskazał, iż nabycie towarów od klientów zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej dokonywane będzie na zasadzie odprawy importowej, która dokonywana będzie we własnym imieniu. Towar będzie odprawiany w kraju na procedurze przywozowej 4000 (tj. dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT z tytułu dalszej dostawy wewnątrzwspólnotowej), a na dokumencie SAD, wskazany będzie rodzaj transakcji importowej kod 3.4.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 2 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym ustawodawca podaje definicję importu towarów, odnoszącą się do przywozu towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Takie zdefiniowanie importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu. Jeśli towar zostanie faktycznie przywieziony z kraju trzeciego na terytorium Polski, to będzie miał miejsce import.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. Zatem podatnikiem z tytułu importu towarów jest - zgodnie z tym przepisem - podmiot na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła.

Mając na uwadze powyższe w sytuacji, gdy towar zostanie dostarczony Wnioskodawcy na terytorium kraju, bezpośrednio z kraju trzeciego, a Spółka uzyska dokument odprawy celnej SAD, to transakcja taka – jak słusznie wskazał Wnioskodawca - będzie importem towarów.

Jednocześnie tut. organ zaznacza, iż Spółka świadcząc usługę na rzecz firmy będącej gwarantem, w przypadku wydania klientowi nowego towaru (monitora), który wcześniej został przez nią zakupiony, winna tak skalkulować cenę usługi, aby obejmowała również wartość wydanego towaru.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.