INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 6 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wskazania prawidłowego sposobu obliczania podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego (pytania oznaczonego we wniosku numerem 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wskazania prawidłowego sposobu obliczania podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego (pytania oznaczonego we wniosku numerem 2).

Wniosek uzupełniony został w dniu 6 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z uchwaloną ustawą z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. 2013, poz. 1231), która została podpisana przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polski w dniu 18 października 2013 roku, dotyczącą ustawy o podatku akcyzowym, i bezpośrednio związaną z upływem z dniem 31 października 2013 roku możliwości stosowania przez Rzeczpospolitą Polską ogólnego zwolnienia z podatku akcyzowego w odniesieniu do gazu, zgodnie z przepisami Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 roku w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE z 2003 roku, L 283/51, dalej: Dyrektywa energetyczna) X. S.A. (dalej: X.) wnosi wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawach z zakresu prawa podatkowego.

Tytułem wstępu Wnioskodawca przedstawia opis działalności, który ma fundamentalne znaczenie dla znalezienia odpowiedzi na przedstawione w niniejszym wniosku pytania. Przede wszystkim należy wskazać, że Wnioskodawca został powołany przez T. S.A. (dalej: T.) i Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, jako podmiot realizujący rozliczenia transakcji dokonywanych przez T. X. rozpoczęła działalność na podstawie zgody wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego na prowadzenie izby rozliczeniowej i rozrachunkowej w rozumieniu Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 roku. Jej głównym celem jest prowadzenie rozliczeń i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym giełdowym i pozagiełdowym. Przedmiotem dokonywanych transakcji jest energia elektryczna, gaz, prawa majątkowe do świadectw pochodzenia oraz uprawnienia do emisji CO2. W konsekwencji, w przypadku transakcji dokonywanych na rynkach T. dotyczących wyrobów gazowych, to Wnioskodawca jest techniczną stroną takich transakcji, ponieważ prowadzi rozliczenia i rozrachunki transakcji zawieranych na rynku giełdowym w tym zakresie. Dodatkowo, z uwagi na fakt, że rynek giełdowy towarowy jest rynkiem w pełni anonimowym, co w praktyce oznacza, że strony dokonywanych przez siebie transakcji są w pełni dla siebie anonimowe (nie znają żadnych swoich danych), Wnioskodawca występuje z technicznego punktu widzenia na dokumentach zakupowych i sprzedażowych dotyczących transakcji giełdowych. Nie jest ona jednak sprzedawcą i nabywcą sensu stricto, ponieważ dokonuje ona tylko technicznego rozliczenia transakcji, a jej dane na dokumentach księgowych podawane są tylko ze względu na konieczność zachowania pełnej anonimowości rynku oraz spełnieniu przesłanek wynikających z przepisu art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również odpowiednich rozporządzeń w tym zakresie, które regulują kwestie związane z elementami stanowiącymi essentialia negotii prawidłowo wystawionej faktury dla potrzeb tego podatku (co nie jest przedmiotem niniejszego pytania). Do przedmiotowego wniosku dołączono rysunek przedstawiający schemat transakcji dokonywanych na rynku giełdowym, z uwzględnieniem roli X. oraz definicji mających swoje źródło w ustawie o podatku akcyzowym.

Jak już wspomniano, z dniem 1 listopada 2013 roku opodatkowane podatkiem akcyzowym zostają wyroby gazowe, do których zalicza się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit b) ustawy o podatku akcyzowym, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00. Zgodnie zaś z przepisem art. 9c ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
   1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
   3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.
   
   
   

W myśl zaś przepisu art. 13 ustawy o podatku akcyzowym, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym w odniesieniu do wyrobów gazowych podmiot będący pośredniczącym podmiotem gazowym używającym wyrobów gazowych lub będący finalnym nabywcą gazowym, w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5, czyli w sytuacji użycia wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia, lub jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości, lub też nabytych w ramach zwolnienia podatkowego określonego w przepisie art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 3lb ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4. Cele zwolnień, o których mowa w powyższym przepisie odnoszą się do wyrobów gazowych przeznaczonych na cele opałowe do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznych, oraz odnoszą się do wyrobów gazowych wykorzystywanych do celów opałowych przez zakłady energochłonne wykorzystujące wyroby gazowe, w których wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Jak wynika z powyższego, zakres podmiotowy, jak i przedmiotowy opodatkowania wyrobów gazowych podatkiem akcyzowym od dnia 1 listopada 2013 roku został wprost uzależniony, obok spełnienia dodatkowych przesłanek materialnych oraz formalno-prawnych, od dwóch nowowprowadzonych definicji, które odnoszą się bezpośrednio do podmiotów dokonujących transakcji dotyczących wyrobów gazowych. Są to: finalny nabywca gazowy (dalej: FNG) oraz pośredniczący podmiot gazowy (dalej: PPG). Co do zasady, jak wynika z przepisów nowelizacji, tylko sprzedaż wyrobów gazowych na rzecz FNG będzie przedmiotem opodatkowania, i w takiej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie.

Tytułem wstępu Wnioskodawca zwraca uwagę, że pośredniczący podmiot gazowy, na gruncie przepisów znowelizowanej ustawy, to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
2. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
   

będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym – pod warunkiem pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Jak wynika z powyżej przytoczonych zasad Wnioskodawca w świetle przepisów obowiązującego prawa staje się PPG, przy spełnieniu warunku powiadomienia odpowiedniego organu podatkowego. Wnioskodawca wymóg ten spełniła w dniu 23 października 2013 roku, zawiadamiając właściwego naczelnika urzędu celnego o planowanym rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej w roli PPG, w stosunku do transakcji dotyczących wyrobów węglowych zawieranych na rynkach T. S.A.. Zgodnie z wymogiem określonym ustawowo, X. znalazła się również na liście PPG prowadzonej przez Ministra Finansów lub upoważniony przez niego organ, która dostępna jest na internetowej stronie Ministerstwa Finansów.

Na rynku towarowym, rozliczanym przez X., ze względu na wprowadzony przez ustawodawcę dualizm podmiotów gospodarczych, występować będą, co do zasady następujące transakcje:

Patrz Wniosek-ORD

Ze względu na specyfikę rynku gazowego, i możliwość sprzedaży na rynkach giełdowych podmiotom o różnym statusie możemy rozróżnić trzy sytuacje, w których techniczną stroną transakcji jest Wnioskodawca. Są to następujące transakcje:

1. sprzedaż na rzecz podmiotu posiadającego status PPG,
2. sprzedaż na rzecz podmiotu zagranicznego posiadającego koncesję na obrót gazem w Polsce/PPG,
3. sprzedaż na rzecz podmiotu nieposiadającego koncesji i nieposiadającego statusu pośredniczącego podmiotu gazowego/sprzedaż na rzecz finalnego nabywcy gazowego.
   
   

W dwóch pierwszych sytuacjach, zgodnie z zakresem przedmiotowym podatku akcyzowego, po uchwaleniu najnowszej nowelizacji w zakresie opodatkowania wyrobów gazowych, transakcje nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą. Zgodnie zaś z przepisem art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, sprzedaż na rzecz finalnego nabywcy podlega opodatkowaniu. Obowiązek podatkowy w takim przypadku spoczywa na podmiocie dokonującym sprzedaży wyrobów gazowych, jednak przepisy przewidują że podatnikiem podatku akcyzowego jest również FNG w sytuacji użycia wyrobów gazowych, jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należytej wysokości (przepis art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. b) ustawy o podatku akcyzowym). Dodatkowo, przepis art. 9c ust. 4 przewiduje, że w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu, czy też finalnemu nabywcy gazowemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Uwzględniając fakt, że Wnioskodawca posiada de facto z mocy prawa, przy spełnieniu dodatkowego obowiązku powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego status PPG, i dodatkowo, jest ona tylko i wyłącznie techniczną stroną transakcji dokonywanych na giełdowym rynku towarowym dotyczącym wyrobów gazowych, stawia się następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca, będąc techniczną stroną transakcji dotyczących wyrobów gazowych, które od dnia 1 listopada 2013 roku są opodatkowane podatkiem akcyzowym, w stosunku do transakcji sprzedaży dokonywanych na rzecz finalnego nabywcy gazowego na towarowym rynku giełdowym powinna być uznana za podatnika podatku akcyzowego, w rozumieniu przepisu 9c ust. 1 pkt 2 w związku z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym...
   
   

W przypadku otrzymania interpretacji indywidualnej negatywnej, w myśl, której Wnioskodawca uznany zostałaby za podatnika podatku akcyzowego w przypadku występowania, jako techniczna strona transakcji sprzedaży na rzecz finalnych nabywców gazowych, Wnioskodawca zadaje pytanie:

2. Który z przedstawionych poniżej sposobów obliczania podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego, które nabywają wyroby gazowe na cele opałowe, jest prawidłowy...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 do 2715. Natomiast bazując na przepisie art. 88 ust. 7 i 8 tego aktu prawnego, podstawa opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa wyrażona w gigadżulach (GJ). Dodatkowo, do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą:

1. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2705 00 00:
   1. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu koksowniczego powstającego w procesie produkcji koksu metodą wysokotemperaturowego odgazowania węgla koksowego,
   2. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ekspansyjnego i gazów resztkowych powstających na ciągach technologicznych nieorganicznych,
   3. 7,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu konwertorowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w konwertorze tlenowym w czasie przedmuchiwania tlenem ciekłej surówki żelaza,
   4. 3,6 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu wielkopiecowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w wielkim piecu podczas przetapiania spieku rudnego i rudy żelaza na surówkę, w procesie redukcyjnym,
   5. 1,9 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu nadmiarowego będącego produktem ubocznym suchego chłodzenia koksu,
   6. 1,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu gardzielowego stanowiącego produkt odpadowy powstający w procesie wytapiania w piecach szybowych wsadu w postaci brykietów koncentratu miedziowego, koksu oraz mieszanki żużla konwertorowego i żużla z wytopu ołowiu,
   7. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-f lub gdy nie można ustalić rodzaju wyrobu gazowego;
2. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 11 00 - 45,2 GJ/1000 kilogramów;
3. dla wyrobów energetycznych o kodach CN od 2711 12 do 2711 19 00 - 46,0 GJ/1000 kilogramów;
4. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00:
   1. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E,
   2. 27,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw,
   3. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ls,
   4. 20,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ln,
   5. 16,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lm,
   6. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-e;
5. dla wyrobów gazowych o kodzie ex CN 2711 29 00:
   1. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-powietrze,
   2. 115 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-rozprężony;
6. dla wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych;
7. dla wyrobów gazowych niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.
   
   

Ponadto, ustawa przewiduje, że w przypadku sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych do obliczenia podstawy opodatkowania tych wyrobów przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikającą z faktury dokumentującej ich sprzedaż. Stawki akcyzy zostały natomiast przewidziane w przepisie art. 89 i co do zasady dla wyrobów gazowych przeznaczonych dla celów opałowych stawka ta wynosi 1,28 zł/GJ. W przypadku gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych stawka ta może być inna, nowelizacja wprowadza dodatkowo stawkę 14,72 zł/GJ. Niniejsze pytanie Wnioskodawcy dotyczy jednak tylko i wyłącznie gazu przeznaczonego do celów opałowych, przede wszystkim ze względu na fakt, że metodologia liczenia kwoty podatku będzie w każdym stanie faktycznym analogiczna, zmienić się mogą jedynie odpowiednie stawki.

Sposób nr 1:

Wyjaśnienia wymaga fakt, że na rynku giełdowym, gdzie techniczną stroną transakcji jest Wnioskodawca, notowania dotyczące wyrobów gazowych są prowadzone w MWh. Zgodnie zaś z Międzynarodowym Układem Jednostek Miar można przyjąć następujące wyliczenie podatku akcyzowego w stosunku do wyrobów gazowych:

1 kWh = 3 600 000J

1MWh = 3 600 000 000J = 3,6GJ

w konsekwencji, w przypadku sprzedaży na rynku giełdowym lMWh wyrobów gazowych, dla potrzeb podatku akcyzowego, jej wartość będzie wynosiła 3,6GJ.

Dla wyliczenia podatku dla 1MWh prawidłowy jest więc wzór:

1MWh — 3,6GJ

Podatek 3,6GJ * 1,28 zł/GJ = 4,608 zł, po zaokrągleniu 5 złotych.

W tym przypadku na uwagę zasługuje fakt, że ze względu na jednostkę, w której dokonywane są rozliczenia na rynku giełdowym dotyczącym wyrobów gazowych nie ma potrzeby brania pod uwagę kaloryczności tego typu wyrobów, które przedstawione zostały przez prawodawcę, ponieważ już z samych MWh, będących jednostką energii, można wyliczyć GJ, które są jednostką pracy, energii oraz ciepła w układzie SI, od których, zgodnie z ustawą, uzależniona jest wartość podatku akcyzowego.

Sposób nr 2:

Sposób drugi zakłada, że jednostka stosowana dla transakcji na wyrobach gazowych MWh, zostaje przeliczona na metry sześcienne, i dopiero w dalszej kolejności na GJ.

Zgodnie z przepisem za art. 88 ust. 7 pkt 4 lit a ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2013 roku, do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 31 GJ/1000m3 dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, który jest przedmiotem obrotu giełdowego, rozliczanego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie zaś z wyliczeniami przedstawianymi przez spółkę wiodącą na rynku P., 1 MWH odpowiada 91,1410864 m3.

W konsekwencji:

1 MWh = 31GJ/m3*91,1410864m3/1000 m3 = 2,825373678 GJ

Podatek akcyzowy: 2,825373678 GJ * 1,28 zł/GJ = 3,616 zł, po zaokrągleniu 4 zł.

Zgodnie z przepisem art. 63 § 1 Ordynacji podatkowej podstawy opodatkowania, kwoty podatków, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych, z zastrzeżeniem § 1a i 2.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na charakter rynku giełdowego, który został opisany w pierwotnie złożonym wniosku, prawidłowym dla obliczenia podatku akcyzowego będzie zaprezentowany Sposób nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W sytuacji uznania przez Organ, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego w przypadku transakcji sprzedaży na rzecz finalnych nabywców gazowych, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, który z przedstawionych sposobów obliczania podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego jest prawidłowy. Wnioskodawca wskazuje, że pytanie dotyczy wyłącznie gazu przeznaczonego do celów opałowych, dla których stawka wynosi 1,28 zł/GJ, (ze względu na fakt, że metodologia liczenia kwoty podatku będzie w każdym stanie faktycznym analogiczna, zmienić się mogą jedynie odpowiednie stawki). Wnioskodawca wskazuje, że na rynku giełdowym, gdzie jest techniczną stroną transakcji, notowania dotyczące wyrobów gazowych są prowadzone w MWh.

Sposób nr 1:

Zgodnie z Międzynarodowym Układem Jednostek Miar można przyjąć następujące wyliczenie podatku akcyzowego w stosunku do wyrobów gazowych:

1 kWh = 3 600 000J

1MWh = 3 600 000 000J = 3,6GJ

w konsekwencji, w przypadku sprzedaży na rynku giełdowym lMWh wyrobów gazowych, dla potrzeb podatku akcyzowego, jej wartość będzie wynosiła 3,6GJ.

Dla wyliczenia podatku dla 1MWh prawidłowy jest więc wzór:

1MWh — 3,6GJ

Podatek 3,6GJ * 1,28 zł/GJ = 4,608 zł, po zaokrągleniu 5 złotych.

Ze względu na jednostkę, w której dokonywane są rozliczenia na rynku giełdowym dotyczącym wyrobów gazowych nie ma potrzeby brania pod uwagę kaloryczności tego typu wyrobów, które przedstawione zostały przez prawodawcę, ponieważ już z samych MWh, będących jednostką energii, można wyliczyć GJ, które są jednostką pracy, energii oraz ciepła w układzie SI, od których, zgodnie z ustawą, uzależniona jest wartość podatku akcyzowego.

Sposób nr 2:

Sposób drugi zakłada, że jednostka stosowana dla transakcji na wyrobach gazowych MWh, zostaje przeliczona na metry sześcienne, i dopiero w dalszej kolejności na GJ.

Wartość opałowa dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E który jest przedmiotem obrotu giełdowego rozliczanego przez Wnioskodawcę wynosi 31 GJ/1000m3.

Zgodnie zaś z wyliczeniami przedstawianymi przez spółkę wiodącą na rynku P., 1 MWH odpowiada 91,1410864 m3.

W konsekwencji:

1 MWh = 31GJ/m3*91,1410864m3/1000 m3 = 2,825373678 GJ

Podatek akcyzowy: 2,825373678 GJ * 1,28 zł/GJ = 3,616 zł, po zaokrągleniu 4 zł.

W interpretacji z dnia 05 lutego 2014 r. sygn. IPPP3/443-1009/13-3/JK Organ uznał, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego w przypadku transakcji sprzedaży na rzecz finalnych nabywców gazowych, X.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 7 pkt 4 lit. a ustawy do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E.

Natomiast w myśl art. 89 ust. 15 lit. b ustawy stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla pozostałych paliw opałowych gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ).

Z powyższych przepisów wynika, że przy określaniu podatku akcyzowego od wyrobów gazowych należy stosować stałe wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że na rynku giełdowym notowania dotyczące wyrobów gazowych są prowadzone w MWh. Zatem Wnioskodawca obliczając podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego powinna najpierw zacząć kalkulację od określenia ilości wyrobów w m3 a następnie przeliczyć m3 na GJ przy wykorzystaniu wartości opałowych wskazanych w art. 88 ust. 7 ustawy. Wnioskodawca powyższą metodę obliczania podatku akcyzowego zaprezentowała w sposobie nr 2. Tym samym sposób nr 2 należy uznać za prawidłowy przy obliczaniu podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz podmiotów posiadających status finalnego nabywcy gazowego.

Poparcie dla prawidłowości wyżej wskazanego sposobu określania podatku akcyzowego od wyrobów gazowych stanowi art. 91b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów gazowych zawierającą następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych, odpowiednio w kilogramach albo metrach sześciennych, według nazwy oraz kodów CN, oraz ich wartość opałową;
2. datę sprzedaży wyrobów gazowych;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy gazowego;
4. datę wystawienia i numer faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedane przez podatnika wyroby gazowe, na podstawie których te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu.
   
   

Powyższy przepis określa, że ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu ma zawierać m.in. dane dotyczące ilości kg albo m3 każdorazowo sprzedanych wyrobów ze wskazaniem kodu CN oraz ich wartości opałowej.

Obowiązek wskazania w ewidencji danych dotyczących ilości m3 oraz wartości opałowej sprzedanych wyrobów gazowych potwierdza, że - w analizowanym przypadku, w którym jednostką rozliczeniową jest MWh - dla celów określenia podatku akcyzowego należy ilość wyrobów gazowych określić w m3 i stosować wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.