Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/436-147/13-3/KK
z 19 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca złożył w Izbie Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, pismem z dnia 18 grudnia 2013 r., Nr ILPB2/436-317/13-3/TR, przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 20 grudnia 2013 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Zgodnie bowiem z § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, od dnia 1 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim, lub świętokrzyskim.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka).

Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę pożyczki (dalej: Umowa Pożyczki). Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia Umowy Pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, nie będzie stanowić czynność opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że zasadniczo umowa pożyczki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) (dalej ustawa o PCC). Właściwą stawką jest w tym zakresie 2% wartości pożyczki (art. 7 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o PCC).

Niezależnie od powyższego, przepis art. 1 ust. 4 ustawy o PCC wprowadza jednak w tym zakresie pewne ograniczenia.

Zgodnie z przywołanym powyżej przepisem, czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Pod pojęciem rzeczy w rozumieniu powyższego przepisu należy rozumieć również pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, co potwierdza jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych w tym zakresie. Przykładowo, należy w tym zakresie wskazać na treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 września 2013 r., (sygn. IPTPB2/436-78/13-4/KK), w której organ stwierdził, że „pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki”.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce:

• jeżeli w chwili zawarcia tej umowy jej przedmiot - a więc pieniądze — znajdują się na terytorium RP - niezależnie od miejsca jej zawarcia czy też siedziby stron umowy;
  

• jeżeli w chwili jej zawarcia pieniądze znajdują się poza terytorium RP, a i) pożyczkobiorca
  

ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski, i ii) czynność została dokonana na terytorium RP.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie będą znajdowały się na terytorium Polski - będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym Spółki. Co za tym idzie, aby Umowa Pożyczki mogła podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o PCC, niezbędne jest dodatkowo łączne spełnienie następujących dwóch warunków:

1. nabywca (pożyczkobiorca) posiada miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej,
2. czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.
   
   

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony na wstępie stwierdzić należy, że o ile pierwszy z ww. warunków zostanie spełniony to drugi już nie - do zawarcia umowy pożyczki dojdzie poza granicami Polski. Nie zostaną zatem spełnione kumulatywnie przesłanki opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wskazane w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o PCC.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pożyczka udzielona Wnioskodawcy przez Spółkę nie spełni łącznie wszelkich kryteriów wskazanych w przepisie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, nie będzie ona stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z uzyskaniem pożyczki od Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w aktualnej praktyce organów podatkowych w szczególności:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 sierpnia 2013 r., (sygn.: IPPB2/436-362/13-2/LS, w której organ uznał, że: „umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski”;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2013 r., (sygn.: ITPB2/436-72/13/DSZ), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: „Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w dniu 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. zawarł na terytorium Szwecji umowy pożyczki. W chwili zawarcia ww. umów, pieniądze stanowiące ich przedmiot znajdowały się na rachunku bankowym, również na terytorium Szwecji - przelano je na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu podpisania ww. umów. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 29 maja 2013 r. (sygn.: ITPB2/436-53/13/DSZ) organ uznał, że: „Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Holandii, zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: pożyczkodawca) umowę pożyczki kwoty pieniężnej. Zawarcie ww. umowy pożyczki nastąpiło na terytorium Holandii, zaś w dacie jej zawarcia środki pieniężne będące jej przedmiotem zdeponowane były na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą w Chinach. Wydanie przedmiotu pożyczki nastąpiło w drodze przekazania umówionej kwoty pieniężnej na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce, po dniu zawarcia umowy pożyczki. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 14 lutego 2012 r. (sygn. ILPB2/436-228/11-5/MK), w której organ uznał prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „w przypadku gdy zawarcie umowy pożyczki z brytyjskim pożyczkodawcą następuje za granicą i umowa ma za przedmiot pieniądze znajdujące się w chwili zawarcia umowy poza granicami Polski, w ocenie Spółki, umowa taka nie podlega PCC na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC” i odstąpił od uzasadnienia;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 maja 2011 r. (sygn. ILPB2/436-32/11-3/MK), w której organ uznał, że: „skoro umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Wielka Brytania) i środki pieniężne będące jej przedmiotem w chwili jej zawarcia również znajdowały się poza granicami kraju, to pożyczka ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy)”.
  
  

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w wielu innych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 października 2012 r., sygn.: IPPB2/436-354/12-4/MZ,
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu: 11 października 2012 r., sygn.: IBPBII/1/436-246/12/MZ,
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 6 marca 2012 r., sygn.: ITPB2/436-202a/11/MK,
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 2 lutego 2011 r., sygn. ILPB2/436-244/10-5/MK.
  
  

Reasumując powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę.

Przy czym, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku, gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowy te podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę zawarto poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze spółką umowę pożyczki. Umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia umowy pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem tej mowy, będą znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. Umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w chwili zawarcia umowy pieniądze będą znajdowały się za granicą. W związku z powyższym, opisana we wniosku umowa pożyczki, zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Organ wydając pisemną indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie objętym niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.