Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-976/13/KO
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji przeniesienia własności nieruchomości na rzecz pożyczkodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji przeniesienia własności nieruchomości na rzecz pożyczkodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT jest dłużnikiem spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce (dalej: Wierzyciel) z tytułu istniejących pożyczek (dalej: Pożyczki), oraz pozostałych zobowiązań, na które składają się m.in. zobowiązania handlowe (dalej: Pozostałe Zobowiązania). Jednocześnie Wnioskodawca jest właścicielem szeregu nieruchomości położonych w gminach … (dalej: Nieruchomości).

Na wierzytelności z tytułu Pożyczek składają się wierzytelności nabyte przez Wierzyciela od pierwotnych pożyczkodawców (banków) w wyniku zawartych umów cesji wierzytelności, jak również wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych bezpośrednio Wnioskodawcy przez Wierzyciela.

Obecnie Wnioskodawca, pragnąc uregulować swój dług wobec Wierzyciela, na który składają się Pożyczki i Pozostałe Zobowiązania, zamierza skorzystać z instytucji „datio in solutum” (świadczenie w miejsce wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm., dalej: KC).

W tym celu Wnioskodawca podpisze stosowną umowę z Wierzycielem i w celu zwolnienia się ze zobowiązań (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań) spełni za jego zgodą inne świadczenie w postaci przeniesienia na niego własności Nieruchomości. Wartość nieruchomości została ustalona m.in. w oparciu o przeprowadzone wyceny rzeczoznawców będzie równa wartości wierzytelności będących przedmiotem umowy (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań). W związku z powyższym Wierzyciel potraktuje takie zdarzenie, jako rozliczenie Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Wierzyciela (zobowiązanie to wygaśnie). Możliwe, iż Wnioskodawca zaspokoi Wierzyciela nie w jednej transakcji „datio in solutum”, a w kilku. W treści przedmiotowej umowy „datio in solutum” (lub umów - jeżeli decyzją stron będzie rozłożenie transakcji w czasie) strony zgodnie wskażą, iż wartość Nieruchomości będących przedmiotem umowy (a w przedmiotowym stanie faktycznym równa wartości łącznej Pożyczek i Pozostałych Zobowiązań), będzie ich wartością netto (bez ewentualnie naliczonego VAT). Jeżeli transakcja „datio in solutum” będzie miała zostać opodatkowana VAT, kwotę podatku VAT (w przypadkach, w których zgodnie z przepisami wystąpi), Wierzyciel będzie zobowiązany dopłacić Wnioskodawcy na podstawie odpowiedniej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę. Ceną byłaby więc wartość Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności oraz dopłata w gotówce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

W przypadku, gdy przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w jaki sposób należy określić podstawę opodatkowania tej czynności?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku gdy przeniesienie własności nieruchomości, które ma mieć miejsce w związku z przedmiotową umową „datio in solutum”, będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT w ocenie Ministra Finansów, podstawę opodatkowania w przedmiotowym stanie faktycznym należy określić zgodnie z przepisem art. 29 ust 1 ustawy o VAT, to znaczy, że podstawę opodatkowania dostawy Nieruchomości, zgodnie z metodą „od stu” stanowić będzie wartość Nieruchomości (równa w przedmiotowym stanie faktycznym wartości wierzytelności z tytułu Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności rozliczanych w danej transakcji) wskazana przez Wnioskodawcę i Wierzyciela w umowie „datio in solutum” jako wartość netto transakcji.

Uzasadnienie

W przypadku nieuznania przez Ministra Finansów za prawidłowe stanowiska przedstawionego powyżej w uzasadnieniu do pytania pierwszego niniejszego wniosku, obowiązkiem Wnioskodawcy będzie określenie prawidłowej podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji celem ustalenia wysokości podatku należnego VAT w związku ze sprzedażą Nieruchomości.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl art. 29 ust. 9 ww. ustawy o VAT, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna (czyli cena) pomniejszona o kwotę VAT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Z powyższej definicji wynika, iż cenę stanowi całość zobowiązania należnego przedsiębiorcy, to jest wartość netto towaru lub usługi wraz z ewentualnym podatkiem VAT i podatkiem akcyzowym, w sytuacji gdy przepisy prawa obciążają tą sprzedaż towarów bądź usług tymi podatkami. W związku z powyższym należy uznać, że w sytuacji gdzie przedmiotowa umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Wierzycielem wskazywać będzie bezpośrednio wartość netto przedmiotu transakcji (Nieruchomości), jak i należnego podatku VAT, to cenę stanowić będzie suma tych dwóch składników (wartość netto + podatek).

Biorąc pod uwagę zaprezentowany stan faktyczny przyjąć należy, że strony ustalą cenę, tzn. w zamian za Nieruchomości (o określonej w umowie wartości) - Wnioskodawca zostanie zwolniony ze zobowiązań wobec Wierzyciela o określonej wartości równej wartości netto Nieruchomości oraz uzyska określoną dopłatę pieniężna odpowiadającą należnemu podatkowi VAT.

Wartość Nieruchomości wyrażona będzie w pieniądzu i zgodnie z wolą stron stanowić będzie wartość netto, która stanowić będzie podstawę do określenia ewentualnych obciążeń podatkowych z tytułu podatku VAT (w zależności od kwalifikacji jako opodatkowanych lub zwolnionych). Natomiast zgodnie z ustaleniami dokonanymi między stronami (które zostaną odzwierciedlone w umowie), kwota równa naliczonemu w prawidłowej wysokości podatku VAT zostanie dopłacona w pieniądzu.

Reasumując, skoro strony transakcji określą wartość transakcji w pieniądzu, to jest określą cenę, na która składać się będzie wartość Nieruchomości oraz określona dopłata pieniężna odpowiadająca należnemu podatkowi VAT, to Wnioskodawca wydając Nieruchomości, obowiązany będzie w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wystawić fakturę, gdzie podstawę opodatkowania stanowić będzie obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość równa wskazanej w umowie „datio in solutum” wartości netto Nieruchomości - czyli prawidłową metoda określenia podstawy opodatkowania będzie tzw. metoda „od stu”.

Wnioskodawca pragnie nadmienić także, iż wartość netto Nieruchomości będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód do opodatkowania w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy wskazać, iż podobne zdanie prezentowane jest przez Ministra Finansów w interpretacjach podatkowych dotyczących wkładów niepieniężnych do Spółek, w tym m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 30 lipca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP1/443-519/13/DM): „Skoro wartość wkładu niepieniężnego (wyrażona w pieniądzu) określona będzie w umowie aportowej, zaś strony zakładają, że rozliczenie czynności wniesienia aportu nastąpi w części poprzez otrzymanie przez Spółkę „udziału” (akcji), a w części ze środków pieniężnych odpowiadających wartości podatku od towarów i usług należnego w związku z wniesieniem aportu - a zatem podatek od towarów i usług zostanie dopłacony wnoszącemu aport w formie pieniężnej - przyjąć należy, że dla tego aportu została określona cena (ustalona na poziomie wartości emisyjnej akcji plus należny podatek) i w takim przypadku podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie kwota należna z tytułu aportu pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przy czym kwota należna to całość świadczenia należnego od nabywcy (otrzymującego aport) - w okolicznościach niniejszej sprawy to wartość akcji (równa wartości netto przedmiotu aportu) powiększona o wartość podatku VAT. Reasumując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym w analizowanym przypadku zastosowanie będzie miała ogólna zasada w zakresie określenia podstawy opodatkowania określona w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.”
• interpretacji indywidualnej z 7 listopada 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP2/443-696/12-5/PR): „(….) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyceniona przez rzeczoznawcę wartość rynkowa aportu uwzględnia podatek od towarów i usług i stanowi kwotę brutto, czy nie uwzględnia podatku od towarów i usług i stanowi kwotę netto.”
• interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1-443-466/10-4/AS): „W przedmiotowej sprawie przyjąć należy, że strony ustaliły cenę, tzn. w zamian za aport - wnoszący ten aport otrzyma udziały o określonej wartości (udziały w zamian za wnoszony aport). Wartość udziałów będzie wyrażona w pieniądzu (wartość netto ceny aportu). Natomiast kwota podatku VAT (jeśli zgodnie z przepisami wystąpi), zostanie zapłacona w gotówce przez spółkę celową. Reasumując strony transakcji określiły wartość transakcji w pieniądzu (tj. określono cenę), zatem Wnioskodawca wnosząc aport, obowiązany będzie w myśl art. 106 ust. 1 wystawić fakturę VAT, której podstawę opodatkowania stanowić będzie obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, tj. wartość netto ceny aportu.”
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji. Wobec powyższego analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestie wartości dokonanych transakcji i wzajemnych rozliczeń, nie mieszczą się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (podobnie: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2011 r., sygn., ITPP2/443-7b/11/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn., IPPP1-443-1087/10-2/EK).

Podsumowując, w sytuacji gdy Minister Finansów uzna, iż przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu VAT, podstawę opodatkowania dostawy Nieruchomości, zgodnie z metodą „od stu” stanowić będzie wartość Nieruchomości (równa w przedmiotowym stanie faktycznym wartości wierzytelności z tytułu Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności rozliczanych w danej transakcji) wskazana przez Wnioskodawcę i Wierzyciela w umowie „datio in solutum” jako wartość netto transakcji a sama wartość podatku VAT rozliczona (zgodnie z umową zawartą pomiędzy Wierzycielem i Wnioskodawcą) zostanie pomiędzy stronami w formie pieniężnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku (art. 29 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy przez wartość rynkową rozumie całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

Należność z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług generalnie wyrażana jest w formie ceny. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje terminu cena. Przedmiotową definicję zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 385), który stanowi, że cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy ceny towarów i usług uzgadniają strony zawierające umowę (…).

Należy zauważyć, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Ponadto, to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji, a nie organ podatkowy. Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, nie regulują przepisy ustawy, ani żadne inne przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy regulują, co stanowi podstawę opodatkowania, natomiast nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób ustalenia ceny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca chce uregulować swój dług wobec Wierzyciela, na który składają się Pożyczki i Pozostałe Zobowiązania. W tym celu Wnioskodawca podpisze stosowną umowę z Wierzycielem i w celu zwolnienia się ze zobowiązań (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań) spełni za jego zgodą inne świadczenie w postaci przeniesienia na niego własności Nieruchomości. Wartość nieruchomości została ustalona m.in. w oparciu o przeprowadzone wyceny rzeczoznawców i będzie równa wartości wierzytelności będących przedmiotem umowy (Pożyczki i Pozostałych Zobowiązań). W związku z powyższym Wierzyciel potraktuje takie zdarzenie, jako rozliczenie Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności. W treści przedmiotowej umowy „datio in solutum” (lub umów - jeżeli decyzją stron będzie rozłożenie transakcji w czasie) strony zgodnie wskażą, iż wartość Nieruchomości będących przedmiotem umowy (a w przedmiotowym stanie faktycznym równa wartości łącznej Pożyczek i Pozostałych Zobowiązań), będzie ich wartością netto (bez ewentualnie naliczonego VAT). Jeżeli transakcja „datio in solutum” będzie miała zostać opodatkowana VAT, kwotę podatku VAT (w przypadkach, w których zgodnie z przepisami wystąpi), Wierzyciel będzie zobowiązany dopłacić Wnioskodawcy na podstawie odpowiedniej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę. Ceną byłaby więc wartość Pożyczek i Pozostałych Wierzytelności oraz dopłata w gotówce.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji podstawą opodatkowania transakcji będzie wartość Nieruchomości równa wartości wierzytelności łącznej z tytułu Pożyczek i Pozostałych Zobowiązań wskazana przez Wnioskodawcę i wierzyciela w umowie jako wartość netto transakcji. Natomiast kwota dopłaty uiszczona przez wierzyciela będzie stanowiła podatek VAT, jeżeli transakcja ta będzie miała zostać opodatkowana podatkiem VAT zgodnie z przepisami. Zatem podstawę opodatkowania w niniejszej sprawie należy ustalić na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczyć należy, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług. Tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do stwierdzenia zawartego we własnym stanowisku cyt.: „Wnioskodawca pragnie nadmienić także, iż wartość netto Nieruchomości będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód do opodatkowania w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych” należy zauważyć, że nie jest ono przedmiotem oceny. Z treści opisu zdarzenia przyszłego i zadanego pytania nie wynika, aby stwierdzenie to było przedmiotem zapytania. Zatem stwierdzenie to potraktowano jako cześć stanowiska, które nie podlega ocenie w zakresie jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania oznaczonego nr 1 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.