Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1146/13-3/TW
z 20 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 17 października 2013 r) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty dopłaty przypadającej proporcjonalnie do okresu od początku pobytu dziecka na wypoczynku do ukończenia 18 roku życia - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty dopłaty przypadającej proporcjonalnie do okresu od ukończenia 18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek uzupełniono w dniu 17 października 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) zgodnie z zapisami regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej jako „ZFŚS”) dofinansowuje wypoczynek dzieci swoich pracowników. Zgodnie z zapisami Regulaminu ZFŚS z dofinansowania do jednej z form wypoczynku mogą skorzystać jeden raz w roku dzieci w wieku od 7 lat do 25 lat będące na utrzymaniu rodziców, opiekunów - uczące się lub studiujące, przy czym dopłata dla młodzieży uczącej się (od 18 lat do 25 lat) i korzystającej z dofinansowania jest opodatkowana zgodnie z ustawą o PDOF. W dniu 20 sierpnia 2013 r. pracownik Wnioskodawcy złożył Spółce wniosek z prośbą o dofinansowanie (dalej jako: „dopłata”) do wypoczynku swojego dziecka z ZFŚS. Wypoczynek tego dziecka (obóz) został opłacony przez pracownika w dniu 12 lipca 2013 r. i zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie. Dziecko było uczestnikiem obozu w terminie od dnia 9 sierpnia 2013 r. do dnia 21 sierpnia 2013 r. W dniu 21 sierpnia 2013 r. (ostatni dzień obozu) dziecko ukończyło osiemnasty rok życia (data urodzenia dziecka: 21 sierpnia 1995 r.). Kwota dopłaty z powyższego tytułu, finansowana z ZFŚS, zostanie wypłacona pracownikowi (rodzicowi dziecka) lub postawiona do jego dyspozycji po zakończeniu ww. obozu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacenie lub postawienie pracownikowi do dyspozycji kwoty dopłaty do wypoczynku dziecka, o którym mowa w stanie faktycznym, skutkuje powstaniem po stronie Spółki obowiązku płatnika w zakresie poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty tej dopłaty w części przypadającej proporcjonalnie na jeden (ostatni) dzień obozu, w którym dziecko ww. pracownika ukończone miało 18 rok życia, w związku z powstaniem u tego pracownika przychodu (dochodu), który nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei na mocy art. 31 ustawy o PDOF m.in. osoby prawne są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o PDOF wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18 - finansowane z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra, niezależnie od ich wysokości.

W zakresie przychodów (dochodów) objętych zwolnieniami podatkowymi, w tym z art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o PDOF, nie występuje obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, o którym mowa w art. 31 ustawy o PDOF.

Z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek powinien być zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie (tj. w zakresie organizacji wypoczynku),
3. wypoczynek powinien przybrać formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym dziecko pracownika uczestniczyło w sierpniu 2013 r. w obozie, będąc do przedostatniego dnia jego trwania osobą, która nie ukończyła jeszcze 18-tego roku życia, natomiast w ostatnim dniu osiągnęło pełnoletność. Koszt wyjazdu dziecka poniósł pracownik przed rozpoczęciem obozu (w lipcu 2013 roku), natomiast Spółka wypłaci lub postawi do dyspozycji pracownikowi kwotę dopłaty do tego obozu po jego zakończeniu. Należy zauważyć, że w momencie dokonania dopłaty przez Spółkę dziecko pracownika będzie/jest pełnoletnie. Rozstrzygnięcia wymaga więc kwestia, czy zawarta w treści przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF przesłanka nieukończenia przez dziecko 18-tego roku życia musi być spełniona na moment, kiedy dziecko faktycznie korzysta z wypoczynku na obozie, czy też istotne jest, aby dziecko nie miało ukończonych 18 lat w chwili otrzymania przez jego rodzica dopłaty dokonanej przez Spółkę.

W opinii Wnioskodawcy, z treści art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF wynika, że ze zwolnienia z opodatkowania korzystają dopłaty do wskazanych w tym przepisie form wypoczynku, w których uczestniczą dzieci, które nie ukończyły jeszcze 18-tego roku życia. Intencją ustawodawcy było bowiem wprowadzenie rozwiązania korzystnego dla pracowników, którzy mogą otrzymać dofinansowanie do różnych form wypoczynku i leczenia swoich niepełnoletnich dzieci, a dokonane im dopłaty będą zwolnione z opodatkowania. Jednocześnie ustawodawca nie przewidział żadnych innych ograniczeń w możliwości skorzystania z powyższego zwolnienia poza wymienionymi enumeratywnie w cytowanym przepisie. W szczególności ma to znaczenie w odniesieniu do przesłanki wieku dziecka, jako cezury czasowej wyznaczającej okres, w jakim dziecko pracownika może skorzystać z określonych form wypoczynku i leczenia.

Możliwe są bowiem zarówno sytuacje, w których dziecko przed ukończeniem 18-tego roku życia uczestniczy w obozie kwalifikującym rodzica do otrzymania zwolnionej z opodatkowania dopłaty i w tym terminie pracodawca dokonuje tejże dopłaty, jak też te sytuacje, w których sama dopłata dokonywana jest w momencie, w którym dziecko jest już pełnoletnie, mimo że w trakcie wypoczynku spełniało przesłankę zwolnienia podatkowego w postaci nieukończenia 18-tego roku życia.

Wydaje się, że intencją ustawodawcy nie było różnicowanie skutków podatkowych obu kategorii zdarzeń, lecz takie ukształtowanie analizowanego zwolnienia podatkowego, aby mogli z niego skorzystać na równych zasadach wszyscy pracownicy, którzy otrzymują, bez względu na moment, dofinansowanie od swojego pracodawcy na wypoczynek dzieci niepełnoletnich (pod warunkiem spełnienia wszystkich przesłanek z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF). Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy, przy rozstrzyganiu o prawie do zwolnienia z opodatkowania uzyskanej dopłaty istotnym jest, aby warunek niepełnoletności był spełniony w momencie faktycznego przebywania dziecka na obozie, a nie w chwili, kiedy dochodzi do przekazania przez Spółkę dopłaty pracownikowi.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje więc w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika. W przedmiotowej sprawie dopłata do wypoczynku ma charakter świadczenia pieniężnego, co oznacza, że w momencie jej wypłaty lub postawienia do dyspozycji powstanie przychód po stronie pracownika. W opinii Wnioskodawcy moment powstania przychodu z tytułu otrzymania dopłaty pozostaje jednak bez związku z przesłanką zwolnienia podatkowego dotyczącą nieukończenia przez dziecko 18 roku życia. Wypłata świadczenia ma jedynie charakter wtórny wobec faktu przyznania przez Spółkę dopłaty (jest to czynność techniczna). Należy także zauważyć, że w niniejszym stanie faktycznym pracownik złożył wniosek o dofinansowanie w dniu 20 sierpnia 2013 roku, a wiec w trakcie trwania obozu i jeszcze w momencie, gdy dziecko nie ukończyło 18-tego roku życia (nastąpiło to bowiem w dniu 21 sierpnia 2013 r.).

Uznanie, że zwolnienie z opodatkowania przysługuje pracownikowi tylko wtedy, gdy w momencie faktycznego otrzymania (postawienia do dyspozycji) dopłaty dziecko nadal nie ukończyło 18 lat, prowadziłoby do pogorszenia sytuacji tych podatników, którzy z przyczyn od siebie niezależnych (np. opóźnienie w wypłacie dofinansowania) otrzymali dopłatę w późniejszym terminie. Taka interpretacja byłaby także sprzeczna z brzmieniem cytowanego już art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF, w którym nie przewidziano dodatkowych kryteriów związanych ze zwolnieniem podatkowym. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było objęcie powyższym zwolnieniem tylko tych zdarzeń, w których do przekazania dopłaty (bądź sfinansowania wypoczynku lub leczenia) dochodzi przed osiągnięciem pełnoletniości przez dziecko pracownika, zostałoby to wyraźnie wskazane w treści ww. przepisu.

Wobec powyższego należy uznać, że wiek dziecka jako przesłankę dla zastosowania zwolnienia podatkowego należy określić jedynie w odniesieniu do momentu, w którym dziecko to faktycznie korzysta z formy wypoczynku bądź leczenia, które przewidziano w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PDOF.

W przedmiotowej sytuacji dziecko pracownika przebywało na obozie w dniach od 9 do 21 sierpnia 2013 roku i w dniu 21 sierpnia 2013 r. skończyło 18 rok życia. Oznacza to, że w okresie od 9 do 20 sierpnia dziecko spełniało przesłankę górnej granicy wieku. Wobec czego otrzymana przez jego rodzica (pracownika Spółki) dopłata powinna być zwolniona z opodatkowania w tej części, która proporcjonalnie przypada na okres od początku obozu (tu od dnia 9 sierpnia 2013 r.) do ostatniego dnia, w którym dziecko przebywające na obozie nie ukończyło 18-tu lat (tu do dnia 20 sierpnia 2013 r.). Natomiast w odniesieniu do części kwoty dopłaty, która przypada proporcjonalnie na ostatni dzień trwania obozu (dzień, w którym dziecko ukończyło 18 lat), tj. na dzień 21 sierpnia 2013 r., zwolnienie z opodatkowania nie znajdzie zastosowania, gdyż na ten moment nie była już spełniona przesłanka braku ukończenia 18 lat przez dziecko.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje także akceptację w poglądach wyrażanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 października 2011 roku (znak ILPB2/415-752/11-4/AJ) wskazał, że „jeżeli dziecko ukończyło 18 rok życia przed rozpoczęciem wypoczynku, całość dopłaty podlega doliczeniu do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, jeżeli dziecko ukończyło 18 rok życia po zakończeniu wypoczynku całość dopłaty jest zwolniona z opodatkowania, natomiast jeżeli dziecko ukończyło 18 rok życia w trakcie wypoczynku część dopłaty w wysokości proporcjonalnej do okresu od ukończenia 18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku podlega doliczeniu do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu” (podobnie: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 19 lipca 2012 roku, znak IPTPB1/415-260/12-4/Ds; interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 17 września 2007 roku, znak 1471/DPF/415/67/2007/PP).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że wypłacenie lub postawienie pracownikowi do dyspozycji kwoty dopłaty do wypoczynku dziecka, o którym mowa w stanie faktycznym, skutkuje powstaniem po stronie Spółki obowiązku płatnika w zakresie poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty tej dopłaty w części przypadającej proporcjonalnie na jeden (ostatni) dzień obozu, w którym dziecko ww. pracownika ukończone miało 18 rok życia, w związku z powstaniem u tego pracownika przychodu (dochodu), który nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o PDOF. Natomiast w pozostałej części dopłaty ma zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa powyżej, w związku z czym na Spółce nie ciąży obowiązek poboru zaliczki w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• w części dotyczącej obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty dopłaty przypadającej proporcjonalnie do okresu od początku pobytu dziecka na wypoczynku do ukończenia 18 roku życia - prawidłowe,
• w części dotyczącej obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty dopłaty przypadającej proporcjonalnie do okresu od ukończenia 18 roku życia do końca pobytu dziecka na wypoczynku - nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek jest zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.
   
   

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania ich z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Ponadto wskazać należy, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, istotne jest by w momencie rozpoczęcia wypoczynku dziecko nie miało ukończone 18 lat. Nie ma natomiast znaczenia fakt ukończenia 18 roku życia w trakcie odbywania wypoczynku, jak również moment wypłaty.

Tak więc, bez znaczenia dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia ma fakt, że dziecko pracownika ukończyło osiemnasty rok życia w ostatnim dniu trwania wypoczynku.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie, ze zwolnienia podatkowego korzysta cała kwota dopłaty do wypoczynku dziecka, co skutkuje tym, że Spółka, działając jako płatnik nie jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego świadczenia, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od całości kwoty dopłaty przekazanej pracownikowi.

Zatem, wypłacenie lub postawienie pracownikowi do dyspozycji kwoty dopłaty ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wypoczynku dziecka, w postaci obozu zorganizowanego przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, nie skutkuje powstaniem po stronie Spółki obowiązków płatnika - w myśl postanowień art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w zakresie poboru zaliczki na podatek dochodowy od całej kwoty dopłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.