2013.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-795/13/IK
z 12 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przystąpienia do długu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przystąpienia do długu .

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 listopada 2013 r. znak: IBPP2/443-795/13/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

F.Sp. z o. o. (dalej „Spółka” lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej żywności oraz napojów. Jako przedmiot działalności Spółki w rejestrze przedsiębiorców KRS figurują w szczególności produkcja soków i owoców z warzyw.

Spółka przynależy do grupy kapitałowej zajmującej się przetwórstwem owoców i warzyw (dalej: „Grupa”). W ramach Grupy spółki współpracują ze sobą w celu uzyskiwania jak najlepszych wyników w branży spożywczej.

W 2010 roku jedna ze spółek (dalej „Spółka z Grupy”) będąca jednocześnie częściowym udziałowcem Wnioskodawcy zawarła kilka umów kredytowych z konsorcjum banków (dalej „Kredyt”). Część kwoty zaciągniętego Kredytu stanowi kredyt rewolwingowy, którego bezpośrednim kredytobiorcą i beneficjentem jest również Wnioskodawca.

Oprócz kredytu rewolwingowego, Wnioskodawca nie ponosi bezpośredniego kosztu spłaty Kredytu. Pełni on natomiast funkcję gwaranta oraz poręczyciela Kredytu.

Z uwagi na fakt, że od 2010 r. Spółka z Grupy ponosi straty podatkowe, natomiast Wnioskodawca dysponuje wolnymi środkami pieniężnymi, Grupa kapitałowa do której należą spółki rozważa zawarcie porozumienia w zakresie objęcia kosztami spłaty Kredytu również między innymi Wnioskodawcę.

Zgodnie z planowanym „Porozumieniem w sprawie partycypacji w kosztach finansowania”, Wnioskodawca przystąpi solidarnie do części długu Spółki z Grupy wobec konsorcjum banków. Wysokość udziału w spłacie zobowiązania zostanie wyliczona na podstawie struktury majątku trwałego Spółki oraz pozostałych dłużników solidarnych na dzień spłaty. Partycypująca w długu Spółka zobowiąże się do przekazania określonej w powyższy sposób kwoty środków pieniężnych na rzecz Spółki z Grupy w terminie 7 dni przed terminem określonym w bankowym harmonogramie spłaty zobowiązań.

Porozumienie będzie miało charakter umowy nieodpłatnej, na mocy której Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania wynagrodzenia za przystąpienie do długu i zapłatę określonej kwoty pieniężnej na rzecz Spółki z Grupy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Z tytułu przystąpienia do długu i zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz spółki z Grupy Wnioskodawca nie osiągnie żadnej korzyści majątkowej bądź niemajątkowej w postaci usługi od spółki z Grupy, która zaciągnęła kredyt,
Z tytułu przystąpienia do długu i zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz spółki z grupy Wnioskodawca nie osiągnie żadnej korzyści majątkowej bądź niemajątkowej w postaci usługi od innej spółki z Grupy.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania 1, czynność będąca przedmiotem wniosku o interpretację ma charakter nieekwiwalentny i brak jest tu świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego przystąpienie przez Wnioskodawcę – w roli współdłużnika solidarnego - do części długu Spółki z Grupy i przekazanie środków pieniężnych w określonej wysokości na rzecz tej spółki będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT?
W razie uznania stanowiska Wnioskodawcy objętego zakresem pytania nr 1 za nieprawidłowe, czy przystąpienie do długu, jako czynność objęta zakresem ustawy o VAT, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego przystąpienie przez Wnioskodawcę - w roli współdłużnika solidarnego - do części długu Spółki z Grupy i przekazanie środków pieniężnych na rzecz tej Spółki nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.
Czynność polegająca na przystąpieniu do długu stanowi co do zasady czynność zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż przystąpienie do długu i przekazanie środków pieniężnych nie może być rozpatrywane w kontekście dostawy towarów a jedynie w ramach pojęcia świadczenia usług.

W kontekście świadczenia usług, należy na początku zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług. A zatem, co do zasady, o opodatkowaniu VAT usługi decyduje jej odpłatny charakter.

Zgodnie jednakże z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT ustawodawca wprowadził odejście od powyższej zasady i nakazał uznawać za odpłatne świadczenie usług również nieodpłatne świadczenie usług na cele:

osobiste podatnika lub jego pracowników (w tym byłych pracowników), wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także
inne niż działalność gospodarcza podatnika.

1.Wnioskodawca w tym miejscu pragnie podkreślić, iż przedstawione w zdarzeniu przyszłym umowne przystąpienie do długu będzie miało charakter nieodpłatny. Co prawda ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „odpłatności", jednak w tym zakresie można odnieść się do wypracowanego podejścia w doktrynie i orzecznictwie.

Przyjmując definicję wypracowaną przez orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, odpłatność ma miejsce wówczas, gdy:

istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym;
dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności;
wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż czynność będącą przedmiotem niniejszego wniosku ma charakter nieekwiwalentny i brak jest tu świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie w jakiejkolwiek formie. Jak wynika bowiem z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka na podstawie Porozumienia przystąpi do długu oraz będzie przekazywała określone kwoty środków pieniężnych na rzecz Spółki z Grupy. W zamian Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia, czy to w postaci pieniądza, czy też w postaci innej korzyści, tym bardziej takiej, której wartość mogłaby zostać wyrażona w pieniądzu. Oznacza to, że nie zostaje spełniona w odniesieniu do opisywanego zdarzenia jakakolwiek przesłanka odpłatności.

Przystąpienie przez Spółkę do długu będzie zatem świadczeniem nieodpłatnym.

2.Dla dalszej oceny tego, czy przedmiotowe nieodpłatne świadczenie podlegać będzie opodatkowaniu VAT, należy wskazać, czy świadczone będzie ono na cele osobiste osób wskazanych w art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT (w tym m.in. na rzecz udziałowca podatnika), czy też na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą podatnika.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, że świadczenie nie będzie dokonane na cele osobiste podmiotów wskazanych w art. 8 ust 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Co prawda, jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka z Grupy jest udziałowcem bezpośrednim Spółki, to jednak nie jest osobą fizyczną, do których wskazany katalog osób się odnosi. Jak wskazuje w swoim komentarzu m.in. A. Michalik: „Przepis ten dotyczy wyłącznie przekazania oraz zużycia towarów na rzecz wymienionych osób fizycznych, pozostających w określonych związkach z podatnikiem.” (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2013). Zatem kwestia, czy świadczenie będzie świadczone na cele osobiste udziałowca pozostaje w tym przypadku bezprzedmiotowa.

3.Kluczowe znaczenie ma zatem rozstrzygnięcie czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego przystąpienie do długu stanowi świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki. Zgodnie z ustawą bowiem opodatkowaniu podlega takie nieodpłatne świadczenie usług, które następuje na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, iż pojęcie działalności gospodarczej jest interpretowane szeroko w doktrynie i orzecznictwie. Nie jest konieczne by dane świadczenie odpowiadało czy było tożsame ze świadczeniami jakich standardowo dokonuje podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, czy też działalności wykazanej przez niego np. w rejestrze działalności KRS.

Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Spółka wraz ze Spółką z Grupy należą do jednej grupy kapitałowej, działają w tej samej branży i współpracują ze sobą w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych. Spółka z Grupy jest istotnym kontrahentem Wnioskodawcy, i w związku z tym Wnioskodawcy zależy na jej dobrej kondycji finansowej. Ponadto, w wypadku problemów ze spłatą Kredytu, to również na Spółce jako poręczycielu ciąży obowiązek jego spłaty.

Kondycja finansowa Spółki z Grupy i wizerunek Grupy jako całości bezpośrednio wpływa na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, a w konsekwencji zawarcie Porozumienia było dokonane na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W ocenie Spółki nie jest możliwym przypisanie planowanemu przystąpieniu do długu celu innego niż działalność gospodarcza Spółki.

Na poparcie powyższego, przytoczyć można argumenty, wskazane chociażby w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 20 września 2005 r., sygn. PV/443-259/IV/2005/JD zgodnie z którą, usługi polegające na ustanowieniu zabezpieczenia wierzytelności kontrahentów uznaje się za usługi mające za cel działalność gospodarczą.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowane umowne przystąpienie do długu nie stanowi świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki. W konsekwencji, jako czynność nieodpłatna nie stanowi świadczenia usług uznawanego na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT jako podlegające opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT zwalnia z podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym umowne przystąpienie do długu stanowić będzie usługę w zakresie innych zabezpieczeń transakcji finansowych.

1.Umowne przystąpienie do długu, z jakim mamy do czynienia na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego, nie jest uregulowane, jako odrębna instytucja prawna, w Kodeksie cywilnym.

Analizując instytucję umownego przystąpienia do długu, Sąd Apelacyjny w Warszawie stwierdził w uzasadnieniu wyroku z 22 października 2012 r. (VI ACa 516/12), że „konstrukcja przystąpienia do długu - ze swej istoty polega na tym, że wierzyciel zyskuje kolejnego dłużnika solidarnego”. Istotę solidarności dłużników wyraża art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że „kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników)”.

Należy przy tym zaznaczyć, że fakt zawarcia Porozumienia pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem, a Spółką bez udziału wierzyciela, nie stanowi przeszkody dla skuteczności umowy czy oceny jej charakteru, jako przystąpienia do długu. Wręcz przeciwnie, w literaturze wskazuje się, że „wyróżnić należy dwie konfiguracje podmiotowe umowy kumulatywnego przystąpienia do długu. W obrocie prawnym dochodzi ona do skutku zwykle między dotychczasowym dłużnikiem i osobą trzecią (dłużnikiem przystępującym)." Z takim właśnie wariantem przystąpienia do długu będziemy mieli do czynienia w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym.

2.W nauce prawa cywilnego nie budzi wątpliwości, że przystąpienie do długu „pełni przede wszystkim funkcje osobistego zabezpieczenia wierzytelności" [zob. A. Olejniczak (red.), System Prawa Prywatnego, T. 6; wyr. SN z 2.4.2008 r., sygn. III CSK 302/07]. Z taką też funkcją przystąpienia do długu będziemy mieli do czynienia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym - wierzyciel zyska dodatkowego dłużnika, który solidarnie z dłużnikiem dotychczasowym będzie odpowiadał za dług własny, przez co bank uzyska większą pewność spłaty wierzytelności.

Zgodnie z ustawą VAT, zwolnieniem objęte są jedynie zabezpieczenia transakcji finansowych. Mimo braku ustawowej definicji transakcji finansowych, nie ma wątpliwości co do tego, że do takich transakcji należy kredyt. Potwierdza to pośrednio art. 137 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112, która określa zwolnienia wymienione w art. 135 ust. 1 lit. b)-g), jako dotyczące transakcji finansowych. Jedno z tych zwolnień, znajdujące się w art. 135 ust. 1 lit. b), dotyczy właśnie kredytów.

Biorąc zatem pod uwagę, że przystąpienie do długu stanowi formę zabezpieczenia wierzytelności, a w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotem zabezpieczenia będzie umowa kredytu, stanowiąca transakcję finansową, to planowane przez Wnioskodawcę umowne przystąpienie do długu będzie stanowiło czynność zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, według art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zatem z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Innymi słowy, aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz Wnioskodawcy musiało przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Rozwiązanie krajowe w analizowanym zakresie jest zgodne z przepisem art. 6 ust. 2 lit. b Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (obecnie art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej –Dz.Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym za świadczenie usług za wynagrodzeniem uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na jego własny użytek lub użytek jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż związane z jego działalnością.

Uwzględniając wykładnię prowspólnotową przepisu art. 8 ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że usługami niezwiązanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa będą wszystkie te usługi, które są świadczone bez związku z potrzebami prowadzonej działalności – do celów innych niż związane z jego działalnością.

W konsekwencji mimo, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega dostawa towarów i świadczenie usług wykonane za wynagrodzeniem rozumianym w ten sposób, że pomiędzy świadczeniem a należnym wynagrodzeniem występuje bezpośredni i niezbędny związek, to jednak należy zauważyć, że przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz cyt. wyżej przepis Dyrektywy nakazują w niektórych sytuacjach opodatkować również świadczenia dokonane nieodpłatnie. Unormowanie to jest wyrazem realizacji dwóch naczelnych zasad podatku od wartości dodanej, tzn. zasady powszechności opodatkowania i neutralności, zgodnie z którymi opodatkowaniu powinny podlegać wszystkie transakcje gospodarcze, których przedmiotem są dostawy towarów i świadczenia usług.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) przynależy do grupy kapitałowej zajmującej się przetwórstwem owoców i warzyw. W ramach Grupy spółki współpracują ze sobą w celu uzyskiwania jak najlepszych wyników w branży spożywczej.

W 2010 roku jedna ze spółek będąca jednocześnie częściowym udziałowcem Wnioskodawcy zawarła kilka umów kredytowych z konsorcjum banków. Część kwoty zaciągniętego Kredytu stanowi kredyt rewolwingowy, którego bezpośrednim kredytobiorcą i beneficjentem jest również Wnioskodawca.

Oprócz kredytu rewolwingowego, Wnioskodawca nie ponosi bezpośredniego kosztu spłaty Kredytu. Pełni on natomiast funkcję gwaranta oraz poręczyciela Kredytu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Z tytułu przystąpienia do długu i zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz spółki z Grupy Wnioskodawca nie osiągnie żadnej korzyści majątkowej bądź niemajątkowej w postaci usługi od spółki z Grupy, która zaciągnęła kredyt,
Z tytułu przystąpienia do długu i zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz spółki z grupy Wnioskodawca nie osiągnie żadnej korzyści majątkowej bądź niemajątkowej w postaci usługi od innej spółki z Grupy.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż czynność będąca przedmiotem niniejszego wniosku ma charakter nieekwiwalentny i brak jest tu świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie w jakiejkolwiek formie. Jak wynika bowiem z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka na podstawie Porozumienia przystąpi do długu oraz będzie przekazywała określone kwoty środków pieniężnych na rzecz Spółki z Grupy. W zamian Spółka nie otrzyma ani od Spółki, która zaciągnęła kredyt ani od innej Spółki z Grupy żadnego wynagrodzenia, czy to w postaci pieniądza, czy też w postaci innej korzyści. Oznacza to, że nie zostaje spełniona w odniesieniu do opisywanego zdarzenia jakakolwiek przesłanka odpłatności.

Przystąpienie przez Spółkę do długu będzie zatem świadczeniem nieodpłatnym.

W konsekwencji należy rozstrzygnąć czy w niniejszym przypadku ma zastosowanie art. 8 ust. 2 ustawy, traktujący – pod warunkiem spełnienia określonych przesłanek – nieodpłatne usługi jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki, tj.:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (Spółka) wraz ze Spółką z Grupy należą do jednej grupy kapitałowej, działają w tej samej branży i współpracują ze sobą w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników w branży spożywczej.

W świetle powyższego zrozumiałe jest zatem, iż podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą, tak jak Wnioskodawca podejmuje działania w celu osiągnięcia jak największych zysków. Przystąpienie do długu Wnioskodawcy umożliwia Spółce z Grupy dostęp do środków finansowych co wpływa na lepsze funkcjonowanie całej grupy kapitałowej.

Zatem kondycja finansowa Spółki z Grupy i wizerunek Grupy jako całości bezpośrednio wpływa na działalność gospodarczą Wnioskodawcy. W konsekwencji nie jest możliwym przypisanie planowanemu przystąpieniu do długu celu innego niż działalność gospodarcza Spółki.

Podsumowując, z uwagi na nieodpłatny charakter opisanej transakcji przystąpienia przez Wnioskodawcę do długu zaciągniętego przez Spółkę z Grupy oraz związek między tą czynnością a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające uznanie czynności przystąpienia do długu za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zatem czynność przystąpienia do długu i przekazanie środków pieniężnych określonej wysokości na rzecz Spółki, która zaciągnęła kredyt będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin