Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-314/13-2/MC
z 6 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca korzysta z rachunków walutowych prowadzonych przez banki polskie, na które wpływają środki pieniężne w walucie obcej uzyskane z przychodów ze sprzedaży Spółki. Ze środków w walutach obcych zgromadzonych na tych rachunkach bankowych regulowane są również płatności za zobowiązania walutowe Spółki. W ramach operacji bankowych wpływu i wypływu środków w walutach obcych z rachunków walutowych, Spółka nie dokonuje sprzedaży lub zakupu walut od banków, w których prowadzone są rachunki walutowe.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ustala dodatnie bądź ujemne różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, które uwzględniane są odpowiednio w przychodach bądź kosztach podatkowych Spółki.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stosuje tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 lipca do 30 czerwca kolejnego roku kalendarzowego.

W związku ze zmianą brzmienia art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będącą skutkiem nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która weszła w życie 1 stycznia 2012 r. (tj. ustawa z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz.U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1059; dalej „Nowelizacja Ustawy”), Spółka powzięła wątpliwości odnośnie stosowania kursu wymiany walut przy ustalaniu wartości różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. czy Spółka powinna zastosować średnie kursy Narodowego Banku Polskiego („NBP”), ogłaszane na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wpływu i wypływu środków pieniężnych, czy też Spółka powinna uwzględniać kursy faktycznie zastosowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z treścią art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy obliczaniu, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wartości dodatnich i ujemnych różnic kursowych powstających od własnych środków pieniężnych w walutach obcych zgromadzonych na rachunkach walutowych, Spółka powinna stosować średnie kursy NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu i wypływu tych środków na i z rachunków bankowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wartości dodatnich i ujemnych różnic kursowych powstających od własnych środków pieniężnych w walutach obcych zgromadzonych na rachunkach walutowych, Spółka powinna stosować średnie kursy NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu i wypływu tych środków na i z rachunków bankowych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe zwiększające przychody powstają między innymi, „jeżeli wartość (...) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (...)”.

Podobnie, na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe zwiększające koszty uzyskania przychodów powstają między innymi, „jeżeli wartość (...) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (...)”.

Jednocześnie, znowelizowany art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, w których sytuacjach dla wyliczenia różnic kursowych należy stosować kursy faktycznie zastosowane, a w jakich przypadkach możliwe jest uwzględnienie średniego kursu NBP. W świetle tego przepisu, „przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 [ art. 15a ], uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że do 31 grudnia 2011 r. treść art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była odmienna i miał on następujące brzmienie „jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 [ art. 15a ], nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Porównując brzmienie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przed i po nowelizacji można dojść do wniosku, iż nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadziła swego rodzaju „ograniczenie” w zakresie stosowania kursu faktycznego wyłącznie do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu ww. przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej.

Zatem, jeżeli Spółka nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty – tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub zapłaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

A zatem, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do ustalenia różnic kursowych należy uwzględniać kurs faktycznie zastosowany wyłącznie w następujących przypadkach:

• sprzedaży waluty,
• zakupu waluty,
• otrzymania należności,
• zapłaty zobowiązań.
  
  

Natomiast w przypadku jakichkolwiek innych transakcji walutowych, w tym w szczególności, jeśli Spółka nie dokonuje faktycznego zakupu lub faktycznej sprzedaży walut, właściwym kursem dla ustalenia różnic kursowych jest średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu środków.

Jak opisano w stanie faktycznym, zobowiązania Spółki w walutach obcych są regulowane ze zgromadzonych na rachunkach bankowych środków pieniężnych w walutach obcych, które to środki pochodzą z płatności dokonanych uprzednio w walutach obcych przez kontrahentów Spółki. W momencie wpływu lub wypływu tych środków pieniężnych na rachunek bankowy Spółki lub z tego rachunku, nie dochodzi do transakcji sprzedaży lub kupna waluty obcej, których stroną byłby bank i Spółka. Tym samym, w świetle znowelizowanego art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzasadnione jest stosowanie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W takiej sytuacji nie można natomiast mówić o jakimkolwiek „faktycznie zastosowanym kursie” na dzień wpływu lub wypływu środków pieniężnych, gdyż nie dochodzi do żadnego zdarzenia faktycznego, które mogłoby być podstawą do posłużenia się innym niż średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu środków.

Stanowisko Spółki znajduje również poparcie w uzasadnieniu do projektu nowelizacji ustawy przedstawionym przez Komisję Nadzwyczajną „Przyjazne Państwo” (druk sejmowy nr 3869 z 15 grudnia 2010 r.), w którym Komisja wskazała na wątpliwości w zakresie rozumienia pojęcia kursu faktycznie zastosowanego.

W tym kontekście, Komisja zaakcentowała cel dokonywanej zmiany przepisu „Zmiana zaproponowana w art. 15a ust. 4 ustawy ma na celu uproszczenie podatkowych zasad ustalania różnic kursowych oraz ich ujednolicenie z przepisami art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości poprzez zastosowanie rozwiązania, zgodnie z którym przy ustalaniu różnic kursowych należy uwzględniać kursy faktycznie zastosowane w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań oraz sprzedaży oraz kupna walut obcych. W pozostałych przypadkach, a także gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, na który powołuje się Komisja w wyżej powołanym uzasadnieniu do projektu nowelizacji ustawy, „wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia (...) odpowiednio po kursie:

1. faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań;
2. średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji”.
   
   

Z powyższego uzasadnienia do projektu nowelizacji ustawy wyraźnie wynika intencja ustawodawcy ujednolicenia zasad ustalania podatkowych różnic kursowych z rachunkowymi zasadami obliczania tych różnic oraz jednoczesnego uproszczenia tych zasad.

Reasumując, mając na uwadze brzmienie art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że jeśli nie występuje operacja:

• sprzedaży waluty,
• zakupu waluty,
• przewalutowania otrzymywanej należności,
• przewalutowania płaconego zobowiązania,

z zastosowaniem faktycznego kursu, wynikającego z charakteru operacji (gdyż np. wpływ lub wypływ należności, czy zobowiązania dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego), wówczas – dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych – zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. A więc, Wnioskodawca, dla celów ustalenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w walucie, winien stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu środków na rachunek Wnioskodawcy.

Proponowany przez Spółkę sposób rozliczania podatkowych różnic kursowych został wskazany jako prawidłowy również w komentarzu do art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym wskazano, iż „Zmiana brzmienia art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. z dniem 1 stycznia 2012 r. ma naszym zdaniem charakter jedynie redakcyjny. Polega ona na zaczerpnięciu sformułowań bezpośrednio z art. 30 ust. 2 u.r. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej (druk sejmowy nr 3869), zmiana powyższego przepisu miała na celu ujednolicenie przepisów podatkowych z ustawą o rachunkowości. We wspomnianym uzasadnieniu znajdujemy natomiast bardzo istotne stwierdzenie, które – miejmy nadzieję – zakończy 3-letnie spory podatników i organów oraz liczne dyskusje na temat kursu faktycznego dla celów podatkowych. O kursie faktycznym możemy mówić jedynie wówczas, gdy dochodzi do faktycznej wymiany waluty obcej na złote lub odwrotnie. W przypadku prowadzenia rachunku walutowego, kiedy na rachunek wpływa, a następnie z niego wypływa waluta, właściwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego zdarzenie gospodarcze”.

Spółka wskazuje, iż stanowisko przedstawione przez nią w niniejszym wniosku zostało uznane za prawidłowe w interpretacji indywidualnej z 26 lutego 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB4/423-431/12-4/DS, w której Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż „(...) zauważyć należy, że skoro Spółka otrzymuje należności w walucie obcej na Jej rachunek walutowy, z których to należności realizuje swoje zobowiązania w walucie obcej, to w żadnej z tych sytuacji nie dochodzi do zastosowania kursu bankowego (kursu kupna / sprzedaży ogłoszonego przez bank, w którym Spółka posiada wspomniany rachunek walutowy). Spółka bowiem nie sprzedaje ani nie dokonuje zakupu waluty obcej w banku. Nie dochodzi również do przewalutowania powyższych operacji. Tym samym, w tych przypadkach nie następuje rzeczywiste wyrażenie w PLN otrzymanych należności / zapłaconych zobowiązań wyrażonych pierwotnie w walucie obcej. (...) Spółka zobowiązana jest zastosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania danej operacji”.

Tożsame stanowisko zostało również wyrażone w następujących interpretacjach indywidualnych:

• z 17 maja 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB3/423-81/12-4/13-S/KJ (która została wydana w konsekwencji uchylenia poprzedniej, odmiennej interpretacji przez WSA w Opolu wyrokiem z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. I SA/Op 361/12),
• z 25 kwietnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-48/13-2/KJ,
• z 22 marca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPBI/2/423-279/13/BG,
• z 6 czerwca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-207/13-2/IŚ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. Zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 tej ustawy: dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Na podstawie art. 15a ust. 3 ww. ustawy: ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 178, poz. 1059), art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od 1 stycznia 2012 r. otrzymał następujące brzmienie: przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy). Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy należy porównać wartości przeliczone z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W stanie prawnym obowiązującym od 1.01.2012 r. wspomniana zmiana przez nadanie nowego brzmienia przepisowi art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza swego rodzaju „ograniczenie” do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu tego przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powyższe rozumienie znowelizowanego przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, Wydanie nowe, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006), pojęcie „faktyczny” należy rozumieć jako „rzeczywisty, realny, istotny”, podczas gdy „zastosować – zastosowywać” oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji”.

W świetle powyższych stwierdzeń, należy zatem przyjąć, że „faktycznie zastosowany kurs waluty” jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania – do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

Cechy „faktycznego zastosowania” kursu nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności lub zapłacie zobowiązania na rachunek walutowy, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie, np. w złotych polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Reasumując, zgodnie z treścią art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych – wartości dodatnich i ujemnych różnic kursowych powstających od własnych środków pieniężnych w walutach obcych zgromadzonych na rachunkach walutowych, jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu, Spółka powinna stosować średni kurs ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu i wypływu tych środków na/z rachunków bankowych.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację. Również odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, także nie jest wiążące dla Organu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.