Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-431/12-4/DS
z 26 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 04 grudnia 2012 r.; data wpływu do BKIP Leszno 07 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych we wskazanych sytuacjach nr 1, nr 2 i nr 3 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 21 stycznia 2013 r.; data wpływu do BKIP Leszno 24 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych we wskazanych sytuacjach nr 1, nr 2 i nr 3.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest działalność rolnicza: chów i hodowla koni, sprzedaż koni, sprzedaż usług rolniczych oraz utrzymanie koni. W ramach prowadzonej działalności Firma prowadzi konto bankowe złotówkowe oraz walutowe – konto EURO.

Spółka, na rachunku walutowym EURO dokonuje poniższych operacji:

1. otrzymywanie środków pieniężnych w walucie obcej tytułem regulowania należności wobec Spółki oraz zapłata zobowiązań w walucie obcej przez Nią;
2. zapłata prowizji w walucie obcej na rzecz banku z tytułu prowadzenia rachunku bankowego,
3. przekazanie waluty EURO z rachunku walutowego do kasy walutowej.
   
   

Spółka rozlicza różnice kursowe stosując podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

Bank, z którego usług korzysta Spółka, każdego dnia ogłasza kurs kupna i sprzedaży walut obcych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 stycznia 2013 r. doprecyzowano przedstawiony stan faktyczny wskazując, iż z otrzymanych na rachunek Spółki należności w walucie obcej dokonuje Ona poniższych transakcji:

• reguluje swoje zobowiązania wyrażone w walucie obcej;
• kwota otrzymanych należności w walucie zostaje przewalutowana na PLN i regulowane są zobowiązania Spółki wyrażone w PLN.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaki kurs waluty powinien być zastosowany w przedstawionych sytuacjach nr 1 – 3, czy średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego, czy kurs faktyczny stosowany przez bank, w którym prowadzony jest rachunek bankowy?
2. Który kurs banku zakupu czy sprzedaży powinien być traktowany jako kurs waluty faktycznie zastosowany?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadkach:

1. otrzymania środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej tytułem regulowania należności wobec Spółki i zapłaty zobowiązań w walucie obcej,
2. zapłaty prowizji wyrażonej w walucie obcej,
3. przekazania środków z rachunku walutowego do kasy walutowej,

powinno się zastosować do wyceny transakcji kurs faktycznie zastosowany, czyli kurs stosowany w danym dniu przez bank, w którym prowadzony jest rachunek bankowy.

Spółka stoi na stanowisku, iż dopiero w momencie gdy nie jest możliwe użycie kursu faktycznie zastosowanego, czyli w momencie gdy korzystałaby z usług banku, który nie ogłasza kursu waluty w stosunku do złotego - wówczas mogłaby zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego.

Spółka stoi na stanowisku, iż do wyceny wartości wpływu i wypływu waluty obcej na rachunek bankowy lub z rachunku bankowego, należy przyjmować kurs bankowy, czyli kurs faktycznie zastosowany, czyli:

• przy wpływie waluty obcej na konto walutowe – kurs, wg którego bank tego dnia dokonał skupu waluty – tj. kurs kupna,
• przy wypływie waluty obcej z konta walutowego – kurs, wg którego bank tego dnia dokonywał sprzedaży waluty – tj. kurs sprzedaży banku.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Przepis art. 15 ust. 1 tej ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż przy ustalaniu wysokości przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów poniesionych w walutach obcych stosuje się średni kurs Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu bądź poniesienia kosztu.

Powyższe regulacje prawne odnoszące się do przeliczenia przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych mają zastosowanie do wszystkich podatników bez względu na wybraną metodę wyliczania różnic kursowych.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. Zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Na podstawie art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Powołane powyżej przepisy wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają podatkowe różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania,
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty,
• wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku,
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu,
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.
  
  

Na mocy art. 2 pkt 3) ustawy z dnia 01 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 178, poz. 1059), art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 01 stycznia 2012 r. otrzymał następujące brzmienie: przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zatem, do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

W stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2012 r. wspomniana zmiana, poprzez nadanie nowego brzmienia przepisowi art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadza swego rodzaju „ograniczenie” do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu tego przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powyższe rozumienie znowelizowanego przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, Wydanie nowe, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006), pojęcie „faktyczny” należy rozumieć jako „rzeczywisty, realny, istotny”, podczas gdy „zastosować - zastosowywać” oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji”.

W świetle powyższych stwierdzeń, należy zatem przyjąć, że „faktycznie zastosowany kurs waluty” jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

Cechy „faktycznego zastosowania” kursu nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności lub zapłacie zobowiązania na rachunek walutowy, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie, np. w złotych polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka rozlicza różnice kursowe stosując podatkową metodę ich ustalania. Bank, z którego usług korzysta Wnioskodawca każdego dnia ogłasza kurs kupna i sprzedaży walut obcych. Spółka w ramach prowadzonej działalności prowadząc konto bankowe walutowe dokonuje m.in. poniższych operacji:

1. otrzymuje środki pieniężne w walucie obcej tytułem regulowania należności wobec Spółki oraz dokonuje zapłaty swoich zobowiązań w walucie obcej;
2. opłaca prowizje w walucie obcej na rzecz banku z tytułu prowadzenia rachunku bankowego,
3. przekazuje walutę EURO z rachunku walutowego do kasy walutowej.
   
   

Jednocześnie, z otrzymanych na rachunek Spółki należności w walucie obcej, dokonuje Ona poniższych transakcji:

• reguluje swoje zobowiązania wyrażone w walucie obcej;
• kwota otrzymanych należności w walucie zostaje przewalutowana na PLN i regulowane są zobowiązania Spółki wyrażone w PLN.
  
  

Zagadnieniem podlegającym rozstrzygnięciu w analizowanym stanie faktycznym jest ustalenie właściwego kursu waluty w powyższej przedstawionych sytuacjach.

Zatem, w odniesieniu do sytuacji nr 1, zauważyć należy, że skoro Spółka otrzymuje należności w walucie obcej na Jej rachunek walutowy, z których to należności realizuje swoje zobowiązania w walucie obcej, to w żadnej z tych sytuacji nie dochodzi do zastosowania kursu bankowego (kursu kupna / sprzedaży ogłoszonego przez bank, w którym Spółka posiada wspomniany rachunek walutowy). Spółka bowiem nie odsprzedaje ani nie dokonuje zakupu waluty obcej w banku. Nie dochodzi również do przewalutowania powyższych operacji. Tym samym, w tych przypadkach nie następuje rzeczywiste wyrażenie w PLN otrzymanych należności / zapłaconych zobowiązań wyrażonych pierwotnie w walucie obcej.

Podobnie ma się sytuacja nr 2, dotycząca kwestii zapłaconej prowizji w walucie obcej na rzecz banku. Również w tym przypadku nie mamy do czynienia z nabyciem przez Spółkę waluty obcej celem uregulowania przedmiotowych prowizji, czy też z jej przewalutowaniem z zastosowaniem rzeczywistego kursu.

Wobec powyższego, w ww. przypadkach (tj. w sytuacjach 1 – 2 stanu faktycznego) Spółka zobowiązana jest zastosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania danej operacji.

Jedynym przypadkiem, w którym zastosowanie znajdzie kurs bankowy (kurs przewalutowania) będzie sytuacja, gdy z rachunku walutowego następuje wypływ środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej celem uregulowania zobowiązań w PLN.

Reasumując, w sytuacjach nr 1 i nr 2 stanu faktycznego, gdy nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania, w tym płaconej prowizji, wyrażonych w walucie obcej, z zastosowaniem faktycznego kursu, zastosowanie znajduje kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania danej operacji.

Natomiast, w przypadku gdy kwoty otrzymanych należności w walucie obcej zostają przewalutowane na PLN w celu regulowania zobowiązań wyrażonych w PLN, w momencie wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego Spółki zastosowanie znajdzie kurs kupna banku obsługującego rachunek walutowy Spółki, tj. kurs przewalutowania.

Natomiast w odniesieniu do transakcji nr 3, dotyczącej przekazania waluty EURO z rachunku walutowego do kasy walutowej, należy zaznaczyć, że z powołanych regulacji prawnych odnoszących się do ustalania różnic kursowych podatkowych wynika, że dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków pieniężnych w walucie obcej, w dniu ich wpływu jest odpowiednio niższa lub wyższa od wartości tych środków pieniężnych wycenionej na dzień zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych. Warunkiem koniecznym powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych jest zatem zaistnienie zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych w walucie obcej. W przedstawionym stanie faktycznym, w sytuacji nr 3 nie dochodzi do zapłaty, bowiem przekazanie środków nie ma na celu zaspokojenia wierzyciela. Przekazanie waluty z rachunku walutowego do kasy walutowej nie wiąże się również ze sprzedażą waluty.

Transakcja ta nie stanowi również innej formy wypływu środków pieniężnych w rozumieniu art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż środki pieniężne pozostają w posiadaniu tego samego podmiotu i są jedynie przemieszczane.

Operacja przekazania środków z rachunku walutowego do kasy walutowej odbywa się bez jej faktycznego wydatkowania, następuje tylko przesunięcie środków pieniężnych z rachunku walutowego do kasy walutowej Spółki - nie powstają tu zatem różnice kursowe podatkowe.

Innymi słowy, przy wpływie środków pieniężnych do kasy gotówkowej (walutowej) z walutowego rachunku bankowego prowadzonego przez bank nie dochodzi do powstania różnic kursowych, gdyż operacja ta jest de facto „przesunięciem” środków z konta walutowego Spółki do kasy (zmiana miejsca ich przechowywania) – nie zachodzi zatem potrzeba wyceny „przesuwanych” środków pieniężnych.

W wyniku powyższej transakcji dochodzi wyłącznie do przesunięcia środków pieniężnych w obrębie majątku Spółki (środki pieniężne pozostają nadal Jej własnością). W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym skoro nie można mówić o istnieniu zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych, to nie powstają zatem różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, dalsze rozważania co do stosowanych przez Spółkę kursów wyceny w odniesieniu do sytuacji nr 3 stały się bezprzedmiotowe.

Reasumując, operacja polegająca na przekazaniu waluty EURO z rachunku walutowego do kasy walutowej (sytuacja nr 3) jest neutralna pod względem podatkowym, tj. nie skutkuje powstaniem różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że odpowiedź na pytanie nr 2 zadane we wniosku w odniesieniu do sytuacji nr 1 w zakresie regulowania zobowiązań wyrażonych w walucie obcej z otrzymanych należności wyrażonych w walucie obcej, nr 2 i nr 3 – z uwagi na brak możliwości stosowania kursu faktycznego – stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.