Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-367/13-3/MC
z 6 grudnia 2013 r.

Zmieniona przez interpretację nr S-ILPB4/423-367/13/17-S/MC w trakcie porządkowania

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 12 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu 2009 r. Spółka zakupiła nowoczesny rezonans magnetyczny o wartości 2 500 000 zł, który oddała do użytkowania w miesiącu lutym 2009 r., a amortyzować rozpoczęła od miesiąca marca 2009 r. W czerwcu 2010 r. Spółka zakupiła i oddała do użytkowania system archiwizacji danych na potrzeby rezonansu magnetycznego (program komputerowy) o wartości 4 880 zł, którego amortyzację rozpoczęła od lipca 2010 r.

Dnia 29 lipca 2010 r. Spółka złożyła wniosek o dofinansowanie wyżej wymienionych zakupów jako projektu „W(…)” w ramach Priorytetu I „Konkurencyjność przedsiębiorstw” Działania 1.2 – Wsparcie MSP Schematu IV: projekty inwestycyjne realizowane w ramach pomocy de minimis Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.

Decyzję o przyznaniu dofinansowania otrzymano w miesiącu październiku 2010 r. Dotacja wpłynęła na konto Spółki w miesiącu listopadzie 2010 r. Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, otrzymana dotacja jest zwolniona z opodatkowania.

W miesiącu listopadzie 2010 r. Spółka dokonała korekty odpisów amortyzacyjnych od w/w środków trwałych proporcjonalnie do ich wartości netto (wartość początkowa – dotychczasowa amortyzacja), tj. od miesiąca otrzymania dotacji do dnia zakończenia amortyzacji, korygując w ten sposób koszty podatkowe amortyzacji do wysokości otrzymanej dotacji.

W uzupełnieniu z 12 września 2013 r. Spółka dołączyła, na polecenie Urzędu Marszałkowskiego, kopię jej pisma skierowanego do ww. Urzędu w sprawie rozliczenia otrzymanej dotacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy Spółka na dzień nabycia środków trwałych i rozpoczęcia amortyzacji nie miała wiedzy, że kiedykolwiek poniesione wydatki zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie, prawidłowo skorygowała amortyzację od miesiąca otrzymania dotacji?

Zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 15 ust. 4d, 4e, i 6 oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 i art. 17 ust. 1 pkt 21) – Spółka prawidłowo skorygowała koszty amortyzacji od miesiąca otrzymania dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której między kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b (art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w styczniu 2009 r. Spółka zakupiła rezonans magnetyczny, natomiast w czerwcu 2010 r. system archiwizacji danych na potrzeby rezonansu magnetycznego (program komputerowy). Dnia 29 lipca 2010 r. Spółka złożyła wniosek o dofinansowanie wyżej wymienionych zakupów jako projektu współfinansowanego ze środków unijnych. Dotacja wpłynęła na konto Spółki w listopadzie 2010 r. Spółka wskazała również, że otrzymana dotacja jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W listopadzie 2010 r. Spółka dokonała korekty odpisów amortyzacyjnych od w/w środków trwałych proporcjonalnie do ich wartości netto (wartość początkowa – dotychczasowa amortyzacja), tj. od miesiąca otrzymania dotacji do dnia zakończenia amortyzacji, korygując w ten sposób koszty podatkowe amortyzacji do wysokości otrzymanej dotacji.

W niniejszej sprawie, jako że Spółka otrzymuje dofinansowanie ze środków unijnych na zakup środków trwałych, zastosowanie znajdzie wyłączenie uregulowane w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a–16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych wchodzą w zakres postanowień powołanego wyżej przepisu.

W świetle powyższej regulacji, odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Pozostała część niezwróconych wydatków stanowi koszt uzyskania przychodów przez dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że częściowe sfinansowanie zakupu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych środkami w postaci zwrotu poniesionych wydatków pozostaje bez wpływu na ustaloną wartość początkową.

Powołany przepis znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup środka trwałego zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane np. z dotacji unijnej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa zasad dokonywania korekt kosztów podatkowych. Jednakże posługując się wykładnią literalną zacytowanej wyżej regulacji art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że korekta kosztów uzyskania przychodów winna nastąpić wstecz.

Powyższe oznacza, że po otrzymaniu takiej dotacji podatnik jest zobowiązany do skorygowania – zmniejszenia – kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia – podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Tym samym, w przypadku, gdy dotacja przeznaczona była na zakup środków trwałych, Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Reasumując, Spółka nieprawidłowo skorygowała odpisy amortyzacyjne od miesiąca otrzymania dotacji do dnia zakończenia amortyzacji, ponieważ powinna zmniejszać koszty uzyskania przychodów o kwotę (część) dokonywanych odpisów amortyzacyjnych ustaloną w proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanego na te środki trwałe dofinansowania do wysokości wartości początkowej tych środków przez ich wsteczne skorygowanie.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Organ podatkowy informuje, że załącznik stanowiący uzupełnienie wniosku nie był przedmiotem oceny. Należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonaną w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Dlatego też załączone pismo nie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.