INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. organu 27 stycznia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2012r. (data wpływu 16 kwietnia 2012r.) oraz pismem z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania zapłaconego podatku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2012r. wpłynął do tut. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania zapłaconego podatku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 kwietnia 2012r. (data wpływu 16 kwietnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 3 kwietnia 2012r. znak: IBPB1/1/415-96/12/AB, IBPP2/443-83/12/RSz oraz pismem z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 kwietnia 2012r. znak: IBPB1/1/415-96/12/AB, IBPP2/443-83/12/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie ubojni własnej oraz sprzedaży mięsa i żywca. W ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w końcówce lat dziewięćdziesiątych XX wieku sprzedał na rzecz podmiotu gospodarczego: „yyy”. w xxx, towar na łączną kwotę 182.209,80 zł. Firma ta ogłosiła upadłość, wobec czego prowadzone przeciwko niej postępowanie egzekucyjne okazało się całkowicie bezskuteczne, dlatego postępowanie egzekucyjne zostało przez komornika umorzone.

Wnioskodawca dodał, że cała ta kwota nie była wcześniej zaliczana do kosztów i cała ta kwota uprzednio zaliczona była do przychodów i Wnioskodawca zapłacił od niej należny podatek dochodowy oraz należny podatek VAT.

Podobną sytuację Wnioskodawca miał w 2009 roku, kiedy na rzecz C sprzedał towar na łączną kwotę 30.069,00 zł i również w tym wypadku komornik w 2011 roku umorzył postępowanie egzekucyjne, wobec braku majątku, do którego mogłaby być egzekucja skierowana.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 kwietnia 2012r. Wnioskodawca stwierdził, iż oczekuje interpretacji z uwagi na to, że chce odzyskać podatek VAT zapłacony przez niego przy dostawie jego towarów na rzecz dłużników; zapłacony podatek VAT był częścią należności objętych orzeczeniami sądowymi – czyli chce skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Dodatkowo w piśmie uzupełniającym z dnia 10 maja 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił:

1. Kwota 182.209,80 zł jest równowartością towaru dostarczonego w latach 1997–1999 na rzecz podatnika, który zakończył swoją działalność gospodarczą w 2004r.; nie jest czynnym podatnikiem VAT.
2. Kwota 30.069 zł jest równowartością towaru dostarczonego w latach na rzecz podatnika, który nie ogłosił upadłości, jest czynnym podatnikiem VAT; wierzytelności te zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i podatek należny; na dzień złożenia wyjaśnień wierzyciel i dłużnik są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT. Od daty wystawienia faktur nie upłynęło dwa lata licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona. Wierzyciel nie zawiadomił jeszcze dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 12 kwietnia 2012r.):

Czy Wnioskodawca może skorygować (odzyskać) podatek VAT, który był częścią należności objętych orzeczeniami sądowymi – zapłacony przez niego przy dostawie jego towarów na rzecz dłużników...

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 12 kwietnia 2012r.).

Ponieważ podatek VAT był przez Wnioskodawcę zapłacony przy dostawie towarów na rzecz dłużników, którzy byli zarejestrowani jako podatnicy VAT, a nieściągalność wierzytelności została udokumentowana, ma on prawo zapłacony podatek VAT odzyskać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Art. 89a ust. 1a ustawy stanowi, iż nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z art. 89a ust. 3 ww. ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT jest możliwe, o ile zainteresowany spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w ust. 2 tego artykułu.

Niespełnienie któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do uznania, iż w takiej sytuacji brak jest możliwości zastosowania przewidzianego w ww. art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, rozwiązania prawnego.

Jednym z warunków, które muszą być spełnione, aby możliwym było zastosowanie regulacji art. 89a ust. 1, jest to aby od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest w posiadaniu nieuregulowanych przez dłużnika faktur wystawionych w latach 1997–1999 na kwotę 182.209,80 zł, który zakończył swoją działalność gospodarczą w 2004r.; nie jest czynnym podatnikiem VAT. Firma ta ogłosiła upadłość, wobec czego prowadzone przeciwko niej postępowanie egzekucyjne okazało się całkowicie bezskuteczne i postępowanie egzekucyjne zostało przez komornika umorzone. Cała ta kwota nie była wcześniej zaliczana do kosztów i cała ta kwota uprzednio zaliczona była do przychodów i Wnioskodawca zapłacił od niej należny podatek dochodowy oraz należny podatek VAT.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również, że Wnioskodawca dostarczał towar do kontrahenta w roku 2009r. na łączną kwotę 30.069,00 zł i również w tym wypadku komornik w 2011 roku umorzył postępowanie egzekucyjne, wobec braku majątku, do którego mogłaby być egzekucja skierowana. Kwota 30.069 zł jest równowartością towaru dostarczonego w latach na rzecz podatnika, który nie ogłosił upadłości, jest czynnym podatnikiem VAT; wierzytelności te zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i podatek należny; na dzień złożenia wyjaśnień wierzyciel i dłużnik byli zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT. Od daty wystawienia faktur nie upłynęło dwa lata licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona. Wierzyciel nie zawiadomił jeszcze dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT zapłaconego przez niego przy dostawie towarów na rzecz dłużników, a zatem możliwości dokonania korekty podatku VAT na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów usług w odniesieniu do kontrahentów.

Jak wskazano już w art. 89a ust. 2 pkt 5 ww. ustawy o VAT, jednym z warunków niezbędnych do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy jest to, aby od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.

Zatem biorąc pod uwagę fakt, iż od końca roku, w którym zostały wystawione faktury dokumentujące przedmiotowe wierzytelności, czyli lata 1977-1999 oraz rok 2009, minęło więcej niż 2 lata, a tym samym nie może zostać spełniony warunek wynikający z powołanego wcześniej art. 89 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania podatku należnego od przedmiotowych wierzytelności na podstawie cyt. art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT. W związku z powyższym badanie pozostałych warunków zawartych w cyt. przepisach stało się bezprzedmiotowe.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.