INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia – brak daty (data wpływu 22 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom katalogów przedstawiających ofertę Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom katalogów przedstawiających ofertę Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Całość sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych stawką podstawową (23%). Spółka jest producentem naczyń i sztućców jednorazowego użytku. Spółka zajmuje się także handlem naczyń jednorazowego użytku, będąc dystrybutorem naczyń i sztućców innych firm. Gama produktów oferowanych przez Wnioskodawcę jest bardzo szeroka, a modele poszczególnych produktów ulegają zmianom np. co do wymiarów, co do kształtów, etc. Oferta Spółki obejmuje z jednej strony sztućce i naczynia przez nią wyprodukowane, a z drugiej – przez nią zakupione od innych producentów, celem odsprzedaży (tj. dalszej dystrybucji).

Asortyment produktów Wnioskodawcy jest zatem bardzo szeroki oraz różnorodny. Odbiorcami produktów Spółki są zarówno hurtownie, jak też indywidualni klienci. Mając na uwadze dużą konkurencję w obszarze dystrybucji naczyń i sztućców jednorazowego użytku – Spółka musi więc wspierać się profesjonalnie prowadzonymi działaniami marketingowymi. W ramach polityki handlowej Wnioskodawca zamawia i nabywa katalogi przedstawiające ofertę Spółki. W katalogach znajduje się dokładny opis produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Ceny nie są podane. Katalogi są następnie wydawane przy różnych okazjach zarówno potencjalnym klientom (np. na targach), jak też są wydawane indywidualnym klientom oraz hurtowniom. Jeśli chodzi o hurtownie, to Spółka często wydaje im większą ilość katalogów. Następnie hurtownie udostępniają te katalogi poszczególnym klientom, którzy się zaopatrują w produkty Wnioskodawcy u tego hurtownika, a bywa że i bezpośrednio w Spółce.

Katalogi wskazują, że producentem lub dystrybutorem naczyń oraz sztućców jest Spółka. Oznacza to, że kontrahent hurtownika zapoznając się z katalogiem udostępnionym lub wydanym mu przez hurtownika, uzyskuje pełną wiedzę, co do tego, kto jest faktycznym producentem danego wyrobu lub jego dystrybutorem. W katalogach tych można także znaleźć krótką informację o Spółce oraz dane kontaktowe Spółki.

Jednocześnie Spółka wskazała, że jednostkowa cena nabycia katalogu (bez podatku) waha się. Są katalogi o wartości poniżej 10 zł, a są i takie, których wartość przekracza kwotę 10 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka wydając nieodpłatnie, do współpracującej hurtowni, katalogi w ilości większej aniżeli jedna sztuka, gdzie jednostkowa cena nabycia (bez podatku VAT) jest wyższa aniżeli 10 zł, które to katalogi są przeznaczone dla ostatecznych odbiorców naczyń i sztućców oferowanych przez Spółkę – powinna, od takiego przekazania naliczyć podatek VAT...
2. Czy Spółka wydając, w okolicznościach jw., katalogi, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku VAT) jest niższa aniżeli 10 zł – powinna, od takiego przekazania naliczyć podatek VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytania powinna być negatywna.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. ustawodawca wykreślił z VATu przepis art. 7 ust. 3, który brzmiał następująco „Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Obecne brzmienie ust. 3 tegoż artykułu jest następujące: „Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o malej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika”.

Mając powyższe na uwadze, w pierwszej kolejności należałoby sobie odpowiedzieć na pytanie, czy katalogi przekazywane przez Spółkę są „prezentami” lub „próbkami”. Analiza przepisu art. 7 ust. 7 VATu nie pozostawia żadnych wątpliwości. Katalogi przekazywane przez Spółkę nie stanowią ani „egzemplarza towaru”, ani „jego niewielkiej ilości”. Tyma samym katalog nie stanowi próbki w rozumieniu art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 7 VATu w obecnym brzmieniu.

Czy zatem można katalog uznać za prezent... Spółka stoi na stanowisku, że w przedmiotowej sprawie trudno byłoby zaakceptować tezę, jakoby wydawane katalogi mogły być uznane za prezent w rozumieniu art. 7 ust. 3 VATu w obecnym brzmieniu. Wedle słownika języka polskiego, „Prezent to coś, co się komuś darowuje, podarunek, upominek dawany zwykle z jakiejś okazji; Prezent gwiazdkowy, imieninowy, urodzinowy, ślubny. Prezenty na Gwiazdkę, na urodziny. Kosztowny, tani, miły, praktyczny prezent. Dać, ofiarować, wręczyć komuś prezent. Dostać coś w prezencie od kogoś. Kupić, przeznaczyć coś na prezent. Obdarować kogoś prezentem. Obsypywać dzieci prezentami”.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że wydanie towaru, jako prezentu, na ogół wiąże się z „darowaniem”. Przekazanie towaru, jako prezentu, nie wiąże się zatem z jakimkolwiek oczekiwaniem ze strony przekazującego prezent względem osoby obdarowywanej. Ktoś kto przekazuje „prezent”, nie oczekuje żadnego konkretnego zachowania ze strony beneficjenta. Ponadto prezent musi stanowić towar „konsumpcyjny”.

Zdaniem Spółki, jeżeli przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest jednak katalog (i), to trudno mówić w ogóle o towarze „konsumpcyjnym”. Spółka przekazując katalogi czyni to dla zwiększenia swojego obrotu z tytułu dostaw swoich produktów. Jest to element niezbędny dla prowadzenia działalności gospodarczej Spółki. Można powiedzieć, że jest to element immanentnie z tą działalnością związany. Nie jest to natomiast element związany z konsumpcją. Podatek VAT jest z kolei podatkiem konsumpcyjnym, a celem tego podatku jest opodatkowanie właśnie konsumpcji.

Wydawane przez Spółkę katalogi nie spełniają zatem definicji tak pojmowanego towaru. Oznacza to zatem, że przekazanie katalogu nie jest w ogóle dostawą towarów i za takie nie może być pojmowane. Podobne stanowisko zajmują sądy oraz także same organy podatkowe, w tym organy interpretacyjne. Jako przykład można wskazać tutaj wyrok NSA z dnia 28 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1201/10. Także Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2013 r. nr IPPP1/443-24/13-2/PR zwrócił uwagę, że poszczególne produkty wydawane przez podatnika do celów badań laboratoryjnych nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu VATu. Właśnie w tej interpretacji – słusznie wskazano – że przekazane produkty nie tylko, że nie stanowią próbki, ale przede wszystkim nie stanowią dostawy towarów z uwagi na brak wartości konsumpcyjnej przekazywanych towarów. Organ podkreślił także, że w efekcie nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wywody zawarte w tej interpretacji, jakkolwiek dotyczą produktów przekazywanych przez podatnika na badania laboratoryjne, w całości należy zaaprobować dla potrzeb zdarzenia przyszłego niniejszej interpretacji.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, należy wskazać, że zmieniając treść art. 7 ust. 3 VATu od dnia 1 kwietnia 2013 r. ustawodawca nie kierował się chęcią opodatkowania materiałów reklamowych począwszy od tego dnia. Ustawodawca dostrzegł jedynie, że przepis ten jest zbędny albowiem materiały takie, gdy są wydawane nieodpłatnie przez podatnika VAT, nie stanowią w ogóle dostawy towarów, a co zatem idzie utrzymywanie przepisu art. 7 ust. 3 VATu w dotychczasowym brzmieniu było niecelowe. Dokonana zmiana miała zatem jedynie charakter porządkujący istniejącą materię prawną.

Z tego też względu Spółka zajęła stanowisko, że wydając nieodpłatnie katalogi, nie ma obowiązku naliczać podatku VAT. Nie ma przy tym znaczenia – zdaniem Spółki – czy katalogi wydawane są po jednym egzemplarzu, czy też w większej ilości (np. 10 sztuk). Przeznaczenie tych katalogów jest jednoznaczne, tj. zwiększenie obrotów Spółki w zakresie sprzedaży produkowanych i dystrybuowanych przez nią towarów. Nie ma też przy tym znaczenia, czy wartość zakupu bez podatku VAT pojedynczego katalogu wynosi 10 zł lub więcej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał brzmienie:

„Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko wykorzystywanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, którego całość sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, stawką podstawową – 23%. Spółka jest producentem naczyń i sztućców jednorazowego użytku. Wnioskodawca zajmuje się także handlem naczyń jednorazowego użytku, będąc dystrybutorem naczyń i sztućców innych firm. Gama produktów oferowanych przez Wnioskodawcę jest bardzo szeroka, a modele poszczególnych produktów ulegają zmianom np. co do wymiarów, co do kształtów, etc. Oferta Spółki obejmuje z jednej strony sztućce i naczynia przez nią wyprodukowane, a z drugiej – przez nią zakupione od innych producentów, celem odsprzedaży (tj. dalszej dystrybucji). Odbiorcami produktów Spółki są zarówno hurtownie, jak też indywidualni klienci. Mając na uwadze dużą konkurencję w obszarze dystrybucji naczyń i sztućców jednorazowego użytku – Spółka wspiera się profesjonalnie prowadzonymi działaniami marketingowymi. W ramach polityki handlowej Wnioskodawca zamawia i nabywa katalogi przedstawiające ofertę Spółki. W katalogach znajduje się dokładny opis produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Ceny nie są podane. Katalogi są następnie wydawane przy różnych okazjach zarówno potencjalnym klientom (np. na targach), jak też są wydawane indywidualnym klientom oraz hurtowniom (Spółka często wydaje hurtowniom większą ilość katalogów). Hurtownie udostępniają te katalogi poszczególnym klientom, którzy się zaopatrują w produkty Wnioskodawcy u hurtownika, a bywa, że i bezpośrednio w Spółce. Katalogi wskazują że producentem lub dystrybutorem naczyń oraz sztućców jest Spółka. Oznacza to, że kontrahent hurtownika zapoznając się z katalogiem udostępnionym lub wydanym mu przez hurtownika, uzyskuje pełną wiedzę, co do tego, kto jest faktycznym producentem danego wyrobu lub jego dystrybutorem. W katalogach tych można także znaleźć krótką informację o Spółce oraz dane kontaktowe Spółki. Jednostkowe ceny nabycia katalogów (bez podatku) wynoszą zarówno poniżej jak i powyżej 10 zł.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom katalogów o wartości jednostkowej poniżej, jak i powyżej 10 zł będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, publikować”, 3. „wytłaczać deseń na tkaninie”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku katalogi nie mają dla nabywcy (kontrahenta) wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy (kontrahenta), bowiem istotą przekazania ww. drukowanych materiałów jest wyłącznie odpowiednie promowanie i reklamowanie produktów Spółki.

W konsekwencji, przekazanie przez Spółkę powyższych towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytania należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazywanie przez Spółkę wymienionych we wniosku katalogów przedstawiających ofertę Spółki – z uwagi na fakt, że nie mają one waloru konsumpcyjnego – nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., i w konsekwencji Spółka nie powinna tych czynności opodatkowywać podatkiem od towarów i usług. Zatem bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje jednostkowa cena ich nabycia oraz ilość przekazywanych sztuk.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom katalogów przedstawiających ofertę Spółki. Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem katalogów przedstawiających ofertę Spółki została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2013 r. nr ILPP1/443-651/13-3/HW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.