Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1066/13/BG
z 7 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 30 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 12 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność na terenie SSE w zakresie produkcji elektroniki i opraw oświetleniowych. Działalność ta zgodnie z posiadanym zezwoleniem strefowym podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych. W procesie produkcyjnym (w zakładzie produkcyjnym Spółki) powstają odpady poprodukcyjne dwojakiego rodzaju:

• złom elektroniczny, w tym stalowy,
• odpady powstające podczas lutowania (zgary).
  
  

Odpady te Spółka sprzedaje odbiorcom zewnętrznym. Działalność polegająca na sprzedaży tych odpadów nie jest wymieniona w zezwoleniu strefowym. Spółka dla celów podatkowych rozpoznaje przychód z tytułu sprzedaży tych odpadów i jednocześnie koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży odpadów poprodukcyjnych w wysokości ceny sprzedaży netto tych odpadów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest rozpoznawanie przez Spółkę kosztu uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów w wysokości wartości odpadów poprodukcyjnych ustalonej według ceny sprzedaży netto ?

Zdaniem Spółki, wartość odpadów poprodukcyjnych ustalona w wysokości ceny sprzedaży netto stanowi koszt uzyskania przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży odpadów poprodukcyjnych.

Zasady ustalania jaki wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 dalej „updop”). Zgodnie z dyspozycją tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Przepis ten ma zastosowanie do wszystkich kosztów podatkowych, o ile updop nie wskazuje na specjalny sposób ich określenia.

Tym samym, na podstawie tego przepisu, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione w związku z uzyskiwanym przychodem. Zatem, zdaniem Spółki, koszt surowca sprzedawanego w postaci odpadu poprodukcyjnego jest bezpośrednio związany z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem ze sprzedaży tego odpadu poprodukcyjnego. Natomiast w związku z tym, że brak jest przepisów szczególnych updop, które wskazywałyby zasady określania kosztów z tytułu sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, w ocenie Spółki aby ustalić prawidłową wysokość kosztu uzyskania przychodów należy zastosować przepisy ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t.j. Dz.U z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, winno być t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

W omawianej sytuacji, w której w wyniku procesu produkcyjnego otrzymuje się produkt właściwy (wyrób strefowy) oraz produkty uboczne (odpady poprodukcyjne) Spółka sporządza odpowiednią kalkulację zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Odpady poprodukcyjne, jako rzeczowe składniki aktywów obrotowych, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto. Cena nabycia odpadów poprodukcyjnych powstających w procesie produkcyjnym w Spółce, które stanowią rzeczowe składniki majątku obrotowego jest wyższa od ceny ich sprzedaży netto. Z tego względu odpady poprodukcyjne, zgodnie ze wskazaną regulacją ustawy o rachunkowości, podlegają wycenie w cenie sprzedaży netto. Ustalona w wysokości ceny sprzedaży netto wartość odpadów poprodukcyjnych stanowi, zdaniem Spółki, koszt uzyskania przychodów w momencie sprzedaży odpadów poprodukcyjnych. Otrzymana w wyniku wyceny na podstawie cen sprzedaży netto wartość odpadów poprodukcyjnych jest wartością, o którą Spółka dokonuje stosownego obniżenia kosztów wytworzenia produktu właściwego (wyrobu strefowego) otrzymanego z tego samego materiału, co odpady poprodukcyjne.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-1385/12/CzP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.