Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-702/13-2/HW
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada wytworzony przez siebie znak towarowy objęty od dnia 21 września 2004 r. prawem ochronnym na podstawie Świadectwa Ochronnego Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, na którego udziela licencji Spółce z grupy, w której wspólnikiem jest On, jak i Jego żona. Prawo do znaku towarowego wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, nie jest wpisane do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych (dalej: wnip) Jego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca ma zamiar darować prawo do niniejszego znaku prowadzącej własną działalność gospodarczą żonie. Żona Zainteresowanego dokona wyceny prawa do znaku na dzień darowizny, w rezultacie czego określona zostanie jego wartość rynkowa na dzień darowizny. Żona Zainteresowanego używać będzie prawa do tego znaku do prowadzenia działalności gospodarczej (będzie udzielała na niniejszy znak licencji Spółce z grupy, w której wspólnikiem jest Ona, jak i Jej mąż), wprowadzi to prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych własnego przedsiębiorstwa i rozpocznie jego amortyzację.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ponadto wraz z żoną są wspólnikami w spółkach grupy. W zamiarze Wnioskodawcy przedmiotowa darowizna służyć będzie darczyńcy i obdarowanej w celu prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej jak i działalności grupy, w tym Spółce komandytowej, w której wspólnikiem jest (…).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), dalej: ustawa o VAT, stanowi, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Świadczeniem usług jest natomiast – zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zaś odpłatnym świadczeniem usług jest także:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy zatem uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do aktualnego stanu prawnego, Wnioskodawca przekazałby nieodpłatnie (darowizna) przysługujące mu prawo do znaku towarowego żonie. Należy zauważyć, że wartość znaków towarowych mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie tych wartości znaków towarowych i praw zalicza się do świadczenia usług.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W przedmiotowej sprawie zaś Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny prawa do znaku na rzecz swojej żony, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powyższa darowizna będzie więc związana z prowadzonym przedsiębiorstwem i będzie służyła działalności Wnioskodawcy, jak i celom całej grupy. Darowizna znaku wynika z planowanego przez Wnioskodawcę zreorganizowania i usystematyzowania zasad wykorzystania znaku w ramach grupy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że z uwagi na niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny prawa do znaku towarowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na potwierdzenie powyższego Zainteresowany przywołał przykładowo: interpretację indywidualną z dnia 29 marca 2012 r., sygn. IPPP2/443-56/12-2/ŁG, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretację indywidualną z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. ILPP1/443-1029/12-2/AW, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika „(…) przekazanie praw ochronnych do Znaków w formie darowizny na rzecz Sp. z o. o. następuje w związku z prowadzoną przez Spółkę (darczyńcę – dop. aut.) działalnością gospodarczą i do celów tej działalności. Przeniesienie praw ochronnych do Znaków może bowiem prowadzić do efektywniejszego wykorzystania Znaków w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Dzięki zarządzaniu Znakami, pod którymi Spółka prowadzi działalność, przez odrębny podmiot, dla którego będzie to zasadniczy przedmiot działalności, możliwe jest wzmocnienie pozytywnego wizerunku Spółki na rynku, a przez to zwiększenie jej przychodów”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to – według niego – obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i posiada wytworzony przez siebie znak towarowy objęty od dnia 21 września 2004 r. prawem ochronnym na podstawie Świadectwa Ochronnego Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, na którego udziela licencji Spółce z grupy, w której wspólnikiem jest On, jak i Jego żona. Prawo do znaku towarowego wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, nie jest wpisane do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca ma zamiar darować prawo do niniejszego znaku prowadzącej własną działalność gospodarczą żonie. Żona Wnioskodawcy dokona wyceny prawa do znaku na dzień darowizny, w rezultacie czego określona zostanie jego wartość rynkowa na dzień darowizny. Żona Zainteresowanego używać będzie prawa do tego znaku do prowadzenia działalności gospodarczej (będzie udzielała na niniejszy znak licencji Spółce z grupy, w której wspólnikiem jest ona, jak i jej mąż - Wnioskodawca), wprowadzi to prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych własnego przedsiębiorstwa i rozpocznie jego amortyzację. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, ponadto wraz z żoną są wspólnikami w spółkach grupy. W zamiarze Wnioskodawcy przedmiotowa darowizna służyć będzie darczyńcy i obdarowanej w celu prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej jak i działalności grupy, w tym Spółce komandytowej, w której wspólnikiem jest (…).

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że „W przedmiotowej sprawie zaś Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny prawa do znaku na rzecz swojej żony, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powyższa darowizna będzie więc związana z prowadzonym przedsiębiorstwem i będzie służyła działalności Wnioskodawcy, jak i celom całej grupy. Darowizna znaku wynika z planowanego przez Wnioskodawcę zreorganizowania i usystematyzowania zasad wykorzystania znaku w ramach grupy”.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu nieodpłatnego przekazania (darowizny) prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego.

Jak stanowi, cytowany art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy - nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

Wnioskodawca dokona darowizny prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W zamiarze Zainteresowanego przedmiotowa darowizna służyć będzie darczyńcy – Wnioskodawcy i obdarowanej w celu prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej, jak i działalności grupy, w tym Spółce komandytowej, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca, jak i Jego żona. Jak wskazano we wniosku, darowizna znaku wynika z planowanego przez Wnioskodawcę zreorganizowania i usystematyzowania zasad wykorzystania znaku w ramach grupy. Tym samym, niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, czynność nieodpłatnego przekazania (darowizny) przez Wnioskodawcę zarejestrowanego znaku towarowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.