Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-656/13/AB
z 25 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę oraz prawidłowości wystawiania faktur - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę oraz prawidłowości wystawiania faktur.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 października 2013 r. data wpływu 9 października 2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 września 2013 r. znak: IBPBII/1/415-714/13/BJ, IBPP2/443-656/13/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest tłumaczem przysięgłym języka czeskiego. Na mocy Ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego wykonuje, oprócz zleceń dla firm i osób fizycznych, tłumaczenia dla organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratora, na podstawie właściwych przepisów (art. 13 pkt 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonał 5 tłumaczeń dla sądów i policji, wystawiając fakturę VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, zapłaciwszy od nich odpowiednią zaliczkę na podatek dochodowy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji ma być przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. Usługi wykonywane przez wnioskodawcę są wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tytułu wykonania wskazanych czynności zlecający określa termin ich wykonania (datę zwrotu tłumaczenia pisemnego lub datę stawiennictwa w trakcie wykonywania czynności na miejscu), liczbę egzemplarzy. W pouczeniu wskazuje również sankcje wynikające z niewywiązania się ze zlecenia, określone w zależności od rodzaju tłumaczenia w kodeksie postępowania cywilnego, karnego lub administracyjnego. Wynagrodzenie wykonującego zlecenie za wskazane czynności jest określone w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dziennik Ustaw nr 15 z 2005 r., poz. 131), natomiast zlecający nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia oraz nie ponosi odpowiedzialności za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą w lutym 2013 r. Zarejestrował się również jako płatnik VAT. Z tego tytułu rozlicza zarówno podatek dochodowy, jak i podatek VAT w cyklu kwartalnym. Faktury wystawiane w ramach działalności gospodarczej rozumie w sposób następujący: jako sprzedawca określony jest „CZ", z kolei w polu z numerem rachunku bankowego widnieje numer rachunku firmowego. Faktura jest wpisana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej właśnie dla wskazanej działalności gospodarczej.

Fakturę wystawianą w ramach działalności wykonywanej osobiście wnioskodawca rozumie w sposób następujący: jako sprzedawca określony jest „A", w polu z numerem rachunku bankowego widnieje numer rachunku osobistego wnioskodawcy, a sama faktura nie jest wpisywana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej dla działalności gospodarczej pod nazwą „CZ".

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (druga cześć pierwszego w kolejności pytania przedstawionego w poz. 69 wniosku):

(…) czy faktury VAT wystawiane organom władzy lub administracji państwowej albo samorządowej powinny być wystawiane w ramach działalności gospodarczej, czy też działalności wykonywanej osobiście?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W związku powyższym Wnioskodawca uważa, że Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2009 r., nakładające na osoby będące płatnikami VAT powiększanie stawki za tłumaczenie o należny podatek od towarów i usług, wyjaśnia tę kwestię i dopuszcza księgowanie faktur wystawionych sądom, prokuraturom itd. w ramach działalności gospodarczej. Tym samym wpisowi do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów podlegają również faktury VAT wystawione w/w organom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1. (uchylony);
2. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
3. przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
4. przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
5. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
6. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
7. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
8. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
   
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
   
   

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z powołanych przepisów wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, które muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności, z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest tłumaczem przysięgłym języka czeskiego. Na mocy Ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego wykonuje, oprócz zleceń dla firm i osób fizycznych, tłumaczenia dla organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratora, na podstawie właściwych przepisów. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. Wnioskodawca wykonał 5 tłumaczeń dla sądów i policji, wystawiając fakturę VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, zapłaciwszy od nich odpowiednią zaliczkę na podatek dochodowy. Z tytułu wykonania wskazanych czynności zlecający określa termin ich wykonania (datę zwrotu tłumaczenia pisemnego lub datę stawiennictwa w trakcie wykonywania czynności na miejscu), liczbę egzemplarzy. W pouczeniu wskazuje również sankcje wynikające z niewywiązania się ze zlecenia, określone w zależności od rodzaju tłumaczenia w kodeksie postępowania cywilnego, karnego lub administracyjnego. Wynagrodzenie wykonującego zlecenie za wskazane czynności jest określone w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dziennik Ustaw nr 15 z 2005 r., poz. 131), natomiast zlecający nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia oraz nie ponosi odpowiedzialności za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Mając na uwadze stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy. Co prawda przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania tłumaczeń na rzecz podmiotów wskazanych w opisie sprawy, zostały wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz z tytułu wykonania tych czynności (tj. usług tłumacza przysięgłego), zlecający nie ponosi odpowiedzialności za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Tym samym Wnioskodawca będzie świadczył odpłatnie usługi, które zgodnie z art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą miały charakter samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie uznawany – w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 1 tej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny. Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały określone w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i są to:

1. data jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miara i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cena jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawka podatku;
    
13. suma wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwota podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwota należności ogółem.
    
    

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż wykonane usługi tłumaczenia, świadczone przez Wnioskodawcę jako tłumacza przysięgłego, na rzecz sądów i policji winne być dokumentowane fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bowiem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako tłumacza przysięgłego, wypełniają definicję samodzielnej działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.