INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 17 lipca 2013 r.), uzupełnionym 4 i 9 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 27 września 2013 r. znak: IBPB II/1/415-714/13/BJ, IBPP2/443-656/13/AB wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 4 października 2013 r. (uiszczenie brakującej opłaty) i 9 października 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest tłumaczem przysięgłym języka czeskiego. Na mocy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego wykonuje, oprócz zleceń dla firm i osób fizycznych, tłumaczenia dla organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratora, na podstawie właściwych przepisów (art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonał 5 tłumaczeń dla sądów i policji, wystawiając fakturę VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, zapłaciwszy od nich odpowiednią zaliczkę na podatek dochodowy.

W piśmie z 4 października 2013 r. (data wpływu – 9 października 2013 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy zdnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tytułu wykonania wskazanych czynności zlecający określa termin ich wykonania (datę zwrotu tłumaczenia pisemnego lub datę stawiennictwa w trakcie wykonywania czynności na miejscu), liczbę egzemplarzy. W pouczeniu wskazuje również sankcje wynikające z niewywiązania się ze zlecenia, określone w zależności od rodzaju tłumaczenia w Kodeksie postępowania cywilnego, karnego lub administracyjnego. Wynagrodzenie wykonującego zlecenie za wskazane czynności jest określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz.U. Nr 15, poz. 131), natomiast zlecający nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia oraz nie ponosi odpowiedzialności za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą w lutym 2013 r. Zarejestrował się również jako płatnik VAT. Z tego tytułu rozlicza zarówno podatek dochodowy, jak i podatek VAT w cyklu kwartalnym. Faktury wystawiane w ramach działalności gospodarczej rozumie w sposób następujący: jako sprzedawca określony jest „(…) A. P.”, z kolei w polu z numerem rachunku bankowego widnieje numer rachunku firmowego. Faktura jest wpisana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej właśnie dla wskazanej działalności gospodarczej.

Fakturę wystawianą w ramach działalności wykonywanej osobiście Wnioskodawca rozumie w sposób następujący: jako sprzedawca określony jest „A. P.”, w polu z numerem rachunku bankowego widnieje numer rachunku osobistego Wnioskodawcy, a sama faktura nie jest wpisywana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej dla działalności gospodarczej pod nazwą „(…) A. P.”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy tłumaczenia dla organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratury należy wliczać do dochodu osiąganego z działalności gospodarczej, czy też z działalności wykonywanej osobiście a w związku z powyższym, czy faktury VAT wystawiane tymże organom powinny być wystawiane w ramach działalności gospodarczej, czy też działalności wykonywanej osobiście...
2. Czy w przypadku uznania tychże tłumaczeń za działalność wykonywaną osobiście zachodzi konieczność ich księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów...
   
   

Wnioskodawca uważa, że rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2009 r., nakładające na osoby będące płatnikami VAT powiększanie stawki za tłumaczenie o należny podatek od towarów i usług, wyjaśnia tę kwestię i dopuszcza księgowanie faktur wystawionych sądom, prokuraturom itd. w ramach działalności gospodarczej. Tym samym wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów podlegają również faktury VAT wystawione ww. organom.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca uzupełnił stanowisko i wskazał, że w jego opinii tłumaczenia wykonywane dla sądów/policji/prokuratury należy wliczać do dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej. Wnioskodawca zaznaczył, że w chwili obecnej sądy, wraz ze zleconym tłumaczeniem, wysyłają formularz osobowy zawierający pytania dotyczące m. in. prowadzenia działalności gospodarczej. Nie można co prawda jednoznacznie stwierdzić, że tego typu formularz pozwala na rozliczanie wskazanych tłumaczeń w ramach działalności gospodarczej, aczkolwiek obecność tego pytania i jednoczesne przyjmowanie do rozliczenia faktur wystawionych w ramach działalności gospodarczej wskazuje, że być może mamy do czynienia z ustaloną praktyką.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii dotyczącej kwalifikacji przychodów do właściwego źródła. W zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście – pkt 2
• pozarolnicza działalność gospodarcza – pkt 3.
  
  

Stosownie do art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 cyt. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest tłumaczem przysięgłym języka czeskiego. Na mocy ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wykonuje, oprócz zleceń dla firm i osób fizycznych, tłumaczenia dla organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratora, na podstawie właściwych przepisów. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonał 5 tłumaczeń dla sądów i policji, wystawiając fakturę VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz.U. Nr 273, poz. 2702 ze zm.) tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę

Stosownie do art. 16 ust. 1 ww. ustawy wynagrodzenie za czynności tłumacza przysięgłego ustala, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, umowa ze zleceniodawcą lub zamawiającym wykonanie oznaczonego tłumaczenia.

Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz.U. Nr 15, poz. 131 ze zm.).

Przy dokonywaniu kwalifikacji uzyskiwanych przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza okoliczność czy podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz czy dokonał rejestracji, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Z powołanych przepisów wynika jednoznacznie, iż zasadą jest, że działalnością gospodarczą jest taka aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innej kategorii źródeł ściśle wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, iż odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Przychody uzyskane z tego źródła nie będą zatem stanowić przychodów z działalności gospodarczej, lecz kwalifikowane będą jako samodzielne źródło, o którym mowa w art. 10 ust. 2 ustawy. Skoro bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego właśnie źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z działalnością gospodarczą.

Tak więc, jeśli jakiś przychód, osiągany w ramach działalności zarobkowej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat jest zaliczany do przychodów wymienionych w definicji źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy, to nie można uznać go za przychód zaliczany do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na uwagę zasługuje to, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przychody Wnioskodawcy uzyskane z tytułu sporządzania tłumaczeń na zlecenie sądów i policji są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez względu na fakt, czy i w jakim zakresie Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Skoro bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza przychód z działalności wykonywanej osobiście do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego właśnie źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z działalnością gospodarczą.

Należy podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądu lub prokuratora określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej.

Organ nie zgadza się z Wnioskodawcą, iż rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2009 r. dopuszcza księgowanie faktur wystawionych sądom, prokuraturom itd. w ramach działalności gospodarczej. Zauważyć bowiem należy, iż w myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej w celu ustalenia dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, ujmuje się jedynie przychody i koszty związane z tą działalnością. Przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy więc ujmować w ewidencjach podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzonych dla celów działalności gospodarczej. Tym samym faktury VAT wystawione ww. organom nie podlegają wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W konsekwencji, przychody te nie podlegają uwzględnieniu w prowadzonej dla celów działalności gospodarczej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ich rozliczenie dokonywane jest po zakończeniu roku podatkowego na podstawie otrzymanych od płatników (sądów, policji) informacji o dochodach (sporządzonych na formularzach PIT-11).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.