INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 5 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik wynajmuje samochód osobowy zgodnie z umową najmu z 1 czerwca 2013 r., opłacając wynagrodzenie za najem w kwocie netto plus podatek VAT. Aktualnie opłata najmu ewidencjonowana jest jako wydatek niestanowiący kosztu uzyskania przychodu. Podatnik prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, gdzie dokumentuje szczegółowo przebieg pojazdu w danym miesiącu. Kwota wynikająca z ewidencji, ustalona w oparciu o iloczyn przejechanych km w danym miesiącu i stawki za 1 km przebiegu, wyznacza limit wydatków, które mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Podatnik uznając za koszty uzyskania przychodów wydatki dotyczące danego miesiąca, uwzględnia wydatki faktycznie poniesione, związane z zakupem m.in. paliwa, części serwisowych, napraw serwisowych i innych. W miesiącu czerwcu Spółka poniosła także wydatek związany z najmem samochodu, niemniej jednak nie zakwalifikowała go jako koszt uzyskania przychodu, nie wliczyła w sumę innych faktycznie poniesionych wydatków związanych z użytkowaniem niniejszego pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatek związany z najmem samochodu powinien zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu indywidualnie, poza ewidencją przebiegu pojazdu...

Czy wydatek związany z najmem samochodu powinien być potraktowany jak inne wydatki związane z użytkowaniem samochodu, niebędącego środkiem trwałym podatnika, jak np. paliwo, czyli rozliczany do limitu ewidencji przebiegu pojazdu...

Zdaniem Spółki, wydatek związany z najmem samochodu osobowego stanowi odrębny koszt podatkowy, który powinien być odniesiony wprost w koszty uzyskania przychodu, bez względu na limit wykazany w ewidencji przebiegu pojazdu. Do czasu uzyskania interpretacji podatnik nie zalicza wydatku w ogóle w koszty uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu podatnik zalicza inne wydatki związane z użytkowaniem samochodu, do wysokości limitu km zaewidencjonowanych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny wskazał, iż na podstawie umowy najmu wynajmuje samochód osobowy płacąc czynsz. Podatnik prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, gdzie dokumentuje szczegółowo przebieg pojazdu w danym miesiącu. Kwota wynikająca z ewidencji, ustalona w oparciu o iloczyn przejechanych km w danym miesiącu i stawki za 1 km przebiegu, wyznacza limit wydatków, które mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując analizy stanowiska Wnioskodawcy stwierdzić należy, że co do zasady, wydatki związane z użytkowaniem samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu. Niemniej jednak przepisy updop zawierają w tej kwestii ograniczenia, w tym dotyczą one m.in. kosztów używania samochodów osobowych niebędących własnością podatnika.

Ograniczenie wynika expressis verbis z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, zgodnie z którym, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Sposób prowadzenia ewidencji – w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika – został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 updop. Zgodnie z jego treścią, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Powyższe ograniczenie ma zastosowanie w przypadkach użytkowania przez podatników samochodów osobowych niestanowiących składników ich majątku (np. używania samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy etc.; przepis ten nie ma jednak zastosowania w przypadku używania samochodów na podstawie umowy leasingu – art. 16 ust. 3b updop).

Ograniczenie to ma zastosowanie do wszystkich wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego. W tym miejscu należy podkreślić, że możliwość korzystania z cudzej rzeczy z zasady wynika z istnienia tytułu prawnego. Jeżeli uprawnienie to wynika z umowy, a umowa ma charakter odpłatny (tak jak w niniejszej sprawie) to uznać należy, że wydatki związane z realizacją tej umowy są wydatkami z tytułu kosztów używania tej rzeczy. Wydatki związane z uprawnieniem do używania cudzej rzeczy, stanowią niewątpliwie wydatek związany z używaniem tej rzeczy.

Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania” odwołać należy się do Słownika Języka Polskiego. I tak, „wydatek” zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydanie internetowe...) to: „suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś”.

Natomiast „używać” (użyć) oznacza m.in.:

• zastosować coś jako środek, narzędzie,
• skorzystać z czyichś usług, z czyjejś pomocy,
• zrobić z czegoś użytek.
  
  

„Wydatki z tytułu używania” to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, lecz również z korzystaniem z rzeczy. Zatem, koszty używania cudzej rzeczy obejmują zarówno wynagrodzenie za korzystanie z tej rzeczy jak i koszty eksploatacyjne oraz inne z tym związane. Koszty używania rzeczy są bowiem pojęciem szerszym niż koszty eksploatacyjne.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy skonstatować należy, iż do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zalicza się wszystkie wydatki poniesione w związku z posługiwaniem się tym samochodem jak i z prawem korzystania z niego - a więc również czynsz (wynagrodzenie) z tytułu najmu rzeczy. Wynagrodzenie za korzystanie (możliwość korzystania) z cudzej rzeczy jest kosztem jej używania. Aby bowiem „robić użytek” z samochodu, którego właścicielem Wnioskodawca nie jest, Wnioskodawca jest obowiązany uiszczać koszty jego najmu. Innymi słowy koszty najmu w sytuacji przedstawionej we wniosku stanowią niezbędny element ogólnych kosztów używania samochodu ponoszonych przez Wnioskodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, tut. Organ stwierdza, iż Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu, wszelkie poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania wynajmowanego samochodu osobowego (w tym opłatę za najem), w wysokości jednak nie wyższej niż odpowiadająca kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatek związany z wynajmem samochodu powinien zostać odniesiony wprost w koszty uzyskania przychodów, bez względu na limit wykazany w ewidencji przebiegu pojazdu, należy uznać za nieprawidłowe.

Stanowisko tut. Organu znajduje potwierdzenie m.in. w wyrokach:

• NSA z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1890/08,
• WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1203/10.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.