Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-236/13-5/DS
z 3 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) oraz z 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jako osoba prawna (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca będzie zarejestrowany w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przewiduje nabycie od spółki należącej do tej samej grupy kapitałowej (dalej: „Zbywca”) majątkowych praw autorskich do utworu – logotypu (dalej: „Znak towarowy”). Znak towarowy nie został dotychczas zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, ani w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego. W ocenie Wnioskodawcy, Znak towarowy stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

Wnioskodawca i Zbywca zamierzają zawrzeć umowę przeniesienia majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego (dalej: „Umowa”).

W wyniku zawarcia Umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany wobec Zbywcy do zapłaty ceny z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego. Cena zostanie określona w wartości rynkowej tych praw wynikającej z wyceny sporządzonej przez podmiot specjalizujący się w wycenach wartości niematerialnych i prawnych.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego zostanie udokumentowane przez Zbywcę fakturą VAT. W fakturze VAT określony zostanie termin płatności, który nie będzie dłuższy niż 60 dni.

Wnioskodawca przewiduje amortyzowanie majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej.

Majątkowe prawa autorskie do Znaku towarowego będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, np. poprzez udzielenie innemu podmiotowi lub podmiotom prawa (licencji) do posługiwania się Znakiem towarowym. Przewidywany okres korzystania przez Wnioskodawcę z majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego jest dłuższy niż rok.

Niezależnie od nabycia Znaku towarowego, rozważane jest podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy przez ustanowienie nowych udziałów. Nowoutworzone udziały zostaną objęte przez Zbywcę w zamian za wkład pieniężny, do którego wniesienia Zbywca będzie zobowiązany.

W wyniku dokonania wyżej wymienionych czynności pomiędzy Wnioskodawcą i Zbywcą powstaną wzajemne wierzytelności / zobowiązania, tj.:

• zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty ceny za nabycie Znaku towarowego oraz
• zobowiązanie Zbywcy do wniesienia wkładu na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym.
  
  

W celu wykonania wzajemnych zobowiązań oraz uproszczenia obrotu, Wnioskodawca i Zbywca planują dokonać potrącenia tych zobowiązań w drodze zawarcia pisemnej umowy.

W wyniku potrącenia nastąpi zaspokojenie ww. wzajemnych wierzytelności Wnioskodawcy i Zbywcy, a w szczególności zaspokojone (uregulowane) zostanie zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Zbywcy.

Wnioskodawca i Zbywca dokonają potrącenia umownego nie później niż w terminie 30 dni od terminu zapłaty określonego w fakturze VAT wystawionej przez Zbywcę w związku ze zbyciem na rzecz Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych.

Tym samym do potrącenia dojdzie przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z dnia 9 marca 2011 r.; Dz.U. Nr 74, poz. 397), tj. przed upływem 30 dni od daty upływu terminu płatności wynikającego z wystawionej faktury.

Wnioskodawca nie wyklucza przy tym, że opisane wyżej czynności podejmować może kilkukrotnie w związku z nabywaniem majątkowych praw autorskich do znaków towarowych od jednej lub większej liczby spółek należących do jego grupy kapitałowej.

Pismem uzupełniającym z 28 sierpnia 2013 r. Spółka potwierdziła, że:

• nabyte majątkowe prawa autorskie do utworu – logotypu [dalej: Znak towarowy] wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z momentem przeniesienia majątkowych praw autorskich (prawa własności) do Znaku towarowego (tj. zawarcia umowy),
• dniem wystawienia faktury VAT dokumentującej transakcję będzie dzień przeniesienia majątkowych praw autorskich (prawa własności) do Znaku towarowego, tj. dzień zawarcia umowy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w wyniku dokonania pomiędzy Wnioskodawcą i Zbywcą umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności najpóźniej w terminie 30 dni od upływu terminu płatności wynikającego z danej faktury VAT wystawionej przez Zbywcę z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego, wierzytelność Zbywcy wobec Wnioskodawcy będzie mogła być uznana za uregulowaną na gruncie art. 15b ust. 6 w zw. art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym:

1. Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodu oraz
2. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o kwotę równą wartości zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonanych od majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie pomiędzy Wnioskodawcą i Zbywcą umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności należy uznać za uregulowanie kwoty, do której zapłacenia Wnioskodawca zobowiązany będzie na podstawie Umowy, a tym samym wynikające z Umowy zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Zbywcy o zapłatę wynagrodzenia za przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego nie będzie mogło zostać uznane za „nieuregulowane” na gruncie art. 15b ust. 6 w zw. z art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym po dokonaniu ww. potrącenia Wnioskodawca:

1. będzie miał prawo do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodu oraz
2. nie będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o wysokość odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadnienie.

1. Koszty uzyskania przychodu / amortyzacja.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Powyższe oznacza, że ponoszone przez podatnika wydatki (po wyłączeniu tych wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych) stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Szczególne zasady określania kosztów uzyskania przychodu dotyczą wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych. Nabycie tych składników majątkowych, w przypadku gdy nadają się one do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż jeden rok, stanowi podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Odpisy te, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16”.

Natomiast zgodnie z art. 16b ust. 1 tej ustawy: „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi”.

Zdaniem Wnioskodawcy, Znak towarowy stanowi przedmiot autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631). Prawa te zgodnie z 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji.

Możliwość amortyzacji majątkowych praw autorskich do niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego utwór na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych potwierdzają stanowiska organów podatkowych (m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 maja 2011 r. sygn. akt IPPB3/423-221/11-3/PK1, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt IBPBI/2/423-907/12/SD, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 października 2012 r. sygn. akt ITPB3/423-400a/12/DK).

2. Ograniczenia wynikające z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów”.

Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 6 tej ustawy: „Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów”.

Zgodnie z art. 15b ust. 7 ww. ustawy: „W przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego”.

Z przytoczonego brzmienia przepisów art. 15b ust. 6 w zw. z art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wnioskować, że w przypadku nieuregulowania przez nabywcę wartości niematerialnej i prawnej kwoty płatności określonej w wystawionej przez Zbywcę fakturze VAT w terminie 30 dni od dnia płatności określonego w tej fakturze, nabywca:

• nie będzie miał prawa do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od nabytej wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodu oraz
• będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o wysokość odpisów amortyzacyjnych od nabytej wartości niematerialnej i prawnej zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Mając powyższe na uwadze:

1. zgodnie z art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne od autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli ureguluje zobowiązanie z tytułu nabycia tych praw w terminie 30 dni od upływu terminu płatności określonego w fakturze VAT wystawionej przez Zbywcę zgodnie z Umową,
2. w takim przypadku nie powstanie po stronie Wnioskodawcy, wynikający z art. 15b ust. 6 w zw. z art. 15b ust. 1 tej ustawy, obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o wartość zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego.
   
   

3. Potrącenie jako forma „uregulowania” należności.

Dla prawidłowej wykładni art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kluczowa jest interpretacja pojęć „nieuregulowanie” oraz „uregulowanie” zobowiązania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji legalnej „uregulowania”, w związku z czym należy przede wszystkim dokonać wykładni literalnej tego pojęcia, odwołując się przy tym do tego, jak jest ono interpretowane na gruncie innych przepisów.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (wersja internetowa, http://sjp.pwn.pl), uwzględniając kontekst art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – „uregulować” oznacza m.in. „uiścić jakąś należność”. Ponadto, posiłkując się wykładnią celowościową art. 15b tej ustawy, „uregulowanie” w kontekście postanowień tego przepisu należy rozumieć jako uiszczenie należności / wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek dopuszczalnej prawem formie.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „uregulowania kwoty” jest pojęciem szerszym niż dokonanie zapłaty i obejmuje również różne ekwiwalentne czynności prawne podatnika, w tym dokonanie potrącenia umownego. Tym samym, przez „uregulowanie kwoty” należy rozumieć również inne niż zapłata w ścisłym jej znaczeniu przypadki wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, w tym również potrącenie umowne.

Potrącenie umowne jako sposób spełnienia wzajemnych zobowiązań między dwoma podmiotami stanowi instytucję prawa cywilnego, która na podstawie zasady swobody umów jest dopuszczalna i szeroko wykorzystywana w obrocie gospodarczym. Dotyczy to również dokonania potrącenia wierzytelności spółki kapitałowej wobec wspólnika o wniesienie wkładu na kapitał zakładowy.

Wynika to między innymi z treści art. 14 § 4 zd. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, zgodnie z którym: „Wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to potrącenia umownego”.

Tym samym, za dopuszczalne należy uznać dokonanie przez Wnioskodawcę i Zbywcę umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności, w tym wierzytelności Zbywcy o zapłatę ceny za przeniesienie majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego.

Wnioskodawca i Zbywca poprzez dwustronną czynność prawną – umowne potrącenie – dokonają zaspokojenia wzajemnych wierzytelności. Przedmiotem umowy między wierzycielami (Wnioskodawcą i Zbywcą) będzie m.in. zaspokojenie zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Znaku towarowego. Skutki ekonomiczne tej czynności są zatem identyczne jak w przypadku, gdyby Wnioskodawca faktycznie wypłacił Zbywcy kwotę należną z tytułu nabycia Znaku towarowego.

Konsekwencją zawarcia przez Wnioskodawcę i Zbywcę umowy potrącenia wierzytelności Wnioskodawcy o wniesienie wkładu na pokrycie kapitału zakładowego i wierzytelności Zbywcy o zapłatę ceny za przeniesienie majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego, będzie to, że z punktu widzenia Wnioskodawcy dojdzie do zapłaty (uiszczenia i uregulowania) na rzecz Zbywcy kwoty z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę Znaku towarowego. Tym samym, dokonanie tego potrącenia powinno być przez Wnioskodawcę rozpoznane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych tak samo, jak zostałby rozpoznany np. przelew płatności dokonany przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Zbywcy.

Nie bez znaczenia dla analizy pojęć „nieuregulowania” oraz „uregulowania” kwoty zastosowanych w art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostaje fakt, że ustawodawca również w innych przepisach posługuje się pojęciem „uregulowanie” (m.in. w art. 12 ust. 3a pkt 2 tej ustawy: „uregulowanie należności”, art. 15a ust. 7 ww. ustawy: „uregulowanie zobowiązań”).

Przyjmuje się, że pojęcie „uregulowania” zastosowane m.in. w art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest pojęciem szerszym od pojęcia „zapłaty należności”. Prowadzi to do wniosku, że ustawodawca dopuścił różne sposoby uregulowania należności, w tym również dokonanie potrącenia umownego.

W art. 15a ust. 7 in fine tej ustawy ustawodawca jednoznacznie dopuszcza potrącenie wierzytelności jako jedną z form „uregulowania zobowiązań”: „Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności”.

Co więcej, w uzasadnieniu do wyroku z dnia 27 października 2005 r. sygn. akt: I FSK 171/05 (wydanego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że: „«pojęcie uregulowania należności» jest pojęciem szerszym od pojęcia «zapłaty należności», którego racjonalny ustawodawca używa również w tej samej jednostce redakcyjnej. Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia «uregulowane» a nie «zapłacone», to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru i w konsekwencji stwierdzić trzeba, że nie zachodziła potrzeba dokonywania interpretacji ww. przepisu przy wykorzystaniu reguł wykładni celowościowej, jak uczynił sąd I instancji”.

Mimo że wyrok ten został wydany na gruncie innej ustawy podatkowej (a także stanu faktycznego innego niż przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe), Wnioskodawca wskazuje, że zawarte w nim wnioski Sądu dotyczące interpretacji pojęcia „uregulowania” powinny mieć zastosowanie również do art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma bowiem powodu, by to samo pojęcie na gruncie prawa podatkowego interpretować w różny sposób, jeżeli treść przepisów nie wskazuje wyraźnie na taką konieczność.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych powyżej przepisów i orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie, a także mając na uwadze zapewnienie wewnętrznej spójności przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz całego systemu prawa podatkowego należy uznać potrącenie umowne za możliwą formę uregulowania przez Wnioskodawcę należności za przeniesienie majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego na gruncie przepisów art. 15b ust. 6 w zw. z art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Również argumenty celowościowe przemawiają za zakwalifikowaniem planowanego potrącenia umownego jako dopuszczalnego sposobu uregulowania przez Wnioskodawcę zobowiązania z tytułu nabycia majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego.

Przede wszystkim, zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342, uzasadnienie w druku sejmowym Nr 833 z 29 października 2012 r.) celem wprowadzenia art. 15b ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych była poprawa płynności finansowej przedsiębiorców, ograniczenie zatorów płatniczych w gospodarce oraz zwiększenie dyscypliny płatniczej między przedsiębiorcami, tj. dążenie do tego, by w terminie spełniali oni swoje zobowiązania wobec kontrahentów.

Biorąc pod uwagę, że podstawową funkcją potrącenia umownego jest właśnie spełnienie wzajemnych zobowiązań, nie ma jakichkolwiek podstaw, aby ta czynność prawna nie mogła stanowić formy „uregulowania kwoty” na gruncie art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji należy stwierdzić, że także celowościowa, zgodna z intencją ustawodawcy, wykładnia art. 15b ust. 6 w zw. z art. 15b ust. 1 oraz art. 15b ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 omawianej ustawy prowadzi do wniosku, że dokonanie przez Strony potrącenia umownego doprowadzi do tego, że potrąconego zobowiązania Wnioskodawcy wobec Zbywcy nie będzie można uznać za nieuregulowane na gruncie tych przepisów.

W związku z tym, na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, po dokonaniu umownego potrącenia obciążającego go zobowiązania do zapłaty ceny za dany Znak towarowy będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od majątkowych praw autorskich do Znaku towarowego oraz nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem Organu, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.