2013.09.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-443/13-4/JK4
z 26 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 września 2013 r. (data nadania 10 września 2013 r., data wpływu 11 września 2013 r.) na wezwanie z dnia 30 sierpnia 2013 r. Nr IPPB4/415-443/13-2/JK4 (data nadania 2 września 2013 r., data odbioru 4 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 sierpnia 2013 r. Nr IPPB4/415-443/13-2/JK4 (data nadania 2 września 2013 r., data odbioru 4 września 2013 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 9 września 2013 r. (data nadania 10 września 2013 r., data wpływu 11 września 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawcy, obecnie 5,5 roku ma zdiagnozowany Zespół Aspergera oraz posiada orzeczenie o niepełnosprawności (symbol przyczyny niepełnosprawności 12-C). Z orzeczenia wynika, iż syn Wnioskodawcy wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych, świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. Ponadto wymaga konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Orzeczenie zostało wydane głównie w oparciu o zaświadczenia lekarskie z dnia 20 listopada 2012 r., 9 listopada 2012 r., wydane przez zespół, w skład którego wchodził specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, opinię logopedyczną z dnia 14 listopada 2012 r. oraz opinię psychologiczną z dnia 5 października 2012 r. Dziecko posiada również orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną.

Zalecono stałą opiekę psychologiczną, psychiatryczną w celu terapii i monitorowania rozwoju dziecka oraz terapie wspomagające rozwój dziecka: psychoterapię indywidualną, terapię logopedyczną, terapię integracji sensorycznej, usprawnianie manualne i grafomotoryczne (terapia ręki), ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej (rehabilitacja ortooptyczna), zajęcia metodą ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne, dogoterapię, muzykoterapię, zajęcia terapeutyczne w grupie rówieśniczej.

Wniosek o wydanie orzeczenia został złożony do Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 26 listopada 2012 r., jednakże ze względu na trudności ze skompletowaniem składu komisji orzeczniczej, orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane dnia 8 stycznia 2013 r. z adnotacją, iż niepełnosprawność datuje się od dzieciństwa.

Pierwsze objawy Zespołu Aspergera zostały potwierdzone Oceną Rozwoju Procesów Integracji Sensorycznej, przeprowadzoną dnia 1 sierpnia 2011 r., która wskazała na konieczność prowadzenia terapii integracji sensorycznej (zaburzenia integracji sensorycznej są elementem Zespołu Aspergera).

Ze względu na dobro dziecka, długi czas oczekiwania na świadczenia finansowane zarówno przez NFZ, jak i PFRON oraz konieczność przeprowadzenia odpowiedniej procedury poprzedzającej wydanie orzeczenia o niepełnosprawności, została rozpoczęta terapia komercyjna w zakresie integracji sensorycznej, terapii logopedycznej oraz grupowych zajęć rehabilitacyjnych, opłacana przez rodziców. Wydatki związane z terapią są potwierdzone rachunkami wystawionymi na Wnioskodawcę/dziecko. Wydatki związanie z ww. terapią, jak również wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego współwłasność rodziców, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze, zostały w całości sfinansowane przez rodziców dziecka. Wydatki te nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ani w jakiejkolwiek formie zwrócone podatnikowi. Ponadto, Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że terapia integracji sensorycznej, logopeda oraz grupowe zajęcia rehabilitacyjne, z których korzystał syn Wnioskodawcy są zajęciami rehabilitacyjnymi. Ustawodawca nie zdefiniował w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęć „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz Encyklopedii PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m.in. zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z niepełnosprawnością syna mieszczą się zatem w powyższej definicji: w ramach rehabilitacji logopedycznej usprawniany jest aparat mowy, w zakresie integracji sensorycznej usprawniany i stymulowany jest układ nerwowy, grupowe zajęcia rehabilitacyjne są zaś jako takie określone w fakturach dokumentujących wnoszone opłaty przez fundację, która specjalizuje się w tego rodzaju niepełnosprawności, co pozwala zakładać Wnioskodawcy, że używanie przez fundację powyższej nazwy jest uprawnione. Wszystkie te zajęcia odbywają pod kierunkiem wyspecjalizowanych osób w celu przywrócenia dziecku sprawności fizycznej i psychicznej.

Wnioskodawca faktycznie poniósł w 2011 r. oraz 2012 r. wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego Jego współwłasność. Wspólnie z żoną jest od dnia 8 grudnia 2011 r. współwłaścicielem samochodu osobowego, przed tą datą posiadał wspólnie z żoną inny samochód (data zakupu 8 grudnia 2006 r.). Wnioskodawca zamieszkuje w W., natomiast miejsca prowadzenia zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych to: W. (terapia integracji sensorycznej oraz terapia logopedyczna), odległość od miejsca zamieszkania 6,7 km, zajęcia od 1 do 3 razy w tygodniu, i w W. (grupowe zajęcia rehabilitacyjne), odległość od miejsca zamieszkania 10,1 km, zajęcia 1 raz tygodniu oraz w W. (rehabilitacja ortooptyczna), odległość od miejsca zamieszkania 9,6 km, zajęcia do 2 razy w tygodniu. Ze względu na wielość zajęć rehabilitacyjnych oraz obowiązki zawodowe rodziców, dziecko było dowożone na zajęcia samochodem osobowym, co wiązało się z ponoszeniem wydatków, o uwzględnienie których Wnioskodawca wnioskuje w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W momencie ponoszenia wydatków na terapię integracji sensorycznej, terapię logopedyczną, grupowe zajęcia rehabilitacyjne oraz na użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego współwłasnosć Wnioskodawcy i żony dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze, syn Wnioskodawcy był faktycznie osobą niepełnosprawną wobec ustalenia w punkcie III Orzeczenia o Niepełnosprawności w brzmieniu, cyt.: „Niepełnosprawność datuje się od dzieciństwa.” Natomiast wniosek o wydanie wzmiankowanego orzeczenia został złożony do Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 26 listopada 2012 r., jednakże ze względu na trudności ze skompletowaniem składu komisji orzeczniczej, orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane dnia 8 stycznia 2013 r. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) dla skorzystania z ulgi podatkowej konieczne jest posiadanie stosownego orzeczenia o niepełnosprawności, przepisy te jednak nie wiążą jednak tego orzeczenia (daty jego wydania) z poniesieniem wydatków.

Pod zawartym w stanie faktycznym określeniem, że „niepełnosprawność datuje się od dzieciństwa” rozumie się dosłowne brzmienie ustalenia w punkcie III Orzeczenia o Niepełnosprawności w brzmieniu, cyt.: „Niepełnosprawność datuje się od — dzieciństwa”. Zgodnie powyższym należy przyjąć definicyjne znaczenie dzieciństwa, jako okres rozwojowy w życiu człowieka, w którym pozostaje on dzieckiem (dziecko, med., psychol. człowiek w pierwszym okresie postnatalnego rozwoju osobniczego (ontogeneza), od chwili urodzenia do zakończenia procesu wzrastania”, wg definicji PWN 2010). Ponadto, zgodnie ze stanem obecnej wiedzy medycznej, Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym, trwającym przez całe życie, od okresu niemowlęcego do późnej dorosłości. Na podstawie powyższego należy wnioskować, że niepełnosprawność datuje się od urodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym, możliwe jest dokonanie korekty zeznań podatkowych za rok 2011 oraz 2012 (PIT-37), złożonych wspólnie z małżonką (zeznanie wspólne rodziców niepełnosprawnego dziecka), polegające na uwzględnieniu w zeznaniu ulgi rehabilitacyjnej poprzez odliczenie następujących wydatków:

kosztów poniesionych w związku z terapią integracji sensorycznej, logopedyczną oraz grupowymi zajęciami rehabilitacyjnymi, potwierdzonych rachunkami,
kosztów użytkowania samochodu osobowego stanowiącego współwłasność rodziców dziecka niepełnosprawnego w celu dowozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. l i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem są wskazane w art. 26 pkt 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń zostały określone w ust. 7b-7g tego artykułu. Powołane wyżej przepisy uzależniają skorzystanie z ulgi podatkowej od posiadania stosownego orzeczenia o niepełnosprawności, nie wiążą jednak tego orzeczenia (daty jego wydania) z poniesieniem wydatków. Jeżeli więc ustawodawca nie wprowadził powyższego ograniczenia, tym samym dopuścił skorzystanie z ulgi w przypadku poniesienia wydatku pomiędzy datą powstania niepełnosprawności, a wydaniem tego orzeczenia (stanowisko takie zostało potwierdzone min. w interpretacji wydanej przez US, sygn. US.PDa-415/13/06). Jednocześnie należy zaznaczyć, że w przypadku osób poniżej 16 roku życia nie jest ustalany stopień niepełnosprawności, a zatem w orzeczeniu o niepełnosprawności nie występuje data ustalenia stopnia niepełnosprawności, a jedynie data powstania niepełnosprawności. Ponadto, zgodnie ze stanem obecnej wiedzy medycznej, Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym, trwającym przez całe życie, od okresu niemowlęcego do późnej dorosłości, jedynie diagnozowany jest na określonym etapie rozwoju. Ze względu na dobro dziecka, od momentu pojawienia się pierwszych objawów zespołu, wskazane jest jak najszybsze podjęcie terapii w celu osiągnięcia maksymalnej poprawy funkcjonowania dziecka. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że zostały spełnione przesłanki do uwzględnienia ulgi rehabilitacyjnej w korekcie zeznania podatkowego za rok 2011 i 2012 w postaci odliczenia od dochodu wydatków wskazanych w pkt 69 niniejszego formularza:

dziecko posiada aktualne orzeczenie o niepełnosprawności,
wydatki zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością oraz po dacie powstania niepełnosprawności przez osoby, na których utrzymaniu pozostaje dziecko,
rodzaje wydatków są zgodne z określonymi w art. 26 pkt 7a ustawy,
wydatki nie zostały w żaden sposób sfinansowane (dofinansowane) ani zwrócone podatnikowi,
wydatki zostały udokumentowane zgodnie z wymaganiami ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika, mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo – rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawcy posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Z orzeczenia wynika, iż wymaga on korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych, świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. Ponadto wymaga konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Dziecko posiada również orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną.

Wydatki związane z terapią w zakresie integracji sensorycznej, terapii logopedycznej oraz grupowych zajęć rehabilitacyjnych, opłacane przez rodziców, są potwierdzone rachunkami wystawionymi na Wnioskodawcę/dziecko. Terapia integracji sensorycznej, logopeda oraz grupowe zajęcia rehabilitacyjne, z których korzystał syn Wnioskodawcy, są zajęciami rehabilitacyjnymi. Wydatki związanie z ww. terapią, jak również wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego współwłasność rodziców, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze, w całości zostały sfinansowane przez rodziców dziecka.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Należy zatem wyraźnie podkreślić, że ostateczne rozstrzygnięcie kwestii czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty. Odliczenie od dochodu wydatków na zabiegi możliwe będzie tylko, wówczas gdy lekarz specjalista zakwalifikuje je jako zabiegi rehabilitacyjne.

Ponadto, wskazać należy, iż warunkiem odliczenia wydatków związanych z odpłatnością za zabiegi rehabilitacyjne jest posiadanie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z analizy art. 26 ust. 7a pkt 14 powołanej ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, m.in. należy:

mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia; przy czym roczny dochód takiej osoby nie może przekroczyć kwoty 9.120 zł,
być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,
dowozić nim osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza,
ponieść z tego tytułu wydatki.

Wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujących zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami, np. zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego korzystanie z niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych przez osobę niepełnosprawną.

Zaznaczyć również należy, iż określona w ustawie kwota 2.280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona tytułem poniesienia ww. wydatków. Użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia „w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł” (a nie „w wysokości 2.280 zł) wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstości) używania samochodu.

Zatem, podatnik, w ramach ww. ulgi rehabilitacyjnej, ma prawo odliczyć od dochodu wydatki z tytułu używania samochodu osobowego, będącego jego własnością bądź współwłasnością, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Natomiast w ramach tego limitu nie będą mogły być odliczone m.in. wydatki związane z wyjazdami na zabiegi nie spełniające wymogu określonego przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli nie będące wyjazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że Jego 5,5 letni syn jest osobą niepełnosprawną, zgodnie z wydanym orzeczeniem o niepełnosprawności, które datuje niepełnosprawność od urodzenia, posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, a wskazana terapia integracji sensorycznej, terapia logopedyczna oraz grupowe zajęcia rehabilitacyjne są zabiegami rehabilitacyjnymi, Wnioskodawca jako osoba, na utrzymaniu której pozostaje niepełnosprawny syn, może dokonać korekty zeznań podatkowych za 2011 r. i 2012 r., uwzględniając wskazane zabiegi rehabilitacyjne w formie terapii integracji sensorycznej, terapii logopedycznej oraz grupowych zajęć rehabilitacyjnych w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Podstawę odliczenia stanowić będą rachunki, dokumentujące poniesione przez Wnioskodawcę wydatki tytułem opisanych w treści wniosku zabiegów rehabilitacyjnych.

Ponadto, przyjmując za Wnioskodawcą, że Wnioskodawca faktycznie poniósł w 2011 r. oraz 2012 r. wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego Jego współwłasność dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne syna, a w momencie ich ponoszenia syn był zaliczony do osób niepełnosprawnych, zgodnie z wydanym orzeczeniem, które datuje niepełnosprawność od urodzenia, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia faktycznie poniesionych wydatków poprzez dokonanie korekty zeznań podatkowych za 2011 r. i 2012 r., w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Ponadto, z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pana, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni małżonki Wnioskodawcy.

W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez małżonkę, winna ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić odpowiednia opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin