Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-978/13-2/AG
z 12 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od X lutego 1994 r., zajmującą się handlem żywnością mrożoną. Wnioskodawca powadzi księgi rachunkowe. Jest płatnikiem podatku dochodowego dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), płacąc podatek liniowy wg stawki 19%.

W dniu X listopada 2012 r. Wnioskodawca podpisał z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości umowę o dofinansowanie w ramach działania 8. 2 wspieranie wdrażania elektronicznego biznesu typ B2B 8 osi priorytetowej Społeczeństwo informacyjne – zwiększenie innowacyjności gospodarki Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Dofinansowanie dotyczyło realizacji projektu, którego całkowity koszt realizacji wyniósł 462.750,00 PLN:

• maksymalna kwota wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem na inwestycje wynosi 424.750,00 PLN;
• maksymalna kwota wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem na doradztwo wynosi 21.000,00 PLN;
• maksymalna kwota wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem na szkolenia specjalistyczne, konieczne do prawidłowego wdrożenia rozwiązania elektronicznego biznesu typu B2B wynosi 16.800,00 PLN;
• maksymalna kwota wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem na informacje o udziale finansowym środków budżetu Unii Europejskiej w realizowanym Projekcie, obsługę instrumentów zabezpieczających realizację umowy o udzielenie wsparcia oraz pokrycie kosztów związanych z otwarciem i prowadzeniem odrębnego rachunku bankowego wynosi 200,00 PLN.
  
  

Po spełnieniu warunków wynikających z Umowy zostało udzielone dofinansowanie na realizację projektu do maksymalnej kwoty 273.080,00 PLN w tym:

• do 85% kwoty dofinansowana w formie płatności ze środków europejskich, co stanowi 232.118,00 PLN oraz
• do 15% kwoty dofinansowania w formie dotacji celowej co stanowi 40.962,00 PLN przy czym:
  1. maksymalna wysokość dofinansowania na inwestycje wynosi 254.850,00 PLN, co stanowi 60,00 % kwoty wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem, o których mowa w & 4 ust. 2 pkt 16 umowy, (zakupiono komputery, urządzenia mobilne, programy komputerowe z wdrożeniem),
  2. maksymalna wysokości dofinansowania na doradztwo wynosi 10.500,00 PLN, co stanowi 50% kwoty wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem, o których mowa w & 4 ust. 2 pkt 27 umowy,
  3. maksymalna wysokość dofinansowania na szkolenia specjalistyczne wynosi 7.560,00 PLN co stanowi 45% kwoty wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem,
  4. maksymalna kwota dofinansowania na informację o udziale finansowym środków budżetu Unii Europejskiej w realizowanym Projekcie, obsługę instrumentów zabezpieczających realizację umowy o udzielenie wsparcia oraz pokrycie kosztów związanych z otwarciem i prowadzeniem odrębnego rachunku bankowego lub subkont w rachunku bankowym przeznaczonym do obsługi projektu wynosi 170,00 PLN, co stanowi 85,00% wsparcia.
  
  

Zakupy dotyczące projektu dokonywane były w okresie od listopada 2012 roku do sierpnia 2013 roku z własnych środków, a następnie po przedłożeniu kopii dokumentów księgowych (faktur, r-ków), potwierdzających poniesione wydatki, oraz kopie wyciągów bankowych potwierdzających dokonanie wszystkich płatności związanych z realizacja Projektu. W sierpniu 2013 roku Wnioskodawca otrzymał częściowy zwrot przyznanego dofinansowania w kwocie 217.003,95 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w sytuacji gdy wydatki sfinansowane z własnych środków zaliczono do kosztów w momencie ich poniesienia, a w miesiącu faktycznego otrzymania dofinansowania proporcjonalnie do wielkości dofinansowania wyłączono je z kosztów, tj. czy takie postępowanie jest prawidłowe na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, samo podpisanie umowy o dofinansowanie nie jest przyrzeczeniem jej przekazania (a tym samym nie winno być uważane za przychód należny). Umowa o dofinansowanie po jej podpisaniu wymaga jeszcze spełnienia wielu warunków i w każdej chwili może być cofnięta.

Przychód występuje dopiero w momencie wpływu dofinansowania na rachunek bankowy jednostki.

Z powyższych względów wyłączanie wydatków objętych dofinansowaniem z kosztów (jeżeli były zaliczane do kosztów w miesiącach ich poniesienia) winno nastąpić w miesiącu faktycznego otrzymania przychodu niezaliczanego do przychodów, (tj. w momencie faktycznego otrzymania dofinansowania).

Według Encyklopedii Zarządzania „Należność to prawo osoby fizycznej lub prawnej do otrzymania świadczenia pieniężnego lub rzeczowego, które wynika z przeszłych zdarzeń wskutek realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu (osoby fizycznej bądź prawnej). W rachunkowości należność to kategoria wyłącznie pieniężna, która oznacza wszelkie przyszłe przychody środków pieniężnych, będących aktywem podmiotu gospodarczego”.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, otrzymanie dotacji księguje się na koncie „Rozliczenia międzyokresowe przychodów” i ujmuje w bilansie w pozycji pasywów (a więc dotacja nie jest aktywem).

„Również w przypadku, gdy wydatki objęte dofinansowaniem są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym wcześniejszym niż rok, w którym faktycznie otrzymano kwotę dofinansowania (zmniejszenie) kosztów uzyskania przychodów nastąpi w roku podatkowym, w którym otrzymano kwotę dofinansowania. W takim przypadku nie wystąpi potrzeba korygowania zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym wydatki pierwotnie zostały zaliczone do kosztów podatkowych”. Jest to stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-168/09/IG).

Podobne stanowisko wydał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBI/2/423-1083/10/BG).

„Korekty kosztów należy dokonać na bieżąco w miesiącu otrzymania dotacji” tak stwierdził WSA we Wrocławiu w wyroku z 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 166/12.

Odpisy umorzeniowe środków trwałych są dokonywane zgodnie z art. 22h uopdof pkt 1; oraz art. 22f pkt 3 uopdof (tj. środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne o wartość równej i mniejszej niż 3500.00 PLN wprowadzane są do ewidencji środków trwałych i odpisy amortyzacyjne dokonywane są jednorazowo w miesiącu oddania ich do używania). Natomiast odpisów amortyzacyjnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wartość powyżej 3500,00 PLN dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość niematerialną wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

Ponieważ przedmiotowa dotacja korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to również wydatki sfinansowane bezpośrednio z dochodów, o których mowa powyżej nie są kosztem podatkowym na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 i 46 ustawy o podatku dochodowym.

Zakupy w okresie od listopada 2012 do sierpnia 2013 dotyczące projektu dokonywane z własnych środków zostały zaliczane do kosztów w miesiącu ich poniesienia.

W miesiącu otrzymania dofinansowania zostały skorygowane koszty proporcjonalnie do wartości dofinansowania i zaliczone do pozostałych przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 uopdof - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z ost. zmianami w Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) „za przychód z działalności art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane po wyłączenia wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży (…)”,

• art. 14 pkt 1c „Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (…)”,
• art. 14 pkt 1i „W przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e, 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty”.
  
  

W pojawiających się ostatnio publikowanych interpretacjach indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych panuje pogląd, że podatnik winien nie zaliczać do kosztów wydatków które w przyszłości będą dofinansowane dotacją (pomimo zakupu ich z własnych środków), a jeżeli podatnik zaliczył w koszty wydatki sfinansowana w późniejszym czasie dotacją winien je korygować w miesiącach ich poniesienia, a nie w miesiącu otrzymania dotacji, a tym samym korygować należne zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zatem co do zasady wszelkie dofinansowanie otrzymane przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią dofinansowania (w tym dotacje) przeznaczone na pokrycie wydatków inwestycyjnych, tj. na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca x listopada 2012 r. podpisał z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości umowę o dofinansowanie w ramach działania 8. 2 wspieranie wdrażania elektronicznego biznesu typ B2B 8 osi priorytetowej Społeczeństwo informacyjne – zwiększenie innowacyjności gospodarki Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. W sierpniu 2013 roku Wnioskodawca otrzymał częściowy zwrot przyznanego dofinansowania. Natomiast zakupy dotyczące projektu dokonywane były w okresie od listopada 2012 roku do sierpnia 2013 roku z własnych środków Wnioskodawcy.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane np. z dotacji.

Z zacytowanego art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. Dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie pomocy finansowej zwrot określonej części nakładów poniesionych na cele inwestycyjne, powoduje, że wartość odpisów od tej części wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy tym, w zakres postanowień tego artykułu wchodzą wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych.

Po otrzymaniu dotacji podatnik jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. W przypadku, gdy dotacja przeznaczona była na zakup środków trwałych, podatnik zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w zawyżonej wysokości.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca we wcześniejszych okresach sprawozdawczych ponosił wydatki sfinansowane z własnych środków, a następnie koszty te zostały Wnioskodawcy zwrócone w formie dofinansowania zwolnionego od opodatkowania, wówczas Zainteresowany zobowiązany jest do skorygowania, tj. zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w zawyżonej wysokości. Dla celów podatkowych, koszty dotyczące przychodów zwolnionych z opodatkowania powinny być zatem skorygowane wstecz do okresu, w którym zostały wykazane w wysokości zawyżonej. Podkreślenia wymaga, że co prawda przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów, jednakże należy zauważyć, że otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu, bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych. Zatem, korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były ujęte w rachunku podatkowym.

Tym samym, korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi ze wsparcia finansowego, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, nie dokonuje się jednorazowo w miesiącu ich otrzymania. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące momentu dokonania korekty kosztów w związku z otrzymanym dofinansowaniem jest błędne.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji odniósł się jedynie do zadanego we wniosku pytania i nie rozstrzygał innych kwestii, poruszanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, że w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.