Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

W tym miejscu należy podkreślić, iż koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Dodać również należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a cytowanej ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, wobec czego znaczenie tego terminu należy ustalić stosując wykładnię językową. Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Pomocną może być również etymologia tego słowa – „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”. Reprezentację należy zatem rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Działania te ułatwiają nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów handlowych, w tym poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje ponadto odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego, np. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów według Komentarza do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493 pod red. W. Nykiel, A. Mariański, nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach. Dotyczyć to będzie nie tylko wystawnych kolacji, ale również tzw. lunchu biznesowego.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłanianiu do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca organizował:

• imprezy okolicznościowe w związku z obchodami 15-lecia utworzenia, w których udział brali oprócz aktualnych i byłych pracowników Agencji również osoby nie związane z Agencją żadnym stosunkiem pracy, np. przedstawiciele S., M., władz samorządowych, kontrahenci i inni goście. W związku z ww. imprezami jednostki organizacyjne Wnioskodawcy poniosły m. in. koszty: reklamy, najmu lokalu, usług cateringowych i gastronomicznych, grawerskich, zakupu artykułów spożywczych, zakupu drobnych upominków okolicznościowych (np. ryngrafów, wyrobów z brązu), medali, dyplomów oraz kwiatów dla pracowników oraz byłych pracowników, noclegów pracowników i zaproszonych gości, oprawy muzyczno-artystycznej.
• spotkania okolicznościowe z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń z udziałem obecnych oraz byłych pracowników Agencji (emeryci) oraz ewentualnie kapelanów W. Agencja w związku z powyższym poniosła koszty usługi gastronomicznej, cateringowej, koszty zakupu owoców, słodyczy, napojów oraz naczyń jednorazowego użytku. Wnioskodawca podnosi, iż poczęstunek miały charakter zwyczajowy, bez okazałości i wystawności.
• spotkania szkoleniowo-integracyjne, w których brali udział wyłącznie obecni pracownicy Wnioskodawcy. Agencja poniosła w związku z ww. spotkaniami koszty najmu lokalu, obsługi multimedialnej, przeprowadzenia szkolenia, transportu, koszty usługi gastronomicznej. Dodatkowymi atrakcjami była, w zależności od jednostki organizacyjnej, uroczysta kolacja, wieczór przy ognisku, gry zespołowe. czy występ artystyczny.
  
  

Wnioskodawca podnosi, iż przy okazji organizowanych przez jednostki organizacyjne spotkań i imprez okolicznościowych podsumowywane były wyniki działalności jednostek w poszczególnych okresach, pracownicy zapoznawani byli z krótko i długookresowymi celami działania Agencji, wyznaczane były zadania do realizacji w najbliższej perspektywie, kierownictwo jednostek składało pracownikom podziękowania za zaangażowanie w osiąganie wyznaczonych im celów. Spotkania te miały na celu także zintegrowanie załogi, poprawę relacji pomiędzy pracownikami i atmosfery w pracy, usprawnienie komunikacji wewnętrznej, co w konsekwencji przekładało się na zwiększenie wydajności pracy, a więc wiązało się z prowadzoną działalnością. Zadaniem spotkań szkoleniowo-integracyjnych było ugruntowanie oraz doskonalenie konkretnych umiejętności pracowniczych, poszerzenie wiedzy merytorycznej pracowników poszczególnych komórek organizacyjnych Agencji, a przy okazji budowanie głębszych relacji interpersonalnych, które wpływają na usprawnienie przepływu informacji w Agencji.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. „kosztów pracowniczych” w związku z organizacją ww. imprez/spotkań (po wyłączeniu kosztów reklamy), w przypadku, gdy nie zawsze istnieje możliwość rozgraniczenia „kosztów pracowniczych” i kosztów związanych z reprezentacją.

Dokonując oceny charakteru tzw. „kosztów pracowniczych” związanych z organizacją ww. spotkań pod kątem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła) nie każde bowiem świadczenie na rzecz pracownika, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

W odniesieniu do imprez okolicznościowych z okazji 15-lecia utworzenia Agencji należy w pierwszej kolejności wskazać, iż zdaniem tut. Organu, przedmiotowe imprezy łączą w sobie zarówno znamiona imprezy integracyjnej dla pracowników jak i znamiona imprezy mającej na celu promocję i reklamę Wnioskodawcy. Ponadto uczestniczyli w nich oprócz pracowników Wnioskodawcy, byli pracownicy, przedstawiciele S., M., władz samorządowych, kontrahenci i inni goście W związku powyższym wydatki z nimi związane mogą nosić znamiona zarówno reklamy jak i reprezentacji, kosztów ogólnych (pracowniczych), a także mogą stanowić koszty, których nie można zakwalifikować do kosztów podatkowych.

Odnosząc się do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z organizacją ww. imprez w części dotyczącej pracowników zauważyć należy, że – co do zasady – wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych firmy w postaci organizacji dla nich imprez integracyjnych (w tym organizacji spotkań jubileuszowych) związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu uzyskanie przychodów. Kosztami podatkowymi są bowiem tzw. koszty pracownicze.

Jednakże Wnioskodawca, organizując dla pracowników określoną imprezę, musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m. in. na konsumpcji nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Wówczas dopiero można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Wobec powyższego, w przypadku, jeżeli wydatki (w części przypadającej na pracowników) poniesione zostały na zorganizowanie imprez jubileuszowych, w celu poprawy komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas w tej części spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służyło takiemu celowi, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że tzw. „koszty pracownicze” dotyczą wydatków ponoszonych przez podatnika na rzecz osób, z którymi łączy go stosunek pracy.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż w przypadku imprez jubileuszowych Agencja może do kosztów uzyskania przychodów jako tzw. „koszty pracownicze” zaliczyć każdorazowo wyłącznie wydatki w części przypadającej na obecnych pracowników Wnioskodawcy, tj. wydatki poniesione na: usługi cateringowe i gastronomiczne, grawerskie, zakup artykułów spożywczych, zakup drobnych upominków okolicznościowych (np. ryngrafów, wyrobów z brązu), medali, dyplomów, kwiatów i noclegów. W sytuacji, gdy niemożliwym jest podział ogółu poniesionych kosztów na wydatki związane wyłącznie z „kosztami pracowniczymi” oraz wyłącznie z kosztami reprezentacji, wówczas należy uznać, iż całość poniesionych wydatków nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym.

W tym zakresie stanowisko Agencji należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w stosunku do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na organizację przedmiotowych imprez w części dotyczącej byłych pracowników, podnieść należy, że nie wiążą się one z prowadzoną przez Agencję działalnością gospodarczą, i oceniając charakter omawianych wydatków nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez Agencję przychodem. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że w odróżnieniu od pracowników, byli pracownicy nie są związani w jakimkolwiek stopniu, w tym pośrednim, z osiąganymi przez Agencję przychodami.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe

Ponadto należy zauważyć, iż w stosunku do usług grawerskich i zakupionych przez Agencję drobnych upominków (np. ryngrafów, wyrobów z brązu) ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, okoliczności wręczania, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie. W przypadku przekazywania upominków o wyższej wartości wyselekcjonowanej grupie osób, w tym m. in. dla wyselekcjonowanych pracowników, to gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji, wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku upominków o niewielkiej wartości należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się do budowy wizerunku firmy i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Innymi słowy, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych upominków będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na ich zakup nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia „reprezentacji”. W konsekwencji nie będą podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy.

W stosunku do spotkań okolicznościowych organizowanych przez Agencję z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń należy podkreślić, iż Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć także wyłącznie wydatki w części przypadającej na obecnych pracowników Agencji a poniesione na: usługi gastronomiczne, cateringowe, zakup owoców, słodyczy, napojów oraz naczyń jednorazowego użytku.

W tym zakresie stanowisko Agencji należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się w do wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację przedmiotowych spotkań w części dotyczącej byłych pracowników czy kapelanów wojskowych, podnieść należy, że nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez Agencję przychodem. W związku z powyższym Wnioskodawca wydatków poniesionych w tej części nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako tzw. „koszty pracownicze”.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Podkreślenia wymaga, iż Agencja winna każdorazowo określić, ile osób, w tym pracowników Wnioskodawcy, faktycznie wzięło udział zarówno w imprezach okolicznościowych z okazji 15-lecia powstania jak i w spotkaniach okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń., tj. powinna dysponować listą osób, które zadeklarowały chęć udziału w ww. imprezach przez co może sprawdzić, potwierdzić ich obecność. W tym przypadku ewentualny argument, że wydzielenie z całości kosztów ww. imprez kosztów przypadających na pracowników jest niemożliwe, należy uznać za bezzasadny, tym bardziej, iż jak wskazuje Agencja część jej jednostek dokonała rozdzielenia kosztów pracowniczych od kosztów reprezentacji.

Odnosząc się w dalszej kolejności do spotkań szkoleniowo-integracyjnych organizowanych przez Agencję wyłącznie dla obecnych pracowników należy stwierdzić, iż co do zasadny wydatki poniesione w związku z powyższymi spotkaniami mogą stanowić koszty uzyskania przychodów jako tzw. „koszty pracownicze”. Ponadto Agencja podnosi, iż zadaniem ww. spotkań „jest ugruntowanie oraz doskonalenie konkretnych umiejętności pracowniczych, poszerzenie wiedzy merytorycznej pracowników poszczególnych komórek organizacyjnych Agencji, a przy okazji budowanie głębszych relacji interpersonalnych, które wpływają na usprawnienie przepływu informacji (…).”

W związku z powyższym Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć: koszty najmu lokalu, obsługi multimedialnej, przeprowadzenia szkolenia, transportu, usługi gastronomicznej i gier zespołowych.

W tym zakresie stanowisko Agencji należy uznać za prawidłowe.

Przesłanek wynikających z art . 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie natomiast, według tut. Organu, wypełniał koszt występu artystycznego, uroczystej kolacji i wieczoru przy ognisku. Przedmiotowe wydatki noszą znamiona reprezentacji i będą podlegały wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl cytowanego wyżej art . 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, tym bardziej, iż trudno dopatrzeć się w ww. dodatkowych atrakcjach elementów motywacyjnych czy integracyjnych pracowników. Jest to element pozostający bez wpływu na zacieśnianie się stosunków pomiędzy pracownikami, czy na ich wydajniejszą pracę.

W tym przypadku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, do kosztów uzyskania przychodów, jako tzw. „koszty pracownicze”, w związku z organizacją:

• imprez okolicznościowych z okazji 15-lecia utworzenia oraz spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, może każdorazowo zaliczyć wyłącznie wydatki w części przypadającej na obecnych pracowników Wnioskodawcy, o ile będą spełniały przesłanki wynikające z cytowanego wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną właściwie udokumentowane i nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. W sytuacji, gdy niemożliwym jest podział ogółu poniesionych kosztów na wydatki związane wyłącznie z „kosztami pracowniczymi” oraz wyłącznie z kosztami reprezentacji, wówczas całość poniesionych wydatków nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

• spotkań szkoleniowo-integracyjnych może zaliczyć koszty najmu lokalu, obsługi multimedialnej, przeprowadzenia szkolenia, transportu, usługi gastronomicznej i gier zespołowych. Natomiast koszty związane z występem artystycznym, uroczystą kolacją, wieczorem przy ognisku będą podlegały wyłączeniu w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Końcowo informuje się, iż w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w związku z organizacją imprez/spotkań okolicznościowych mogą mieć znamiona kosztów ogólnych (pracowniczych), reklamowych, promocyjnych, jak również reprezentacyjnych, w zależności od całokształtu okoliczności związanych z organizacją ww. spotkań, to jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo zauważyć należy, że na tle wymienionych we wniosku ogólnie rodzajów wydatków związanych z organizacją ww. spotkań, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Wnioskodawcę konkretnych dowodów – nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu zdarzenia przyszłego opisanego przez podatnika – a nie na weryfikacji, czy takie zdarzenie zaistniało w rzeczywistości, t. j. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Niezależnie od powyższych wniosków wskazać należy, iż wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter ocenny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym właśnie w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia „reprezentacja” zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodakową.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.