Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-180/13-2/DS
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego jest:

• prawidłowe – w zakresie pytań nr 1 i 3,
• bezprzedmiotowe – w zakresie pytania nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę leasingu finansowego na zakup używanych autobusów.

Przedmiot leasingu jest amortyzowany przez Spółkę. Prawo do amortyzacji przysługuje Spółce, gdyż zawarta umowa między stronami spełnia warunki określone w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zawarta umowa jest umową leasingu finansowego, bowiem spełnia łącznie następujące warunki:

1. umowa zawarta jest na czas oznaczony - 36 miesięcy,
2. suma ustalonych w niej opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych (suma opłat jednego środka trwałego - autobusu wynosi 511.598,84 zł przy wartości początkowej autobusu 458.600 zł),
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w jej podstawowym okresie dokonuje korzystający, czyli Spółka.
   
   

Obowiązujące od 01 stycznia 2013 r. przepisy art. 15b ustawy dotyczące korekty kosztów podatkowych w wyniku braku zapłaty, mają zastosowanie również w odniesieniu do kosztów podatkowych powstających w związku z zawarciem umowy leasingu finansowego.

Spółka ma wątpliwości, co do sposobu dokonania korekty. Pojawiają się dwie metody dokonania korekty:

1. pierwsza metoda dokonania korekty kosztów amortyzacji polega na ustaleniu części miesięcznego odpisu amortyzacyjnego, która podlega korekcie w proporcji niespłaconych rat kapitałowych do wartości początkowej środka trwałego – autobusu,
2. druga metoda zakłada, że obowiązek korekty odpisu amortyzacyjnego występuje jedynie wówczas, gdy wartość spłaconych rat kapitałowych jest niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Poniżej Spółka przedstawiła wyliczenie korekty kosztów uzyskania przychodów podatkowych amortyzacji w dwóch metodach - dla przykładu podano dane za 2013 r. (umowa na 36 miesięcy).

(tabela w załączniku PDF, str. 3)

Metoda 1.

Uwzględniając postanowienia art. 15b ustawy, korekta kosztów amortyzacji przedmiotu leasingu w wariancie 1, z uwagi na przypadające w 2013 r. terminy płatności rat określone w umowie leasingu dłuższe niż 60 dni, będzie następować w miesiącach, w których upłynie 90 dni od daty zaliczenia odpisu amortyzacyjnego do kosztów podatkowych. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych miesięcznie w ostatnim dniu danego miesiąca, natomiast terminy płatności kolejnych rat leasingowych to 17 dzień każdego miesiąca. Spółka raty będzie opłacać terminowo. Tym samym, korekta odpisu amortyzacyjnego za miesiąc czerwiec 2013 r. nastąpi w miesiącu wrześniu 2013 r., za lipiec - w październiku, za sierpień - w listopadzie, za wrzesień - w grudniu.

Wobec powyższego, według przedstawionego powyżej wyliczenia – Spółka w kosztach uzyskania przychodów podatkowych uwzględni odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem dokonanych spłat co miesiąc rat leasingowych w 2013 r. w kwocie łącznej 59.544,07 zł w tym: w miesiącu maju 2013 - 0 zł, w czerwcu - 15.286 zł, w lipcu - 15.286 zł, w sierpniu - 15.286 zł, we wrześniu - 2.895,94 zł, w październiku - 3.245,67 zł, w listopadzie - 3.595,06 zł, w grudniu - 3.949,39 zł.

Metoda 2.

Przy uwzględnieniu powyższych wyliczeń, w wariancie drugim, obowiązek korekty kosztów podatkowych – odpisy amortyzacyjne nie wystąpi, bowiem wartość spłaconych rat kapitałowych jest wyższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych.

Spółka w kosztach podatkowych w 2013 r. uwzględni odpisy amortyzacyjne w kwocie 107.002 zł w tym miesięcznie 15.286 zł od miesiąca czerwca - do grudnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Który z wariantów korekty kosztów uzyskania przychodów podatkowych dotyczących amortyzacji środków trwałych zakupionych w ramach leasingu finansowego jest prawidłowy i powinna go zastosować Spółka?
2. Czy korekta kosztów uzyskania przychodów dotycząca amortyzacji z uwagi na przypadające w 2013 r. terminy płatności rat leasingowych określone w umowie leasingu dłuższe niż 60 dni będzie następować w miesiącach, w których upłynie 90 dni od daty zaliczenia odpisu amortyzacyjnego do kosztów podatkowych, tj. za miesiąc czerwiec - we wrześniu, za miesiąc lipiec - w październiku, za miesiąc sierpień - w listopadzie, za miesiąc wrzesień - w grudniu?
3. Czy Spółka ma prawo zaliczyć część odsetkową opłat leasingowych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korekty kosztów uzyskania przychodów dotyczących odpisu amortyzacyjnego należy dokonywać jeżeli wartość spłaconych rat kapitałowych jest niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych, czyli z zastosowaniem metody drugiej Spółka w 2013 r. zaliczy do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w kwocie 107.002 zł, tj. przy zastosowaniu metody drugiej. Wartość spłaconych rat kapitałowych w 2013 r. wynosi 236.973,78 zł i jest wyższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych w 2013 r., które wynoszą 107.002 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15b ustawy, korekta kosztów uzyskania przychodów dotyczących amortyzacji przedmiotu leasingu finansowego z uwagi na przypadające w 2013 r. terminy płatności rat określone w umowie leasingu dłuższe niż 60 dni będzie następować w miesiącach, w których upłynie 90 dni od daty zaliczenia odpisu amortyzacyjnego do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych miesięcznie w ostatnim dniu danego miesiąca. Tym samym, korekta odpisu amortyzacyjnego za czerwiec nastąpi w miesiącu wrześniu, za lipiec - w październiku, za sierpień - w listopadzie, za wrzesień - w grudniu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa spełnia warunki zawarte w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc Spółka ma prawo zaliczyć część odsetkową opłat leasingowych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W 2013 r. kwota ta według wyliczenia wyniesie 35.866,88 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do umowy leasingu finansowego za:

• prawidłowe – w zakresie pytań nr 1 i 3,
• bezprzedmiotowe – w zakresie pytania nr 2.
  
  

W celu zachowania logicznej kolejności zdarzeń przedstawionych w pytaniach, tut. Organ zmienia kolejność udzielanych odpowiedzi. Zatem, w pierwszej kolejności zostanie udzielona odpowiedź na pytanie nr 3, a następnie na pytanie nr 1 i 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższej definicji wynika, że nazwana umowa leasingu, uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest jedną z wielu umów, które mieszczą się w katalogu określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatkową umową leasingu może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – niezależnie od nazwy. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego.

O tym, czy umowa może być zakwalifikowana jako podatkowa umowa leasingu decydują jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy lub prawa stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów,
2. świadczenie polega na tym, że jedna ze stron oddaje drugiej za wynagrodzeniem przedmiot umowy do używania albo używania i pobierania pożytków.
   
   

Oprócz tych ogólnych cech podatkowej umowy leasingu, ustawodawca wskazuje w przepisach warunki szczególne, które pozwalają na zaliczenie umowy leasingu do podatkowej umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ustawy) lub podatkowej umowy leasingu finansowego (art. 17f ustawy).

Stosownie do treści art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający – zwane także środkami trwałymi.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu finansowego na zakup używanych autobusów. Rozpatrując zawieraną umowę w kontekście uznania jej za umowę leasingu finansowego, należy stwierdzić, że:

1. umowa ta zostanie zawarta na czas oznaczony, tj. 36 rat,
2. suma ustalonych opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych (suma opłat jednego środka trwałego - autobusu wynosi 511.598,84 zł przy wartości początkowej autobusu 458.600 zł);
3. zgodnie z zawartą umową, odpisów amortyzacyjnych w jej podstawowym okresie dokonuje korzystający, czyli Spółka.
   
   

Wobec powyższego, umowa leasingu finansowego na zakup używanych autobusów zawarta przez Spółkę stanowi podatkową umowę leasingu finansowego w rozumieniu art. 17a pkt 1 w związku z art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, ustalone w umowie opłaty w części stanowiącej spłatę wartości początkowej używanych autobusów, tj. raty kapitałowe, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Kosztami uzyskania przychodów są natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej używanych autobusów.

Wskazać również należy, ż elementem opłat leasingowych – oprócz raty kapitałowej – jest także część odsetkowa, która również stanowi koszty uzyskania przychodów.

Należy jednak zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego – co do zasady – odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów) zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Reasumując, Spółka ma prawo zaliczać część odsetkową opłat leasingowych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342), ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych”.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 tej ustawy).

Zgodnie z art. 15b ust. 4 omawianej ustawy, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 tej ustawy).

Z kolei, w myśl art. 15b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 - 5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 7 tejże ustawy, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

Wprowadzenie regulacji zmierzających do likwidacji zatorów płatniczych nie oznacza odstąpienia od stosowania zasady memoriałowej, gdyż generalnie w dalszym ciągu podatnicy stosują ją do kwalifikowania ponoszonych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy nie dokonają zapłaty w odpowiednim terminie, wówczas są zobowiązani do dokonania stosownej korekty kosztów.

Rozwiązania te wprowadziły zmiany, na podstawie których podatnik będący dłużnikiem jest obowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w ciągu 30 dnia od upływu terminu płatności ustalonego przez strony. W celu uniknięcia sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swoją dominującą pozycję wobec dostawcy usług lub towarów przez narzucenie długich terminów płatności, wprowadzono rozwiązanie polegające na wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów kwot nieopłaconych w terminie 90 dni od dnia zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Korekta kosztów jest dokonywana „na bieżąco”, a więc w miesiącu, w którym upłynęły wskazane w ustawie podatkowej terminy.

Powyższe regulacje mają odpowiednie zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, z kosztów uzyskania przychodów są wyłączone odpisy amortyzacyjne, w tej części, która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową. W przypadku kiedy termin ten upływa w kolejnych miesiącach i odnosi się do całości zobowiązania, podatnik ma prawo do uwzględnienia w kosztach odpisów amortyzacyjnych pod warunkiem uregulowania zobowiązania we wskazanych terminach.

Odnosząc się do poruszonego przez Spółkę zagadnienia, należy zauważyć, że uregulowania wynikające z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do tych kwot wynikających z faktur (innych dokumentów), które są zaliczane do kosztów podatkowych od dnia 01 stycznia 2013 r. Jednocześnie nie dokonano w tym zakresie żadnych wyłączeń. Tym samym, mają one zastosowanie do umów leasingu finansowego, które zostaną przez Spółkę zawarte po tym dniu.

Warto podkreślić, że raty leasingowe w części odsetkowej są u korzystającego (tu: u Spółki) kosztem podatkowym w dacie ich uiszczenia, a zatem w tym zakresie przepisy o zatorach płatniczych nie mają bezpośrednio zastosowania, ponieważ koszty podatkowe z tego tytułu – wg zasad ogólnych – powstają w dacie faktycznej zapłaty tej części raty. Natomiast nieuregulowanie w odpowiednim terminie (tj. określonym w art. 15b ust. 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) spłaty wartości początkowej (tj. części kapitałowej raty leasingowej) powinno skutkować wyłączeniem z kosztów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych amortyzowanych przez podatnika. Pod względem terminów płatności każda rata leasingowa w części dotyczącej spłaty wartości początkowej powinna być ustalana i rozliczana odrębnie. Po uregulowaniu zobowiązań podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych dokonanych wcześniej zmniejszeń.

Zatem, zaliczenie odpisów amortyzacyjnych od autobusów używanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego do kosztów uzyskania przychodów powinno odbywać się z uwzględnieniem przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku sukcesywnego zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, nie powinno mieć miejsca proporcjonalne pomniejszanie kosztów. Zatem, jeśli do dnia upływu terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 30 dni od terminu płatności i 90 dni od zaliczenia wydatku do kosztów, zaliczona do kosztów część zobowiązania znajduje pokrycie w płatnościach, to nie powinno mieć miejsce zmniejszenie tych kosztów.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca przedstawił 2 metody dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów podatkowych dotyczących amortyzacji używanych autobusów zakupionych w ramach leasingu finansowego, tj.:

• pierwsza metoda dokonania korekty kosztów amortyzacji polega na ustaleniu części miesięcznego odpisu amortyzacyjnego, która podlega korekcie w proporcji niespłaconych rat kapitałowych do wartości początkowej środka trwałego – autobusu,
• druga metoda zakłada, że obowiązek korekty odpisu amortyzacyjnego występuje jedynie wówczas, gdy wartość spłaconych rat kapitałowych jest niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Wobec powyższego, w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajduje przedstawiona przez Spółkę metoda nr 2 korekty kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, stosując się do zaprezentowanej metody nr 2 korekty kosztów, ze stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. wartość spłaconych rat kapitałowych jest wyższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych. Zatem, obowiązek korekty odpisów amortyzacyjnych nie wystąpi. Tym samym, odpowiedź na pytanie 2 – stała się bezprzedmiotowa.

Reasumując, uwzględniając postanowienia art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy przyjąć, że korekty kosztów uzyskania przychodów dotyczących odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać jeżeli wartość spłaconych rat kapitałowych jest niższa od sumy naliczonych odpisów amortyzacyjnych, czyli z zastosowaniem metody drugiej. Tym samym, korekta odpisów amortyzacyjnych w Spółce w 2013 r. nie będzie miała miejsca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.