Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-313/13-2/AG
z 5 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 30.04.2013r. (data wpływu 06.05.2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów dotyczących tzw. cen transferowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.05.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów dotyczących tzw. cen transferowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia (dalej: Spółdzielnia) została powołana przez Towarzystwa Ubezpieczeń oraz Związek w 2011 roku w celu świadczenia profesjonalnych usług na rzecz swoich członków bezpośrednio niezbędnych do wykonywania przez nich czynności ubezpieczeniowych. W grudniu 2011 roku w wyniku transakcji zakupu przedsiębiorstwa od A. Sp. z o.o. Spółdzielnia nabyła kompetencje w zakresie rzeczoznawstwa. W wyniku zakupu od spółki C. Sp. z o.o. Spółdzielnia nabyła call center. Ponadto C. wniosła do Spółdzielni w formie wkładu operacyjny pion likwidacji szkód.

W oparciu o uzyskany majątek Spółdzielnia świadczy na rzecz swoich członków usługi w zakresie wykonywania czynności ubezpieczeniowych takie jak: ustalenie wartości przedmiotu ubezpieczenia, usługi świadczone przez call center oraz kompleksową obsługę likwidacyjną szkód. Zgodnie z umowami zawartymi ze spółkami C., B., I. oraz Związek (dale) Usługobiorcy) wynagrodzenie pobierane przez Spółdzielnię z tytułu świadczonych usług kalkulowane jest po kosztach, bez marży. Taki sposób ustalania wynagrodzenia wynika z regulacji ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o podatku VAT). Aby skorzystać ze zwolnienia w podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust 1. pkt 21 ustawy o podatku VAT w odniesieniu do usług świadczonych przez Spółdzielnię, na rzecz swoich członków, Spółdzielnia powinna ograniczać się do żądania od swoich członków zwrotu koszt6w do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach poniesionych we wspólnym interesie.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółdzielnia zadała następujące pytanie.

Czy w relacjach pomiędzy Spółdzielnią i Usługobiorcami zastosowanie będzie miał przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółdzielni przepis art. 11 ustawy o PDOP nie będzie miał zastosowania.

Zgodnie z przepisami art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o PDOP) transakcje zawierane pomiędzy podmiotami powiązanymi, takimi jak Spółdzielnia i jej członkowie, powinny odbywać się na warunkach rynkowych. Jeżeli w wyniku istniejących powiązań kapitałowych zostaną ustalone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać gdyby powiązania nie istniały — dochód danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Ustawa o PDOP wymienia metody, które służą do określenia dochodu podatnika w takiej sytuacji. Metody te zostały zdefiniowane w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 roku w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (dalej: Rozporządzenie MF).

Jednakże w ocenie Spółki zastosowanie art. 11 ustawy o PDOP w ogóle nie powinno mieć miejsca.

Po pierwsze należy stwierdzić, że zgodnie z treścią Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 roku w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Tymczasem sposób ustalania ceny w transakcjach zawieranych przez Spółdzielnię z Usługobiorcami wynika wprost z regulacji ustawy o podatku VAT.

Aby skorzystać ze zwolnienia w podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust 1. pkt 21 w odniesieniu do usług świadczonych przez Spółdzielnię, na rzecz swoich członków, Spółdzielnia powinna ograniczać się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach poniesionych we wspólnym interesie.

Zgodnie z zasadą racjonalności ustawodawcy należy przyjąć m.in. że stanowione prawo jest wewnętrznie spójne. Nie powinno więc dochodzić do sytuacji, w której ustawodawca w jednej ustawie podatkowej przyznaje zwolnienie wprost uwarunkowane ustaleniem wynagrodzenia za usługi na rzecz członków niezależnej grupy osób wyłącznie na bazie poniesionych kosztów, natomiast w innej ustawie podatkowej wymaga ustalenia wynagrodzenia w sposób rynkowy, z uwzględnieniem marży. W takiej sytuacji podatnik nie byłby w stanie skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w ustawie o podatku VAT bez jednoczesnego naruszenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Takim właśnie sytuacjom ma zapobiegać powołany wyżej zapis Rozporządzenia MF.

Ponadto należy wskazać, że powyższe zwolnienie określone w ustawie o podatku VAT stanowi prawidłową implementację zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej; Dyrektywa VAT). Przepis ten formułuje analogiczne warunki stosowania tego zwolnienia. Jednym z nich jest, aby niezależna grupa osób ograniczała się do żądania od swoich członków całkowitego zwrotu przypadającej im części we wspólnie poniesionych wydatkach. Przepisy Dyrektywy VAT formułujący ww. zwolnienie jest bezwzględnie obowiązujący. Państwa członkowskie mają obowiązek stosować to zwolnienie w krajowych przepisach dotyczących podatku VAT i nie są upoważnione do modyfikowania przesłanek zwolnienia wskazanych przez prawodawcę unijnego. Źródłem wspomnianego obowiązku jest przede wszystkim wynikający z Traktatu Akcesyjnego obowiązek harmonizacji krajowych przepisów dotyczących podatku VAT z prawodawstwem unijnym w tym zakresie. Należy też wskazać na wywodzoną się z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (poprzednio art. 10 TWE) tzw. zasadę skuteczności, nakazującą państwom członkowskim ochronę i zapewnienie pełnej skuteczności uprawnień przyznanych jednostkom przepisami dyrektyw. Państwa członkowskie są zobowiązane implementować przepisy prawa unijnego w prawodawstwie krajowym w taki sposób, aby korzystanie przez jednostki z uprawnień przyznanych im na mocy prawa unijnego nie było niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. Innym aspektem tej zasady jest obowiązek dokonywania wykładni prounijnej przepisów krajowych. Jeśli są możliwe konkurencyjne interpretacje przepisu prawa krajowego należy wybrać jako właściwą tę, która umożliwia zachowanie zgodności przepisu prawa krajowego z prawem unijnym (a odrzucić tę interpretację, której zastosowanie prowadzi do naruszenia prawa unijnego).

W kontekście omawianej kwestii, w świetle zasady skuteczności niedopuszczalną byłaby sytuacja, w której podatnik VAT będący niezależną grupą osób nie był w stanie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT z uwagi na to, że krajowe regulacje dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nakładają na niego obowiązek stosowania marży w rozliczeniach z tytułu usług świadczonych na rzecz członków tej grupy. Jeśli więc brzmienie wspomnianego na wstępie przepisu Rozporządzenia MF umożliwia interpretację, zgodnie z którą regulacje dotyczące stosowania cen transferowych nie mają zastosowania w sytuacji określonej w art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku VAT oraz art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT, zgodnie z zasadą wykładni prounijnej prawa krajowego taką interpretację Rozporządzenia MF należałoby uznać za obowiązującą.

Stanowisko Spółdzielni znajduje pośrednio potwierdzenie w orzecznictwem sądowym.

W wyroku z 28 listopada 2011 roku (sygn. I FSK 155/11) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł brak konieczności szacowania podstawy opodatkowania zgodnie z art. 32 ustawy o podatku VAT w sytuacji, gdy stronami transakcji są podmioty wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK) utworzonej zgodnie z art. la ustawy o PDOP.

Zgodnie z normą art. 11 ust. 8 UPDOP, przepisów art. 11 ust. 1-4 UPDOP nie stosuje się do świadczeń między spółkami tworzącymi PGK - tj. w przypadku ustalenia ceny transakcyjnej odbiegające) in plus lub in minus od wartości rynkowej dla danej transakcji dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi tworzącymi PGK. Zatem intencją ustawodawcy było umożliwienie podmiotom tworzącym PGK stosowanie w rozliczeniach dokonywanych między sobą cen odbiegających od cen rynkowych - niezależnie od przyczyn wystąpienia takich rozbieżności. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeśli podatnik korzysta z uprawnień przyznanych mu na mocy danej ustawy podatkowej (swobody kształtowania cen w ramach PGK), już z tego względu nie można stawiać mu zarzutu działania w celu uchylania się lub uniknięcia opodatkowania na gruncie przepisów o podatku. Taki jest wniosek zastosowania przez Sąd wykładni systemowej.

Przez analogię należy stwierdzić, że jeśli podatnik zamierza korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku VAT i aby skorzystać z tego przepisu nie ma prawa uwzględniać w kwocie wynagrodzenia marży, działanie takie nie powinno być traktowane jako działanie zmierzające do nie wykazywania dochodów lub wykazywania dochodów niższych od tych, jakich należałoby oczekiwać gdyby powiązania nie istniały zgodnie z przepisem art. 11 ustawy o PDOP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.), jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
   
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio tu zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział tu kapitale tego podmiotu krajowego, albo
   
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadając udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określi się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej uprawnione są na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do określania dochodu oraz należnego podatku, o ile ustalą, że:

1. miały miejsce powiązania pomiędzy stronami transakcji, określone w art. 11 tej ustawy;
2. w wyniku których ustalono lub narzucono warunki różniące się od warunków, jakie ustaliłyby miedzy sobą niezależne podmioty;
3. przez co podmiot nie wykazał dochodów lub wykazał je w wysokości niższej od tych, jakie należałoby oczekiwać, gdyby powyższe powiązania nie istniały.
   
   

Zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 - 3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Powyższe przepisy oraz uzupełniające je reguły zawarte w ust. 2-3a ww. ustawy, a także regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z dnia 29 września 2009 r.) – dalej: Rozporządzenie, mają odpowiednie zastosowanie w przypadku wystąpienia wskazanych w nich prawno-podatkowych stanów faktycznych. Regulacje w nich zawarte pozwalają odstąpić organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej od ogólnych zasad ustalania podstawy opodatkowania. Przy czym dopiero łączne spełnienie wyżej wymienionych trzech przesłanek uprawnia organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej do określenia dochodu podatnika w drodze oszacowania, na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ww. ustawy.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonego przez Spółdzielnię (Wnioskodawcę), wynika że cena transakcji zawieranych pomiędzy Spółdzielnią a jej członkami (usług świadczonych przez Spółdzielnię na ich rzecz), kalkulowana jest po kosztach, czyli bez marży. Jak wskazała Spółdzielnia – „Taki sposób ustalania wynagrodzenia wynika z regulacji ustawy z 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o podatku VAT). Aby skorzystać ze zwolnienia w podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust 1. pkt 21 ustawy o podatku VAT w odniesieniu do usług świadczonych przez Spółdzielnię, na rzecz swoich członków, Spółdzielnia powinna ograniczać się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach poniesionych we wspólnym interesie.”

Zdaniem Spółdzielni, przedstawiony w stanie faktycznym sposób ustalania ceny w transakcjach zawieranych przez Spółdzielnię z jej członkami (Usługobiorcami) wynika wprost z regulacji ustawy o podatku VAT, a konsekwencji, w odniesieniu do takich transakcji znajdą zastosowanie regulacje § 1 ust. 4 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych.

W myśl § 1 ust. 4 ww. Rozporządzenia, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

W świetle powyższych powołanej regulacji, przepisy powyższego rozporządzenia nie znajdą zastosowania w przypadku gdy cena (lub sposób ustalenia ceny) transakcji między podmiotami określonymi w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. W takiej sytuacji organy podatkowe nie mają podstaw do zastosowania przepisów wskazanego Rozporządzenia, w celu określania dochodu w drodze oszacowania. W stosunku do transakcji, w których cena wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych, nie znajduje zatem zastosowania art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powołane wyżej uregulowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, nie można zgodzić się ze Spółdzielnią, że sposób ustalania ceny w transakcjach zawieranych przez Spółdzielnię z Usługobiorcami wynika wprost z regulacji ustawy o podatku VAT, tj. z art. 43 ust. 1 pkt 21 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez niezależne grupy osób na rzecz swoich członków, których działalność jest zwolniona z podatku lub w zakresie której członkowie ci nie są uznawani za podatników, w celu świadczenia swoim członkom usług bezpośrednio niezbędnych do wykonywania tej działalności zwolnionej lub wyłączonej od podatku, w przypadku gdy grupy te ograniczają się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach tych grup, poniesionych we wspólnym interesie, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji. Przepis ten wprowadza zatem jedynie zwolnienie w zakresie podatku VAT dla określonej grupy podmiotów pod warunkiem spełnienia wskazanych w nich wymogów, m.in. zastosowania ceny danych transakcji bez marży (po kosztach). Nie oznacza to jednak, że jeśli Spółdzielnia, w celu skorzystania z przywileju podatkowego określonego we wskazanym przepisie ustawy o VAT, ustala cenę transakcji bez marży, to cena takiej transakcji wynika wprost z wskazanego przepisu. Ustawodawca nie nakazuje bowiem Spółdzielni, poprzez wprowadzenie tego przepisu, stosowania ceny bez marży w transakcjach z członkami Spółdzielni. Z literalnego brzmienia tego przepisu nie można wyprowadzić takiego obowiązku po stronie Spółdzielni. W konsekwencji w przedstawionym przez Spółdzielnię stanie faktycznym cena transakcji nie wynika, ani „z ustaw, ani z wydanych na ich podstawie aktów normatywnych” – nie jest to cena uregulowana przez ustawodawcę, ani wprost w przepisach prawa (ustawie), ani pośrednio w drodze aktu normatywnego wydanego na podstawie przepisów prawa (ustawy). Nie można zatem uznać, że w przedmiotowym stanie faktycznym znajdują zastosowanie przepisy art. § 1 pkt 4 oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych w związku z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że w odniesieniu do wskazanych transakcji zawieranych pomiędzy Spółdzielnią a jej członkami (Usługobiorcami) będzie miał zastosowanie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej łącznego spełnienie wymienionych w nim przesłanek.

Odnosząc się do wprost do argumentacji Spółdzielni, zgodnie z którą, cyt.: „W kontekście omawianej kwestii, w świetle zasady skuteczności niedopuszczalną byłaby sytuacja, w której podatnik VAT będący niezależną grupą osób nie był w stanie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy VAT z uwagi na to, że krajowe regulacje dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nakładają na niego obowiązek stosowania marży w rozliczeniach z tytułu usług świadczonych na rzecz członków tej grupy.” – tutejszy organ zauważa, że regulacje art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłączają, ani nie stoją w sprzeczności z regulacjami ustawy o podatku VAT, w zakresie objętym wskazaną przez Spółdzielnię Dyrektywą VAT. Tym bardziej, że zarówno Dyrektywa ta jak i art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT odnoszą się do zastosowania przewidzianego w nich zwolnienia pod warunkiem nienaruszania warunków konkurencji. Niemniej jednak sama możliwość zastosowania wskazanego w ustawie o VAT zwolnienia nie była przedmiotem wniosku Spółdzielni o wydanie interpretacji indywidualnej, zatem pozostaje poza zakresem przedmiotowej interpretacji.

Odnośnie zaś powołanego przez Spółdzielnię wyroku sądu administracyjnego organ podkreśla, że został on wydany w indywidualnej sprawie danego podatnika oraz w odmiennym stanie faktycznym, tj. w odniesieniu do zastosowania przepisów dotyczących cen transferowych do podatkowych grup kapitałowych, których istnienie zostało odrębnie uregulowane w ustawie o podatku dochodowych. W szczególności, na mocy art. 11 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, świadczenia pomiędzy członkami podatkowej grupy podatkowej zostały wyłączone wprost z zakresu przepisów o cenach transferowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.