INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 22 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 05 sierpnia 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków finansowych uzyskanych z tytułu udostępniania miejsca reklamowego na prywatnych stronach internetowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków finansowych uzyskanych z tytułu udostępniania miejsca reklamowego na prywatnych stronach internetowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 25 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-567/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 05 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest uczestnikiem internetowego programu partnerskiego o nazwie „A( )”. Organizatorem programu jest firma „G” z siedzibą w Irlandii. Jako użytkownik programu partnerskiego Wnioskodawca gromadzi środki pieniężne (wyrażone w PLN), które są uzyskiwane przez umieszczenie reklam internetowych dostarczonych przez firmę „G” na prowadzonych przez niego w wolnym czasie stronach internetowych.

Do programu „G” Wnioskodawca przystąpił akceptując drogą elektroniczną warunki współpracy zawarte na stronie internetowej programu.

Zasady współpracy z „G”: każdy uczestnik programu otrzymuje kod reklamowy, który musi umieścić na swojej stronie www. Poprzez wystawienie na swojej stronie internetowej bannerów reklamowych firmy „G”, uczestnik programu otrzymuje wynagrodzenie za każde kliknięcie bannera reklamowego.

Wynagrodzenie za umieszczenie bannerów reklamowych przysługuje uczestnikowi dopiero w momencie, gdy na swoim koncie zgromadzi sumę przekraczającą 300 PLN.

Dopóki wynagrodzenie z tytułu uczestnictwa w programie „A( )” nie przekroczy 300 PLN, całość środków gromadzona jest w Irlandii przez organizatora programu.

Po przekroczeniu przez Wnioskodawcę kwoty przychodu 300 PLN i złożeniu wniosku o wypłatę, firma „G” wpłaci przelewem bankowym środki na konto w polskim banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak rozliczyć uzyskiwany z wyżej opisanego tytułu przychód...

Czy Wnioskodawca będzie mógł wybrać zryczałtowaną formę opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany z tytułu udostępnienia miejsca reklamowego na prywatnych stronach internetowych powinien być opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych 8,5%.

Wnioskodawca przytoczył, w części wniosku przeznaczonej do zaprezentowania własnego stanowiska, postanowienie urzędu skarbowego z Mińska Mazowieckiego z dnia 11 stycznia 2007 r. znak: 1412/PD/415-38/06, z którego, zdaniem Wnioskodawcy wynika, że umowę zawartą z firmą „G” można zaliczyć do umowy mającej charakter zbliżony do umowy najmu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powołana powyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 źródła:

• pkt 1 – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście;
• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
• pkt 4 – działy specjalne produkcji rolnej;
• pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
• pkt 7 – kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
• pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
• pkt 9 – inne źródła.
  
  

W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tegoż przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest uczestnikiem internetowego programu partnerskiego o nazwie „A(..)”. Organizatorem programu jest firma „G” z siedzibą w Irlandii. Będąc uczestnikiem programu partnerskiego Wnioskodawca uzyska przychód za umieszczanie reklam internetowych dostarczanych przez firmę „G” w postaci kodu reklamowego, na swoich prywatnych stronach internetowych.

Przystąpienie do programu „A(..) i zaakceptowanie jego warunków nastąpiło drogą elektroniczną (brak umowy w formie pisemnej). Uzyskiwany przez Wnioskodawcę przychód pochodzi z zagranicy. Środki w ramach programu „A(..)” gromadzone są w Irlandii przez organizatora programu. Dopiero po przekroczeniu ustalonej kwoty minimalnej 300 zł zgromadzonych środków i złożeniu wniosku o wypłatę środków pieniężnych są one wypłacane przelewem bankowym na konto Wnioskodawcy w polskim banku.

Przenosząc przepisy ustawy na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że brak jest podstaw do uznania, tak jak chce tego Wnioskodawca, że uzyskane przez niego przychody winny być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, według stawki 8,5%, a więc, że uzyska on przychód z najmu czy dzierżawy, do których właśnie mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zawartej przez strony umowie nie można bowiem jednoznacznie przypisać cech umowy najmu czy dzierżawy, gdyż nie spełnia ona warunków istotnych i niezbędnych do kwalifikacji jej do takich umów.

Umowę stanowiącą podstawę do udostępnienia strony internetowej pod reklamę należy zaliczyć do umów nienazwanych, w przypadku której stosunki prawne regulowane tą umową kreowane są przez strony w sposób dowolny oraz odpowiadający stronom.

Umowy, na podstawie której Wnioskodawca udostępnia powierzchnię reklamowa na swoich stronach internetowych firmie „G” nie można kwalifikować do umowy najmu lub dzierżawy, bowiem z wniosku nie wynika, żeby Wnioskodawca oddawał swoje strony do używania firmie, której reklamy pojawiają się na stronach internetowych stworzonych przez niego. Wnioskodawca udostępnia jedynie przestrzeń tychże stron, dysponując nimi nadal. Wnioskodawca co prawda nie może skorzystać ze strony internetowej ani udostępnić jej do korzystania innemu podmiotowi w tej części, w której strona zajęta jest na reklamy. To jednakże nie oznacza, iż stroną przestaje władać w ogóle. Dalej nią dysponuje, ale w zakresie ograniczonym do miejsca nie zajmowanego przez firmę „G”. Firma, której reklamy pojawiają się na stronie www. Wnioskodawcy zajmuje tylko na swoją reklamę część przestrzeni strony internetowej Wnioskodawcy, który nadal nią dysponuje. To oznacza, że nie są wyczerpane wymogi ustawowe, o których mowa w art. 659 § 1 i art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), aby kwalifikować przedmiotową umowę do umów o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy, a tym samym do przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i do którego można zastosować, zgodnie z treścią art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ryczałtową formę opodatkowania według stawki 8,5% określonej w cyt. powyżej ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ponieważ uzyskiwanie przychodu z tytułu udostępniania miejsca reklamowego na prywatnej stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną, nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby go do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 6 (najem, podnajem, dzierżawa (..)) ww. ustawy, jak również przychodów z tego tytułu nie można zakwalifikować do pozostałych ściśle określonych kategorii przychodów, to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z tytułu uczestnictwa w programie zagranicznym winien być wykazany w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na formularzu PIT-36 składanym za dany rok podatkowy (rok uzyskania dochodu), jako przychód z innych źródeł. Dochód ten podlegać zatem będzie opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do tego rodzaju dochodów, w ciągu roku podatkowego nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż dochodem podlegającym opodatkowaniu z ww. tytułu będzie różnica pomiędzy uzyskanym przychodem (sumy wpłat na konto bankowe Wnioskodawcy) a kosztami poniesionymi w celu uzyskania tegoż przychodu.

Kwestię kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył wydruk warunków świadczenia usług „A”(..). Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zatem treść dołączonych do wniosku dokumentu pozostaje bez wpływu na załatwienie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.