Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-444/13/AJ
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 2 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania sprzedaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 marca 2013 r. dokonano sprzedaży na łączną kwotę brutto 1.021,85. Ww. kwota wynika z dwóch paragonów fiskalnych podpiętych do dwóch faktur sprzedaży wystawionych na życzenie klientów:

• f-ra 49 do paragonu nr 003927: PTU 23%: 4,30, netto: 18,70; PTU 8%: 40,80, netto: 510,05; suma netto: 528,75; VAT: 45,10; brutto: 573,85;
• f-ra 50 do paragonu nr 003928: PTU 23%: 4,67, netto: 20,33; PTU 8%: 31,33, netto: 391,67; suma netto: 412,00; VAT: 36,00; brutto: 448,00.

Po zsumowaniu paragonów (faktur) poszczególne wartości wynoszą:

PTU 23%: 8,97; netto: 39,03; PTU 8%: 72,13, netto: 901,72; suma netto: 940,75; VAT: 81,10; brutto: 1021,85.

Wnioskodawca zaznacza, że obydwie faktury w każdej pozycji są zgodne z podpiętymi do nich paragonami. Na koniec dnia sporządzono raport fiskalny dobowy, na którym widnieją następujące kwoty: PTU 23%: 8,98; netto: 39,02; PTU 8%: 72,14; netto: 901,71; łączna kwota PTU: 81,12; brutto: 1021,85.

Raport dobowy różni się od sumy pojedynczych paragonów, we wszystkich poszczególnych pozycjach, zgadza się jedynie wartość brutto. Identyczna sytuacja powtarza się również w następnych dniach. To znaczy na raporcie dobowym zgadza się tylko kwota brutto z sumą pojedynczych paragonów wystawianych w danym dniu klientom, natomiast w wartościach netto i kwotach podatku VAT występują różnice.

Wezwany serwisant stwierdził, że kasa działa poprawnie i spełnia wszelkie wymogi formalne oraz, że Wnioskodawca powinien przyjąć jako prawidłowe kwoty widniejące na raporcie dobowym. Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż zaewidencjonowana w kasie fiskalnej jednocześnie ewidencjonowana jest w programie S , a z tego programu automatycznie przenoszona jest do programu finansowo-księgowego. Dotyczy to oczywiście pojedynczych dokumentów wydawanych klientom, czy to faktur, czy to paragonów, a nie sumy sprzedaży z danego dnia. Na podstawie danych przeniesionych do programu finansowo-księgowego sporządza się deklarację VAT-7. Ponieważ nie ma zgodności w sumie wartości pojedynczych paragonów z kwotami wykazanymi na raporcie dobowym, automatycznie nie zgadza się miesięczne podsumowanie sprzedaży z kasy fiskalnej (jest to suma raportów dobowych) z miesięcznym podsumowaniem sprzedaży w programie finansowo-księgowym firmy, a co za tym idzie sprzedaż wykazana w deklaracji VAT-7 nie jest zgodna ze sprzedażą wykazaną w kasie fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jak w zaistniałej sytuacji prawidłowo, według obowiązujących przepisów, jednostka pytająca powinna ewidencjonować sprzedaż w rejestrze VAT?
2. Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, różnica między miesięcznym podsumowaniem sprzedaży w kasie fiskalnej, a zaewidencjonowaną w rejestrze sprzedaży VAT sprzedażą na podstawie pojedynczych dokumentów jest nadpłatą lub niedopłatą podatku VAT?
3. Czy w świetle obowiązujących przepisów należy wyliczać i rozliczać różnice pomiędzy pojedynczymi dokumentami, a miesięcznym podsumowaniem sprzedaży na przykład w zeszycie korekt dołączonym do kasy fiskalnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowa jest sprzedaż wynikająca z sumy pojedynczych dokumentów, czy to faktur, czy to paragonów wydawanych klientom, a nie kwoty widniejące na raporcie dobowym, a co za tym idzie raporcie miesięcznym. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z § 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, raport fiskalny dobowy powinien zawierać dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kasa fiskalna, wbrew twierdzeniom serwisu, działa nieprawidłowo i to podmiot prowadzący serwis ww. kasy fiskalnej powinien doprowadzić do sytuacji, by raport dobowy był sumą pojedynczych paragonów wydawanych klientom, bądź podpiętych do wystawionych faktur, nie tylko w wartości brutto, ale także w poszczególnych stawkach w wartościach netto i w podatku VAT. Jednostka twierdzi także, że skoro nieprawidłowość działania kasy została niezwłocznie zgłoszona podmiotowi zajmującemu się serwisem ww. kasy, do czasu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, wszelkie ewentualne konsekwencje karno-skarbowe wynikłe w związku z tą sprawą powinien ponieść podmiot odpowiedzialny za serwis ww. kasy fiskalnej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż różnice między miesięcznym podsumowaniem sprzedaży w kasie fiskalnej, a zaewidencjonowaną w rejestrze sprzedaży VAT sprzedażą na podstawie pojedynczych dokumentów nie powodują nadpłaty lub niedopłaty w podatku VAT, gdyż są wynikiem działania kasy fiskalnej, a sam podatek rozliczany prawidłowo. W związku z faktem, że podstawą zapisów w rejestrze sprzedaży VAT są dokumenty z kasy fiskalnej, bezcelowe wydaje się również jednostce ustalanie różnic pomiędzy pojedynczymi paragonami, a sumą widniejącą na raporcie dobowym, a co za tym idzie i raporcie miesięcznym oraz ujmowanie ww. różnic w jakiejkolwiek ewidencji. W ocenie jednostki byłoby to bardzo pracochłonne i nie wpływałoby na prawidłowość rozliczania sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z dyspozycji art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4).

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360 ze zm.).

Jak wynika z § 5 ust. 7 ww. rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Jak wynika z zapisu § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 2).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3c ustawy, podatnicy mogą stosować do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego wyłącznie kasy rejestrujące, które nabyli w okresie, kiedy kasy te były objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Jak wynika z zapisu § 2 ww. rozporządzenia:

• przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11);
• raporcie fiskalnym (dobowym, miesięcznym, okresowym lub rozliczeniowym) - rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 18);
• serwisie kas - rozumie się przez to czynności obejmujące fiskalizację kas, ich naprawy i konserwacje oraz przeglądy techniczne prowadzone zgodnie z wymogami rozporządzenia (§ 2 pkt 19);

Stosownie do treści § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą odpowiadać następującym warunkom technicznym:

1. zapisywać w pamięci fiskalnej kasy m.in. następujące dane:



1. wartość sprzedaży bez podatku (netto) według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, łączną kwotę podatku i łączną wartość sprzedaży z podatkiem (brutto) (§ 5 ust. 1 lit. d),
2. numery i daty każdego z wykonanych raportów fiskalnych dobowych, a także ilość paragonów fiskalnych objętych raportem oraz ilość pozycji w raporcie (§ 5 ust. 1 lit. e),
   

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Jak wynika § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Stosownie do § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

• dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy (§ 7 ust. 1 pkt 1);
• sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (…) (§ 7 ust. 1 pkt 2);
• dokonywać weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy (§ 7 ust. 1 pkt 4);

Natomiast w stanie prawnym od dnia 1 kwietnia 2013 r. powyższe kwestie regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);
• paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (pkt 12);
• raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku;
• serwisie kas - rozumie się przez to czynności obejmujące fiskalizację kas, ich naprawy i konserwacje oraz przeglądy techniczne prowadzone zgodnie z przepisami rozporządzenia oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (pkt 21).

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 3 i 4 powołanego rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym i sporządzają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu.

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    

Zgodnie z § 12 ust. 1 ww. rozporządzenia, kwoty wykazywane na paragonie i w raporcie fiskalnym dobowym zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Jak wynika z zapisu § 14 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, podatnicy stosujący kasy m.in.:

1. dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku;
2. niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy;

Ponadto trzeba również wskazać, iż z treści przepisu art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) wynika, że podstawy opodatkowania, kwoty podatków, z zastrzeżeniem § 2, odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, oprocentowanie nadpłat oraz wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

Należy wyjaśnić, iż ww. przepis art. 63 § 1 Ordynacji podatkowej ma charakter ogólny. Sposób zaokrąglania podstaw opodatkowania i kwot podatku od towarów i usług w wystawianych fakturach VAT, regulują natomiast wskazane wyżej przepisy szczególne ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zaś w paragonach i raportach fiskalnych – odpowiednio powołane wyżej przepisy rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Jak wynika z art. 51 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

§ 2 ww. art. stanowi, że za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.

Natomiast w myśl art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wykonane przez Wnioskodawcę raporty dobowe różnią się od sumy pojedynczych paragonów, we wszystkich poszczególnych pozycjach, zgodna jest jedynie wartość brutto, tj. zgodna jest kwota brutto z sumą pojedynczych paragonów wystawianych wdanym dniu klientom, natomiast w wartościach netto i kwotach podatku VAT występują różnice. Wnioskodawca wskazał, że wezwany przez niego serwisant stwierdził, że kasa działa poprawnie i spełnia wszelkie wymogi formalne oraz, że Wnioskodawca powinien przyjąć jako prawidłowe kwoty widniejące na raporcie dobowym. Ze złożonego wniosku ponadto wynika, że sprzedaż zaewidencjonowana w kasie fiskalnej jednocześnie ewidencjonowana jest w programie Subiekt GT, a z tego programu automatycznie przenoszona jest do programu finansowo-księgowego. Dotyczy to pojedynczych dokumentów wydawanych klientom, czy to faktur, czy to paragonów, a nie sumy sprzedaży z danego dnia. Na podstawie danych przeniesionych do programu finansowo-księgowego sporządza się deklarację VAT-7. Ponieważ nie ma zgodności w sumie wartości pojedynczych paragonów z kwotami wykazanymi na raporcie dobowym, automatycznie brak jest zgodności miesięcznego podsumowania sprzedaży z kasy fiskalnej (jest to sumy raportów dobowych) z miesięcznym podsumowaniem sprzedaży w programie finansowo-księgowym firmy, a co za tym idzie sprzedaż wykazana w deklaracji VAT-7 nie jest zgodna ze sprzedażą wykazaną w kasie fiskalnej.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Wobec tego może być ona prowadzona w dowolnej formie, przy czym musi zawierać wszelkie wymagane w przepisach elementy. Powołane przepisy wskazują na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, która ma służyć prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju formą ewidencji sprzedaży, zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, musi jednak zawierać dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższego, w odniesieniu do powołanych przepisów należy stwierdzić, iż ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.

Trzeba jednak zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego prowadzenia urządzeń księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg dokonywanych operacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podatnik zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dopełnił wynikające z powołanych przepisów obowiązki. W obliczu wątpliwości co do poprawności działania kasy rejestrującej zgłosił ten fakt do właściwego, uprawnionego serwisu, który w wyniku dokonanego przeglądu urządzenia stwierdził poprawność jego działania.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tutejszego organu podstawę do sporządzenia deklaracji dla podatku od towarów i usług powinny stanowić dane, które zarówno odzwierciedlają przebieg dokonywanych transakcji, jak również pozwalają na prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej, to jest dane wynikające z raportów okresowych z kasy rejestrującej, o ile ewentualne różnice pomiędzy poszczególnymi paragonami a tymi raportami wynikają wyłącznie z matematycznych zaokrągleń`.

Stąd też, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do rozliczenia należy przyjmować sumę z poszczególnych paragonów uznano za nieprawidłowe.

Niemniej jednak tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż w opisanej sytuacji nie powstaje nadpłata lub niedopłata w rozliczeniu podatku. W świetle bowiem powołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, wskazane przez Wnioskodawcę różnice między miesięcznym podsumowaniem sprzedaży w kasie fiskalnej, a zaewidencjonowaną w rejestrze sprzedaży VAT sprzedażą na podstawie pojedynczych dokumentów nie wypełniają definicji nadpłaty bądź zaległości podatkowej. Tutejszy organ podziela również stanowisko Wnioskodawcy, że skoro podstawą zapisów w rejestrze sprzedaży VAT są dokumenty z kasy fiskalnej, to bezcelowe byłoby ustalanie różnic pomiędzy pojedynczymi paragonami, a sumą widniejącą na raporcie dobowym w drodze dodatkowych ewidencji.

Końcowo należy wskazać, iż tutejszy organ nie oceniał pozostałych kwestii poruszonych we własnym stanowisku w tym dotyczących poprawności pracy kasy rejestrującej oraz ewentualnych konsekwencji karno-skarbowych w związku z opisaną sprawą, bowiem kwestie te wykraczają poza zakres określony regulacjami w art. 14 b ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.