Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-149/13-8/EK
z 27 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 07 czerwca 2013 r.), pismem z dnia 04 czerwca 2013 r. (data wpływu 05 czerwca 2013 r.) oraz pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej skierowała Spółka A. występująca we wniosku jako spółka (A) – pożyczkobiorca.

Spółka z o.o. (A) otrzymała pożyczkę od swojego kontrahenta spółki z o.o. (B). Spółka udzielająca pożyczki nie ma żadnego wpływu na dalsze interesy spółki – pożyczkobiorcy. Podmiot udzielający pożyczki – spółka B nie jest udziałowcem pożyczkobiorcy spółki A. Podmioty nie są ze sobą powiązane kapitałowo jedynie w obu tych podmiotach – spółkach, udziałowcem jest ta sama osoba fizyczna należąca do osób zarządzających. W kapitale spółki (A) otrzymującej pożyczkę wymieniony udziałowiec posiada 50% udziałów. W kapitale spółki (B) udzielającej pożyczki posiada 5% udziałów. W żadnej ze spółek nie posiada udziałów uprzywilejowanych. Pożyczka przekracza 3 - krotność kapitału zakładowego spółki (A) – pożyczkobiorcy. Zastosowano do ww. umowy wymóg oprocentowania na warunkach rynkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w spółce (A) wnioskującej o wydanie indywidualnej interpretacji występującej we wniosku jako pożyczkobiorca przy wypłacie odsetek od pożyczki spółce (B) trzeba stosować ograniczenia z tytułu przepisów o „cienkiej kapitalizacji”?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zachodzą przesłanki powiązań kapitałowych wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które ograniczałyby możliwość zaliczenia odsetek w koszty uzyskania przychodów pełnej wysokości u pożyczkobiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) lub art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…).

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 11 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m. in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Ponadto art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przepis dotyczący tzw. „niedostatecznej kapitalizacji” znajduje zastosowanie do odsetek od pożyczek (kredytów), udzielonych spółce przez określonego pożyczkodawcę (pożyczkodawcę kwalifikowanego), jeżeli wartość zadłużenia spółki z jakiegokolwiek tytułu prawnego wobec grona „znaczących” udziałowców, osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki – pożyczkobiorcy.

Jednym z kryteriów branych pod uwagę w kontekście niedostatecznej kapitalizacji jest kryterium podmiotu udzielającego pożyczek (kredytów) i tak zgodnie z ww. przepisami - ograniczenia te znajdują zastosowanie do:

1. udziałowca spółki pożyczkobiorcy posiadającego co najmniej 25% udziałów tej spółki,
2. co najmniej dwóch udziałowców posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów w spółce pożyczkobiorcy oraz
3. inną spółkę (spółkę siostrzaną), w przypadku gdy ten sam udziałowiec posiada nie mniej niż po 25% udziałów w obu tych podmiotach, tj. 25% udziałów w kapitale spółki pożyczkodawcy (spółki siostry), jak i 25% udziałów w kapitale spółki pożyczkobiorcy.
   
   

Na podstawie art. 16 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, posiadanych przez udziałowców (akcjonariuszy) udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują tym udziałowcom (akcjonariuszom).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od swojego kontrahenta – spółki B. Spółka udzielająca pożyczki nie jest udziałowcem Wnioskodawcy. Podmioty nie są ze sobą powiązane kapitałowo, jedynie w obu tych podmiotach udziałowcem jest ta sama osoba fizyczna. W kapitale Wnioskodawcy (pożyczkobiorcy) ww. udziałowiec posiada 50% udziałów, natomiast w kapitale spółki B (pożyczkodawcy) 5% udziałów.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, w żadnej ze spółek udziałowiec nie posiada udziałów uprzywilejowanych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż nie został spełniony warunek wynikający z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. posiadanie przez spółkę udzielającą pożyczki i pożyczkobiorcy wspólnego udziałowca, posiadającego nie mniej niż 25% udziałów pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy.

W konsekwencji, ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania w sprawie, a odsetki należne i zapłacone albo skapitalizowane od pożyczki udzielonej przez spółkę B stanowią / będą mogły w całości stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, o ile spełnione są / zostaną pozostałe warunki zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.