2013.08.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-460/13/WN
z 21 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013r. (data wpływu 22 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wydany weksel w ramach odnowienia przewidzianego przepisami art. 506 Kodeksu cywilnego, stanowi formę uregulowania nadwyżki wobec zbywcy i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego w oparciu o art. 89b u.p.t.u. po upływie 150 dni od dnia terminu płatności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wydany weksel w ramach odnowienia przewidzianego przepisami art. 506 Kodeksu cywilnego, stanowi formę uregulowania nadwyżki wobec zbywcy i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego w oparciu o art. 89b u.p.t.u. po upływie 150 dni od dnia terminu płatności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) należy do międzynarodowej grupy spółek działających w branży farmaceutycznej zależnych od V. z siedzibą w Kanadzie (dalej „Grupa”).

Grupa planuje dalszą restrukturyzację działalności, której celem jest konsolidacja w jednym podmiocie praw własności intelektualnej (w tym znaków towarowych) niezbędnych dla produkcji i dystrybucji produktów wytwarzanych sprzedawanych przez spółki z Grupy na wielu rynkach europejskich. Spółka ma stać się właścicielem praw własności intelektualnej wykorzystywanych w Grupie, które następnie może licencjonować do innych podmiotów z Grupy lub też może na ich podstawie zlecać produkcję określonych wyrobów na własną rzecz. Obecnie prawa własności intelektualnej wykorzystywane w Grupie należą do kilku podmiotów z Grupy, w tym podmiotów z siedzibą w Polsce, jak również za granicą. Spółka planuje nabyć te prawa, przy czym nabycie może przyjąć m.in. formę zakupu poszczególnych składników majątkowych.

W przypadku zakupu składników majątkowych (w tym w szczególności znaków towarowych) od spółek z Grupy transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a zbywająca wystawi na rzecz Spółki fakturę/-y. Strony ustalą również termin zapłaty należności wynikający z takiej faktury.

Obecnie Spółka rozważa różnego rodzaju sposoby rozliczenia zobowiązania z tytułu zapłaty ceny na rzecz podmiotów, od których będzie nabywała poszczególne składniki majątkowe. W szczególności jedną z rozpatrywanych opcji jest wystawienie przez Spółkę i wręczenie zbywającemu weksla własnego opiewającego na kwotę równą wartości zobowiązania z tytułu zapłaty ceny plus ewentualne odsetki.

Z perspektywy Spółki wystawienie weksla własnego będzie stanowiło przyrzeczenie bezwarunkowe zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej z odroczonym terminem płatności, natomiast jego wręczenie będzie miało na celu wygaszenie zobowiązania z tytułu zapłaty ceny za nabyte składniki majątkowe na rzecz zbywcy (dla Spółki weksel będzie więc realizował funkcję płatniczą).

W celu osiągnięcia efektu w postaci wygaszenia zobowiązania do zapłaty ceny strony planują przyjąć odpowiednią konstrukcję prawną, a mianowicie zastosować odnowienie, o którym mowa w art. 506 Kodeksu cywilnego. W ten sposób, za zgodą zbywcy (wierzyciela), w miejsce realizacji zobowiązania do zapłaty ceny Spółka zobowiąże się do spełnienia innego świadczenia - wystawienia i wydania weksla, a w przyszłości realizacji zobowiązania wekslowego. Strony planują także złożyć odpowiednie oświadczenia potwierdzające, że w następstwie dokonanego odnowienia wszelkie uprawnienia i zobowiązania stron z tytułu zapłaty ceny sprzedaży ostatecznie wygasają, a jednocześnie powstaje nowy stosunek prawny oparty na przepisach prawa wekslowego.

Spółka będzie wykorzystywała zakupione składniki majątkowe do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, a więc będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z zakupem składników majątkowych od zbywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wydanie weksla w ramach odnowienia przewidzianego przepisami art. 506 Kodeksu cywilnego, będzie stanowiło formę uregulowania należności wobec zbywcy, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT, a co za tym idzie Spółka nie będzie zobowiązana do korekty podatku VAT naliczonego po upływie terminu 150 dni od dnia upływu terminu płatności zobowiązania z tytułu zakupu składników majątkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie weksla w ramach odnowienia przewidzianego przepisami art. 506 Kodeksu cywilnego, będzie stanowiło formę uregulowania należności wobec zbywcy, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT, a więc Spółka nie będzie zobowiązana do korekty podatku VAT naliczonego po upływie terminu 150 dni od dnia upływu terminu płatności zobowiązania z tytułu zakupu składników majątkowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Art. 89b ust. 1 ustawy o VAT obowiązujący od 1 stycznia 2013r. stanowi, iż w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik (którym w ramach analizowanego zdarzenia przyszłego będzie Spółka) jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Jest to tzw. mechanizm ulgi na złe długi w VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „uregulowania" należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju dla potrzeb art. 89b. Zdaniem Wnioskodawcy „uregulowanie" ceny może być dokonane w różnych formach. Należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń co do formy uregulowania należności.

W doktrynie jednoznacznie przyjmuje się, że weksel może pełnić funkcję płatniczą. Funkcja płatnicza weksla polega na regulowaniu zobowiązań płatniczych poprzez wręczenie weksla.

W wyniku wydania weksla w ramach konstrukcji odnowienia zobowiązanie Spółki do zapłaty na rzecz zbywcy ceny za zakupione składniki majątkowe (towary i usługi) wygasa i zbywca nie ma już dalszej możliwości egzekwowania tego zobowiązania (ponieważ jedynym zobowiązaniem, jakie istnieje jest zobowiązanie wekslowe). Wobec tego nie powinno budzić wątpliwości, że poprzez wydanie weksla w ramach odnowienia dojdzie do uregulowania należności z tytułu zapłaty ceny za składniki majątkowe.

Podejście takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności kwestią wydania weksla w ramach odnowienia oraz potwierdzenia, że stanowi ono uregulowanie należności w rozumieniu przepisów o VAT zajął się NSA w wyroku z dnia 27 maja 2005r. (sygn. I FSK 171/05). Analogicznie wypowiadał się również WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 kwietnia 2006r.

Co prawda, wyroki te dotyczą ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.), jednak ustawa ta w art. 21 ust. 2a posługiwała się terminem „uregulowania należności", czyli analogicznym jak ten obecnie używany w przepisach art. 89b, gdzie mowa jest o nieuregulowanych należnościach.

W przywołanym wyżej wyroku NSA sąd wskazał, że: „(...) zakres pojęciowy zwrotu «uregulowanie należności» nie budzi wątpliwości, i jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, tj. uregulowanie należności następuje z chwilą, z którą wierzyciel subiektywnie może stwierdzić, że został zaspokojony."

W opisanym stanie przyszłym zobowiązanie do zapłaty ceny wygaśnie, a więc wierzyciel (zbywca) zostanie zaspokojony.

Ponadto Sąd uznał, iż: „(...) Dyrektor Izby Skarbowej w B. błędnie przyjął w zaskarżonej decyzji, iż podatnik wystawiając weksle zgodnie z zawartymi umowami wekslowymi nie uregulował należności wynikającej z faktur wystawionych przez firmy: "A" Sp. z o.o. ze S., "B" Sp. z o.o. ze S. oraz "C Z. W. - W. Zgodzić się należy ze stanowiskiem pełnomocnika skarżącego, iż w wyniku zawarcia umów wekslowych i wystawienia weksli nastąpiła zamiana zobowiązania wynikającego z faktur na zobowiązanie wekslowe i tym samym poprzez odnowienie doszło do uregulowania należności [podkreślenie Wnioskodawcy]. W sytuacji stanowiącej przedmiot niniejszej sprawy weksle nie stanowiły funkcji gwarancyjnej lecz pełniły funkcję płatniczą oraz dokonały nowacji dotychczasowego zobowiązania. Z art. 506 § 2 k.c. wynika, że jedynie w razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Ustawodawca postanowił, że dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek. W przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść umów wekslowych łączących podatnika z jego kontrahentami o takich wątpliwościach nie może być mowy, dlatego też należało uznać, iż podatnik wystawiając weksle uregulował zobowiązania wynikające z faktur”.

W opisanym stanie przyszłym strony (tj. Spółka i zbywca) złożą odpowiednie oświadczenia, z których wynikało będzie, że uznają one, że odnowienie nastąpiło i zobowiązanie do zapłaty ceny wygasło i zostało zastąpione zobowiązaniem wekslowym.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wydanie weksla i zastosowanie instytucji odnowienia, o której mowa w art. 506 Kodeksu Cywilnego, stanowi formę uregulowania należności w rozumieniu art. 89b ustawy o VAT.

Dodatkowo warto wskazać, że przyjęcie przeciwnego założenia, to jest że z punktu widzenia regulacji podatkowych wydanie weksla i zastosowanie instytucji odnowienia nie stanowi uregulowania należności, prowadziłoby do absurdalnych wniosków. Oznaczałoby to bowiem, że z punktu widzenia regulacji podatkowych dana należność z tytułu zapłaty ceny nigdy nie zostanie uregulowana bo prawnie nie istnieje, a wypłata sumy wekslowej prowadzi do zaspokojenia zobowiązania wekslowego, a nie zobowiązania z tytułu ceny. Oczywistym jest więc, że taki wniosek powinien zostać z góry uznany za niezasadny i nieprawidłowy.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku gdy uregulowanie należności z tytułu zakupu składników majątkowych od zbywcy nastąpi przy wykorzystaniu weksla oraz instytucji nowacji i zostanie dokonane przed upływem 150 dni licząc od terminu płatności wynikającego z umowy lub faktury, po stronie Spółki nie zaistnieją przesłanki do dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Należy wskazać, iż od 1 stycznia 2013r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012r. poz. 1342).

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
(uchylony)
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
(uchylony)
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
(uchylony).

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy).

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (89a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności . Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Spółka rozważa różnego rodzaju sposoby rozliczenia zobowiązania z tytułu zapłaty ceny na rzecz podmiotów, od których będzie nabywała poszczególne składniki majątkowe. W szczególności jedną z rozpatrywanych opcji jest wystawienie przez Spółkę i wręczenie zbywającemu weksla własnego opiewającego na kwotę równą wartości zobowiązania z tytułu zapłaty ceny plus ewentualne odsetki.

W celu osiągnięcia efektu w postaci wygaszenia zobowiązania do zapłaty ceny strony planują przyjąć odpowiednią konstrukcję prawną, zastosować odnowienie, o którym mowa w art. 506 Kodeksu cywilnego. W ten sposób, za zgodą zbywcy (wierzyciela), w miejsce realizacji zobowiązania do zapłaty ceny Spółka zobowiąże się do spełnienia innego świadczenia - wystawienia i wydania weksla, a w przyszłości realizacji zobowiązania wekslowego. Strony planują także złożyć odpowiednie oświadczenia potwierdzające, że w następstwie dokonanego odnowienia wszelkie uprawnienia i zobowiązania stron z tytułu zapłaty ceny sprzedaży ostatecznie wygasają, a jednocześnie powstaje nowy stosunek prawny oparty na przepisach prawa wekslowego.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „uregulowania” należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 89 a ust. 1a ustawy o VAT regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, iż „nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (…)”. Termin „należność uregulowana w jakiejkolwiek formie” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy bądź usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy stwierdzić, że zapłata za pomocą weksla jest formą uregulowania należności z tytułu zawartych pomiędzy stronami transakcji gospodarczych, co nie implikuje, że wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązań finansowych. Wystawienie weksla powoduje jedynie bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości, która widnieje na wystawionym wekslu. Oznacza to, że sama czynność wręczenia weksla własnego (wprowadzonego do obrotu gospodarczego) wierzycielowi nie powoduje, że wierzyciel zostanie zaspokojony. W takiej sytuacji nie nastąpi wygaśnięcie roszczeń finansowych wobec dłużnika – spowoduje jedynie odroczenie w czasie płatności za nabyty towar lub usługę z jednoczesną bezwarunkową gwarancją dłużnika, że płatność nastąpi w przyszłości w terminie określonym w wekslu.

Wnioskodawca sam wskazuje, iż Strony postanowią, że porozumienie, stanowiące odnowienie zobowiązania w rozumieniu art. 506 § 1 k.c., skutkować będzie umorzeniem zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty ceny. Inne świadczenie, do spełnienia którego zobowiąże się Wnioskodawca w celu uregulowania zobowiązania do zapłaty ceny za zakupione składniki majątkowe, będzie zobowiązaniem wekslowym, z weksla własnego wystawionego przez Wnioskodawcę, w którym zawarte będzie przyrzeczenie bezwarunkowe zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej z odroczonym terminem płatności.

Przypomnieć należy, że z instytucji nowacji wynika, że na jej skutek dłużnik zobowiązuje się względem wierzyciela za jego zgodą spełnić inne świadczenie niż to, do którego był dotychczas zobowiązany, ewentualnie świadczyć wprawdzie to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. Innymi słowy, zmiana polegać może bądź na zmianie przedmiotu świadczenia, bądź na zmianie tytułu (źródła, podstawy prawnej) zobowiązania. Jednakże samego „zobowiązania się do spełnienia innego świadczenia” nie można stawiać na równi z dokonaniem zapłaty.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o VAT w zakresie korekty podatku naliczonego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego po upływie terminu 150 dni od dnia upływu terminu płatności za zakupione składniki majątkowe. Samo wręczenie weksla, będące skutkiem wykonania innego świadczenia w zw. z umorzeniem pierwotnego zobowiązania, nie spowoduje, że kontrahent otrzyma zapłatę za sprzedaż składników majątkowych. Będzie on jedynie w posiadaniu weksla stanowiącego bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy pieniężnej w przyszłości, a więc będzie on mógł domagać się otrzymania zapłaty za sprzedaż składników majątkowych, po upływie terminu określonego w wekslu.

W świetle powyższego należy uznać, iż termin 150 dni wynikający z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT rozpocznie bieg od dnia następującego po upływie określonych w wekslu terminów płatności. Dopiero w przypadku upływu 150 dniowego terminu liczonego od dnia terminu płatności określonego w wekslu, tj. niezapłacenia przez Wnioskodawcę należności za nabyte składniki majątkowe Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku odliczonego VAT stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a w szczególności, gdy w porozumieniu określającym zasady opóźnienia płatności z tytułu należności za zakupione przez Spółkę pojazdy, nie została wyrażona zgodna wola stron co do innego (nowego) terminu zapłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin