INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o wyjaśnienie błędu oraz informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest agentem działającym w branży turystycznej. Działalność główna to pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych. Zainteresowany dokonuje również sprzedaży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży hoteli i ubezpieczeń. Sporadycznie dokonuje on innej sprzedaży usług reklamy, doradztwa na rzecz podmiotów niebędących osobami fizycznymi. W zakresie sprzedaży biletów lotniczych Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży zarówno biletów rejsowych jak i tanich linii lotniczych (low-cost). Zainteresowany świadczy usługi w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług lotniczych (biletów lotniczych), sam nie organizuje przelotów. Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o art. 758 § 1 Kodeksu Cywilnego. Zainteresowany potwierdził, że nie zakupuje biletów od linii lotniczych, a jedynie pośredniczy w ich sprzedaży.

W zakresie pośrednictwa w sprzedaży biletów rejsowych Wnioskodawca podpisał umowę agencyjną z IATA: „Umowa o agencji sprzedaży pasażerskiej między „A”. (dalej zwanym Agentem), oraz Każdym Członkiem IATA (dalej określanym jako Przewoźnik), który powołuje Agenta, a którego reprezentuje Dyrektor Generalny IATA występujący w imieniu i na rzecz takiego Członka IATA”. Na mocy umowy, Agent jest upoważniony do sprzedaży lotniczych przewozów pasażerskich w ramach usług świadczonych przez Przewoźników. Wszystkie usługi sprzedawane na podstawie umowy agencyjnej są sprzedawane w imieniu Przewoźnika i zgodnie z taryfami i warunkami przewozu Przewoźnika. Wszystkie pieniądze zebrane przez Agenta za przewóz lub usługi pokrewne sprzedane na podstawie umowy, w tym odpowiednie wynagrodzenie, którego Agent ma prawo żądać z tego tytułu, stanowią własność Przewoźnika do chwili zadowalającego rozliczenia się z Przewoźnikiem.

Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji Zainteresowany pobiera od klienta opłatę serwisową transaction fee (TF) doliczając ją do ceny biletu. Faktura sprzedaży za bilet lotniczy składa się z dwóch pozycji: Agent działający w imieniu i na rzecz linii lotniczej (... tu nazwa linii lotniczej) - Bilety krajowe/zagraniczne (odpowiednio), Imię i nazwisko klienta, np. Agent działający w imieniu i na rzecz „A”. „A”- Bilety lotnicze zagraniczne rejsowe, E. oraz TF opisane na fakturze „Opłata serwisowa”. Opłata transakcyjna (TF) stanowi jego przychód. Wnioskodawca pobiera od klienta środki tytułem opłaty za bilet i TF oraz dokonuje przelewu do IATA za zarezerwowane bilety w ustalonych terminach (billing z IATA z rozliczeniem biletów generowany jest co 2 tygodnie).

Dodatkowo uzyskuje on prowizje od linii lotniczej za pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych, na które wystawia faktury sprzedaży dwa razy w miesiącu po wpłynięciu billingu IATA. Billing IATA zawiera rozliczenia między Zainteresowanym, a liniami lotniczymi, w których były rezerwowane bilety dla klientów.

Klientami Zainteresowanego w zakresie zakupu wycieczek i biletów są w większości osoby fizyczne, ale również firmy (osoba odbywająca lot zawsze wskazana jest z nazwiska na fakturze). Zapłata za bilet dokonywana jest gotówką w Punkcie Obsługi Klienta (POK), kartą klienta bezpośrednio do linii lotniczej lub kartą kredytową (płatność Zainteresowanego kartą, gdy klient płaci przelewem i wyśle potwierdzenie wpłaty mailem) oraz wyjątkowo w przypadku płatności na odroczony termin, płatność dokonywana jest przelewem.

Sprzedaż biletów rejsowych zagranicznych oznacza sprzedaż biletów na linie rejsowe stowarzyszone w IATA, zgodnie z definicją art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług:

2. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
   1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
   2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
   3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
3. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.
   
   

Rejsowych oznacza, że jest to lot który linia lotnicza posiada w rozkładzie lotów, nie jest to lot specjalny organizowany dla klienta.

Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów lotniczych w transporcie międzynarodowym, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2), z tego tytułu wystawia liniom lotniczym za pośrednictwo faktury VAT ze stawką 0%. Faktury za prowizje wystawia on na podstawie billingu jaki otrzymuje od IATA (zestawienia biletów sprzedanych i prowizji) dwa razy w miesiącu. Potwierdzeniem dokonania transportu osób środkami transportu lotniczego jest międzynarodowy bilet lotniczy wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przelotu dla konkretnego pasażera. Na sprzedaż biletów dokonaną za pośrednictwem Zainteresowanego, posiada on potwierdzenie w postaci biletu elektronicznego dla agenta (agent kupon). Dodatkowo billing IATA zawiera wykaz sprzedanych biletów. Do przechowywania biletów zobowiązuje również umowa z IATA.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Klientami jego są zarówno klienci spełniający definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy o VAT jak i klienci niespełniający tej definicji (tzw. osoby fizyczne).
2. Klienci, spełniający art. 28a ustawy o VAT będący nabywcami usług, posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.
3. Usługi są świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka powinna zostać zastosowana stawka podatku w przypadku sprzedaży biletów rejsowych krajowy a jaka w przypadku biletów rejsowych zagranicznych, oraz jaka stawka powinna zostać zastosowana w przypadku TF przy tej sprzedaży odpowiednio krajowej i zagranicznej...

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany potwierdził, że pytanie nie dotyczy określenia stawki podatku VAT za usługę pośrednictwa wykonywaną dla linii lotniczych, ale o fakturę wystawianą na klienta indywidualnego kupującego bilet lotniczy (bilet + TF).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż biletów zagranicznych opodatkowana jest stawką VAT 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 22 i art. 83 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. TF należy opodatkować według takiej samej stawki co bilet lotniczy którego dotyczy, czyli odpowiednio TF przy bilecie krajowym 8%, a TF przy bilecie zagranicznym 0%. Zainteresowany zakwalifikował opłatę transaction fee (opłata serwisowa) jako opłatę nierozerwalnie związaną z biletem, za który klient płaci, jako element opłaty za bilet i sklasyfikował jako 51.10.11.0 - Transport lotniczy regularny krajowy pasażerski (Transport lotniczy pasażerski statkami powietrznymi dowolnego typu włączając helikoptery: - przewóz bagażu i innych rzeczy należących do pasażera bez dodatkowej opłaty (stawka VAT 8% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 i art. 83 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Natomiast pośrednictwo w sprzedaży biletów krajowych czyli prowizję jaką uzyskuje on od linii lotniczej za sprzedaż biletów lotniczych krajowych jako pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych 79.11.11.0 - Usługi organizowania rezerwacji sprzedaży biletów lotniczych (stawka VAT 23%).

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie C-349/96, „świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej”.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Zatem opłata serwisowa, zgodnie z powyższą argumentacją opodatkowana jest według takiej samej stawki jak usługa główna, tzn. transportu lotniczego międzynarodowego lub krajowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl zasady ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast na mocy art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi transportu pasażerów, dla których miejscem świadczenia – zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy – jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Ponadto w myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), w przypadku świadczenia, środkami transportu morskiego lub lotniczego, usług międzynarodowego transportu osób – miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 -21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem kwota należna z tytułu sprzedaży to kwota, która obejmuje całość należnego świadczenia. Oznacza to, że kwotą należną jest wartość wszelkich świadczeń, których ma prawo domagać się sprzedawca (usługodawca) lub które otrzymał z tytułu wykonywania określonych czynności podlegających opodatkowaniu. Kwota należna obejmuje zarówno świadczenia kupującego (usługobiorcy), jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one dokonywane w związku z wykonaniem danej czynności podatnika.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

W myśl art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:

1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt).
   
   

Natomiast stosownie do ust. 5 pkt 4 powyższego artykułu, dokumentem stanowiącym dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są, w przypadku transportu osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dla usług transportu międzynarodowego osób ustawodawca przewidział możliwość zastosowania 0% stawki, przy spełnieniu warunku posiadania przez podatnika dokumentów stanowiących dowód świadczenia tych usług, wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 161 – symbol PKWiU ex 51.10.1 wymieniono – Transport lotniczy pasażerski – wyłącznie przewozy lotnicze rozkładowe pasażerskie i pozarozkładowe pasażerskie.

Zgodnie z wyjaśnieniem zawartym w art. 2 pkt 30 ustawy, przez oznaczenie „PKWiU ex” rozumie się zakres wyrobów i usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany jest agentem pośredniczącym w sprzedaży m.in. biletów lotniczych. W zakresie sprzedaży biletów lotniczych Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży zarówno biletów rejsowych jak i tanich linii lotniczych (low-cost). Zainteresowany świadczy usługi w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług lotniczych (biletów lotniczych), sam nie organizuje przelotów. Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji Wnioskodawca pobiera od klienta opłatę serwisową „transaction fee” (TF) doliczając ją do ceny biletu. Opłata transakcyjna (TF) stanowi przychód Zainteresowanego. Pobiera on od klienta środki tytułem opłaty za bilet i TF oraz dokonuje przelewu do IATA za zarezerwowane bilety w ustalonych terminach (biling z IATA z rozliczeniem biletów generowany jest co 2 tygodnie). Klientami Wnioskodawcy w zakresie zakupu wycieczek i biletów są w większości osoby fizyczne, ale również firmy (osoba odbywająca lot zawsze jest wskazana z nazwiska na fakturze). Potwierdzeniem dokonania transportu osób środkami transportu lotniczego jest międzynarodowy bilet lotniczy wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przelotu dla konkretnego pasażera. Na sprzedaż biletów dokonaną za pośrednictwem Zainteresowanego posiada on potwierdzenie w postaci biletu elektronicznego dla agenta (agent kupon). Dodatkowo billing IATA zawiera wykaz sprzedanych biletów. Do przechowywania biletów zobowiązuje również umowa z IATA. Klientami jego są zarówno klienci spełniający definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy jak i klienci niespełniający tej definicji (tzw. osoby fizyczne). Zainteresowany zakwalifikował usługę transportu krajowego jako PKWiU 51.10.11.0 - Transport lotniczy regularny krajowy pasażerski. Sprzedaż biletów rejsowych zagranicznych oznacza sprzedaż biletów na linie rejsowe stowarzyszone w IATA, zgodnie z definicją art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy. Rejsowych oznacza, że jest to lot który linia lotnicza posiada w rozkładzie lotów, nie jest to lot specjalny organizowany dla klienta.

Zatem, Zainteresowany dokonuje sprzedaży biletów rejsowych krajowych oraz sprzedaży biletów rejsowych zagranicznych w transporcie międzynarodowym. Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji pobiera on od klienta opłatę serwisową „transaction fee”, doliczając ją do ceny biletu.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia usług transportu międzynarodowego lotniczego wykonywanych na rzecz klientów spełniających definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy, jak i klientów niespełniających tej definicji, jest terytorium kraju, zgodnie z § 4 pkt 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem posiadając międzynarodowy bilet lotniczy, o którym mowa w art. 83 ust. 4 pkt 5 ustawy, usługi transportu międzynarodowego lotniczego Wnioskodawca może opodatkować stawką podatku w wysokości 0% – na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy. Stawką tą opodatkowana będzie również transaction fee, będąca częścią składową należności za usługi transportu międzynarodowego, ponoszonej przez klienta.

Natomiast miejscem świadczenia usług transportu lotniczego odbywającego się w całości na terytorium kraju (przeloty krajowe) dla klientów spełniających definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy, jak i klientów niespełniających tej definicji – na mocy art. 28f ust. 1 ustawy – jest terytorium kraju. Zatem usługi transportu lotniczego krajowego wraz z opłatą serwisową, stanowiącą element kalkulacyjny ceny biletu za transport lotniczy krajowy, sklasyfikowane przez Zainteresowanego w PKWiU 51.10.11.0 – transport lotniczy krajowy pasażerski; podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy i w zw. z poz. 161 załącznika nr 3 do ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie w przypadku sprzedaży biletów rejsowych krajowych wraz z opłatą serwisową transaction fee powinna zostać zastosowana 8% stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy i w zw. z poz. 161 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast w przypadku sprzedaży biletów rejsowych zagranicznych wraz z opłatą serwisową transaction fee powina zostać zastosowana 0% stawka podatku, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto wskazać należy, iż z dniem 1 kwietnia 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), zmianie uległo brzmienie przepisu art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie stawki podatku. Natomiast stan faktyczny w zakresie wystawienia faktury za sprzedaż biletów i TF został rozstrzygnięty w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2013 r. znak ILPP4/443-74/13-4/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.