INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury za sprzedaż biletów i TF – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury za sprzedaż biletów i TF. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o wyjaśnienie błędu oraz informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest agentem działającym w branży turystycznej. Działalność główna to pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych. Zainteresowany dokonuje również sprzedaży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży hoteli i ubezpieczeń. Sporadycznie dokonuje on innej sprzedaży usług reklamy, doradztwa na rzecz podmiotów niebędących osobami fizycznymi. W zakresie sprzedaży biletów lotniczych Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży zarówno biletów rejsowych jak i tanich linii lotniczych (low-cost). Zainteresowany świadczy usługi w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług lotniczych (biletów lotniczych), sam nie organizuje przelotów. Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o art. 758 § 1 Kodeksu Cywilnego. Zainteresowany potwierdził, że nie zakupuje biletów od linii lotniczych, a jedynie pośredniczy w ich sprzedaży.

W zakresie pośrednictwa w sprzedaży biletów rejsowych Wnioskodawca podpisał umowę agencyjną z IATA - Międzynarodowym Stowarzyszeniem Przewoźników lotniczych: „Umowa o agencji sprzedaży pasażerskiej między „A”. (dalej zwanym Agentem), oraz Każdym Członkiem IATA (dalej określanym jako Przewoźnik), który powołuje Agenta, a którego reprezentuje Dyrektor Generalny IATA występujący w imieniu i na rzecz takiego Członka IATA”. Na mocy umowy, Agent jest upoważniony do sprzedaży lotniczych przewozów pasażerskich w ramach usług świadczonych przez Przewoźników. Wszystkie usługi sprzedawane na podstawie umowy agencyjnej są sprzedawane w imieniu Przewoźnika i zgodnie z taryfami i warunkami przewozu Przewoźnika. Wszystkie pieniądze zebrane przez Agenta za przewóz lub usługi pokrewne sprzedane na podstawie umowy, w tym odpowiednie wynagrodzenie, którego Agent ma prawo żądać z tego tytułu, stanowią własność Przewoźnika do chwili zadowalającego rozliczenia się z Przewoźnikiem.

Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji Zainteresowany pobiera od klienta opłatę serwisową transaction fee (TF) doliczając ją do ceny biletu. Faktura sprzedaży za bilet lotniczy składa się z dwóch pozycji: Agent działający w imieniu i na rzecz linii lotniczej (... tu nazwa linii lotniczej) - Bilety krajowe/zagraniczne (odpowiednio), Imię i nazwisko klienta, np. Agent działający w imieniu i na rzecz „A”. - Bilety lotnicze zagraniczne rejsowe, E. oraz TF opisane na fakturze „Opłata serwisowa”. Opłata transakcyjna (TF) stanowi jego przychód. Wnioskodawca pobiera od klienta środki tytułem opłaty za bilet i TF oraz dokonuje przelewu do IATA za zarezerwowane bilety w ustalonych terminach (billing z IATA z rozliczeniem biletów generowany jest co 2 tygodnie).

Dodatkowo uzyskuje on prowizje od linii lotniczej za pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych, na które wystawia faktury sprzedaży dwa razy w miesiącu po wpłynięciu billingu IATA. Billing IATA zawiera rozliczenia między Zainteresowanym, a liniami lotniczymi, w których były rezerwowane bilety dla klientów.

Klientami Zainteresowanego w zakresie zakupu wycieczek i biletów są w większości osoby fizyczne, ale również firmy (osoba odbywająca lot zawsze wskazana jest z nazwiska na fakturze). Zapłata za bilet dokonywana jest gotówką w Punkcie Obsługi Klienta (POK), kartą klienta bezpośrednio do linii lotniczej lub kartą kredytową (płatność Zainteresowanego kartą, gdy klient płaci przelewem i wyśle potwierdzenie wpłaty mailem) oraz wyjątkowo w przypadku płatności na odroczony termin płatność dokonywana jest przelewem.

Sprzedaż biletów rejsowych zagranicznych oznacza sprzedaż biletów na linie rejsowe stowarzyszone w IATA, zgodnie z definicją art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług:

2. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
   1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
   2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
   3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
3. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.
   
   

Rejsowych oznacza, że jest to lot który linia lotnicza posiada w rozkładzie lotów, nie jest to lot specjalny organizowany dla klienta.

Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów lotniczych w transporcie międzynarodowym, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2), z tego tytułu wystawia liniom lotniczym za pośrednictwo faktury VAT ze stawką 0%. Faktury za prowizje wystawia on na podstawie billingu jaki otrzymuje od IATA (zestawienia biletów sprzedanych i prowizji) dwa razy w miesiącu. Potwierdzeniem dokonania transportu osób środkami transportu lotniczego jest międzynarodowy bilet lotniczy wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przelotu dla konkretnego pasażera. Na sprzedaż biletów dokonaną za pośrednictwem Zainteresowanego posiada on potwierdzenie w postaci biletu elektronicznego dla agenta (agent kupon). Dodatkowo billing IATA zawiera wykaz sprzedanych biletów. Do przechowywania biletów zobowiązuje również umowa z IATA.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Klientami jego są zarówno klienci spełniający definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy o VAT jak i klienci niespełniający tej definicji (tzw. osoby fizyczne).
2. Klienci, spełniający art. 28a ustawy o VAT będący nabywcami usług, posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.
3. Usługi są świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest wystawianie faktury sprzedaży za sprzedaż biletów lotniczych z dwoma pozycjami (bilet oraz TF związany z tym biletem) jak powyżej opisane zostało w stanie faktycznym...

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany potwierdził, że pytanie dotyczy (…) faktury wystawianej na klienta indywidualnego kupującego bilet lotniczy (bilet + TF).

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury sprzedaży należy wystawiać zgodnie z tym jak stosuje obecnie, czyli wykazanie w osobnej pozycji biletu wraz z odpowiednią stawką VAT oraz pozycji z opłatą transakcyjną ze stawką VAT, taką jaką bilet, ponieważ TF stanowi integralną cześć ceny biletu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji, pobiera od klienta opłatę serwisową „transaktion fee” (TF) doliczając ją do ceny biletu.

Wątpliwości Spółki dotyczą poprawności wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż biletów lotniczych i TF.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do usług każde świadczenie. W ten sposób podkreśla się powszechność opodatkowania. Tym samym, jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie podatku od towarów i usług stanowi ono usługę albo dostawę towarów. Zwrócić należy także uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem kwota należna z tytułu sprzedaży to kwota, która obejmuje całość należnego świadczenia. Oznacza to, że kwotą należną jest wartość wszelkich świadczeń, których ma prawo domagać się sprzedawca (usługodawca) lub które otrzymał z tytułu wykonywania określonych czynności podlegających opodatkowaniu. Kwota należna obejmuje zarówno świadczenia kupującego (usługobiorcy), jak i świadczenia osób trzecich, jeśli są one dokonywane w związku z wykonaniem danej czynności podatnika.

Analizując stan faktyczny sprawy, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku świadczenia usług obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Jak poinformował Wnioskodawca, do ceny biletu dolicza opłatę serwisową, która stanowi integralną część ceny biletu.

Oznacza to zatem, że na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawa opodatkowania takiego świadczenia obejmuje również koszty dodatkowe, w przedmiotowej sprawie opłatę serwisową, która stanowi element kalkulacyjny ceny. Tym samym całość świadczenia powinna być opodatkowana tak jak świadczenie główne, czyli sprzedaż biletu.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy.

Zwrócić należy uwagę, iż jakkolwiek kontrahent może zażyczyć sobie wyszczególnienia wartości poszczególnych elementów związanych z dostawą towarów bądź świadczeniem usług, jednak bez znaczenia dla sposobu opodatkowania tego świadczenia będzie pozostawał fakt, czy wartość kosztów dodatkowych jest ujmowana w jednej pozycji faktury czy też w dwóch pozycjach, w przedmiotowej sprawie: jako bilet i opłata serwisowa TF. W konsekwencji opłata serwisowa, jako stanowiąca integralną część ceny biletów, podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla sprzedaży biletów.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w przypadku sprzedaży biletów lotniczych Wnioskodawca postępuje prawidłowo wystawiając fakturę VAT z wyszczególnieniem ceny biletu i opłaty serwisowej (transaktion fee – TF), identyfikując tym samym obrót, jako całą kwotę otrzymaną od klienta i opodatkowując go wg zasad dotyczących sprzedaży biletu.

Jednocześnie tut. Organ informuje, zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Tym samym mając na uwadze powyższy przepis, Zainteresowany nie ma obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, z wyjątkiem gdy osoby te zażądają wystawienia faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie wystawienia faktury za sprzedaż biletów i TF. Natomiast stan faktyczny w zakresie stawki podatku został rozstrzygnięty w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2013 r. znak ILPP4/443-74/13-5/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.