Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-893/13/BG
z 23 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zakończenia współpracy z danym handlowcem w sytuacji niepełnego rozliczenia odpisów amortyzacyjnych od know-how (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zakończenia współpracy z danym handlowcem, w sytuacji niepełnego rozliczenia odpisów amortyzacyjnych od know-how.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka to wiodący partner jednego z operatorów komórkowej sieci telefonicznej. Spółka posiada ponad 260 sklepów zlokalizowanych na terenie całego kraju i dysponuje jedną z największych sieci sprzedaży w tej branży w Polsce. Spółka pośredniczy w sprzedaży usług telekomunikacyjnych i akcesoriów telefonicznych, w ramach realizowanej działalności współpracuje również z licznymi podmiotami zewnętrznymi pełniącymi rolę Autoryzowanych Przedstawicieli i Doradców Biznesowych.

Na mocy kilku odrębnych podpisanych umów Spółka nabyła wiedzę o rynku. Zgodnie z zapisami wspomnianych umów Spółka nabyła: „(...) wiedzę o rynku, na którym świadczone są usługi telekomunikacyjne operatora, w zakresie kompleksowej obsługi klienta biznesowego, która to wiedza ma przyczynić się do osiągnięcia korzyści ekonomicznych poprzez wzrost przychodów prowizyjnych Spółki (...)”. Od strony praktycznej umowy sprzedaży wiedzy o rynku sprowadzały się do przejęcia przez Spółkę współpracy z ściśle określonymi grupami handlowców innego autoryzowanego przedstawiciela operatora, którzy wcześniej współpracowali z podmiotami dokonującymi sprzedaży wiedzy o rynku (lista handlowców każdorazowo stanowiła załącznik do konkretnej umowy), a tym samym przejęcia określonego dodatkowego udziału w rynku. W konsekwencji zawartych umów Spółka zyskała dodatkowe przychody w następstwie uzyskania dostępu do bazy klientów, relacji biznesowych oraz wiedzy o klientach obsługiwanych przez przejętych handlowców.

Komplet dokumentów związanych z umowami o sprzedaży wiedzy o rynku stanowiły:

1. same umowy sprzedaży wiedzy o rynku,
2. załączniki do umów z danymi osobowymi przejętych handlowców, danymi kontaktowymi do handlowców
3. faktury VAT dokumentujące nabycie wiedzy o rynku.
   
   

Umowy o sprzedaży wiedzy o rynku nie przewidują wprost okresu w jakim nabyta wiedza może być, bądź będzie wykorzystywana przez Spółkę do generowania dodatkowych przychodów. Z dodatkowych ustaleń wynikało jednak, iż jeśli współpraca Spółki z danym przejętym handlowcem będzie krótsza niż 3 lata, Spółce przysługiwać będzie opcja uzyskania odszkodowania, kary umownej lub rekompensaty pieniężnej. Z założeń Spółki, popartych również pewnymi danymi rynkowymi wynika, że przeciętny szacunkowy okres zakładanej współpracy z poszczególnymi przejętymi handlowcami wyniesie 5 lat. W praktyce jednak zdarzać się będą zapewne sytuacje gdy opisana współpraca z danym handlowcem będzie trwać dłużej niż 5 lat oraz sytuacje gdy współpraca z konkretnym handlowcem zostanie zakończona po okresie krótszym niż 5 lat. Na chwilę obecną w Spółce wystąpiły również sytuacje zakończenia współpracy z danym handlowcem w okresie krótszym niż 1 rok od rozpoczęcia współpracy w wyniku podpisania umów dotyczących sprzedaży wiedzy o rynku. Sytuacje takie spowodowane były różnymi okolicznościami, głównie jednak cofnięciem bezpośrednio przez operatora autoryzacji danemu handlowcowi co uniemożliwiło Spółce z nim dalszą współpracę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jak powinna zachować się Spółka w zakresie rozpoznawanych kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zakończenia współpracy z danym przejętym handlowcem objętym podpisanymi umowami o sprzedaży wiedzy o rynku, w sytuacji niepełnego rozliczenia odpisów amortyzacyjnych od know-how (w sytuacji kwalifikacji wydatków zgodnej ze stanowiskiem do pytania 1) ? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4)

Zdaniem Spółki, fakt ewentualnego zakończenia współpracy z danym przejętym handlowcem objętym podpisanymi umowami o sprzedaży wiedzy o rynku pozostanie bez wpływu na rozpoznawane przez Spółkę koszty uzyskania przychodów. Wniosek taki będzie właściwy niezależnie od przyjętego sposobu rozpoznawania kosztów z tytułu nabycia wiedzy o rynku. Nabyta wiedza o rynku umożliwia generowanie dodatkowych przychodów Spółki w oparciu o pozyskane informacje i dane. Przejęcie obsługi danego klienta kreuje powstanie nowych relacji biznesowych pomiędzy tym klientem i samą Spółką. Oznacza to, iż ewentualne zakończenie współpracy Spółki z konkretnym przejętym handlowcem spowoduje jedynie zamkniecie danego kanału sprzedaży, Spółka będzie miała jednak możliwość dalszej obsługi pozyskanych wcześniej klientów z wykorzystaniem innych kanałów sprzedażowych, w tym innych handlowców współpracujących ze Spółką. W związku z powyższym fakt ewentualnego zakończenia współpracy z konkretnym handlowcem pozostanie bez wpływu zarówno na koszty uzyskania przychodów już rozpoznane przez Spółkę w związku z nabyciem wiedzy o rynku jak i te które mają być jeszcze rozpoznane (np. dalsze odpisy amortyzacyjne od know-how w sytuacji takiej kwalifikacji wydatków na nabycie wiedzy o rynku). W szczególności Spółka nie będzie zobligowana do korekty rozpoznanych kosztów oraz nie będzie musiała modyfikować pełnego okresu (jego długości) rozpoznania kosztów. Wnioski takie właściwe będą dla wszystkich ewentualnych sposobów podatkowego rozpoznania wydatków na nabycie wiedzy o rynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1updop.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż aby wymienione w art. 16b updop wartości niematerialne i prawne podlegały amortyzacji podatkowej powinny spełniać następujące warunki:

• powinny być nabyte i nadawać się do gospodarczego wykorzystania,
• przewidywany okres ich używania powinien być dłuższy niż rok,
• powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 updop.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka pośredniczy w sprzedaży usług telekomunikacyjnych i akcesoriów telefonicznych, współpracuje z podmiotami zewnętrznymi, nabyła wiedzę o rynku. Umowy sprzedaży wiedzy o rynku zobowiązywały Spółkę do współpracy ze ściśle określonymi grupami handlowców innego autoryzowanego przedstawiciela (operatora). W konsekwencji Spółka zyskała dodatkowe przychody w następstwie uzyskania dostępu do bazy klientów, relacji biznesowych oraz wiedzy o klientach obsługiwanych przez przejętych handlowców. Umowy o sprzedaży wiedzy o rynku nie przewidują wprost okresu w jakim nabyta wiedza może być, bądź będzie wykorzystywana przez Spółkę do generowania dodatkowych przychodów. Jednak, jeśli współpraca Spółki z danym handlowcem będzie krótsza niż 3 lata, Spółce przysługiwać będzie opcja uzyskania odszkodowania, kary umownej lub rekompensaty pieniężnej. Przeciętny szacunkowy okres zakładanej współpracy z poszczególnymi handlowcami wyniesie 5 lat. Jednak zdarzać się będą zapewne sytuacje gdy opisana współpraca z danym handlowcem będzie trwać dłużej lub krócej niż 5 lat. W Spółce wystąpiły również sytuacje zakończenia współpracy z danym handlowcem w okresie krótszym niż 1 rok od rozpoczęcia współpracy w wyniku podpisania umów dotyczących sprzedaży wiedzy o rynku. Sytuacje takie spowodowane, głównie cofnięciem bezpośrednio przez operatora autoryzacji danemu handlowcowi, co uniemożliwiło Spółce z nim dalszą współpracę.

Odnosząc powyższe unormowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż nabycie przez Spółkę wiedzy o rynku w oparciu o pozyskane informacje i dane wpływa na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Ponoszone na ten cel wydatki jako wydatki na nabycie wartości niematerialnej i prawnej w postaci know-how zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 updop podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Przejęcie obsługi danego klienta kreuje powstanie nowych relacji biznesowych pomiędzy tym klientem i samą Spółką, natomiast zakończenie współpracy Spółki z konkretnym przejętym handlowcem spowoduje jedynie zamkniecie danego kanału sprzedaży, Spółka będzie miała jednak możliwość dalszej obsługi pozyskanych wcześniej klientów z wykorzystaniem innych kanałów sprzedażowych. Zatem zakończenie współpracy z konkretnym handlowcem w związku z nabyciem wiedzy o rynku, pozostanie bez wpływu na możliwość ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how, a zatem Spółka nie będzie zobligowana do korekty kosztów.

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

W związku z tym, że stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 zostało uznane za prawidłowe, udzielenie odpowiedzi na drugą część ww. pytania stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1-3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.