INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej (…), reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 2 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania:

• czy wynik na realizacji pochodnych instrumentów finansowych jest różnicą kursową (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

• różnic kursowych wynikających z wyceny zobowiązań warunkowych z tytułu udzielonych gwarancji (pytanie nr 3) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 25 lipca 2013 r., nr IPTPB3/423-165/13-2/KJ (doręczonym w dniu 29 lipca 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 29 lipca 2013 r. uiszczono opłatę w wysokości 80 zł dotyczącą drugiego i trzeciego pytania przedstawionego we wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz ma siedzibę i zarząd na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Sprawozdanie finansowe Spółki podlega obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta, zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera z bankami transakcje terminowe zabezpieczające zmianę kursu waluty (w tym: kontrakty typu forward, futures, swap, opcje), umożliwiając sobie w określonym w przyszłości terminie (tzw. terminie realizacji) kupno/sprzedaż waluty po określonym z góry kursie wymiany walut (tzw. kursie realizacji). Transakcje, o których mowa powyżej kwalifikowane są przez Spółkę jako pochodne instrumenty finansowe. Walutowe transakcje terminowe zawierane są zarówno w ramach wdrożonej przez Spółkę rachunkowości zabezpieczeń, jak i poza nią.

W zakresie ewidencji księgowej pochodnych instrumentów finansowych Spółka stosuje zapisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149 poz. 1674 - dalej: Rozporządzenie). Sposób ujęcia w księgach rachunkowych skutków wyceny instrumentów pochodnych uzależniony jest od ich kwalifikacji przez Spółkę jako instrumenty zawierane w ramach polityki zabezpieczeń (instrumenty zabezpieczające) lub jako instrumenty zawierane poza nią.

W przypadku zabezpieczania przepływów pieniężnych:

1. zyski lub straty z wyceny wartości godziwej instrumentu zabezpieczającego, w części uznanej za efektywne zabezpieczenie przyszłych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczaną pozycją, odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny (bezwzględna wartość kwoty odniesionej na kapitał, to jest w pełni efektywnego zabezpieczenia, nie może być jednak wyższa od wartości godziwej skumulowanych od dnia rozpoczęcia zabezpieczania zmian przyszłych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczaną pozycją),
2. pozostałą część skutków przeszacowania instrumentu zabezpieczającego, obejmującą kwotę niestanowiącą w pełni efektywnego zabezpieczenia, zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego; w pozostałych przypadkach stosuje się przepisy rozdziału 3 Rozporządzenia.
   
   

W przypadku transakcji terminowych zawieranych poza rachunkowością zabezpieczeń, skutki ich wyceny odnoszone są w całości na przychody lub koszty finansowe.

Oprócz dokonywanej okresowo wyceny pochodnych instrumentów finansowych, Spółka ujmuje w ewidencji księgowej skutki rozliczenia (realizacji) transakcji terminowych. Rozliczenie może mieć formę zarówno fizycznej dostawy określonej ilości waluty obcej przeliczonej na PLN z uwzględnieniem kursu realizacji, jak i formę rozliczenia netto (przelew środków pieniężnych w wysokości różnicy wynikającej z porównania kursu realizacji zagwarantowanego w kontrakcie z kursem odniesienia przemnożonej przez określoną ilość waluty obcej). W związku z rozliczeniem instrumentów pochodnych, Spółka odnosi na przychody lub koszty finansowe wynik na ich realizacji.

Ponadto Spółka zawiera umowy gwarancyjne z zagranicznymi firmami leasingowymi. Zgodnie z ich treścią, leasingodawcy nabywają od Spółki naczepy, które są następnie oddawane w leasing ostatecznym użytkownikom (klientom firm leasingowych). Spółka występuje w umowach jako gwarant wykupu przedmiotu leasingu. Umowy są sporządzane dla każdego leasingobiorcy odrębnie i stanowią zabezpieczenie na wypadek unieważnienia lub wygaśnięcia umowy leasingowej. Zobowiązania warunkowe z tytułu udzielonych gwarancji Spółka wykazuje w ewidencji pozabilansowej i dokonuje ich okresowej wyceny.

Spółka planuje od 2014 r. wybrać metodę ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po zmianie metody ustalania różnic kursowych skutki okresowej wyceny (przeszacowania) pochodnych instrumentów finansowych będą kwalifikowane jako podatkowe różnice kursowe...
2. Czy po zmianie metody ustalania różnic kursowych ujęty w rachunku zysków i strat wynik na realizacji pochodnych instrumentów finansowych, który uwzględniany jest w rozliczeniu podatku dochodowego, spełnia definicję różnicy kursowej w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
3. Czy po zmianie metody ustalania różnic kursowych w wyniku wyceny wyrażonych w walutach obcych zobowiązań warunkowych z tytułu udzielonych gwarancji kwalifikowanych jako pozycje pozabilansowe powstaną podatkowe różnice kursowe...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 i nr 3.

Wniosek spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2.

Wynik na realizacji pochodnych instrumentów finansowych, który ma wpływ na rozliczenie podatku dochodowego, nie stanowi dla celów bilansowych różnicy kursowej i nie jest różnicą kursową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 3.

Wycena zobowiązań warunkowych z tytułu gwarancji nie będzie skutkować powstaniem podatkowych różnic kursowych w związku z planowanym od 2014 r. wyborem przez Spółkę metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z dyspozycją art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy dla celów podatkowych mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. Ustęp 2 przytoczonego powyżej przepisu stanowi, że podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i ostatni dzień roku podatkowego, z tym, że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W ustawie o rachunkowości ustawodawca zdefiniował pojęcie instrumentu finansowego, przez który rozumie się „(...) kontrakt, który powoduje powstanie aktywów finansowych u jednej ze stron i zobowiązania finansowego albo instrumentu kapitałowego u drugiej ze stron pod warunkiem, że z kontraktu zawartego między dwiema lub więcej stronami jednoznacznie wynikają skutki gospodarcze, bez względu na to, czy wykonanie praw lub zobowiązań wynikających z kontraktu ma charakter bezwarunkowy albo warunkowy (...).”

Zgodnie z treścią § 3 pkt 4 Rozporządzenia instrument pochodny to instrument finansowy spełniający następujące warunki:

1. jego wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
2. jego nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. jego rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Do instrumentów pochodnych zalicza się w szczególności transakcje terminowe, takie jak kontrakty forward lub futures, opcje oraz kontrakty swap.

Z kolei rozdział 5 Rozporządzenia reguluje kwestię prezentacji instrumentów finansowych w sprawozdaniu finansowym.

Zgodnie z treścią § 37 Rozporządzenia w rachunku zysków i strat wykazuje się:

1. (...) skutki przeszacowania aktywów finansowych, odpisy aktualizujące ich wartość oraz przychody odsetkowe, o których mowa w § 25 ust. 1, które zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych:
   1. w przypadku aktywów wycenianych w skorygowanej cenie nabycia - jako przychody lub koszty z tytułu odsetek,
   2. w przypadku aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej lub cenie nabycia - jako przychody lub koszty z tytułu aktualizacji wartości inwestycji,
2. skutki przeszacowania zobowiązań finansowych zaliczonych do kategorii przeznaczonych do obrotu, w tym koszty odsetkowe oraz wynik z operacji, o którym mowa w § 18 ust. 4 - jako przychody lub koszty z tytułu aktualizacji wartości inwestycji; w pozostałych przypadkach wykazuje się je jako przychody lub koszty z tytułu odsetek.
3. przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pozycji zabezpieczanych i pozycji zabezpieczających, z uwzględnieniem przepisów rozdziału 4.(...).
   
   

Ponadto Rozporządzenie reguluje kwestię ujęcia w ewidencji księgowej operacji wyłączenia z ksiąg rachunkowych aktywów finansowych zaliczanych do kategorii przeznaczonych do obrotu (wyniki ze sprzedaży oraz inne zyski i straty ustalone na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych aktywów finansowych zaliczonych do kategorii przeznaczonych do obrotu wykazuje się w rachunku zysków i strat odpowiednio jako zysk lub stratę ze zbycia inwestycji). Wskazać należy, że pochodne instrumenty finansowe - z wyjątkiem przypadku, gdy jednostka uznaje zawarte kontrakty za instrumenty zabezpieczające - zalicza się do kategorii aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu.

Z przytoczonej powyżej definicji pochodnego instrumentu finansowego jednoznacznie wynika, że istotę jego konstrukcji stanowi uzależnienie jego wartości, a tym samym wyceny dokonywanej w księgach rachunkowych, od zmiany wartości instrumentu bazowego, którym może być stopa procentowa, cena papieru wartościowego lub towaru, kurs walutowy lub inna podobna wielkość. Kurs wymiany waluty stanowi tylko jedną z wielu wielkości (instrumentów bazowych) wpływających na wartość instrumentu pochodnego.

Zmiana wartości instrumentów finansowych powstała w wyniku ich przeszacowania ma na celu odzwierciedlenie w ewidencji księgowej bieżącej (urealnionej) wartości godziwej kontraktu. Nie jest to wycena dla potrzeb ustalenia różnic kursowych, jak ma to miejsce w przypadku, np. wyceny bilansowej zagranicznych zobowiązań lub należności handlowych, czy też środków pieniężnych na rachunkach walutowych. W związku z czym nie można uznać, że w jej wyniku powstają różnice kursowe w rozumieniu prawa bilansowego. Istotą bowiem pochodnego instrumentu finansowego jest odwołanie jego wartości do aktualnej wartości instrumentu bazowego, którym może być kurs wymiany waluty, ale również stopa procentowa, indeks cen lub stóp lub inna podobna wielkość. Odwołanie to ma na celu ustalenie bieżącej wartości godziwej instrumentu finansowego, a wymóg jej ustalenia w celu dokonania wyceny wprowadzają przepisy prawa bilansowego.

Analogicznie w przypadku rozliczenia transakcji terminowych, Spółka nie kwalifikuje wyniku na ich realizacji jako dodatniej lub ujemnej różnicy kursowej, lecz jako zysk lub stratę z działalności inwestycyjnej (która uwzględniana jest w rachunku podatkowym).

Traktowanie wyniku na realizacji pochodnych instrumentów finansowych jako różnic kursowych stanowiłoby wręcz naruszenie przepisów Rozporządzenia, które jednoznacznie definiuje pojęcie instrumentu finansowego oraz kwalifikuje wyniki z realizacji transakcji terminowych. Rozporządzenie nie posługuje się w tym zakresie pojęciem różnicy kursowej.

W związku z powyższym, Spółka - dla celów bilansowych - kwalifikuje wynik na ich realizacji jako zyski (straty) z inwestycji, nie zaś jako różnice kursowe. Pojęcie różnic kursowych nie ma bowiem zastosowania w analizowanym stanie faktycznym. Powyższe oznacza również, że Spółka stosując metodę bilansową rozliczania różnic kursowych, wynik z realizacji instrumentów finansowych, który będzie uwzględniony w rozliczeniu podatku dochodowego, nie będzie na gruncie prawa podatkowego (ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych) uznawała za różnicę kursową, ponieważ nie stanowi na gruncie prawa bilansowego różnicy kursowej.

Reasumując, rozliczenie (realizacja) pochodnych instrumentów finansowych nie implikuje powstania w ewidencji księgowej Spółki bilansowych różnic kursowych, a tym samym - z uwagi na planowane począwszy od 2014 r. zastosowanie metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie będzie powodować powstania różnic kursowych na gruncie prawa podatkowego.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2011 r. (sygn. II FSK 1588/09), w którym stwierdził, że o powstaniu podatkowych różnic kursowych nie można mówić do momentu, kiedy podatnik nie rozpozna takich różnic na gruncie prawa bilansowego, a samo dokonywanie wyceny kontraktów terminowych otrzymywanych przez spółkę od banków nie przesądza o powstaniu podatkowych różnic kursowych.

W ocenie Spółki, różnice kursowe nie powstają również w związku z okresową wyceną zobowiązań warunkowych z tytułu udzielonych gwarancji. Wycena ta ma na celu urealnienie i ustalenie bieżącej wartości pozycji pozabilansowych i pozostaje bez wpływu na wynik finansowy Spółki (nie jest ona ujmowana w księgach rachunkowych). Z uwagi na fakt, że wycena ta nie skutkuje powstaniem w ewidencji księgowej Spółki przychodów lub kosztów z tytułu różnic kursowych, Spółka nie będzie ich również rozpoznawała dla celów podatkowych po dokonaniu wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Natomiast na podstawie art. 9b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy przyjąć, że obliczenie różnic kursowych według metody rachunkowej następuje na podstawie przepisów o rachunkowości rozumianych nie tylko jako przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.), bowiem brak w tym przepisie konkretnego wskazania na tę ustawę. Zatem należy przyjąć, że określenie to oznacza również i inne regulacje obowiązujące w tej dziedzinie, w tym akty wykonawcze do wspomnianej ustawy, jak też regulacje wynikające z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości/Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej oraz związane z nimi interpretacje ogłoszone w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej.

Innymi słowy, odnosząc się do metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, stwierdzić należy, że w przychodach i kosztach uzyskania przychodów podatnik uwzględnia zarówno różnice kursowe pochodzące z wyceny bieżącej i bilansowej określonej w ustawie o rachunkowości i rozporządzeniach wykonawczych, wydanych na jej podstawie, jak też ustalane na podstawie innych regulacji obowiązujących w prawie bilansowym.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się więc do zasady, że w sytuacji wyboru przez podatników sposobu ustalania różnic kursowych wg art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wg metody przepisów o rachunkowości - rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli dla celów bilansowych nie są wykazywane różnice kursowe, to nie są również rozliczane w podatku dochodowym, i odwrotnie: jeżeli dana wycena prowadzi do rozpoznania różnic kursowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, to te właśnie różnice kursowe należy rozpoznać w wyniku podatkowym.

Konsekwencją przyjęcia rachunkowej metody ustalania różnic kursowych jest zatem uwzględnienie - stosownie do prowadzonej w Spółce ewidencji księgowej - ustalonych rachunkowo i wykazanych w księgach rachunkowych różnic kursowych w kosztach i przychodach podatkowych.

Do czynności kontrolnych zmierzających do ustalenia czy księgi rachunkowe i sporządzone na ich podstawie sprawozdanie finansowe są rzetelne i prawidłowo odzwierciedlają sytuację majątkową i finansową Spółki, jej wynik finansowy i rentowność, z mocy prawa, uprawnieni są biegli rewidenci (podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych). Za przeprowadzone badanie biegły rewident ponosi odpowiedzialność i ma obowiązek - w trybie określonym w art. 65 ustawy o rachunkowości - sporządzić opinię wraz z raportem na temat przedłożonego do badania sprawozdania finansowego.

Ponadto należy mieć na uwadze, iż omawiany art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a ww. ustawy lub przepisów o rachunkowości).

Pod pojęciem różnic kursowych, jako kategorii ekonomicznej, najogólniej rozumie się różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu. Powstają one na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Nie zawsze jednak to, co jest kategorią ekonomiczną znajduje odzwierciedlenie w rachunku podatkowym. Podatnicy, którzy wybrali tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych mogą uznać za różnice kursowe tylko te, które wyliczone zostały zgodnie z zasadami ściśle określonymi w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast w przypadku podatników ustalających różnice kursowe wg metody przepisów o rachunkowości definicja różnic kursowych (uwzględnianych w wyniku podatkowym) winna opierać się na zasadach obowiązujących w prawie bilansowym. W tym drugim przypadku różnicami kursowymi będą więc wszystkie te wartości, które za różnice kursowe uznawane są przez przepisy o rachunkowości.

Z treści wniosku wynika, że Spółka zamierza, poczynając od 2014 r. rozpoznawać różnice kursowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. A zatem, mając na uwadze wyżej przedstawione regulacje prawne i opis zdarzenia przyszłego należy w podsumowaniu stwierdzić, że jeśli przepisy o rachunkowości nie będą obligowały Spółkę do ustalenia różnic kursowych z tytułu ujętego w rachunku zysków i strat wyniku na realizacji pochodnych instrumentów finansowych oraz okresowej wyceny wyrażonych w walutach obcych zobowiązań warunkowych z tytułu udzielonych gwarancji kwalifikowanych jako pozycje pozabilansowe, to skutki te nie powinny być również kwalifikowane jako podatkowe różnice kursowe i uwzględniane w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jako przychody i koszty uzyskania przychodów.

Końcowo podkreślenia wymaga, że same zasady naliczania różnic kursowych wynikające z przepisów o ustawy o rachunkowości nie są przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna jest pisemną interpretacją przepisów prawa podatkowego, przez które rozumie się przepisy ustaw podatkowych, a nie ustawy o rachunkowości (art. 3 pkt 2 i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.