INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 19.05.2010 r. (data wpływu 07.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania pracownikom towarów lub udostępnienia usług zakupionych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.06.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania pracownikom towarów lub udostępnienia usług zakupionych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Urząd Miasta będący jednostką budżetową, zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223,poz. 1458) jest pracodawcą zatrudnionych w nim pracowników. Wyjaśnia się, iż Urząd Miasta przez lata był czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Urząd Miasta dostosowując się do ukształtowanej linii orzecznictwa o tym, iż to jednostka samorządu terytorialnego (gmina) winna być podatnikiem tego podatku, a nie urząd gminy będący aparatem pomocniczym przy pomocy którego wójt (burmistrz, prezydent) wykonuje swoje zadania, wyrejestrował się jako podatnik tego podatku, a zarejestrowana została Gmina. Kwestie ciągłości rozliczeń i tożsamości obu podmiotów na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz wątpliwości związane z tym faktem stanowiły przedmiot zapytania skierowanego do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, które wpłynęło do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku w dniu 31 grudnia 2009 r. i było przedmiotem udzielonej interpretacji indywidualnej znak: IPPP1-443-2/10-4/AS z dnia 12 marca 2010 r., gdzie w całej rozciągłości uznano prezentowane przez Gminę stanowisko za prawidłowe. W chwili obecnej Urząd Miasta , będąc pracodawcą, zgodnie ze znanym mu i publicznie prezentowanym przez Ministra Finansów poglądem występuje w rozliczeniach publiczno-prawnych używając jedynie jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do Trzeciego Urzędu Skarbowego. Urząd Miasta w okresie, gdy był czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług wystąpił do właściwego w owym czasie do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego organu i otrzymał postanowienie z dnia 02.03.2007 r. znak: P-1/443-83/06 Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w (kserokopia w załączeniu). Z uwagi na powołanie się w uzasadnieniu w/w postanowienia na przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy jako kluczowy z punktu widzenia nieopodatkowywania podatkiem VAT świadczeń w całości finansowanych z ZFŚS, który został z dniem 01 grudnia 2008 r. uchylony, w/w interpretacja ponad wszelką wątpliwość utraciła swoją aktualność. Z interpretacji tej wynikało, iż:

• w sytuacji, gdy Urząd Miasta dokonuje przekazania usług za częściową odpłatnością pracownikom/członkom ich rodzin, w pozostałej części usługi te finansując z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - to część, w której partycypuje pracownik lub członek jego rodziny podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
• w sytuacji, gdy Urząd Miasta dokonuje nieodpłatnego przekazania usług pracownikom i członkom ich rodzin, zakup których finansowany jest w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - to takie nieodpłatne przekazanie usługi nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto podkreślić należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku sygnatura I SA/Wr 1109/09 z dnia 18.09.2009 r. orzekł, powołując się również na ustawodawstwo i orzecznictwo wspólnotowe, iż podmiot zobowiązany do utworzenia funduszu socjalnego i następnie administrowania nim, wykonując czynności, do których obliguje go ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Podobne stanowisko zajął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku sygn. akt. I SA/Bd 929/09 z dnia 13.01.2010 r.
  
  

Wątpliwość jaka się pojawia w związku z następującymi wyżej opisanymi zdarzeniami tj.:

1. wyrejestrowaniem jako podatnika VAT Urzędu Miasta i zarejestrowaniem Gminy (to Urząd jest pracodawcą, a nigdy Gmina),
2. uchyleniem z dniem 01.12.2008 r. przepisu art. 88 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na podstawie nowelizacji ustawy z dnia 7 listopada 2008 r.,
3. kształtującą się linią orzecznictwa sądowego przywołującego uregulowania przepisów wspólnotowych w tym zakresie
   - dotyczy kwestii zasadności oraz sposobu opodatkowania świadczeń dla pracowników, ich rodzin oraz emerytów i rencistów finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydanie pracownikom towarów lub udostępnienie im usług uprzednio zakupionych na podstawie faktur VAT ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez zakład pracy tj. Urząd Miasta będący ich pracodawcą na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 223, poz. 1458), bez częściowej odpłatności (partycypacji w kosztach) z ich strony, winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług przez Gminę , z równoczesnym prawem do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu...
2. Czy wydanie pracownikom towarów lub udostępnienie im usług uprzednio zakupionych na podstawie faktur VAT ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez zakład pracy tj. Urząd Miasta będący ich pracodawcą na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223,poz. 1458), winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług przez Gminę w wysokości obliczonej od całej wartości towarów i usług, czy też tylko od ich części (partycypowanej przez pracownika), z prawem do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w całości - w pierwszym przypadku lub w części - w drugim przypadku...
   
   

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca stwierdził, iż pracodawca występuje jedynie jako podmiot administrujący środkami Funduszu i nie jest w tym zakresie podatnikiem VAT. Również w przypadku częściowego partycypowania w kosztach nabytych towarów lub usług obcych przez pracowników, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie - jako administratora Funduszu - ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnieniu pracownikowi usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest na rachunek ZFŚS. Czynności stanowiące przedmiot zapytań sformułowanych we wniosku nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W dniu 02.09.2010r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-582/10-2/JL, w której powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie towarów pracownikom czy nieodpłatne świadczenie usług przez pracodawcę na ich rzecz – jako czynności niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie stanowią czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż nie zostaną spełnione dyspozycje wynikające z art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Odpłatne bądź częściowo odpłatne działania pracodawcy podejmowane w ramach działalności socjalnej, mieszczą się w ww. definicji działalności gospodarczej z ustawy o podatku od towarów i usług. W sytuacji bowiem, gdy pracodawca dokonuje czynności, finansując je ze środków zgromadzonych w ZFŚS, w zamian za wynagrodzenie w postaci opłat pobieranych od podmiotów korzystających z działalności socjalnej, wykonuje odpłatne czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższa interpretacja była przedmiotem skargi Strony. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ie z dnia 11 marca 2011r. sygn. I SA/Lu 917/10 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną nr IPPP1-443-582/10-2/JL z dnia 02.09.2010r. Wskazując na motywy uchylenia zaskarżonej interpretacji Sąd stwierdził, że brak jest podstaw, aby uznać, że czynności podejmowane przez pracodawcę w warunkach zdeterminowanych przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych są czynnościami podejmowanymi przez niego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, że nie jest on podatnikiem tego podatku. Powyższe odnieść należy zarówno do sytuacji, gdy dane świadczenie jest w całości finansowane ze środków ZFŚS, albowiem pracodawca występuje jedynie w roli administratora tych środków, nie zaś jego dysponenta, jak i do sytuacji, gdy świadczenie to współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu, albowiem udziału i zaangażowania osoby uprawnionej we współfinansowaniu świadczenia nie można kwalifikować, jako świadczenia wzajemnego uzyskiwanego z Funduszu, co oznacza, że nie stanowi ono wynagrodzenia dla pracodawcy i nie ma tym samym cechy odpłatności, stanowiącej warunek i kryterium kwalifikowania świadczenia z Funduszu, jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W analizowanym zakresie, w kontekście treści ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz ustawy o podatku od towarów i usług oraz konsekwencji jej obowiązywania i zastosowania podkreślić więc należy, że podmiot zobowiązany na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych do utworzenia Funduszu i administrowania nim, podejmuje w tym przedmiocie jedynie działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza zakresem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS, jest finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększają dochody, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o ZFŚS. Wśród nich wskazano m.in. wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o ZFŚS).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych.

Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu.

W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania pracownikom towarów i świadczenia usług zakupionych na podstawie faktur ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i w części finansowanych przez pracowników. Mamy zatem w przedmiotowej sprawie do czynienia z dwoma przypadkami, gdzie:

• przekazywane pracownikom towary lub świadczone usługi finansowane są w całości ze środków ZFŚS, a zatem przekazywane są (lub świadczone) na rzecz pracowników nieodpłatnie,
• przekazywane pracownikom towary lub świadczone usługi finansowane są w części ze środków ZFŚS, a w części przez pracowników (częściowa odpłatność).
  
  

W analizowanej sprawie, dla wyjaśnienia powyższych kwestii istotnym jest odpowiedź na pytanie: czy podmiot zobowiązany do utworzenia funduszu socjalnego i następnie administrowania nim, wykonując czynności, do których obliguje go ustawa o ZFŚS, występuje jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT...

Należy wskazać, iż podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W konsekwencji podmiot wykonując te czynności z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Istotną okolicznością jest, że czynności te dokonywane są nieodpłatnie. Podatnik ponosi koszty związane z administrowaniem funduszem, nie pobierając z tego tytułu wynagrodzenia.

Również, w przypadku, w którym dany wydatek jest częściowo finansowany także przez pracownika, pracodawca odbierając i przekazując określone środki poza rachunkiem Funduszu, działa jedynie jako swego rodzaju pośrednik, a jego czynności związane są ściśle z rolą administratora ZFŚS. Tym samym, w takich sytuacjach, w których pracodawca najczęściej realizuje swoje zadania socjalne poprzez zakup finansowanych z ZFŚS usług od podmiotów trzecich, jak np. wczasów dla pracowników - pracodawca występuje również jedynie jako podmiot administrujący środkami Funduszu i nie jest w tym zakresie podatnikiem VAT.

Problematyka opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności socjalnych na rzecz pracowników całościowo finansowanych z ZFŚS czy częściowo finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a częściowo przez pracowników, wymaga dokonania analizy przepisów ustawy o VAT w zakresie przedmiotu opodatkowania.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Za świadczenie usług nie można uznać czynności administrowania środkami Funduszu. Jak już wskazano, pracodawca występuje jedynie w roli administratora, do czego zobowiązują go odrębne przepisy. Nie nabywa prawa własności ani prawa do rozporządzania jak właściciel środkami znajdującymi się na koncie Funduszu. Dysponowanie środkami nie należy do swobodnego uznania pracodawcy, stanowi regulowaną odrębną ustawą, pomoc materialną, której nie można uznać za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podnieść również należy, że w przypadku częściowego partycypowania w kosztach nabytych usług obcych przez pracowników, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie - jako administratora Funduszu - ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnieniu pracownikowi usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest na rachunek ZFŚS. Wniosku tego nie zmienia fakt, że ze względów praktycznych pracodawca jawi się także jako swego rodzaju pośrednik przekazujący środki pieniężne między sprzedawcą usługi, a jej beneficjentem. Wynika to z faktu, iż z tytułu tego rodzaju działań o charakterze zaledwie techniczno-administracyjnym, podejmowanych dodatkowo całkowicie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, w świetle podstawowych zasad systemowych VAT dany podmiot nie może stać się podatnikiem.

W tym stanie rzeczy, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jak również przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, oceniając pozycję prawnopodatkową podmiotu administrującego tym funduszem, należy uznać, że podmiot administrujący funduszem nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. W związku z powyższym działalność socjalna wykonywana przez Wnioskodawcę jako administratora ZFŚS - tj. nabywanie towarów i usług oraz ich udostępnianie uprawnionym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie, nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych w ramach działalności socjalnej towarów i usług przekazywanych następnie pracownikom, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością Spółki może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy uznać, iż skoro działalność socjalna wykonywana przez Wnioskodawcę jako administratora ZFŚS - tj. nabywanie towarów i usług oraz ich udostępnianie uprawnionym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie, nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług - Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług dokonywanego w ramach tej działalności. W tym bowiem przypadku nie spełniona jest przesłanka warunkująca prawo do odliczenia, o której mowa w cyt. przepisie – brak jest związku dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.