Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że pytanie Podatnika dotyczy nie tylko przekazania pracownikom i członkom ich rodzin usług turystycznych za częściową odpłatnością ale również nieodpłatnego ich przekazania.Stan faktyczny:Z przedstawionego zapytania wynika, że Urząd Miasta Lublin dokonuje zakupu usług turystyki i innych w ramach działalności socjalnej, finansując zakup w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zakup przedmiotowych usług dokumentowany jest fakturą VAT wystawioną na Urząd Miasta. Z zakupionych przez Urząd usług korzystają następnie nieodpłatnie lub za częściową odpłatnością jego pracownicy i członkowie ich rodzin. Odpłatność pracownika wobec Urzędu jest regulowana poprzez potrącanie należności z wynagrodzenia pracownika na konto bankowe ZFŚS.

Stanowisko podatnika:
Strona wskazuje, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz.U. z 1996r. nr 70, poz. 335 z późń.zm.) ZFŚS przeznaczony jest na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z niego oraz do finansowania zakładowych obiektów socjalnych. Stosowanie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalność kulturalno-oświatową, sportowo rekreacyjną, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Natomiast osobami uprawnionymi do korzystania z tego rodzaju pomocy są pracownicy wraz z rodzinami, emeryci i renciści oraz byli pracownicy (art. 2 pkt 5 ustawy o ZFŚS). Przekazanie towarów na potrzeby pracowników w postaci biletów na imprezy kulturalne, karnetów na basen i siłownię, paczek świątecznych oraz organizowanie imprez i wycieczek mieści się w zakresie definicji działalności socjalnej, sformułowanej w wyżej przywołanym przepisie.Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy na równi z odpłatną dostawą towarów traktować należy nieodpłatne przekazanie przez Podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności.jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Podatnik podkreśla, iż zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Najistotniejszym - zdaniem podatnika - warunkiem umożliwiającym podatnikowi VAT skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Podatnik podkreśla, iż art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 z późń.zm.) stanowi, iż za koszt uzyskania przychodu nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b w/w ustawy, kosztem uzyskania przychodu są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. Zatem kosztem uzyskania przychodu są odpisy i zwiększenia na ZFŚS, nie zaś wydatki pokryte z tego Funduszu.Z powyższego - zdaniem podatnika - wynika, iż nieodpłatne bądź częściowo odpłatne przekazanie przez Pracodawcę na potrzeby osobiste pracowników lub ich domowników, towarów lub usług związanych wyłącznie z działalnością socjalną, przy nabyciu których nie przysługiwało Podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.Wobec powyższego, w przypadku gdy podatnik posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością socjalną, opodatkowuje czynności przekazania tych świadczeń na rzecz pracowników. Natomiast gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu w/w zakupów, przekazanie tych świadczeń traktowane jest jako czynność nie objęta podatkiem od towarów i usług. Ustawodawca uzależnił bowiem obowiązek opodatkowania czynności przekazania świadczeń na rzecz pracowników z tytułu prowadzonej przez podatników działalności socjalnej od posiadania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z faktem, iż zakupy towarów i usług dokonywane przez Urząd Miasta ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie są związane z działalnością opodatkowaną, Urzędowi Miasta nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od tych czynności.Zdaniem podatnika przekazanie więc pracownikom świadczeń finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nieodpłatnie lub z częściową odpłatnością nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Ocena organu podatkowego:
W ocenie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie w opisanym powyżej stanie faktycznym należy rozróżnić dwa przypadki:
pierwszy to sytuacja, gdy Urząd Miasta dokonuje przekazania usług turystycznych za „częściową” odpłatnością pracownikom i członkom ich rodzin, w pozostałej części usługi te finansując z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych
drugi to sytuacja, gdy Urząd Miasta dokonuje nieodpłatnego przekazania usług turystycznych pracownikom i członkom ich rodzin, usługi te finansując w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późń.zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W sytuacji zatem gdy następuje przekazanie usługi turystycznej za „częściową” odpłatnością to stwierdzić należy, iż spełniona została przesłanka art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT czyli usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się sformułowaniem „częściowa odpłatność” tak więc kwota płacona przez pracowników i członków ich rodzin na poczet usługi turystycznej stanowić będzie kwotę należną z tytułu zakupionej usługi turystyki. W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Podstawę opodatkowania w powyższym przypadku winna zatem stanowić cała kwota uiszczana przez pracownika tytułem „odpłatności” za zakupioną usługę turystyki. Powyższe przepisy w żaden sposób nie warunkują opodatkowania przekazywanej usługi turystyki od możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w tym celu.
W odniesieniu do drugiego przypadku, tj: sytuacji gdy Urząd Miasta dokonuje nieodpłatnego przekazania usług turystycznych pracownikom i członkom ich rodzin, usługi te finansując w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Ustawodawca, wyraźnie zatem w tym przypadku, uzależnił konieczność opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług tak na rzecz pracowników, jak i na rzecz członków ich rodzin, od możliwości rozliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w tym celu przez podatnika.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 z późń.zm.), za koszt uzyskania przychodu nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Wobec powyższego nieodpłatne przekazanie pracownikom i ich rodzinom usług turystycznych, których zakup w całości został sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Reasumując:
w sytuacji, gdy Urząd Miasta dokonuje przekazania usług turystycznych za „częściową” odpłatnością pracownikom i członkom ich rodzin, w pozostałej części usługi te finansując z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to część, w której partycypuje pracownik lub członek jego rodziny podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji gdy Urząd Miasta dokonuje nieodpłatnego przekazania usług turystycznych pracownikom i członkom ich rodzin, zakup których finansowany jest w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – to takie nieodpłatne przekazanie usługi turystycznej nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o których mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji przez organ odwoławczy. W myśl art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowania wszczęte w tych sprawach umarza się, nie stosuje się innych sankcji (...). Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 -ustawy Ordynacja podatkowa).