Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-460/13/CzP
z 17 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1182/10, wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 grudnia 2009 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu stanowiącego pozostałą z rozliczenia rocznego nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właściciela lokalu mieszkalnego na pokrycie kosztów bieżącego utrzymania nieruchomości nad kosztami, a przeznaczoną do zwrotu byłemu właścicielowi tego lokalu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu stanowiącego pozostałą z rozliczenia rocznego nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właściciela lokalu mieszkalnego na pokrycie kosztów bieżącego utrzymania nieruchomości nad kosztami, a przeznaczoną do zwrotu byłemu właścicielowi tego lokalu.

W dniu 24 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPBI/2/423-1659/09/CzP, w której uznał stanowisko Wspólnoty za nieprawidłowe. Pismem z dnia 07 kwietnia 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 12 maja 2010 r. znak: IBPB3/423W-74/10/CzP odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 17 maja 2010 r.

Pismem z dnia 14 czerwca 2010 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 16 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/2/4240-72/10/CzP, IBRP/007-256/10/1 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1182/10 uchylił zaskarżoną interpretację. Od przedmiotowego wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku jej rozpatrzenia, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1350/11 skargę oddalił.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 18 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, wspólnotę mieszkaniową stanowi ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa nie posiada osobowości prawnej, a co za tym idzie nie posiada własnego majątku. Zarządza ona jedynie majątkiem swoich członków w takim zakresie w jakim wchodzi on w skład nieruchomości wspólnej, na podstawie ustawy o własności lokali. W skład nieruchomości wchodzą tylko lokale mieszkalne o pow. 3.371,94 m2. Części wspólne nieruchomości nie są przypisane do powierzchni mieszkalnej i stanowią współwłasność.

Wspólnota mieszkaniowa zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o własności lokali prowadzi ewidencję księgową dla nieruchomości, w której rozliczane są:

1. koszty i należne zaliczki dotyczące utrzymania nieruchomości wspólnej,
2. koszty i należne zaliczki dotyczące utrzymania lokali własnościowych w zakresie dostawy mediów do lokali poprzez instalacje będące częścią nieruchomości wspólnej (dotyczy wyłącznie mediów, gdzie urządzenia pomiarowe zainstalowane są na zasilaniu w budynku, tj. centralne ogrzewanie, podgrzanie wody, zimna woda, gaz, z uwagi na brak możliwości zawarcia umowy przez właścicieli bezpośrednio z Gazownią Rejonem Energetycznym, Dostawcą energii cieplnej, Rej. Przed. Wodociągów - instalacja nie dostosowana do wymogów dostawcy),
3. koszty i przychody dotyczące pożytków,
4. koszty i należne zaliczki dotyczące remontów (fundusz remontowy).
   
   

Na pokrycie powyższych kosztów właściciele lokali mieszkalnych wpłacają zaliczki w formie bieżących opłat na utrzymanie nieruchomości wspólnej, opłaty na fundusz remontowy oraz utrzymanie własnych lokali wyłącznie w zakresie dostawy mediów poprzez instalacje stanowiące nieruchomość wspólną (brak możliwości zawarcia umowy na dostawę mediów bezpośrednio z dostawcą - warunki techniczne wydane przez dostawców mediów uniemożliwiają właścicielom zawarcie tych umów z dostawcami). Na ostatni dzień roku kalendarzowego należne zaliczki porównuje się z rzeczywistymi kosztami dostawy centralnego ogrzewania, ciepłej wody, zimnej wody i kanalizacji oraz nieczystości stałych, a nadpłatę lub niedopłatę według poszczególnych tytułów księguje się na kartotekę lokalu mieszkalnego.

W sierpniu 2008 r. właściciel sprzedał lokal mieszkalny, równocześnie przestał być członkiem wspólnoty mieszkaniowej. Na dzień 31 grudnia 2008 r. na kartotece pozostała kwota nadpłaty, a w 2009 r. były właściciel zwrócił się o wypłatę nadpłaconej kwoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota mieszkaniowa od kwoty nadpłaty powstałej na kartotece ma zapłacić zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób prawnych z chwilą wypłacenia tej kwoty byłemu właścicielowi?

Zdaniem Wspólnoty, wypłata nadpłaconej kwoty byłemu właścicielowi korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 17 ust 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponieważ budynki mieszkalne wielorodzinne nie zostały zbudowane w sposób zapewniający poszczególnym właścicielom dostawę mediów wyłącznie do ich lokali, wspólnoty muszą pośredniczyć w rozliczeniach mediów. Umowy zawarte są przez Wspólnotę z dostawcami mediów z uwagi, iż instalacje nie spełniają wymogów umożliwiających zawarcie umowy dostawy np. wody, energii cieplnej i innych mediów na granicy eksploatacji w poszczególnych lokalach.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 24 marca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1659/09/CzP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wspólnoty w zakresie w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu stanowiącego pozostałą z rozliczenia rocznego nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właściciela lokalu mieszkalnego na pokrycie kosztów bieżącego utrzymania nieruchomości nad kosztami, a przeznaczoną do zwrotu byłemu właścicielowi tego lokalu za nieprawidłowe. Wspólnota po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżyła ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1182/10 uchylił zaskarżoną interpretację. W przedmiotowym wyroku WSA wskazał m.in., iż „ocena przedstawionego stanu faktycznego wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, czy otrzymane zaliczki mogą być uznane za dochód. Oceniając to zagadnienie należy mieć na uwadze, iż opisane we wniosku zaliczki nie mają jednolitego charakteru. Dotyczą bowiem zarówno wydatków związanych z zarządem wspólnej nieruchomości, jak i dostarczaniem mediów do konkretnych lokali. W orzecznictwie sądowym rozróżnia się w oparciu o art. l3 ustawy o własności lokali dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej: jedne związane z nieruchomością wspólną i drugie, związane tylko z odrębną własnością lokalu. W związku z tym w zakresie obciążeń finansowych właściciela lokalu będącego członkiem wspólnoty wyróżnia się z kolei dwie kategorie wydatków: koszty zarządu związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej i wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu. Składniki pierwszej kategorii wydatków zostały przykładowo wymienione w art. 14 ustawy o własności lokali jako zasadnicze koszty obciążające właścicieli lokali w ramach wspólnoty. Są to przede wszystkim:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

To wyłącznie na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną właściciele, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, których wysokość ustalana jest w drodze uchwały wspólnoty (art. 22 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W takiej sytuacji, jak podkreślono w wyroku NSA z dnia l6 września 20l0 r. sygn akt I FSK 742/10 wspólnota mieszkaniowa, działa we własnym imieniu i na swoją rzecz - jako „osoba ustawowa", w rozumieniu art. 33(1) k.c., będąca jednostką organizacyjną, odrębną od właścicieli, co oznacza, że nie świadczy w tym zakresie usług na rzecz właścicieli lokali w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) .

Odmienna sytuacja zachodzi w przypadku wydatków ponoszonych przez właściciela - związanych z utrzymaniem jego lokalu - najczęściej chodzić będzie o tzw. media (np. energia cieplna, woda). Wspólnota w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli, praktycznie jedynie jako pośrednik między dostawcami a odbiorcami - właścicielami lokali. Środki uiszczone z tytułu wpłat dokonanych przez właścicieli poszczególnych lokali na utrzymanie tych lokali (zapłata za media) nie są zaliczkami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali. W tym znaczeniu wydatki ponoszone przez właścicieli lokali na zakup mediów do ich lokali nie są „partycypacją w kosztach Wspólnoty Mieszkaniowej przez jej członków". Decydującym kryterium dla takiego rozróżnienia jest odpowiedź na pytanie kto jest ostatecznym odbiorcą usług? Oczywistym jest, że nabywcą finalnym towarów i usług świadczonych przez podmioty np. dostarczające wodę czy odprowadzające ścieki i służących zaspokajaniu indywidualnych potrzeb każdego z członków wspólnoty jest nie wspólnota, a każdy z jej członków z osobna. Mamy tu do czynienia z sytuacją, w jakiej wspólnota mieszkaniowa, od której jako od podatnika VAT dokonującego zakupu towarów i usług od podmiotu zewnętrznego (innego podatnika), każdy jej członek jako konsument, nabywa towar i usługę. Powołane wyżej orzeczenie zapadło co prawda na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zawarty w nim jednak pogląd co do kwalifikacji prawnej wpłacanych zaliczek odnosi się do regulacji zawartych w ustawie o własności lokali. Może mieć zatem zastosowanie także na gruncie innych ustaw podatkowych.

W związku z powyższym, wydając zaskarżoną interpretację organ powinien w pierwszej kolejności rozważyć, czy opisane w stanie faktycznym zaliczki (przy uwzględnieniu ich różnego charakteru) mieszczą się w kategorii przychodu, a jeżeli tak, to czy ich zwrot ma wpływ na jego wysokość. Dopiero po ewentualnym ustaleniu, że dana zaliczka jako przychód ma wpływ na wysokość dochodu można rozważać przesłanki zaistnienia zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop. W uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji ocena tego zagadnienia została sprowadzona do zacytowania tylko art. 7 ust l i 2 updop. Nie wyjaśniono przy tym w ogóle dlaczego przedstawione we wniosku zaliczki należy uznać za dochód.”

W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej, wniesionej przez tut. Organ, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1350/11 skargę oddalił. W przedmiotowym wyroku NSA wskazał m.in., iż „Skarga kasacyjna jest niezasadna.”

Prawomocny wyrok WSA wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 18 kwietnia 2013 r.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 17 grudnia 2009 r. stwierdza, co następuje:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm., określana w dalszej części skrótem „uwl”). Zgodnie z art. 6 uwl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Stosownie do art. 13 uwl, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zgodnie z art. 14 uwl, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

W myśl art. 15 uwl, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. określana w dalszej części skrótem „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż właściciele lokali mieszkalnych wpłacają zaliczki w formie bieżących opłat na utrzymanie nieruchomości wspólnej, opłaty na fundusz remontowy oraz utrzymanie własnych lokali wyłącznie w zakresie dostawy mediów poprzez instalacje stanowiące nieruchomość wspólną.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, co do zasady stanowią przychód w rozumieniu updop.

Takie stanowisko wyrażone zostało w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in.:

• w wyroku NSA z dnia 28 stycznia 2009 r. sygn. II FSK 1508/07,
• w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 11 października 2010 r. sygn. I SA/Gd 671/10,
• w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 07 marca 2007 r. sygn. I SA/GL 1172/06.
  
  

Jednocześnie należy zauważyć, iż przychody neutralne podatkowo – niestanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu – wymienione zostały w przepisie art. 12 ust. 4 updop. W przepisie tym w sposób wyczerpujący przedstawiono katalog tego rodzaju przychodów używając stwierdzenia „do przychodów nie zalicza się:”. W wyniku takiej redakcji tego przepisu wskazany katalog należy uznać za zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu w drodze wykładni. W katalogu tym, w pkt 1-20, nie zostały ujęte zaliczki, o których mowa w art. 13-15 uwl. Fakt, że z uiszczonych przez członków Wspólnoty zaliczek regulowane są wydatki na media dostarczane do poszczególnych lokali mieszkalnych, a także wydatki na utrzymanie pomieszczeń wspólnych i koszty zarządu, oraz że zaliczki te podlegają rozliczeniu w określonych okresach (a w przypadku nadpłaty - podlegają zwrotowi lub zarachowaniu na poczet przyszłych zaliczek) nie przesądza, że kwoty tych zaliczek nie są środkami pieniężnymi otrzymanymi przez podatnika, czyli wspólnotę mieszkaniową, w rozumieniu art. 12 ust.1 pkt 1 updop. W konsekwencji, wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, jest natomiast nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która – w myśl art. 7 ust. 1 updop – stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W celu prawidłowego zastosowania powyższych przepisów w odniesieniu do wspólnoty mieszkaniowej i jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać także art. 17 ust. 1 pkt 44 updop. W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Z opisu stanu faktycznego wynika również, iż na ostatni dzień roku kalendarzowego należne zaliczki porównuje się z rzeczywistymi kosztami dostawy centralnego ogrzewania, ciepłej wody, zimnej wody i kanalizacji oraz nieczystości stałych, a nadpłatę lub niedopłatę według poszczególnych tytułów księguje się na kartotekę lokalu mieszkalnego. W sierpniu 2008 r. właściciel sprzedał lokal mieszkalny, równocześnie przestał być członkiem Wspólnoty mieszkaniowej. Na dzień 31 grudnia 2008 r. na kartotece pozostała kwota nadpłaty, a w 2009 r. były właściciel zwrócił się o wypłatę nadpłaconej kwoty. W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, kwestię zwrotu nadpłaconych zaliczek właścicielowi należy rozpatrywać w kontekście konieczności dokonania korekty uzyskanych uprzednio przychodów a nie jak twierdzi Wnioskodawca, analizować czy dochód powstały w związku z nadwyżką otrzymanych zaliczek nad kosztami uzyskania, w części w jakiej dokonano zwrotu właścicielowi lokalu, może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

W tym miejscu należy zauważyć, iż przepisy updop nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu.

Wskazać również należy, iż uzyskanie przez wspólnotę przychodu z tytułu wpłat przez właścicieli lokali mieszkalnych zaliczek z tytułu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i kosztów mediów ma miejsce w momencie postawienia ich do dyspozycji wspólnoty, tj. w dniu, w którym przychód faktycznie wpłynął na jej rachunek bankowy. Późniejszy zwrot nadpłat, np. w następnym roku podatkowym, nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż w odniesieniu do przedstawionej przez Wspólnotę sytuacji, zwrot nadpłaty powstałej z rozliczenia rocznego wpłacanych zaliczek z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej, opłat na fundusz remontowy oraz utrzymania własnego lokalu w zakresie dostawy mediów – uprzednio zaliczonych do przychodów Wspólnoty – powinien skutkować zmniejszeniem tych przychodów za okres, w którym były wykazane w ewidencji księgowej w związku z ich otrzymaniem.

Za nieprawidłowe zatem należy uznać stanowisko Wspólnoty, że nadpłata stanowiąca nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właściciela lokalu na utrzymanie nieruchomości wspólnej, opłaty na fundusz remontowy oraz utrzymanie własnych lokali wyłącznie w zakresie dostawy mediów nad rzeczywistymi wydatkami Wspólnoty Mieszkaniowej zwrócona byłemu właścicielowi lokalu po zakończeniu roku obrotowego, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, gdyż jak wskazano wyżej, zwrot nadpłat powstałych z rozliczenia rocznego wpłacanych przez właścicieli lokali zaliczek – uprzednio zaliczonych do przychodów Wspólnoty z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 updop) – powinien skutkować zmniejszeniem tych przychodów za okres, w którym były wykazane w ewidencji księgowej w związku z ich otrzymaniem.

W rezultacie powyższego, kwota stanowiąca nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właściciela lokalu mieszkalnego na utrzymanie nieruchomości wspólnej, opłaty na fundusz remontowy oraz utrzymanie własnych lokali w zakresie dostawy mediów nad faktycznymi kosztami, pozostała z rozliczenia rocznego, a przeznaczona do zwrotu byłemu właścicielowi lokalu mieszkalnego nie stanowi dochodu w rozumieniu art. 7 ust. 2 updop - nie może więc odnosić się do niej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.