Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-955/12/MS
z 30 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 30 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w 2012 r. zwiększonej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za lata 2009 – 2012 w związku z prawomocnym orzeczeniem sądu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w 2012 r. zwiększonej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za lata 2009 – 2012 w związku z prawomocnym orzeczeniem sądu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prezydent Miasta w 2008 r. wypowiedział Spółce dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i zaproponował nową począwszy od roku 2009. Nowa opłata znacznie przewyższała starą (ok. 80 razy). Sprawa znalazła się w sądzie. W roku 2012 zapadł wyrok ustalający wysokość opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu znacznie powyższej dotychczasowej opłaty - opłata dotychczasowa 4.960,33 zł, opłata po wyroku - 236.700 zł (począwszy od 2009 r.)

Firma za lata 2009, 2010, 2011, 2012 (gdy sprawa była w sądzie) płaciła i zaliczała w koszty „starą” niższą opłatę. Po wyroku Spółka zapłaciła zwiększoną opłatę za lata 2009, 2010, 2011 i 2012. Nową opłatę w kwocie zgodnie z wyrokiem sądu Spółka ewidencjonuje:

• za lata 2009, 2010, 2011 jako korektę wyniku finansowego za lata ubiegłe poprzez zmniejszenie kapitału własnego - zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia akcjonariuszy,
• za rok 2012 w koszty roku 2012.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota zwiększonej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu (236.700 - 4.960,33 = 231.739,67 za jeden rok, a ilość lat jest 3 tj. 2009, 2010, 2011 r. = 695.219,01 zł) – koszt pośredni - należy potraktować jako koszt uzyskania przychodu z datą poniesienia kosztu czyli zaksięgowania na kapitał własny oraz zapłaty, tj. 2012 r. jako koszt pośredni?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwiększone opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za lata 2009, 2010 i 2011 po prawomocnym wyroku sądowym w 2012 r. (zapłata w 2012 r.) i zaksięgowaniu na kapitał własny - poprzez korektę wyniku lat poprzednich zgodnie z uchwałą walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy w roku 2012 - jako koszt pośredni stanowi zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15 ust. 4d i 4e koszt uzyskania przychodu w roku 2012. Zwiększona opłata roczna za 2012 r. stanowi oczywiście koszt uzyskania przychodu za rok 2012.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o pdop nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Prezydent Miasta w 2008 r. wypowiedział Spółce dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i zaproponował nową począwszy od roku 2009. Nowa opłata znacznie przewyższała starą. Sprawa trafiła na drogę sądową. W roku 2012 zapadł wyrok ustalający wysokość opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu znacznie powyższej dotychczasowej opłaty (począwszy od 2009 r.) Spółka za lata 2009 – 2012 (gdy sprawa była w sądzie) płaciła i zaliczała w koszty „starą” niższą opłatę. Po wyroku Spółka zapłaciła zwiększoną opłatę za lata 2009 - 2012.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w 2012 r. zwiększonej kwoty za lata 2009 – 2012.

Ustawa o pdop przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. W przypadku kosztów o takim charakterze ustawodawca postanowił, iż:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (art. 15 ust. 4 ustawy o pdop),
  
• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
  

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   

- są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy o pdop),

- koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o pdop).

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to natomiast takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Kwestię potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o pdop.

Stosownie do pierwszej z ww. regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o pdop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przepisy ustawy o pdop nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt wysokości kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego fakt dokonania jego korekty nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ustawy o pdop.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż korekta kosztów uzyskania przychodów dotycząca wydatków ponoszonych przez Spółkę w latach 2009 – 2012 z tytułu wieczystego użytkowania gruntu - w związku z prawomocnym wyrokiem sądu zapadłym w 2012 r. - powinna być odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały potrącone (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz w latach podatkowych, których koszt dotyczy oraz w miesiącu, w którym został ujęty w 2012 r.).

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.