INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 19 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży środka trwałego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 19 lutego 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowane pytania oraz podpis Wnioskodawcy oraz dokonano zmiany przedmiotu wniosku na stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne od 1995 r. Od roku 2008 zrezygnował on ze statusu rolnika ryczałtowego, rozlicza miesięczne deklaracje VAT. Zainteresowany prowadzi wyłącznie produkcję roślinną, która jest sprzedawana okolicznym firmom. Ze względu na dużą skalę produkcji sprzedaż zbóż dokonywana jest wyłącznie w dużych partiach (kilkanaście ton), zgodnie z umowami z firmami, z którymi Zainteresowany podpisał kontrakty. W czasie prowadzenia działalności rolniczej przed rokiem 2008 Wnioskodawca nabył opryskiwacz, kombajn zbożowy i ciągnik rolniczy. Obecnie maszyny te ze względu na znaczne zużycie wymieniane są na nowe. W 2011 roku Zainteresowany sprzedał za 14 000 zł rolnikowi ryczałtowemu opryskiwacz. W roku 2012 sprzedał rolnikowi ryczałtowemu za 38 000 zł kombajn zbożowy oraz wyjątkowo na prośbę sąsiada 0,5 t. jęczmienia paszowego na kwotę 395 zł netto. W związku z zakupem nowego ciągnika, Wnioskodawca planuje sprzedaż ciągnika używanego w gospodarstwie od 2001 r. (rok produkcji: 1997). Ze względu na znaczne zużycie ciągnika przewidzianego do sprzedaży w 2013 r. jego cena przewidywana: 14 000-18 000 zł. Zainteresowany wskazuje, że potencjalnym nabywcą ciągnika będzie właściciel niewielkiego gospodarstwa, a ci z reguły są rolnikami ryczałtowymi.

Sprzedaż rolnikom ryczałtowym dotyczyła wyłącznie własnych środków trwałych, używanych w gospodarstwie i nabytych przed 2008 r. (oprócz 1 sprzedaży z czerwca 2012 r., kiedy zabrakło zboża na paszę dla trzody – na kwotę 395 zł netto). W roku 2012 Zainteresowany nie przekroczył kwoty 40 000 zł obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w styczniu 2013 r. Wnioskodawcy udało się znaleźć chętnego na zakup ciągnika. Został on sprzedany za cenę 18 000 zł rolnikowi ryczałtowemu. Zainteresowany wystawił fakturę z adnotacją VAT-zwolniony.

Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem jego działalność jest roślinna produkcja rolna i sprzedaż własnych płodów rolnych. Nie zajmuje się handlem sprzętem rolniczym. Środki uzyskane z PROW pozwoliły mu na zakup nowego sprzętu więc konieczne było pozbycie się nieużywanego przez niego sprzętu. Cała sprzedaż produkcji rolnej dokumentowana jest fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 15 lutego 2013 r.

Czy prawidłowa była procedura sprzedaży ciągnika, tzn. wystawiono fakturę „VAT – zwolniony”...

Zdaniem Wnioskodawcy, ciągnik jest maszyną używaną w gospodarstwie od ponad 12 lat i od jego zakupu nie przysługiwał zwrot podatku VAT – art. 43 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z powyżej przedstawionego stanu prawnego wynika, że aby towar (ruchomość) uznać za używany, towar ten musi być używany przez nabywcę przez co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyło faktyczne wykorzystywanie towaru. Aby sprzedaż tego towaru używanego mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku, spełniony musi być warunek dotyczący prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, a ściślej mówiąc brak tego prawa do odliczenia. Analizując spełnienie warunków do zastosowania ww. zwolnienia nie wystarczy stwierdzenie, że podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, istotnym jest wskazanie, czy podatnikowi takie prawo przysługiwało.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne od 1995 r. Od roku 2008 zrezygnował on ze statusu rolnika ryczałtowego, rozlicza miesięczne deklaracje VAT. Gospodarstwo Zainteresowany prowadzi wyłącznie produkcję roślinną, która jest sprzedawana okolicznym firmom. W czasie prowadzenia działalności rolniczej przed rokiem 2008 Wnioskodawca nabył opryskiwacz, kombajn zbożowy i ciągnik rolniczy. Obecnie maszyny te ze względu na znaczne zużycie wymieniane są na nowe. W 2011 roku Zainteresowany sprzedał za 14 000 zł rolnikowi ryczałtowemu opryskiwacz. W roku 2012 sprzedał rolnikowi ryczałtowemu za 38 000 zł kombajn zbożowy oraz wyjątkowo na prośbę sąsiada 0,5 t. jęczmienia paszowego na kwotę 395 zł netto. W związku z zakupem nowego ciągnika, Wnioskodawca planuje sprzedaż ciągnika używanego w gospodarstwie od 2001 r. (rok prod. 1997). W styczniu 2013 r. Wnioskodawca sprzedał ciągnik za cenę 18 000 zł rolnikowi ryczałtowemu. Zainteresowany wystawił fakturę z adnotacją VAT-zwolniony. Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem jego działalność jest roślinna produkcja rolna i sprzedaż własnych płodów rolnych. Nie zajmuje się handlem sprzętem rolniczym. Środki uzyskane z PROW pozwoliły mu na zakup nowego sprzętu więc konieczne było pozbycie się nieużywanego przez niego sprzętu. Cała sprzedaż produkcji rolnej dokumentowana jest fakturami VAT.

Mając więc na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że ciągnik będący przedmiotem sprzedaży spełnia definicję towaru używanego, bowiem jak wynika z wniosku, został on zakupiony i był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w gospodarstwie od 2001 r., tj. przez okres dłuższy niż pół roku. Spełniony został również warunek dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie tego ciągnika, gdyż w tym czasie Zainteresowany nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowego ciągnika będącego towarem używanym w myśl art. 43 ust. 2 ustawy, przy nabyciu którego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W kwestii dotyczącej zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej – w dniu 25 marca 2013 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna Nr ILPP2/443-2/13-4/JK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.