Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-930/10-4/IG
z 14 marca 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-930/10-4/IG
Data
2011.03.14
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Procedury szczególne --> Szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki --> Usługi turystyki
Słowa kluczowe
marża
marża
refakturowanie
refakturowanie
usługi turystyczne
usługi turystyczne
Istota interpretacji
Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka uprawniona jest do refakturowania na współpracującego usług objętych opisanymi fakturami VAT z zastosowaniem stawki 0 %?
Wniosek ORD-IN 573 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2010r. (data wpływu 06.12.2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 09.02.2011r. (data wpływu 15.02.2011r.)w odpowiedzi na wezwanie z dnia 01.02.2011r. Nr IPPP2/443-930/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 07.02.2011r., do udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do refakturowania usług z zastosowaniem stawki 0% - jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 06.12.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uprawnienia do refakturowania usług z zastosowaniem stawki 0%, uzupełniony pismem z dnia 09.02.2011r. (data wpływu 15.02.2011r.)w odpowiedzi na wezwanie z dnia 01.02.2011r. Nr IPPP2/443-930/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 07.02.2011r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe. N. S.A. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) zawarła z towarzystwem funduszy inwestycyjnych (dalej: „TFI”) porozumienie, na mocy którego strony zobowiązały się do współpracy w zakresie wspólnej kampanii promocyjnej (dalej: („Porozumienie”). Strony Porozumienia postanowiły, że Spółka pokryje wstępnie całość kosztów nagród przewidzianych w tej kampanii, a następnie w części koszty te zostaną refakturowane na TFI. W Porozumieniu sprecyzowano, że wartość refakturowanych usług zostanie określona według cen zakupu netto tj. cen netto stosowanych przez bezpośrednich dostawców usług, bez doliczania marży, a do refakturowanych usług zastosowane zostaną identyczne stawki VAT jak na fakturach zakupu. W związku z Porozumieniem Spółka zawarła umowę z dostawcą usług (dalej: „Dostawca Usług”) na kompleksową organizację mającego być nagrodą w promocji wyjazdu na Kubę (dalej: „Umowa”). W Umowie sprecyzowano, że usługa będąca jej przedmiotem obejmie:
W Umowie wskazano, że usługa nie obejmuje:
Dostawca Usług wystawia w związku z rozliczeniem Umowy „zwykłe” faktury VAT ze stawką 0% - w części dotyczącej kosztu przelotu, oraz na pozostałą część przewidzianej Umową ceny - faktury VAT marża (bez wskazania stawki podatku VAT), tytułem organizacji wyjazdu. Spółka zamierza zawierać takie transakcje także w przyszłości. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka uprawniona jest do refakturowania na TFI usług objętych opisanymi fakturami VAT z zastosowaniem stawki 0 %... Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Spółka uprawniona jest do refakturowania na TFI usług objętych opisanymi fakturami VAT z zastosowaniem stawki 0%. W obowiązującym stanie prawnym w wewnętrznym polskim ustawodawstwie brak jest regulacji dotyczących refakturowania, jednakże powszechną w tym zakresie praktykę w obrocie gospodarczym uznać należy za usankcjonowaną licznymi orzeczeniami sądów administracyjnych jak też i wydanymi przez organy podatkowe interpretacjami przepisów prawa podatkowego (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16.07.2010 r., sygn. IPPP1/443-516/10-2/ISZ czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 marca 2009 r. sygn. ILPP2/443-1163/08-3/GZ). „Refakturowanie” jest pewnego rodzaju odsprzedażą usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następnie ją sprzedaje, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 listopada 2009 r., III SA/Gl 746/09, pub). LEX nr 557973). Do refakturowania usług odnosi się ponadto art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi”. Postanowienie Dyrektywy jest w tym przypadku wystarczająco precyzyjne, by mogło być stosowane bezpośrednio. W świetle powyższego, mając na uwadze dotychczasowy dorobek orzecznictwa sądów i wydawane przez organy podatkowe interpretacje stwierdzić należy, że refakturowanie może nastąpić gdy:
Zdaniem Spółki, wszystkie wskazane powyżej konieczne i wystarczające warunki refakturowania są w opisanym przypadku zachowane. Odnośnie stosowanej stawki podatku, należy zauważyć, że:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą, - podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Ustęp 2 tego art. stanowi, że - przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Ustęp 3 tego art. stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Natomiast ust. 7 tego art. stanowi, że - usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0 %, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty. Ust. 9 tego art. stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty. Podatnik, o którym mowa w ust. 3, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku (art. 119 ust. 10). Zgodnie z § 5 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem fakturowym, - w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:
Natomiast ust. 9 tego paragrafu stanowi, że - w przypadku, o którym mowa w art. 119 ust. 7 i 8 ustawy, jeżeli nabywcą usługi turystyki jest podatnik, w wystawionej fakturze oprócz kwoty należności ogółem wraz z należnym podatkiem wykazuje się odrębnie tę część kwoty należności, do której ma zastosowanie stawka 0 %. Zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem wykonawczym, (obowiązującym w 2010r.), - w przypadku gdy nabywane usługi, o których mowa w art. 119 ust. 8 ustawy, są usługami transportu międzynarodowego świadczonymi środkami transportu morskiego lub lotniczego, usługi te dla opodatkowania stawką podatku w wysokości 0 % usług turystyki uznaje się za usługi świadczone poza terytorium Wspólnoty. Od 2011r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649). Identyczny w swej treści zapis dotyczący transportu międzynarodowego obecnie jest zawarty w § 6 rozporządzenia. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł z towarzystwem funduszy inwestycyjnych porozumienie, na mocy którego strony zobowiązały się do współpracy w zakresie wspólnej kampanii promocyjnej. Strony Porozumienia postanowiły, że Spółka pokryje wstępnie całość kosztów nagród przewidzianych w tej kampanii, a następnie w części koszty te zostaną refakturowane na TFI. W Porozumieniu sprecyzowano, że wartość refakturowanych usług zostanie określona według cen zakupu netto tj. cen netto stosowanych przez bezpośrednich dostawców usług, bez doliczania marży, a do refakturowanych usług zastosowane zostaną identyczne stawki VAT jak na fakturach zakupu. W związku z Porozumieniem Spółka zawarła umowę z dostawcą usług na kompleksową organizację mającego być nagrodą w promocji wyjazdu na Kubę. W Umowie sprecyzowano, że usługa będąca jej przedmiotem obejmie:
Dostawca Usług wystawia w związku z rozliczeniem Umowy „zwykłe” faktury VAT ze stawką 0% - w części dotyczącej kosztu przelotu, oraz na pozostałą część przewidzianej Umową ceny - faktury VAT marża (bez wskazania stawki podatku VAT), tytułem organizacji wyjazdu. Dokonując analizy:
należy zauważyć, że Wnioskodawca w swoim stanowisku dokonał rozdziału zakupowanych usług na część dotyczącą kosztów przelotu oraz na pozostałą część dotyczącą organizacji wyjazdu i zamierza z tego tytułu wystawiać 2 faktury na podmiot współpracujący. „Zwykłą” fakturę na koszt przelotu oraz fakturę VAT marża tytułem organizacji wyjazdu. Jednakże z opisu sytuacji wynika, że została zawarta 1 umowa na kompleksową usługę obejmującą zarówno koszty przelotu jak i organizację samego pobytu na Kubie. W tej sytuacji należy stwierdzić, że przelot nie stanowi oddzielnej usługi lecz jest częścią kompleksowej usługi turystyki. W związku z tym Wnioskodawca dokonując odsprzedaży usług (refakturowania) na podmiot, z którym zawarto porozumienie winien do całości usługi wystawić jedną fakturę dokumentującą czynności, których podstawą opodatkowania jest marża i zawierającą elementy, o których mowa w w/cyt. rozporządzeniu fakturowym. Wystawiona faktura VAT marża winna zawierać tę część kwoty należności, do której ma zastosowanie stawka 0%. Biorąc pod uwagę powyższe w opisanej sytuacji Wnioskodawca w fakturach wystawianych na rzecz kontrahenta, z którym organizuje wspólną akcję promocyjną winien nie wykazywać kwot podatku. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.